Bij alle internationale kritiek op haar weigering om het geweld openlijker te veroordelen wordt soms vergeten hoe precair de balans is die Suu Kyi moet bewaren. Om het hervormingsproces gaande te houden kan ze het militaire machtsblok niet tegen zich in het harnas jagen.
De recente moord op een van haar belangrijkste juridische adviseurs, die mogelijkheden voor een democratischer grondwet en verdere inperking van de militaire macht onderzocht, was tevens als dreigement voor haar bedoeld.
Ons land heeft twee regeringen, een militaire en een civiele, zeggen Birmezen vaak. In de Rakhine-staat is pijnlijk duidelijk wie van de twee het in cruciale kwesties voor het zeggen heeft. Als Suu Kyi in de koorddans haar evenwicht verliest, zijn de Rohingya’s net als de rest van het land nog slechter af.
De koorddans van Suu Kyi
'Wij zitten niet op de Westelijke Jordaanoever vanwege veiligheid of economische belangen. Wij zitten in Hebron, in Nablus, in alle nederzettingen vanwege een rabijnse messianistische ideologie. (Avraham Burg, voormalig voorzitter van het Israëlische parlement.)
So, from the river to the sea - make Palestina free. (knuppeltje)
'Wij zitten niet op de Westelijke Jordaanoever vanwege veiligheid of economische belangen. Wij zitten in Hebron, in Nablus, in alle nederzettingen vanwege een rabijnse messianistische ideologie. (Avraham Burg, voormalig voorzitter van het Israëlische parlement.)
So, from the river to the sea - make Palestina free. (knuppeltje)
'Wij zitten niet op de Westelijke Jordaanoever vanwege veiligheid of economische belangen. Wij zitten in Hebron, in Nablus, in alle nederzettingen vanwege een rabijnse messianistische ideologie. (Avraham Burg, voormalig voorzitter van het Israëlische parlement.)
So, from the river to the sea - make Palestina free. (knuppeltje)
"Vrouwen en jonge meisjes worden verkracht, gemarteld en dan gedood"
Willy Legendre heeft al veel leed gezien. Hij werkt al meer dan een kwarteeuw voor internationale hulpoporganisaties. Maar wat hij nu meemaakt tart alle verbeelding.
Willy Legendre
Willy Legendre werkt al meer dan een kwarteeuw als hulpverlener voor de grootste internationale hulporganisaties wereldwijd. Vooral in moslimlanden, meestal in vluchtelingenkampen.
Wij wonen op ‘ground zero’, het grensgebied tussen Myanmar en Bangladesh waar in minder dan drie weken tijd meer dan driehonderdduizend Rohingya vluchtelingen Bangladesh binnenstrompelden. En de exodus blijft voortduren, dag en nacht, een vloed van onvoorstelbaar onmenselijke miserie ...*
De Bengaalse overheid, de nationale en internationale hulporganisaties en de VN doen wat ze kunnen maar zitten met de handen in het haar. Sinds 1992 biedt Bangladesh onderdak aan ongeveer 500.000 Rohingya vluchtelingen, overlevenden van eerdere pogroms, ‘zuiveringsacties’ uitgevoerd door het leger in Myanmar. Het aantal vluchtelingen in Bangladesh kan binnen de maand aangroeien tot anderhalf miljoen mensen. En dat is een voorzichtige raming…
Honderden kinderen sterven als vliegen onder de ogen van machteloze hulpverleners, aan buikloop, uitputting, infecties, verwondingen.*
Hulporganisaties worden letterlijk overrompeld, beschikken niet over voldoende manpower, er is niet voldoende voedsel (enkele dagen geleden kregen we bericht dat de voedselvoorraad van de ‘Wereld Voedselorganisatie’ in Bangladesh volledig op is), niet voldoende medicijnen, geen sanitair en geen drinkwater, niet eens voldoende beschikbaar fonds.
Horror
Alle hospitalen in de regio liggen nokvol met vluchtelingen, waaronder erg jonge kinderen en baby’s, zwangere vrouwen met geïnfecteerde schot en hakwonden, brandwonden, afschuwelijk verwondingen veroorzaakt door landmijnen (volgens recente rapporten zou het leger in Myanmar een landmijnengordel hebben aangelegd, waardoor de Rohingya vastzitten in het grensgebied).
Gisteren bezocht ik het ‘Sadar Government Hospital’ in Cox’s Bazar. De toestand is enkel te omschrijven als … horror.
Het Bengalees medisch personeel moet slachtoffers behandelen met oorlogswonden en is niet opgeleid voor een dergelijke waanzin, specialisten en gespecialiseerd medisch equipment zijn niet eens beschikbaar. Je kan niet over genocide praten zonder de afschuw te beschrijven. Je kan niet over de Holocaust spreken zonder de gaskamers, verbrandingsoven te vernoemen.
*
Overlevenden van de genocide in Myanmar vertellen me dat de militairen, geholpen door gewapende boeddhistische privé milities, steeds volgens een bepaald scenario handelen (en ik citeer letterlijk de getuigenissen van Rohingya waarmee ik heb gesproken):
Dorpen worden door het leger (de ‘Tatmadaw’) omsingeld, dorpelingen worden door zwaarbewapende militairen verzameld op een bepaalde plek (meestal vlakbij een rivier of kanaal) en dan met machinegeweren neergemaaid. Of vermoord met hakmessen, met dolken de keel of buik overgesneden. Vrouwen en jonge meisjes worden verkracht, gemarteld en dan gedood. Vaders worden verplicht om toe te kijken.
Huizen (meestal in hout en bamboe) worden door helikopters ‘met granaatwerpers’ in brand geschoten, vrouwen getuigen dat hun kinderen, zelfs baby’s, door de uitzinnige Tatmadaw in het vuur worden gesmeten.
Lijken worden in de rivier gedumpt of in een greppel, bedekt met stro, overgoten met benzine en verbrand.
Genocide
*De zwaar getraumatiseerde slachtoffers waarmee ik heb gesproken zijn zonder twijfel de overlevenden van een genocide, uitgevoerd door het leger in Myanmar! Laat daar geen twijfel over bestaan!
Twee dagen geleden brachten we s’ nachts een zwaargewond en getraumatiseerd Rohingya meisje naar een VN-hospitaal, ze was misschien 14 en verkracht. Aan de andere kant van de grens stonden dorpen van de Rohingya in lichterlaaie. Een bevriend hulpverlener vertelde me hoe ze met eigen ogen de laagvliegende legerhelikopters heeft gezien die op de vluchtende Rohingya vuurden.
De overheid in Myanmar ontkent de brutaliteiten van het leger, ontkent de genocide. Aung San Suu Kyi, eerste minister van Myanmar, noemt de getuigenissen van de overlevenden “fake news”.*
Een verkrachte Rohingya vrouw werd door leden van een officiële regeringsdelegatie - vanuit Myanmar op bezoek in de vluchtelingenkampen in Bangladesh - uitgelachen en uitgescholden als leugenaar. VN waarnemers waren diep geschokt.
Win Myaing, een woordvoerder van de overheid in Myanmar formuleert het als volgt: “Hoe kan dit ‘etnische zuivering’ zijn, ze (de Rohingya) behoren niet eens tot een etnisch groep”…
Terroristen
Voor alle duidelijkheid: Rohingya (Moslims en Soennieten), wonen in noordelijk Arakan, een gebied in het westen van Myanmar op de grens met Bangladesh en worden door de VN omschreven als “de meest vervolgde bevolkingsgroep ter wereld".
In 1982 werd hun nationaliteit afgenomen door Birmaans militair dictator Ne Win. De Rohingya worden al decennia lang brutaal onderdrukt en leven onder een apartheidsregime. Dit heeft geleid tot protest en verzet. Eerst sporadisch en amateuristisch, nu meer georganiseerd.
De gewapende verzetsbeweging ARSA (“Arakan Rohingya Salvation Army”) wordt geleid door een Pakistaan, Ata Ullah, die zijn opleiding kreeg in Saoedi Arabië, de bakermat van het Wahabisme (de meest conservatieve soennitische sekte binnen de Islam). Ook IS leunt aan bij deze strekking.*Het ARSA zou worden gefinancierd door de Rohingya diaspora in Saoedi Arabië en het Midden Oosten.
Aung San Suu Kyi en haar regering beschouwen het ARSA als een terroristische organisatie die een Islamitische staat willen uitbouwen in Myanmar.
Op 25 augustus, in een goed gecoördineerde aanval, viel het ARSA verschillende politieposten in Arakan aan. De tweede aanval in een jaar tijd. Verscheidene militairen en politiemensen werden vermoord.
De buitensporige reactie van het leger in Myanmar heeft geleid tot de huidige exodus van honderdduizenden, of bijna één miljoen vluchtelingen.
*
Ook Bangladesh wenst geen Islamitische staat aan de andere kant van de grens, en de kans is groot dat het ARSA steunt krijgt van militante moslimextremisten. Al-Qaeda heeft net de overheid in Myanmar gewaarschuwd voor represailles en alle “strijders” in Bangladesh, Pakistan en de Filippijnen opgeroepen tot gewapende actie.
Of je daarvoor een volledige bevolking moet opjagen en systematisch uitmoorden is de vraag waarop Aung San Suu Kyi, of één van haar generaals, hopelijk ooit een antwoord zal geven in het Internationaal Gerechtshof in den Haag.*
www.radiomaria.be - Een katholiek geluid op de middengolf
Jammer dat Moslims geen Khalifa hebben die suu kyi haar Nobelprijs zou ter plekke afpakken. Een Paus gaat haar bedanken met bloemen van vrede voor haar afslachting van de zwakkeren.
Voor de rest mag de Paus te laat aankomen (boedhisten hadden alle tijd en ruimte van de Kerk om meer zonden te sparen) !
Sometimes God’s blessings are not in what He gives, but in what He takes away.
Ik vind dat Ibrah1234 geen reacties meer mag plaatsen tav dit onderwerp.
Het analyseert enkel de nieuwsartikelen wat we ook kunnen lezen maar de essentie van deze tragedie ontgaat het gewoon.
Rattenstreken zijn dat.
Een verkrachte Rohingya vrouw werd door leden van een officiële regeringsdelegatie - vanuit Myanmar op bezoek in de vluchtelingenkampen in Bangladesh - uitgelachen en uitgescholden als leugenaar. VN waarnemers waren diep geschokt.Voor alle duidelijkheid: Rohingya (Moslims en Soennieten), wonen in noordelijk Arakan, een gebied in het westen van Myanmar op de grens met Bangladesh en worden door de VN omschreven als “de meest vervolgde bevolkingsgroep ter wereld".Twee dagen geleden brachten we s’ nachts een zwaargewond en getraumatiseerd Rohingya meisje naar een VN-hospitaal, ze was misschien 14 en verkracht. Aan de andere kant van de grens stonden dorpen van de Rohingya in lichterlaaie. Een bevriend hulpverlener vertelde me hoe ze met eigen ogen de laagvliegende legerhelikopters heeft gezien die op de vluchtende Rohingya vuurden.Dorpen worden door het leger (de ‘Tatmadaw’) omsingeld, dorpelingen worden door zwaarbewapende militairen verzameld op een bepaalde plek (meestal vlakbij een rivier of kanaal) en dan met machinegeweren neergemaaid. Of vermoord met hakmessen, met dolken de keel of buik overgesneden. Vrouwen en jonge meisjes worden verkracht, gemarteld en dan gedood. Vaders worden verplicht om toe te kijken.
Huizen (meestal in hout en bamboe) worden door helikopters ‘met granaatwerpers’ in brand geschoten, vrouwen getuigen dat hun kinderen, zelfs baby’s, door de uitzinnige Tatmadaw in het vuur worden gesmeten.
Lijken worden in de rivier gedumpt of in een greppel, bedekt met stro, overgoten met benzine en verbrand.
Laatst gewijzigd door Liberate; 18-09-17 om 20:07.
Bladwijzers