taouanza
23-06-04, 10:45
Amazone-diamanten zijn inzet van bloedige en louche strijd
AMSTERDAM, 23-06-2004 - Door MICHAEL ASTOR, The Associated Press
NY180-0419042229, NY181-0419042229
ROOSEVELT INDIAN RESERVATION, Brazilië, 23 juni (AP) - De diamantader die Antonio Jose Alves dos Santos diep in het Amazone-regenwoud ontdekte, had hem onmetelijk kunnen rijk maken. Dat de edelstenen zich in een indianenreservaat bevonden, leek in eerste instantie slechts een futiel detail.
Dos Santos trotseerde de woeste stromingen van de rivier de Roosevelt. Met zijn materiaal stevig op zijn rug gebonden wist hij ongezien voorbij de federale agenten die het reservaat bewaken te glippen. Vijf dagen lang marcheerde hij door de jungle, met proviand voor twee weken in zijn rugzak.
Maar Dos Santos was op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Toen hij door het regenwoud trok, sloegen op 7 april de stoppen door bij de indianen in het reservaat. Ze slachtten 29 'garimpeiros', zoals de verkenners van erts genoemd worden, zonder genade af.
"Twee mannen doodden ze meteen. Pang! Pang! Daarna werden de anderen op een rij vastgebonden en als dieren geslacht", zegt Dos Santos, die met nog tweehonderd anderen in het gebied was toen de moorden plaatsvonden. "Ik kon over een heuvelrug ontsnappen", zegt hij in het plaatsje Espigao d'Oeste dat tegen het reservaat aan ligt en waar veel garimpeiros zich verzamelen. Toen hij omkeek, zag hij nog hoe de indianen een van de delvers onthoofdden.
De brute moorden brachten een discussie op gang: wie is de eigenaar van de minerale rijkdom in het gebied? Welke wetten gelden in het reservaat? Hoe kan voorkomen worden dat de oude culturen van het regenwoud verstoord raken?
Het bloedbad van 7 april maakte een eind aan een vier jaar durende stormloop op diamanten door fortuinzoekers uit heel Brazilië in het reservaat dat op 3.380 kilometer ten noordwesten van Rio de Janeiro ligt. Het reservaat werd in 1976 opgericht en genoemd naar de Amerikaanse president Theodore Roosevelt, die het gebied ooit verkende. Het gebied is dichtbebost en wordt geteisterd door malaria maar dat schrikt de arme, vaak ongeletterde garimpeiros, verblind door de schittering van edelstenen, niet af.
Aanvankelijk hielp een aantal indianen de delvers in ruil voor een toegangsprijs, maar daarna wilden ze de ontginning zelf in handen nemen. De plotse toestroom van veel geld heeft een verwoestend effect gehad op de cultuur van de Cinta Larga-indianen. De 1.300 leden tellende stam kreeg te maken met problemen als alcoholisme en drugsverslaving.
Het Braziliaanse ministerie voor mijnbouw en energie schat dat er sinds 1999 voor zo'n twee miljard dollar aan diamanten is geroofd in het 2,7 miljoen hectare bestrijkende gebied, wat het tot de grootste diamantmijn van Zuid-Amerika maakt. De Braziliaanse wet verbiedt mijnontginning in indianenreservaten. Zelfs de aanwezigheid van niet-indianen is bij wet verboden. In 2002 joeg de regering duizenden 'vreemdelingen' weg uit het reservaat, maar de verlokking van de diamanten - volgens de garimpeiros de beste die ze ooit hebben gezien - was te groot.
"Toen de garimpeiros buiten werden geschopt vonden ze een ander gebied om te delven. Ook daar werden ze door de krijgers weggejaagd, maar ze bleven terugkomen. Uiteindelijk verloren de krijgers hun geduld en dit is wat er gebeurde", zegt opperhoofd Pio Cinta Larga. "De moorden waren een waarschuwing. We willen hier geen blanken."
Geflankeerd door vier indianen in oorlogskleuren legt Pio bedaard uit dat de moorden in de Larga-cultuur volstrekt acceptabel zijn. "Wij zijn krijgers. Voordat de blanke man kwam, was geen van de stammen bevriend met elkaar. We bevochten en doodden elkaar. Zo losten wij de zaken op."
De geschiedenis leert dat ook de blanken hun problemen met de Larga oplosten met geweld. Rubbertappers richtten in de jaren '50 en '60 minstens vier keer een bloedbad aan onder de Cinta Larga, zoals het beruchte v
AMSTERDAM, 23-06-2004 - Door MICHAEL ASTOR, The Associated Press
NY180-0419042229, NY181-0419042229
ROOSEVELT INDIAN RESERVATION, Brazilië, 23 juni (AP) - De diamantader die Antonio Jose Alves dos Santos diep in het Amazone-regenwoud ontdekte, had hem onmetelijk kunnen rijk maken. Dat de edelstenen zich in een indianenreservaat bevonden, leek in eerste instantie slechts een futiel detail.
Dos Santos trotseerde de woeste stromingen van de rivier de Roosevelt. Met zijn materiaal stevig op zijn rug gebonden wist hij ongezien voorbij de federale agenten die het reservaat bewaken te glippen. Vijf dagen lang marcheerde hij door de jungle, met proviand voor twee weken in zijn rugzak.
Maar Dos Santos was op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Toen hij door het regenwoud trok, sloegen op 7 april de stoppen door bij de indianen in het reservaat. Ze slachtten 29 'garimpeiros', zoals de verkenners van erts genoemd worden, zonder genade af.
"Twee mannen doodden ze meteen. Pang! Pang! Daarna werden de anderen op een rij vastgebonden en als dieren geslacht", zegt Dos Santos, die met nog tweehonderd anderen in het gebied was toen de moorden plaatsvonden. "Ik kon over een heuvelrug ontsnappen", zegt hij in het plaatsje Espigao d'Oeste dat tegen het reservaat aan ligt en waar veel garimpeiros zich verzamelen. Toen hij omkeek, zag hij nog hoe de indianen een van de delvers onthoofdden.
De brute moorden brachten een discussie op gang: wie is de eigenaar van de minerale rijkdom in het gebied? Welke wetten gelden in het reservaat? Hoe kan voorkomen worden dat de oude culturen van het regenwoud verstoord raken?
Het bloedbad van 7 april maakte een eind aan een vier jaar durende stormloop op diamanten door fortuinzoekers uit heel Brazilië in het reservaat dat op 3.380 kilometer ten noordwesten van Rio de Janeiro ligt. Het reservaat werd in 1976 opgericht en genoemd naar de Amerikaanse president Theodore Roosevelt, die het gebied ooit verkende. Het gebied is dichtbebost en wordt geteisterd door malaria maar dat schrikt de arme, vaak ongeletterde garimpeiros, verblind door de schittering van edelstenen, niet af.
Aanvankelijk hielp een aantal indianen de delvers in ruil voor een toegangsprijs, maar daarna wilden ze de ontginning zelf in handen nemen. De plotse toestroom van veel geld heeft een verwoestend effect gehad op de cultuur van de Cinta Larga-indianen. De 1.300 leden tellende stam kreeg te maken met problemen als alcoholisme en drugsverslaving.
Het Braziliaanse ministerie voor mijnbouw en energie schat dat er sinds 1999 voor zo'n twee miljard dollar aan diamanten is geroofd in het 2,7 miljoen hectare bestrijkende gebied, wat het tot de grootste diamantmijn van Zuid-Amerika maakt. De Braziliaanse wet verbiedt mijnontginning in indianenreservaten. Zelfs de aanwezigheid van niet-indianen is bij wet verboden. In 2002 joeg de regering duizenden 'vreemdelingen' weg uit het reservaat, maar de verlokking van de diamanten - volgens de garimpeiros de beste die ze ooit hebben gezien - was te groot.
"Toen de garimpeiros buiten werden geschopt vonden ze een ander gebied om te delven. Ook daar werden ze door de krijgers weggejaagd, maar ze bleven terugkomen. Uiteindelijk verloren de krijgers hun geduld en dit is wat er gebeurde", zegt opperhoofd Pio Cinta Larga. "De moorden waren een waarschuwing. We willen hier geen blanken."
Geflankeerd door vier indianen in oorlogskleuren legt Pio bedaard uit dat de moorden in de Larga-cultuur volstrekt acceptabel zijn. "Wij zijn krijgers. Voordat de blanke man kwam, was geen van de stammen bevriend met elkaar. We bevochten en doodden elkaar. Zo losten wij de zaken op."
De geschiedenis leert dat ook de blanken hun problemen met de Larga oplosten met geweld. Rubbertappers richtten in de jaren '50 en '60 minstens vier keer een bloedbad aan onder de Cinta Larga, zoals het beruchte v