Samir nam Naima’s gezicht vast, hij drukte een zachte kus op haar lippen. Naima beantwoorde zijn kus en ze voelde haar hart weer sneller slaan. Hij nam haar steviger vast en trok haar naar zich toe. Ze ging steeds dichter bij Samir zitten, ze wou zijn lichaam voelen.
Het kussen werd steeds heviger, Samir ging met zijn handen onder haar bloes, hij voelde haar zachte huid.
"Lebes, ik heb het gehaald! Tot nu toe dan, want wie weet staat beba mij op te wachten om me te melden dat ik een enkeltje naar Tamazirt krijg omdat hij de schande dat zijn dochter een hoer is niet aankan! Ja, een hoer, dat is wat ik ben.”
Naima antwoordde niet, ze voelde een krop in haar keel en kon geen woord meer uitbrengen. Het gevoel dat ze in haar hart had kon ze met geen duizend woorden beschrijven.