.
O 1 maand
O 2 maanden
O 6 maanden
O 1 jaar
O 2 jaar
O Eén volle ambtstermijn van 4 jaar
O Twee volle ambtstermijnen van 2 x 4 jaar
Eén ding weten we zeker: Donald Trump is bang
Het Witte Huis had de dekking nodig van een eerzame man om zijn eigen oneerlijke zaak te verhullen.
12 mei 2017 - Bron: The New York Times
Bret Stephens is columnist bij The New York Times.
Als de president zegt: 'Ik ben, weet je wel, een slim persoon', dan weet je dat hij een diepe onzekerheid koestert over zijn intelligentie. Als hij zegt, 'ik ben echt heel rijk', weet je dat hij weet dat jij weet dat hij, in werkelijkheid, waarschijnlijk niet heel erg rijk is.
En als hij schrijft, zoals in zijn brief aan de nu voormalige FBI-directeur James B. Comey, dat 'hoewel ik zeer op prijs stel dat u mij bij drie gelegenheden heeft laten weten dat er geen onderzoek naar mij wordt ingesteld', dan weet je ook meteen wat hem 's nachts wakker houdt.
En dat was niet de enige hint in de wijze waarop Trump Comey de laan uitstuurde. Ten eerste was daar het abrupte van het ontslag. Rod Rosenstein, sinds twee weken staatssecretaris van Justitie, leverde het memo, waarin Comeys ambtsmisdrijf inzake Hillary Clintons e-mailsaga wordt uiteengezet, dinsdag af. Trump ontsloeg Comey dezelfde dag.
Pardon? Dit is dezelfde regering die achttien lange dagen wachtte om een nationaal veiligheidsadviseur te ontslaan die buitengewoon gevoelig was voor Russische chantage. Waarom? Omdat, zoals perswoordvoerder Sean Spicer deze week uitlegde, het Witte Huis vond dat Michael Flynn een 'element van eerlijke rechtsgang' verdiende.
Dat zat er voor Comey niet in. Die hoorde het nieuws van zijn ontslag van een tv-scherm, tijdens een toespraak tot FBI-medewerkers. Zelfs ontslagrondes op Trumps reality-tv-serie The Apprentice hadden meer klasse dan dit.
En dan is er nog Rosensteins memo, dat een solide argumentatie bevat waarom Comey bijna elk aspect van het Clinton-onderzoek verprutste - een onthulling voor niemand in Washington, links of rechts, behalve misschien voor Comey zelf. Er bestond ook geen enkel mysterie over deze zaken toen Trump Comey tijdens een publieke ceremonie op het Witte Huis zijn zegen gaf - tegen het advies in van prominente conservatieven om hem te ontslaan.
Terwijl er dus geen nieuws zat in dat memo, zat er wel een bruuske nieuwigheid in de wijze waarop Rosenstein en zijn onkreukbare reputatie door de Trump-regering politiek gebruikt zijn. In een CNN-interview dinsdag onderstreepte Kellyanne Conway Rosensteins ervaring als officier van justitie in Maryland onder Barack Obama en het feit dat de Senaat zijn aanstelling met 94 tegen zes stemmen bekrachtigde. Dit is weer een hint, omdat het Witte Huis normaliter de motieven betwist van eenieder die ervan wordt verdacht de gunst van de Democraten te genieten. Kijk maar naar de manier waarop Sean Spicer dinsdag de tijdige waarschuwingen aan het Witte Huis over Michael Flynn door de voormalige staatssecretaris van Justitie Sally Yates afdeed.
Met andere woorden, het Witte Huis had de dekking nodig van een eerzame man die een eerlijke zaak aanbrengt tegen Comey om zijn eigen zaak tegen Comey, die noch eerzaam noch eerlijk is, te verhullen. Hoe we dat weten?
"FBI-directeur Comey was het beste dat Hillary Clinton ooit overkomen is omdat hij haar de vrije hand gaf om vele slechte dingen te doen!", zo twitterde de president op 2 mei. "Het nep-Trump/Ruslandverhaal is door de Democraten gebruikt als excuus voor het verliezen van de verkiezingen. Misschien voerde Trump simpelweg een geweldige campagne?"
Hint: als de president nieuws 'nep' noemt, of een verhaal 'onecht', weet je dat het waarheidsgehalte ervan waarschijnlijk hoog is
Hint: nadat de president in het openbaar zijn FBI-directeur afdroogde, was Rosensteins memo slechts een pro-formaexercitie, een smoes.
Hint: als de president zich op de borst slaat over zijn geweldige verkiezingscampagne, weet je dat hij niet zo zeker is over hoe geweldig die campagne nu werkelijk was.
Hint: als de president nieuws 'nep' noemt, of een verhaal 'onecht', weet je dat het waarheidsgehalte ervan waarschijnlijk hoog is. En, opnieuw, je weet dat hij weet dat jij dat weet.
Des te meer dankzij het verslaggeverswerk van Matthew Rosenberg en Matt Apuzzo van*The New York Times, die woensdag onthulden dat Comey onlangs nog had gevraagd 'om een significante toename van middelen voor het FBI-onderzoek naar Ruslands bemoeienis met de presidentsverkiezingen'. Het ministerie van Justitie ontkent deze aanvraag.
Voor de apologeten van deze regering is de terugvallinie dat het Rusland-onderzoek hoe dan ook doorgaat, ongeacht wie Comey vervangt. Dat zou geloofwaardig kunnen zijn als bijvoorbeeld de vroegere politiecommissaris van New York Ray Kelly de baan zou krijgen. Maar wat als Chris Christie wordt benoemd, of Rudy Giuliani?
In al deze zaken is het raadsel dat verpakt is in een mysterie: Rusland.
Golfbanen: Rusland. Mike Flynns leugens tegen de vicepresident: Rusland. Jeff Sessions' leugens tegen de Senaat: Rusland. Paul Manafort, Carter Page, en Roger Stone: Rusland. WikiLeaks: Rusland. Donald Trump jr: Rusland. De Bayrock Group: Rusland. Erik Princes geheime diplomatieke kanaal: Rusland.
Geen enkel onderdeel van deze lijst is op zichzelf belastend. En bij Trump is de grens tussen incompetentie en slechtheid, verkeerde beoordeling en wanbeheer altijd vaag.
Toch maakt Comeys ontslag twee dingen heel duidelijk. Ten eerste: de regering is niet eerlijk als zij beweert dat de FBI-directeur ontslagen is om wat hij afgelopen zomer deed. Ten tweede: Donald Trump is bang. Een president die probeert een schandaal te verbergen, kan bereid zijn tumult te riskeren.
© The New York Times
Bladwijzers