echnaton
29-06-04, 08:17
Iraakse reacties / 'Een dag als alle andere'
door Minka Nijhuis
Ook de Irakezen zelf waren gisteren overdonderd door het nieuws dat de machtsoverdracht had plaatsgevonden. Uitbarstingen van spontane volksvreugde bleven uit. Scepsis overheerst, angst tempert de hoop .
AMSTERDAM - De bejaarde Soeaad hapte verrast naar adem toen ze gisterochtend op een Arabische zender zag dat de macht in haar land zojuist was overgedragen aan de Iraakse interim-regering.
Terwijl de beelden van de nieuwbakken premier Ijad Allawi, die van een historische dag sprak, over het scherm draaiden, belde ze naar haar dochter Sawsan al-Sajab die op haar kantoor zat. Ook die werd compleet overvallen door het nieuws dat de overdracht twee dagen eerder dan was aangekondigd plaatsgevonden had.
,,Je moet naar huis komen'', drong Soeaad aan. De dag dat Irak formeel zijn soevereiniteit terug zou krijgen, was een datum die haar al dagenlang eerder angst dan vreugde of hoop bezorgde. Ze vreesde dat terroristen die gelegenheid zouden aangrijpen voor het plegen van een reeks nieuwe aanslagen.
Sawsan aarzelde, maar bij nader inzien vond ze het eigenlijk een dag als alle andere, en ze besloot op haar werk te blijven. ,,Vooralsnog zal er praktisch gezien immers weinig veranderen'', zegt ze met een mengeling van nuchterheid en gelatenheid door de telefoon. Ze voegt eraan toe dat haar moeder Soeaad er net zo over denkt. ,,We wachten af. Toch wil ik deze regering het voordeel van de twijfel geven. Anders verandert er nooit iets.''
Het meest urgente probleem waarmee de nieuwe regering geconfronteerd wordt, is de slechte veiligheid, zegt ze. ,,We kunnen ons eigenlijk nooit ontspannen. Mensen doen erg hun best om een normaal leven te leiden, maar daaronder ligt een grote droefheid. Er zijn het afgelopen jaar zoveel doden gevallen.'' Afgelopen week alleen al verloren honderden Irakezen het leven door een reeks zelfmoordaanslagen en andere vormen van geweld.
Volgens haar zullen de terroristen die achter de aanslagen zitten deze regering zien als een marionet van de Verenigde Staten en gewoon doorgaan met hun terreur -ook al omdat de buitenlandse troepen op Iraakse bodem blijven.
Als tweede groot probleem noemt ze het falen van de openbare diensten. In haar wijk is er nog altijd slechts om de drie uur elektriciteit -voor drie uurtjes. Zonder airco is de hitte in haar huis ook 'snachts afmattend. Sawsan en haar echtgenoot Fadhil Abbas hebben de ouderwetse gewoonte om op het dak te slapen weer in ere hersteld. Ook de gezondheidszorg functioneert nog lang niet zoals dat zou moeten, en de ziekenhuizen zijn regelmatig overbezet door de slachtoffers van het geweld.
Enigszins verwonderd over haar eigen onverschilligheid over de overdracht maakte Sawsan na haar werk een ronde door de stad om te zien of er iets van vreugde of opwinding merkbaar was. ,,De straten boden eenzelfde aanblik als andere dagen, maar ik voelde een onderstroom van angst. Als een stilte voor de storm'', zegt ze. Ze heeft vanaf woensdag, de datum dat de overdracht aanvankelijk gepland was, drie dagen vrij van haar werk als coördinator bij een hulporganisatie. Ook veel overheidsambtenaren hebben voor de komende dagen vrij genomen, omdat ze uit angst voor nieuwe aanslagen liever binnen blijven.
Sawsans echtgenoot Fadhil Abbas, die acteur is, is voor een optreden in Marokko. Bij hem is er evenmin sprake van vreugde of opwinding. Hij is vooral bezorgd over de veiligheid van zijn familie nu hij daar zo ver vandaan zit.
Ook de broer van Sawsan, die tandarts is in Aboe Dhabi, belde ongerust op. Hij denkt dat het land nog een lange periode van onrust tegemoet gaat. Hij drong er zelfs op aan dat Sawsan en haar familie naar Canada zouden emigreren. Een gedachte die Sawsan met afgrijzen vervult. Ondanks alles houdt ze van haar land.
Op haar werk reageerden haar collega's eveneens meestal afwachtend op het nieuws. Een van hen was ronduit negatief. ,,Hij is een fundamentalist die zelfs de zelfmoordacties steunt zolang die maar een eind aan de bezetting maken. Dat er nu een interim-regering van Irakezen is, maakt voor hem geen enkel verschil.''
Als stadse middenklasse zijn Sawsan en haar familie gewend aan een seculier bestaan. Het is haar grote angst dat in de chaos die volgens haar voorlopig aanhoudt, fundamentalistische gedachten meer en meer invloed winnen. ,,Die Stenen Tijdperk-mentaliteit maakt me bang. Dit soort mensen werken als kleine cellen die in een verdeelde samenleving veel schade kunnen aanrichten.''
Andere inwoners van Bagdad zijn toch wel beroerd door de symboliek van de overdracht. ,,Het is een historische dag. Het einde van een bezetting, en een stap op de weg naar democratie'', zegt Kassim Salman, vertegenwoordiger voor een Duits bouwbedrijf die het nieuws van een kennis uit Parijs hoorde.
Ook hij noemt het verbeteren van de veiligheid prioriteit nummer1 onder dit nieuwe bestuur, dat hij capabel acht. ,,Laten we hopen dat de nieuwe regering haar beloften waar kan maken. Maar hoe dan ook: we hebben weer een kans nieuwe leiders te kiezen als we in januari 2005 naar de stembus gaan.''
Trouw
door Minka Nijhuis
Ook de Irakezen zelf waren gisteren overdonderd door het nieuws dat de machtsoverdracht had plaatsgevonden. Uitbarstingen van spontane volksvreugde bleven uit. Scepsis overheerst, angst tempert de hoop .
AMSTERDAM - De bejaarde Soeaad hapte verrast naar adem toen ze gisterochtend op een Arabische zender zag dat de macht in haar land zojuist was overgedragen aan de Iraakse interim-regering.
Terwijl de beelden van de nieuwbakken premier Ijad Allawi, die van een historische dag sprak, over het scherm draaiden, belde ze naar haar dochter Sawsan al-Sajab die op haar kantoor zat. Ook die werd compleet overvallen door het nieuws dat de overdracht twee dagen eerder dan was aangekondigd plaatsgevonden had.
,,Je moet naar huis komen'', drong Soeaad aan. De dag dat Irak formeel zijn soevereiniteit terug zou krijgen, was een datum die haar al dagenlang eerder angst dan vreugde of hoop bezorgde. Ze vreesde dat terroristen die gelegenheid zouden aangrijpen voor het plegen van een reeks nieuwe aanslagen.
Sawsan aarzelde, maar bij nader inzien vond ze het eigenlijk een dag als alle andere, en ze besloot op haar werk te blijven. ,,Vooralsnog zal er praktisch gezien immers weinig veranderen'', zegt ze met een mengeling van nuchterheid en gelatenheid door de telefoon. Ze voegt eraan toe dat haar moeder Soeaad er net zo over denkt. ,,We wachten af. Toch wil ik deze regering het voordeel van de twijfel geven. Anders verandert er nooit iets.''
Het meest urgente probleem waarmee de nieuwe regering geconfronteerd wordt, is de slechte veiligheid, zegt ze. ,,We kunnen ons eigenlijk nooit ontspannen. Mensen doen erg hun best om een normaal leven te leiden, maar daaronder ligt een grote droefheid. Er zijn het afgelopen jaar zoveel doden gevallen.'' Afgelopen week alleen al verloren honderden Irakezen het leven door een reeks zelfmoordaanslagen en andere vormen van geweld.
Volgens haar zullen de terroristen die achter de aanslagen zitten deze regering zien als een marionet van de Verenigde Staten en gewoon doorgaan met hun terreur -ook al omdat de buitenlandse troepen op Iraakse bodem blijven.
Als tweede groot probleem noemt ze het falen van de openbare diensten. In haar wijk is er nog altijd slechts om de drie uur elektriciteit -voor drie uurtjes. Zonder airco is de hitte in haar huis ook 'snachts afmattend. Sawsan en haar echtgenoot Fadhil Abbas hebben de ouderwetse gewoonte om op het dak te slapen weer in ere hersteld. Ook de gezondheidszorg functioneert nog lang niet zoals dat zou moeten, en de ziekenhuizen zijn regelmatig overbezet door de slachtoffers van het geweld.
Enigszins verwonderd over haar eigen onverschilligheid over de overdracht maakte Sawsan na haar werk een ronde door de stad om te zien of er iets van vreugde of opwinding merkbaar was. ,,De straten boden eenzelfde aanblik als andere dagen, maar ik voelde een onderstroom van angst. Als een stilte voor de storm'', zegt ze. Ze heeft vanaf woensdag, de datum dat de overdracht aanvankelijk gepland was, drie dagen vrij van haar werk als coördinator bij een hulporganisatie. Ook veel overheidsambtenaren hebben voor de komende dagen vrij genomen, omdat ze uit angst voor nieuwe aanslagen liever binnen blijven.
Sawsans echtgenoot Fadhil Abbas, die acteur is, is voor een optreden in Marokko. Bij hem is er evenmin sprake van vreugde of opwinding. Hij is vooral bezorgd over de veiligheid van zijn familie nu hij daar zo ver vandaan zit.
Ook de broer van Sawsan, die tandarts is in Aboe Dhabi, belde ongerust op. Hij denkt dat het land nog een lange periode van onrust tegemoet gaat. Hij drong er zelfs op aan dat Sawsan en haar familie naar Canada zouden emigreren. Een gedachte die Sawsan met afgrijzen vervult. Ondanks alles houdt ze van haar land.
Op haar werk reageerden haar collega's eveneens meestal afwachtend op het nieuws. Een van hen was ronduit negatief. ,,Hij is een fundamentalist die zelfs de zelfmoordacties steunt zolang die maar een eind aan de bezetting maken. Dat er nu een interim-regering van Irakezen is, maakt voor hem geen enkel verschil.''
Als stadse middenklasse zijn Sawsan en haar familie gewend aan een seculier bestaan. Het is haar grote angst dat in de chaos die volgens haar voorlopig aanhoudt, fundamentalistische gedachten meer en meer invloed winnen. ,,Die Stenen Tijdperk-mentaliteit maakt me bang. Dit soort mensen werken als kleine cellen die in een verdeelde samenleving veel schade kunnen aanrichten.''
Andere inwoners van Bagdad zijn toch wel beroerd door de symboliek van de overdracht. ,,Het is een historische dag. Het einde van een bezetting, en een stap op de weg naar democratie'', zegt Kassim Salman, vertegenwoordiger voor een Duits bouwbedrijf die het nieuws van een kennis uit Parijs hoorde.
Ook hij noemt het verbeteren van de veiligheid prioriteit nummer1 onder dit nieuwe bestuur, dat hij capabel acht. ,,Laten we hopen dat de nieuwe regering haar beloften waar kan maken. Maar hoe dan ook: we hebben weer een kans nieuwe leiders te kiezen als we in januari 2005 naar de stembus gaan.''
Trouw