Isaac
12-06-04, 12:27
Door Sylvain Ephimenco
2004-06-12
Zou Hans Dijkstal misschien het stuk getiteld 'In mij groeit een brandnetel' dat gisteren in De Verdieping verscheen, hebben gelezen? Hopelijk wel want hier kwamen aan het woord de jongeren waarover Hans Dijkstal zich zo druk maakt. Jongeren die de uithaal van de oud VVD-leider bejubelen en die zich het kamerlid of de columnist die 'hun' profeet hebben beledigd, het liefst liggend in een plas bloed voorstellen.
Zou Dijkstal dan zijn geschrokken bij opmerkingen als deze: 'Als je hen hoort praten, ga je iets plannen. Dan denk je: ik huur een auto, net als die vrouw die een tijdje terug op VVD-leider Van Aartsen inreed. Al mijn vrienden zeggen het ook: die schiet ik neer, dan maar drie jaar de bak in.' Ik kan me voorstellen dat een politicus die hiermee geconfronteerd wordt zich op zijn bedenkelijke tirades gaat bezinnen. Dat hij langzaam begint te beseffen dat hij degene dreigt te worden die vandaag een moreel alibi verschaft aan de sluipende moordenaars van morgen. Hans Dijkstal zou zich dan kunnen afvragen of het te billijken is dat Nederland zo diep is afgegleden in een afgrond van bloedige normen en gewelddadige waarden. Waar sommige groepen van hun identiteit, cultuur of geloof een sanctuarium hebben gemaakt dat geen onbevoegde mag betreden zonder dat hij of zij voor de rest van zijn dagen voor zijn leven moet vrezen. Waar in de ogen van sommigen één verkeerd woord de doodstraf kan rechtvaardigen. Toen Gerard Reve decennia geleden gelovigen beledigde stonden geen groepen katholieken of protestanten op om te verkondigen dat de schrijver afgeschoten of aangereden moest worden. De tijden zijn kennelijk veranderd. Politici als Dijkstal vinden niet meer abnormaal dat in Nederland een kamerlid, omwille van haar kritische uitspraak over een godsdienst, jarenlang door bodyguards beschermd moet worden. Daarover hoor je dat soort politici niet. Wat Hans Dijkstal vooral abnormaal vindt is dat iemand zijn recht op vrijheid van meningsuiting laat gelden. Hij noemt dit stigmatiseren. Dat Ayaan Hirsi Ali voortdurend voor haar leven moet vrezen is geen onderwerp van discussie voor de liberale oud-voorman. Zij en haar collega Wilders hebben dit aan hun 'machopraat' te danken. Dijkstal schaamt zich voor zijn VVD-collega's. Niet voor de enige echte macho's die hij in bescherming neemt en die geen enkele vorm van kritiek kunnen verdragen zonder denkbeeldig naar hun mes te grijpen. Het lijkt alsof wij terug zijn bij af. Terug naar de dagen van voor de moord op Pim Fortuyn. En weer spelen dezelfde figuren hun kwalijke rol. Dijkstal heeft niets van de geschiedenis geleerd.
2004-06-12
Zou Hans Dijkstal misschien het stuk getiteld 'In mij groeit een brandnetel' dat gisteren in De Verdieping verscheen, hebben gelezen? Hopelijk wel want hier kwamen aan het woord de jongeren waarover Hans Dijkstal zich zo druk maakt. Jongeren die de uithaal van de oud VVD-leider bejubelen en die zich het kamerlid of de columnist die 'hun' profeet hebben beledigd, het liefst liggend in een plas bloed voorstellen.
Zou Dijkstal dan zijn geschrokken bij opmerkingen als deze: 'Als je hen hoort praten, ga je iets plannen. Dan denk je: ik huur een auto, net als die vrouw die een tijdje terug op VVD-leider Van Aartsen inreed. Al mijn vrienden zeggen het ook: die schiet ik neer, dan maar drie jaar de bak in.' Ik kan me voorstellen dat een politicus die hiermee geconfronteerd wordt zich op zijn bedenkelijke tirades gaat bezinnen. Dat hij langzaam begint te beseffen dat hij degene dreigt te worden die vandaag een moreel alibi verschaft aan de sluipende moordenaars van morgen. Hans Dijkstal zou zich dan kunnen afvragen of het te billijken is dat Nederland zo diep is afgegleden in een afgrond van bloedige normen en gewelddadige waarden. Waar sommige groepen van hun identiteit, cultuur of geloof een sanctuarium hebben gemaakt dat geen onbevoegde mag betreden zonder dat hij of zij voor de rest van zijn dagen voor zijn leven moet vrezen. Waar in de ogen van sommigen één verkeerd woord de doodstraf kan rechtvaardigen. Toen Gerard Reve decennia geleden gelovigen beledigde stonden geen groepen katholieken of protestanten op om te verkondigen dat de schrijver afgeschoten of aangereden moest worden. De tijden zijn kennelijk veranderd. Politici als Dijkstal vinden niet meer abnormaal dat in Nederland een kamerlid, omwille van haar kritische uitspraak over een godsdienst, jarenlang door bodyguards beschermd moet worden. Daarover hoor je dat soort politici niet. Wat Hans Dijkstal vooral abnormaal vindt is dat iemand zijn recht op vrijheid van meningsuiting laat gelden. Hij noemt dit stigmatiseren. Dat Ayaan Hirsi Ali voortdurend voor haar leven moet vrezen is geen onderwerp van discussie voor de liberale oud-voorman. Zij en haar collega Wilders hebben dit aan hun 'machopraat' te danken. Dijkstal schaamt zich voor zijn VVD-collega's. Niet voor de enige echte macho's die hij in bescherming neemt en die geen enkele vorm van kritiek kunnen verdragen zonder denkbeeldig naar hun mes te grijpen. Het lijkt alsof wij terug zijn bij af. Terug naar de dagen van voor de moord op Pim Fortuyn. En weer spelen dezelfde figuren hun kwalijke rol. Dijkstal heeft niets van de geschiedenis geleerd.