WASHINGTON (ANP) – Bill Clinton beschouwt het als de grootste mislukking in zijn carrière als president van de Verenigde Staten dat hij Osama bin Laden niet te pakken heeft gekregen. Net zo erg vindt de ex–president het dat hij de Israëli’s en de Palestijnen niet zo ver heeft gekregen vrede te sluiten. Clinton zei dat zondagavond in het CBS–programma ’60 Minutes’.
.
Op het gebied van binnenlands beleid betreurt Clinton dat hij geen gezondheidszorg van de grond heeft gekregen en dat de sociale zekerheid onder zijn presidentschap niet is hervormd. Clinton deed zijn ontboezemingen in een interview ter gelegenheid van het verschijnen van zijn autobiografie ’My Life’, die maandag uitkomt.
Dit is net zoiets als het bericht van zaterdag waarin stond dat Clinton de oorlog in Irak gerechtvaardigd vindt.
't Lijkt wel of Billie Sjors' campagne steunt in plaats van die van zijn partijgenoot Sjonnie.....
Hoe, o, hoe interpreteer ik dit gedrag?
PS. Overigens typisch links-liberale punten van falen. Het laten versloffen van complexe zaken (gezondheidszorg, transport en logitistiek enz) en van zaken die politieke moed vereisen om aan te pakken (terrorisme).
Het lijkt Nederland in de negentiger jaren wel......
Geplaatst door nard
't Lijkt wel of Billie Sjors' campagne steunt in plaats van die van zijn partijgenoot Sjonnie.....
:hihi:
Geplaatst door nard
Hoe, o, hoe interpreteer ik dit?
Het zijn wel veel negatieve dingen he. En dan ook nog zijn affaire met Monica. Ik heb begrepen dat hij maandenlang op de bank heeft moeten slapen ! Maar hij is er , daardoor, wel populairder door geworden...
Ik denk dat in autobiografieen 'eerlijkheid' het best verkoopt. Alleen maar postive zaken beschrijven,verkoopt niet. En onze charmante Bill wordt er alleen maar menselijker door.
Geplaatst door Joesoef
Slecht geslapen Nard ?
Ja, inderdaad!
Hoe raad je dat zo??
Is deze bijdrage gewoon "scherp" in plaats van zoals gewoonlijk "vlijmscherp"? ;)
maandag 21 juni 2004 uur.
Hillary, Chelsea, Monica en Osama
Acht jaar in het Witte Huis: Bill Clinton doet er minutieus verslag van in zijn autobiografie Mijn leven (My Life). Een enerverende ambtsperiode waarin grote successen en smadelijke affaires elkaar afwisselden en de president zowel lof als oneer oogstte.
Op zaterdag 15 augustus maakte ik, met de getuigenis voor de grand jury voor de boeg en na een beroerde slapeloze nacht, Hillary 's ochtends wakker en vertelde haar wat er werkelijk tussen mij en Monica Lewinsky was voorgevallen. Ze keek me aan alsof ik haar een klap had gegeven en was bijna net zo kwaad om mijn leugens in januari als om wat ik had gedaan. Ik kon alleen maar zeggen dat ik er spijt van had en dat ik destijds meende dat ik niemand, zelfs haar niet, kon vertellen wat er was gebeurd. Ik zei dat ik van haar hield en haar en Chelsea geen pijn wilde doen, dat ik me schaamde voor wat ik had gedaan, en dat ik alles voor me had gehouden om mijn familie geen pijn te doen en te voorkomen dat het presidentschap erdoor werd ondermijnd. En na alle leugens en beledigingen die we vanaf het begin van mijn presidentschap over ons heen hadden gekregen, wilde ik in de stortvloed na mijn getuigenverklaring in januari niet uit mijn ambt gezet worden. Ik kon nog steeds niet begrijpen waarom ik zoiets verkeerds en doms had gedaan; in de daaropvolgende maanden waarin we aan onze relatie werkten zou ik dat langzaam gaan begrijpen. Verder moest ik praten met Chelsea. In zekere zin was dat nog moeilijker. Vroeg of laat komt ieder kind erachter dat zijn of haar ouders niet volmaakt zijn, maar dit ging een stuk verder dan wat normaal is. Ik had mezelf altijd beschouwd als een goede vader. Chelsea's jaren op de middelbare school en haar eerste jaar op college waren al overschaduwd door vier jaar van felle persoonlijke aanvallen op haar ouders. Nu moest Chelsea daarbovenop nog eens vernemen dat haar vader iets verschrikkelijks had gedaan en haar en haar moeder daar niet de waarheid over had verteld. Ik was bang dat dit het einde van mijn huwelijk zou betekenen en dat ik daarbij ook nog de liefde en het respect van mijn dochter zou verliezen.
Het resterende deel van die afschuwelijke dag werd overheerst door opnieuw een terroristische aanslag. Een groep die zich had afgescheiden van de IRA en niet achter het Goede Vrijdag-akkoord stond had in een drukke winkelstraat in Omagh, Noord-Ierland, achtentwintig mensen vermoord met een autobom. De bloedige aanslag werd door alle partijen die deelnamen aan het vredesproces, waaronder ook Sinn Féinn, veroordeeld. Ik deed een verklaring uitgaan waarin ik de actie scherp afkeurde, mijn medeleven betuigde aan de families van de slachtoffers en de vredespartijen opriep hun inspanningen te verdubbelen. De op eigen houtje opererende groep, die zich de Real IRA noemde, had ongeveer tweehonderd leden en aanhangers, genoeg om voor flink wat ellende te zorgen, maar te weinig om het vredesproces te dwarsbomen: de bomaanslag in Omagh liet zien dat het complete waanzin was de oude strijdmethode weer op te pakken.
Op maandag ging ik (...) naar de Map Room op de benedenverdieping om vier uur lang ondervraagd te worden. Starr had ermee ingestemd mij niet te dwingen naar de rechtbank te komen, waarschijnlijk vanwege de kritische reacties toen hij Hillary daartoe opdracht had gegeven. Hij wilde mijn getuigenis echter per se vastleggen op videotape, naar verluidt omdat een van de vierentwintig leden van de grand jury de zitting niet kon bijwonen. David Kendall (Clintons advocaat - red.) zei dat het de grand jury toegestaan was naar het Witte Huis te komen als Starr mijn 'geheime' getuigenverklaring niet zou vastleggen op videotape. Hij wilde daar niet van weten, naar ik vermoedde omdat hij de videotape naar het Congres wilde sturen, waar de tape dan vertoond kon worden zonder dat hij er verder zijn vingers aan hoefde te branden.
De grand jury volgde het gebeuren via een gesloten tv-circuit in het gerechtsgebouw. Starr en zijn ondervragers deden hun best van de videotape een pornofilm te maken. Ze stelden me vragen met de bedoeling me te vernederen en de Congresleden en het Amerikaanse volk zo te doen walgen dat ze mijn aftreden zouden eisen, waarna voor hem de weg vrij zou zijn om mij aan te klagen.
Samuel Johnson heeft ooit gezegd dat je aandacht bij het vooruitzicht van je eigen ondergang scherper gefixeerd is dan ooit. Bovendien stond er naar mijn mening heel wat meer op het spel dan de vraag wat er met mij zou gebeuren.
Na het inleidende gedeelte vroeg ik een korte verklaring te mogen afleggen. Ik gaf toe dat ik me 'bij bepaalde gelegenheden in 1996 en één keer in 1997' had ingelaten met incorrect gedrag, waaronder ongepast intiem contact met Monica Lewinsky; dat er, uitgaande van de definitie die rechter Wright op verzoek van de advocaten van Paula Jones had geaccepteerd, geen sprake was geweest van 'een seksuele relatie'; dat ik de volle verantwoordelijkheid nam voor mijn daden; en dat ik de vragen van het OIC (het bureau van speciale aanklager Kenneth Starr - red.) ten aanzien van de rechtmatigheid van mijn daden naar beste vermogen zou beantwoorden, maar niets meer wenste te zeggen over wat er precies gebeurd was. De hoofdondervrager van het OIC legde me vervolgens een lange lijst van vragen voor betreffende de definitie van 'een seksuele relatie' zoals bepaald door rechter Wright. Ik gaf toe dat ik de advocaten van Jones niet behulpzaam was geweest omdat ze, net als het OIC, bij herhaling wederrechtelijk dingen hadden laten uitlekken, en omdat ik vermoedde dat ze met de getuigenverklaring bezwarende nieuwe informatie van me wilden loskrijgen met het doel die te laten uitlekken, aangezien ze toen inmiddels wisten dat hun rechtszaak elke grond miste. (...)
Toen de advocaat van het OIC voor de zoveelste keer klaagde over mijn antwoorden op de seksvragen tijdens mijn getuigenverklaring, herinnerde ik hem eraan dat mijn raadsman en ik de advocaten van Jones het verzoek hadden gedaan specifieke vervolgvragen te stellen, maar dat ze dat hadden geweigerd. Ik zei dat me nu duidelijk was dat ze dat hadden nagelaten omdat ze niet langer uit waren op een bezwarende bekentenis die ze konden laten uitlekken naar de pers. In plaats daarvan werkten ze voor Starr. Ze wilden met de getuigenverklaring een basis leggen om te kunnen aansturen op mijn aftreden of op een impeachmentprocedure of misschien zelfs een aanklacht.
(...)
Ik beëindigde mijn getuigenis om ongeveer half zeven, drieënhalf uur voordat ik de natie zou toespreken. Ik was zichtbaar ontdaan toen ik naar het solarium ging om te praten met vrienden en stafmedewerkers die bijeen waren gekomen voor overleg over wat er zojuist was gebeurd. (...) Chelsea was er ook, en tot mijn opluchting voegde Hillary zich rond achten bij ons.
We bespraken wat ik het beste kon zeggen. Iedereen wist dat er voor mij niet aan te ontkomen viel toe te geven dat ik een vreselijke fout had gemaakt en had geprobeerd dat te verhullen. De vraag was of ik het onderzoek van Starr op de korrel moest nemen en moest zeggen dat het tijd was daar een punt achter te zetten. Vrijwel iedereen was van mening dat ik dat beter niet kon doen. De meeste mensen wisten al dat Starr zich door niets liet tegenhouden; ze wilden uit mijn eigen mond horen dat ik verkeerd had gehandeld en daar berouw over had. Sommigen van mijn vrienden adviseerden me wat ik in hun ogen het beste kon doen, anderen waren ontzet over wat ik gedaan had. Alleen Hillary weigerde haar mening te geven en spoorde in plaats daarvan iedereen aan me met rust te laten om mijn verklaring op papier te kunnen zetten.
Om tien uur vertelde ik het Amerikaanse volk over mijn getuigenis. Ik zei dat ik als enige volledig verantwoordelijk was voor mijn persoonlijk falen, en gaf toe iedereen misleid te hebben, 'zelfs mijn vrouw'. Ik zei dat ik mijzelf en mijn gezin had willen behoeden voor opdringerige vragen in een politiek geïnspireerde rechtszaak die niet ontvankelijk was verklaard. Verder zei ik dat het onderzoek van Starr te lang had geduurd, te veel had gekost en te veel mensen had geschaad, en dat in een ander, echt onafhankelijk onderzoek twee jaar eerder was gebleken dat Hillary en ik niets verkeerds hadden gedaan in Whitewater. Ten slotte sprak ik mijn voornemen uit mijn best te zullen gaan doen de aangerichte schade in mijn gezinsleven te herstellen, en zei ik te hopen dat we het weefsel van het leven van onze natie konden herstellen door een eind te maken aan het streven mensen kapot te maken en rond te snuffelen in hun privé-leven, en verder te gaan. Ik meende wat ik zei, maar ik was nog steeds zo kwaad dat ik me minder berouwvol toonde dan had gemoeten.
De volgende dag vertrokken we naar Martha's Vineyard voor onze jaarlijkse vakantie. Doorgaans keek ik al dagen van tevoren uit naar het moment waarop we weg konden om het samen gezellig te maken; dit jaar had ik, hoewel ik wist dat we het nodig hadden, liever gehad dat ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat had moeten werken. Toen we naar het zuidelijke gazon liepen om in de helikopter te stappen, waarbij Chelsea tussen Hillary en mij in liep en Buddy naast mij, schoten de fotografen plaatjes waarop duidelijk te zien was hoeveel leed ik had aangericht. Wanneer er geen camera's in de buurt waren, spraken mijn vrouw en dochter nauwelijks met me.
De eerste paar dagen was ik afwisselend bezig om vergiffenis te smeken en de luchtaanvallen op Al Qa'ida te plannen. Wanneer het tijd was te gaan slapen, ging Hillary boven naar bed en nam ik de bank.
Op mijn verjaardag kwam generaal Don Kerrick, de stafmedewerker van Sandy Berger (nationale veiligheidsadviseur - red.), overgevlogen naar Martha's Vineyard om de door de CIA en de gezamenlijke chefs van staven geadviseerde doelwitten door te nemen - de kampen van Al Qa'ida in Afghanistan en twee doelwitten in Sudan, een looierij waarin Osama bin Laden een financieel belang had en een chemische fabriek die volgens de CIA werd gebruikt voor de productie of opslag van een chemische stof die werd gebruikt bij de productie van VX-zenuwgas. Ik schrapte de looierij van de lijst omdat die voor Al Qa'ida geen militaire waarde had en ik het aantal burgerslachtoffers zo klein mogelijk wilde houden. Het tijdstip van de aanval op de kampen zou samenvallen met het moment waarop Bin Laden en zijn belangrijkste medewerkers volgens de inlichtingendienst in vergadering bijeen zouden zijn.
Om drie uur 's nachts gaf ik Sandy Berger opdracht de operatie in gang te zetten, waarop torpedobootjagers van de Amerikaanse marine in het noorden van de Arabische Zee kruisraketten afvuurden op de doelwitten in Afghanistan en vanaf schepen in de Rode Zee raketten werden afgeschoten op de chemische fabriek in Sudan. De meeste raketten troffen doel, maar Bin Laden was niet in het kamp waar hij volgens de CIA had moeten zijn toen de raketten daar insloegen. Er waren berichten dat hij het kamp een paar uur daarvoor had verlaten, maar of dat werkelijk zo was, was voor ons niet na te gaan. (...)
Na in Martha's Vineyard bekend te hebben gemaakt dat Amerika aanvallen had uitgevoerd, vloog ik terug naar Washington om het Amerikaanse volk voor de tweede keer in vier dagen toe te spreken. Ik vertelde dat ik opdracht had gegeven tot de aanvallen omdat Al Qa'ida verantwoordelijk was voor de bomaanslagen op de ambassades en omdat Bin Laden, die had gezworen de strijd aan te binden met Amerika zonder onderscheid te maken tussen militair personeel en burgers, 'vandaag de dag misschien de grootste organisator en financier van internationaal terrorisme in de wereld' was. Ik zei dat onze aanvallen niet gericht waren tegen de islam, 'maar tegen fanatici en moordenaars', en dat we hen al jaren op diverse fronten hadden bestreden en dat zouden blijven doen, omdat 'dit een langdurige, aanhoudende strijd zal zijn'.
bron: de Volkskrant
Geplaatst door Bofko
Het zijn wel veel negatieve dingen he. En dan ook nog zijn affaire met Monica. Ik heb begrepen dat hij maandenlang op de bank heeft moeten slapen ! Maar hij is er , daardoor, wel populairder door geworden...
Ik denk dat in autobiografieen 'eerlijkheid' het best verkoopt. Alleen maar postive zaken beschrijven,verkoopt niet. En onze charmante Bill wordt er alleen maar menselijker door.
Zou hij zijn eigen blazoen prioriteit geven boven het welslagen van de campagne van een partijgenoot?
Hij zet politiek tegenstander Bush gewoon op punten voorsprong op deze manier. Clint is zo populair dat Bush straks bij wijze van spreken alleen maar tegen t Amerikaanse volk hoeft te zeggen: "Ja, mensen, stem nu maar op mij, want Bill is 't met mij eens". Kwestie van simpel verzilveren van het Clinton-effect.
Geplaatst door Simon
De eerste paar dagen was ik afwisselend bezig om vergiffenis te smeken en de luchtaanvallen op Al Qa'ida te plannen.
:melig2:
Geplaatst door Bofko
:melig2:
Ja goed he??? :D
En dan het zinnetje klem erna:
Wanneer het tijd was te gaan slapen, ging Hillary boven naar bed en nam ik de bank.
't Zal in zijn hoofd een beste draaimolen geweest zijn .........
... luchtaanvallen plannen als je vrouw demonisch om je heen sluipt .....
:jammer:
:D
Geplaatst door nard
Zou hij zijn eigen blazoen prioriteit geven boven het welslagen van de campagne van een partijgenoot?
Hij zet politiek tegenstander Bush gewoon op punten voorsprong op deze manier. Clint is zo populair dat Bush straks bij wijze van spreken alleen maar tegen t Amerikaanse volk hoeft te zeggen: "Ja, mensen, stem nu maar op mij, want Bill is 't met mij eens". Kwestie van simpel verzilveren van het Clinton-effect.
Mijjn persoonlijk mening is dat het Amerikaanse volk geen relatie legt tussen dit boek en de campagne van Kerry . En de goedkope truc van Bush om hier gebruik van te willen maken is voor iedereen doorzichtig. Zelfs voor het Amerikaanse volk.
En ik denk ook dat dit allemaal onderkend is door campagne-strategen.
Geplaatst door Bofko
Mijjn persoonlijk mening is dat het Amerikaanse volk geen relatie legt tussen dit boek en de campagne van Kerry . En de goedkope truc van Bush om hier gebruik van te willen maken is voor iedereen doorzichtig. Zelfs voor het Amerikaanse volk.
En ik denk ook dat dit allemaal onderkend is door campagne-strategen.
Is dat niet precies waar het om draait?
Het volk zal geen bewust verband leggen, althans niet masaal, maar de opinie wordt wel beinvloed.