Vuil De Vak Vol

[MaRiaH]

Verrek ik ben clean..

mn strafpunt is foetsie..

[~Panthera~]

Geplaatst door knuppeltje

Laat ons nu naaien, zoete, fraaie vrind,

Dat klinkt ERG romantisch.

[Aicha1976]

[knuppeltje]

Geplaatst door ~Panthera~
Dat klinkt ERG romantisch.

De dichter is onbekend, maar heeft geleefd in de middeleeuwen en is door van Altena uit het Occitaans vertaald in zijn bloemlezing met inleiding.

Ernst van Altena
Daar ik tot zang word aangespoord
Occitaanse troubadours 1100-1300
ISBN 9026307551

[~Panthera~]

Geplaatst door knuppeltje
De dichter is onbekend, maar heeft geleefd in de middeleeuwen en is door van Altena uit het Occitaans vertaald in zijn bloemlezing met inleiding.

Ernst van Altena
Daar ik tot zang word aangespoord
Occitaanse troubadours 1100-1300
ISBN 9026307551

Ik min haar en ik dien haar met plezier
Ben ik daarom soms dwaas of zonder eer
Ik ben haar kamerdienaar en cipier
En voor haar liefde grijp ik schild en speer
Komen er klanten, dan legt zij zich neer;
Ik neem zolang de wijnkruik op mijn schoot
Ik breng hen water, kaas of fruit en brood
En als ze goed betalen zeg ik: "Vriend
Kom weer wanneer de bronst u daartoe noodt
In dit bordeel dat ons tot woning dient"

Soms, als Margot uit bed komt zonder geld
Maak ik me kwaad. Zo maakt ze mij tot schand
Dan haat ik haar, dan bulder ik en scheld
En neem haar keurslijf en haar jak ter hand
En schreeuw dat ik die houd als onderpand
Dan gaat zij als een dollevrouw te keer
En vloekt zelfs bij de kruisdood van de Heer
Vervolgens sla ik haar, dat is verdiend
Maar waar ik haar ook sla, zij slaat mij weer
In dit bordeel dat ons tot woning dient

Dat lucht ons op. Ik laat een harde wind
Die als een mesttor stinkt door heel ons kot
Ze lacht erom en knijpt mij welgezind
In bil en been en buik en noemt mij zot
En dronken slapen wij als een marmot
En na 't ontwaken zoekt zij haar verblijf
Boven op mij, want in haar mollig lijf
Rust onze vrucht, die tere zorg verdient
Ik steun en kreun onder dat warm bedrijf
In dit bordeel dat ons tot woning dient

Vorst, hagel, sneeuw en storm gaan mij voorbij
Ik dien de ontucht en de ontucht mij
Luid lach ik om de huwelijkse staat;
Lood om oud ijzer! Geld om liefdesdaad
Oneerbaarheid is mijn geeerde vriend
Naar eer verlang ik niet, mij telt de baat
In dit bordeel dat ons tot woning dient

[Wide-O]

Er zijn toch grenzen aan mijn dierenliefde

Vannacht viel plots alle stroom uit. Dus uit bed, zaklamp zoeken, teen stoten tegen tafel ...vloeken...

Proberen schakelaar aan te zetten, lukt niet. Dan maar alle zekeringen af en één voor één opzetten. Aha, het zit in de huiskamer.

Met zaklamp zoeken zoeken slobber slobber ... snif snif. Gatverdamme !

De oudste kat had alles ondergezeken, bovenop een stopcontactenblok. Dat ie zelf geen klap heeft gekregen ...

Normaal zeikt ie alleen in het washok, maar tegenwoordig is het dus eender waar.

Hij kan dus weer netjes in de garage gaan leven

[~Panthera~]

Krijg er honger van.

Hapje eten dus.

Laterz.

[knuppeltje]

Geplaatst door ~Panthera~
Ik min haar en ik dien haar met plezier
Ben ik daarom soms dwaas of zonder eer
Ik ben haar kamerdienaar en cipier
En voor haar liefde grijp ik schild en speer
Komen er klanten, dan legt zij zich neer;
Ik neem zolang de wijnkruik op mijn schoot
Ik breng hen water, kaas of fruit en brood
En als ze goed betalen zeg ik: "Vriend
Kom weer wanneer de bronst u daartoe noodt
In dit bordeel dat ons tot woning dient"

Soms, als Margot uit bed komt zonder geld
Maak ik me kwaad. Zo maakt ze mij tot schand
Dan haat ik haar, dan bulder ik en scheld
En neem haar keurslijf en haar jak ter hand
En schreeuw dat ik die houd als onderpand
Dan gaat zij als een dollevrouw te keer
En vloekt zelfs bij de kruisdood van de Heer
Vervolgens sla ik haar, dat is verdiend
Maar waar ik haar ook sla, zij slaat mij weer
In dit bordeel dat ons tot woning dient

Dat lucht ons op. Ik laat een harde wind
Die als een mesttor stinkt door heel ons kot
Ze lacht erom en knijpt mij welgezind
In bil en been en buik en noemt mij zot
En dronken slapen wij als een marmot
En na 't ontwaken zoekt zij haar verblijf
Boven op mij, want in haar mollig lijf
Rust onze vrucht, die tere zorg verdient
Ik steun en kreun onder dat warm bedrijf
In dit bordeel dat ons tot woning dient

Vorst, hagel, sneeuw en storm gaan mij voorbij
Ik dien de ontucht en de ontucht mij
Luid lach ik om de huwelijkse staat;
Lood om oud ijzer! Geld om liefdesdaad
Oneerbaarheid is mijn geeerde vriend
Naar eer verlang ik niet, mij telt de baat
In dit bordeel dat ons tot woning dient

Wanneer uw kille blik mij heeft vermoord,
en gij denkt eindelijk bevrijd
te zijn van mijn hardnekkigheid,
dan zal ik maken dat mijn spook uw stoort
terwijl ge in slechter armen ligt gevlijd.
Dan zal uw kaarsvlam in de tocht verwaaien;
uw nieuwe minnaar, grondig uitgeput,
zal denken dat uw lust weer op gaat laaien
als gij hem wakkerschud,
en u in valse slaap de rug toe draaien.
Dan, arme stakker, zal de angst u kwellen
tot gij, bedekt met zweet als ijskoud kwik,
een spook zijt, meer dan ik.
Wat ik dan zeg zal ik u niet vertellen:
'k heb liever niet dat gij zijt voorbereid;
mijn liefde is toch voorbij: ik wil uw spijt,
liever dan onschuld uit voorzichtigheid. [John Donne]

[~Panthera~]

Geplaatst door knuppeltje
Wanneer uw kille blik mij heeft vermoord,
en gij denkt eindelijk bevrijd
te zijn van mijn hardnekkigheid,
dan zal ik maken dat mijn spook uw stoort
terwijl ge in slechter armen ligt gevlijd.
Dan zal uw kaarsvlam in de tocht verwaaien;
uw nieuwe minnaar, grondig uitgeput,
zal denken dat uw lust weer op gaat laaien
als gij hem wakkerschud,
en u in valse slaap de rug toe draaien.
Dan, arme stakker, zal de angst u kwellen
tot gij, bedekt met zweet als ijskoud kwik,
een spook zijt, meer dan ik.
Wat ik dan zeg zal ik u niet vertellen:
'k heb liever niet dat gij zijt voorbereid;
mijn liefde is toch voorbij: ik wil uw spijt,
liever dan onschuld uit voorzichtigheid. [John Donne]

[MaRiaH]

Geplaatst door Aicha1976

Damnz ik schrik er wakker van..

Nog wat trollen tegen het lijf gelopen vandaag?
Die vent is echt rijp voor de shrink..