Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) ontpopt zich steeds vaker als een venijnige pro-joodse lobby club dan een onafhankelijk kennis- en informatiecentrum, dat opkomt 'voor het recht op veiligheid van het Joodse volk, waar ook ter wereld.' De navelstreng van de organisatie is nauw verbonden met Israël wat op zich niet zo vreemd is. Zo heeft elk land wel een organisatie die nauwe banden heeft met het thuisland. Het is alleen moeilijk uit te leggen aan de Nederlandse samenleving dat de niet-wettelijke vertegenwoordiger opvallend nauwe banden onderhoudt met de Nederlandse regering, die zegt vrijheid en democratie voor te staan voor alle volkeren in de wereld.
De staat Israël handelt, zoals velen van u weten, al jaren in strijd met het internationaal humanitair recht en dus ook met de belangrijkste fundamenten van de Westerse beschaving. De Nederlandse regering verloochent daarmee haar principes, normen en waarden door onvoorwaardelijk een land als Israël politiek te steunen en wapens te leveren waarmee zij al jaren het Palestijnse volk zijn vrijheid, veiligheid en waardigheid ontneemt. De Nederlandse regering steunt de oorlog in Irak en Afghanistan om dezelfde redenen. Wij investeren honderden miljoenen euro's per jaar als land in vredesmissies en zien Nederlandse soldaten sneuvelen ver over onze grenzen, omdat wij van mening zijn dat het brengen van vrijheid en democratie in bepaalde delen van de wereld een zeer hoge prijs heeft. Behalve in de door Israël bezette Palestijnse gebieden.
De houding van de Nederlandse regering betreffende de steun aan Israël werpt dus tal van vragen op over de geloofwaardigheid en integriteit van de Nederlandse regering. De dames en heren politici in Den Haag doen er daarom verstandig aan zich te distantiëren van het CIDI en op zoek te gaan naar een nieuwe betrouwbare gesprekspartner als het gaat om het bereiken van duurzame vrede in het Midden Oosten tussen de Palestijnen en Israël. Ik adviseer u om een Een Ander Joods Geluid in de armen te sluiten en het CIDI in de ban te doen. De doelstellingen van het CIDI dienen in tegenstelling tot de doelstellingen van EAJG niet de belangen van Israël, de Palestijnen en Nederland, maar alleen de belangen van de joodse staat.
Desondanks kan een schimmige organisatie als het CIDI, dat het intermenselijk contact is kwijtgeraakt met het steeds kritisch wordende deel van de Nederlandse samenleving, blijven rekenen op steun van de Nederlandse regering. Het curieuze is dat het CIDI onderzoek mag doen als het bijvoorbeeld gaat om het in kaart brengen van het aantal incidenten met een antisemitisch karakter. Het CIDI brengt ook diverse rapporten uit waarvan de inhoud vrijwel klakkeloos wordt overgenomen door de Nederlandse pers, die Israël als referentiepunt blijven nemen in hun berichtgeving. Een onbegrijpelijke en onevenwichtige manier van het conflict benaderen en journalistiek bedrijven als u het mij vraagt. Dit is mijns inziens de belangrijkste verklaring voor het succes van de boeken van Joris Luyendijk.
Dan blijft nog de vraag, hoe betrouwbaar en hoe transparant is het CIDI zelf als organisatie en als spreekbuis van joden in Nederland en Israël?
Het CIDI probeert al jaren instellingen en organisaties die een ander, vaak kritisch geluid verkondigen aan het adres van Israël, in diskrediet te brengen en zwart te maken. De initiatiefnemers van EAJG worden door de aanhang van het CIDI weggezet als een groep joodse nestbevuilers en landverraders. De onredelijke sympathisanten van Israël gaan daar zelfs zover zin, dat zij niet schromen om joden die zich tegen de bezettingspolitiek van Israël hebben gekeerd joodse zelfhaat te verwijten. Een grotere belediging kun je niet in ontvangst nemen als jood zijnde.
Een recent voorbeeld is dat het CIDI een (laster)campagne heeft gestart tegen het samenwerkingsverband United Civilians for Peace (UCP). In het vorige week verschenen rapport stelt het CIDI, dat het UCP zich schuldig maakt aan partijdigheid. Het CIDI komt met een aantal voorbeelden van eenzijdigheid waarmee het UCP Israël in een kwaad daglicht zou stellen. Mijn vraag aan u is, heeft een bezetter als Israël het UCP nodig om zijn misdadige reputatie tegen de Palestijnen te bevestigen of te doen veroordelen? Het UCP is een werkgroep opgericht en gefinancierd door ICCO, Cordaid, Novib, de vredesbewegingen IKV, Pax Christi en KerkinActie.
Laatste is eerder dit jaar uit het samenwerkingsverband gestapt, omdat zij de opstelling van het UCP partijdig en anti-Israëlisch vindt. Het UCP stelt dat zij voor de mensenrechten is en hierin geen onderscheid maakt naar afkomst. Ze gaan uit van het internationale recht. Het internationale recht laat geen twijfel bestaan over de reputatie en status van de staat Israël als bezettingsmacht.
De dames en heren van het CIDI zouden zich diep moeten schamen in plaats van begrip en sympathie te vragen aan de Nederlandse samenleving om de standpunten van een bezettende natie te steunen. Welke fundamenteel in strijd zijn met de Nederlandse normen en waarden en internationale wetgeving. Of het nu gaat om systematische schendingen van mensenrechten, annexatie van grond na oorlog of het negeren van tientallen bindende en niet-bindende VN-resoluties door Israël.
Het wordt dat wij in dit land ons ontdoen van schuldgevoelens uit het WOII- verleden, die organisaties als het CIDI tegen ons gebruiken om ons te chanteren een bezett
ings- en annexatiepolitiek te steunen van een land, die niet meer op rationele wijze zijn te verdedigen. Dat heeft onder andere geleid tot de oprichting van Een Ander Joods Geluid. Voor meer informatie verwijs ik u naar de website van de organisatie ~
www.eajg.nl
Bladwijzers