Pinjas voor daklozen

[Mark]

Gewoon niks geven aan die kut bulgaren voor de albert heijn dan flikkeren ze vanzelf op

[knuppeltje]

Als mark praat en jij knikt en likt zoals je hier doet wel ja.

In dat geval is er dus geen gesprek. Wel even bij de les blijven, ja.

[Karin.N]

Het ligt niet allemaal zo simpel, heb ik inmiddels zelf ervaren.........
Dit is ons verhaal.

Na een auto ongeluk (mn man kreeg een hersenbloeding achter het stuur, daardoor frontaal op een boom geknald met 80 km per uur) beiden niet in staat om te werken. Gelukkig hadden we ons verzekerd, maarde premie voor zelfstandigen is tamelijk hoog dus een basisbedrag van 1500 euro maandelijks (is de ca netto uitkering) verzekerd.
We gingen er (mss een beetje dom) vanuit dat we niet allebei tegelijkertijd arbeidsongeschikt zouden raken. Maar dat gebeurde dus wel...

We hadden net in de zomer een bedrag gestort voor ons pensioen, waardoor we dus bijna al ons spaargeld hadden aangesproken. Als zelfstandige moet je naast de AOW zelf voor je pensioen zorgen......

We huurden in de vrije sector en stonden (mss ook weer een beetje dom) niet ingeschreven bij woningnet. En daar begon het probleem. We kregen geen urgentie omdat we geen sociale huurwoning achterlieten. Door kabinetsbeleid (afbraak sociaal huren) enerzijds en de vluchtelingenproblematiek anderzijds sta je met lege handen.

Helaas keerde de ongevallen inzittendenverzekering ook niet uit (hoeven we dus nooit meer af te sluiten ) omdat mijn man een hersenbloeding achter het stuur kreeg. Ik zou dan nog wel een uitkering kunnen krijgen, maar dan moest ik aantonen dat mijn man wist dat hij een CVA zou krijgen en dat ik dat niet wist

Dan kom je via maatschappelijk werk terecht bij de daklozenopvang. Verschillende brieven geschreven naar oa de wethouders, maar behalve een bla bla briefje dat ze het allemaal heel vervelend vonden leverde dat niets op.
Gelukkig hebben we bijtijds via de daklozenopvang een crisiswoning toegewezen gekregen. En vanuit daar zijn we doorgestroomd naar een tweede kans woning, waartegen de bewoners in die wijk nog bezwaar hadden aangetekend omdat ze oa ons gezin daar niet wilde hebben. Was wel grappig want wij zijn naar die avond gegaan en ons verhaal gedaan en toen waren die bewoners wel wat stil.......

In de crisisopvang wordt je prima begeleid, alle lof voor die stichting. Maar de regels zijn daar (terecht) streng. Je mag geen alcohol of drugs gebruiken, ook geen simpel biertje Nu zijn wij 2 niet rokers en niet drinkers dus dat was geen probleem. Je kunt niet naar binnen zonder je eerst te melden en wanneer je weg gaat moet je dat ook melden. Tussen 8.00 en 22.00 mag je weg, verder niet.

De mensen die wij daar oa hebben ontmoet zijn:
Een gescheiden man, koopwoning stond op naam van zijn ex vrouw en ze heeft hem op straat gezet. Hij zorgde voor de kinderen en werkte 2 dagen per week. Wilde meer uren gaan werken maar werkgever kon dat niet realiseren en de huur van een kamer was al meer dan wat hij verdiende. Alimentatie was zijn ex onder uit gekomen doordat het een familiebedrijf van haar kant was en zij slechts een (op papier) bescheiden inkomen had……

Een ander geval, een 19 jarig meisje dat zwanger was, was op straat gezet door haar ouders omdat zij zwanger was. Kennelijk is in deze tijd bij sommige streng gelovigen nog steeds gewoon om je zwangere ongetrouwde dochter te verstoten.
En zo zijn er meer verhalen van mensen die we daar hoorden die buiten hun schuld dakloos raken. En tuurlijk het grote deel is verslaafd aan drugs, alcohol etc maar die zag ik daar niet. Want deze mensen willen niet onder een streng regime leven zonder alcohol en drugs……

Nu konden wij een aantal maanden de huur gewoon betalen, en omdat we heel snel aan de bel hebben getrokken (maatschappelijk werk) hebben we niet op straat gewoond. Maar het had wel gekund als de crisisopvang geen plek had gehad. Want de wachttijd is gemiddeld een jaar en wij hadden de mazzel dat we na 1.5 maand konden instromen. Scheelde denk ik wel dat ons verhaal door het ongeluk schrijnend was, maar zeker weten doen we het niet.
En zo werk je allebei hard, betaalt belasting etc, je zorgt elf voor een uitkering (hoor je achteraf van de gemeente dat we beter af waren geweest als de dat niet hadden afgesloten. Doe je namelijk een beroep op de bijstand dan kan er kennelijk meer geregeld worden)

Maar het was voor mij persoonlijk heel zwaar. Mn man zn leven hing verschillende weken aan een zijden draadje (had oa de bovenste 3 nekwervels gebroken), was rechts verlamd van de CVA, kreeg allerlei complicaties en het was de vraag hoe hij er geestelijk uit zou komen (mss zelfs een kasplantje) Zelf lig je ook in de kreukels, krijg je 2 weken na het ongeluk een beroerte door de klap tegen de boom en krijg je dus ook nog eens al die shit van woonruimte en al het andere over je heen en probeer je ook je kinderen zo goed mogelijk op te vangen. En je man ligt eerst weken op de IC en word kunstmatig in coma gehouden, daarna MC dan zaal en gaat dan naar een revalidatiecentrum om weer te leren lopen etc. Maar goed , we hebben het toch maar gered ondanks alles

Gelukkig gaat het nu weer redelijk. We worden nooit meer de oude. We hebben allebei een verminderd energieniveau, mijn praten is vooral hakkelen en stakkelen tot geen woord meer kunnen uitbrengen. Je doet veel langer over dingen die je voorheen zo ff tussendoor deed. Prikkels van buiten af, stukje buiten lopen vergt dan al heel veel energie, kun je de rest van de dag niet veel meer.
Mn man gaat gelukkig wel wat beter en is afgelopen maand heel voorzichtig met een bevriende kleine aannemer (hij was ook een kleine aannemer) weer begonnen met een paar uurtjes werken. En zelf had ik gelukkig nog wat sites die ik onderhoud en daar kan ik nu mijn ei in kwijt en waarbij ik zelf mijn werktijd kan bepalen.
Dus het komt wel goed met ons. Volledig werken zit er voor ons allebei niet meer in. Maar we zijn er nog en daar zijn we heel blij mee.

[super ick]

Natuurlijk zijn er schrijnende gevallen. Knap hoe je toch weer terug weet te komen Karin. Petje af.

[nacht]

Het ligt niet allemaal zo simpel, heb ik inmiddels zelf ervaren.........
Dit is ons verhaal.

Na een auto ongeluk (mn man kreeg een hersenbloeding achter het stuur, daardoor frontaal op een boom geknald met 80 km per uur) beiden niet in staat om te werken. Gelukkig hadden we ons verzekerd, maarde premie voor zelfstandigen is tamelijk hoog dus een basisbedrag van 1500 euro maandelijks (is de ca netto uitkering) verzekerd.
We gingen er (mss een beetje dom) vanuit dat we niet allebei tegelijkertijd arbeidsongeschikt zouden raken. Maar dat gebeurde dus wel...

We hadden net in de zomer een bedrag gestort voor ons pensioen, waardoor we dus bijna al ons spaargeld hadden aangesproken. Als zelfstandige moet je naast de AOW zelf voor je pensioen zorgen......

We huurden in de vrije sector en stonden (mss ook weer een beetje dom) niet ingeschreven bij woningnet. En daar begon het probleem. We kregen geen urgentie omdat we geen sociale huurwoning achterlieten. Door kabinetsbeleid (afbraak sociaal huren) enerzijds en de vluchtelingenproblematiek anderzijds sta je met lege handen.

Helaas keerde de ongevallen inzittendenverzekering ook niet uit (hoeven we dus nooit meer af te sluiten ) omdat mijn man een hersenbloeding achter het stuur kreeg. Ik zou dan nog wel een uitkering kunnen krijgen, maar dan moest ik aantonen dat mijn man wist dat hij een CVA zou krijgen en dat ik dat niet wist

Dan kom je via maatschappelijk werk terecht bij de daklozenopvang. Verschillende brieven geschreven naar oa de wethouders, maar behalve een bla bla briefje dat ze het allemaal heel vervelend vonden leverde dat niets op.
Gelukkig hebben we bijtijds via de daklozenopvang een crisiswoning toegewezen gekregen. En vanuit daar zijn we doorgestroomd naar een tweede kans woning, waartegen de bewoners in die wijk nog bezwaar hadden aangetekend omdat ze oa ons gezin daar niet wilde hebben. Was wel grappig want wij zijn naar die avond gegaan en ons verhaal gedaan en toen waren die bewoners wel wat stil.......

In de crisisopvang wordt je prima begeleid, alle lof voor die stichting. Maar de regels zijn daar (terecht) streng. Je mag geen alcohol of drugs gebruiken, ook geen simpel biertje Nu zijn wij 2 niet rokers en niet drinkers dus dat was geen probleem. Je kunt niet naar binnen zonder je eerst te melden en wanneer je weg gaat moet je dat ook melden. Tussen 8.00 en 22.00 mag je weg, verder niet.

De mensen die wij daar oa hebben ontmoet zijn:
Een gescheiden man, koopwoning stond op naam van zijn ex vrouw en ze heeft hem op straat gezet. Hij zorgde voor de kinderen en werkte 2 dagen per week. Wilde meer uren gaan werken maar werkgever kon dat niet realiseren en de huur van een kamer was al meer dan wat hij verdiende. Alimentatie was zijn ex onder uit gekomen doordat het een familiebedrijf van haar kant was en zij slechts een (op papier) bescheiden inkomen had……

Een ander geval, een 19 jarig meisje dat zwanger was, was op straat gezet door haar ouders omdat zij zwanger was. Kennelijk is in deze tijd bij sommige streng gelovigen nog steeds gewoon om je zwangere ongetrouwde dochter te verstoten.
En zo zijn er meer verhalen van mensen die we daar hoorden die buiten hun schuld dakloos raken. En tuurlijk het grote deel is verslaafd aan drugs, alcohol etc maar die zag ik daar niet. Want deze mensen willen niet onder een streng regime leven zonder alcohol en drugs……

Nu konden wij een aantal maanden de huur gewoon betalen, en omdat we heel snel aan de bel hebben getrokken (maatschappelijk werk) hebben we niet op straat gewoond. Maar het had wel gekund als de crisisopvang geen plek had gehad. Want de wachttijd is gemiddeld een jaar en wij hadden de mazzel dat we na 1.5 maand konden instromen. Scheelde denk ik wel dat ons verhaal door het ongeluk schrijnend was, maar zeker weten doen we het niet.
En zo werk je allebei hard, betaalt belasting etc, je zorgt elf voor een uitkering (hoor je achteraf van de gemeente dat we beter af waren geweest als de dat niet hadden afgesloten. Doe je namelijk een beroep op de bijstand dan kan er kennelijk meer geregeld worden)

Maar het was voor mij persoonlijk heel zwaar. Mn man zn leven hing verschillende weken aan een zijden draadje (had oa de bovenste 3 nekwervels gebroken), was rechts verlamd van de CVA, kreeg allerlei complicaties en het was de vraag hoe hij er geestelijk uit zou komen (mss zelfs een kasplantje) Zelf lig je ook in de kreukels, krijg je 2 weken na het ongeluk een beroerte door de klap tegen de boom en krijg je dus ook nog eens al die shit van woonruimte en al het andere over je heen en probeer je ook je kinderen zo goed mogelijk op te vangen. En je man ligt eerst weken op de IC en word kunstmatig in coma gehouden, daarna MC dan zaal en gaat dan naar een revalidatiecentrum om weer te leren lopen etc. Maar goed , we hebben het toch maar gered ondanks alles

Gelukkig gaat het nu weer redelijk. We worden nooit meer de oude. We hebben allebei een verminderd energieniveau, mijn praten is vooral hakkelen en stakkelen tot geen woord meer kunnen uitbrengen. Je doet veel langer over dingen die je voorheen zo ff tussendoor deed. Prikkels van buiten af, stukje buiten lopen vergt dan al heel veel energie, kun je de rest van de dag niet veel meer.
Mn man gaat gelukkig wel wat beter en is afgelopen maand heel voorzichtig met een bevriende kleine aannemer (hij was ook een kleine aannemer) weer begonnen met een paar uurtjes werken. En zelf had ik gelukkig nog wat sites die ik onderhoud en daar kan ik nu mijn ei in kwijt en waarbij ik zelf mijn werktijd kan bepalen.
Dus het komt wel goed met ons. Volledig werken zit er voor ons allebei niet meer in. Maar we zijn er nog en daar zijn we heel blij mee.

wat een dramatisch verhaal!
en dan nog naast al die lichamelijke ellende ook nog een slangenkuil aan burocratische problemen. wat heftig allemaal.
heel veel sterkte & beterschap met de revalidatie!

[Ibrah1234]

Het ligt niet allemaal zo simpel, heb ik inmiddels zelf ervaren.........
Dit is ons verhaal.

Ongelooflijk wat een verhaal. Je relaas is nog een hele tijd in mijn systeem blijven hangen. Sterkte gewenst Karin en vooral een voorspoedig en beter 2017 gewenst!!