Waterval
02-07-04, 15:43
Rana's Wedding
Op een dag krijgt de Palestijnse Rana (Khoury) te horen dat haar vader om 16.00 uur naar Egypte emigreert. Ze heeft de keuze mee te gaan of vóór vier uur een man te trouwen van een lijst die vader heeft opgesteld. Rana wil iets anders: trouwen met Khalil (Natour).
http://www.nu.nl/feeds/tvfilm.jpg
Rana's Wedding (01:03 - 02:27, Ned 3)
Om hem en een ambtenaar op tijd te vinden blijkt een hele klus in een omgeving waar Israëlische militaire wegversperringen, rouwoptochten en bomaanslagen aan de orde van de dag zijn. Bovendien moet Rana op haar trouwdag natuurlijk nog wel even naar de kapper. Als haar kapsel nog niet voltooid is, herinnert ze zich dat ze haar tas is vergeten; ze stormt naar buiten en ziet dat de explosievendienst haar ‘verdachte’ tas heeft doen laten ontploffen. In dit soort scènes is de in Nederland gestationeerde Palestijnse regisseur Abbu Assad vreselijk sterk. Het is grappig op een trieste manier, en zó realistisch dat moeilijk te bepalen valt of het niet echt is. Op de grens van fictie en werkelijkheid is Abbu Assad naam aan het maken. Zijn documentaire Ford Transit (2002), over een taxichauffeur in bezet gebied, werd door de VPRO teruggetrokken van het Nederlands Film Festival omdat Abbu Assad veel scènes bleek te hebben geënsceneerd.
Op een dag krijgt de Palestijnse Rana (Khoury) te horen dat haar vader om 16.00 uur naar Egypte emigreert. Ze heeft de keuze mee te gaan of vóór vier uur een man te trouwen van een lijst die vader heeft opgesteld. Rana wil iets anders: trouwen met Khalil (Natour).
http://www.nu.nl/feeds/tvfilm.jpg
Rana's Wedding (01:03 - 02:27, Ned 3)
Om hem en een ambtenaar op tijd te vinden blijkt een hele klus in een omgeving waar Israëlische militaire wegversperringen, rouwoptochten en bomaanslagen aan de orde van de dag zijn. Bovendien moet Rana op haar trouwdag natuurlijk nog wel even naar de kapper. Als haar kapsel nog niet voltooid is, herinnert ze zich dat ze haar tas is vergeten; ze stormt naar buiten en ziet dat de explosievendienst haar ‘verdachte’ tas heeft doen laten ontploffen. In dit soort scènes is de in Nederland gestationeerde Palestijnse regisseur Abbu Assad vreselijk sterk. Het is grappig op een trieste manier, en zó realistisch dat moeilijk te bepalen valt of het niet echt is. Op de grens van fictie en werkelijkheid is Abbu Assad naam aan het maken. Zijn documentaire Ford Transit (2002), over een taxichauffeur in bezet gebied, werd door de VPRO teruggetrokken van het Nederlands Film Festival omdat Abbu Assad veel scènes bleek te hebben geënsceneerd.