MokroMike
06-07-04, 03:25
Ironie, O ironie
Wij leven in een land waar veertigduizend volwassenen bereid zijn taartjes, bloemstukken en E-mails naar de Tsjechische ambassade te sturen als de Tsjech den Mof verslagen heeft en 'onze jongens' door kunnen naar de volgende ronde. Ik wil maar zeggen, dank de Voorzienigheid dat Oranje de finale niet gehaald heeft. Ik zag onze coach hakkelen op tv toen geïnformeerd werd naar zijn komende vertrek: "Nou weet ik jouw vraag niet meer..."
M'n hart brak. Geen hufter, geen patjepeeër en dus totaal ongeschikt om de meute die hem - o zo ironisch gesproken - wilde 'ophangen' dan wel 'stenigen', koeltjes de geheven vinger te geven. Kwetsbaar, en dat is natuurlijk een doodzonde.
Het legioen mag zich dankbaar prijzen met zulke echte mannen als Deskundige: Janneman, Hugo Borst, Johan Derksen en, niet te vergeten natuurlijk, Hans Kraaij jr, die een kruiperig ingezonden briefje naar de Volkskrant stuurde om Mulders' handen te likken. Er zijn meesters en knechten.
Dankzij Mulder wint Balkenende drie zetels extra bij de verkiezingen. Ik weet niet welke ondergeschikte namens de premier het stukje schreef op de voorpagina van de Volkskrant waarin ijselijk beleefd de vloer werd aangeveegd met de loeiende MU - die op hoge toon excuses had geëist -, maar leuk was 't. Die toon van gekrenkt-zijn is wel het zieligste aan Mulder; bijtende aanvallen schrijven op zulke kanonnen als Tom van 't Hek, je in paniek beroepen op diens broer Youp'je en daarmee jezelf als mislukt cabaretnummer afficherend, de Ironie als hoogste vorm van KUNST betitelen, jawel, maar toch vooral jezelf nooit op de hak durven nemen. Het was een potsierlijke vertoning van iemand die niet meer gewend is tegengesproken te worden.
De Jan Mulder die ik ooit gekend heb was genereus, - hoe noem je zoiets - 'een echte vriend'. Toen de dag kwam dat mijn vriend op verzoek van Frits Barend bereid bleek een brief naar de rechter te sturen om m'n geloofwaardigheid tijdens een eventueel kort geding van Mat Herben jegens mijn persoon'tje te ondermijnen - ik had op TV melding gemaakt van het gerucht in LPF-gelederen dat meneer Herben gestiekt was om de aankoop van de Joint Strike Fighter er in zijn fractie doorheen te jassen, hoezeer Fortuyn daar tot op het laatst ook tegen was geweest -, toen was ìk verbouwereerd. Nou ja, niemand hoeft een heilige te zijn en ik begrijp best dat wanneer een imponerende functionaris als Barend zoiets van je eist, knikkende knieën het gevolg zijn. Er was geen reden meer om samen coke te gaan snuiven, dronken te worden of over meisjes te ouwehoeren. En dat was dan weer dat.
Ik sprak Mulder nog één keer; op de begrafenis van Boudewijn Büch. Ook daar was Frits Barend luidruchtig in de weer, 'koffie en gebak worden door ons aangeboden!' Een gewichtige meneer. Mulder sloop weg met een of ander slap excuus en ik op mijn beurt vermoedde niet welkom te zijn. Samen liepen we weg van de groeve. Ik kon m'n lachen niet houden en zei: "Vaarwel Jan. Ik zie je nog wel 'ns op een begrafenis." Vanachter z'n zwarte zonnebril - 'oogontstekinkje' – grijnsde de aangesprokene terug en stak de hand op. Ik keek hem na met iets van weemoed.
Life sucks.
Wie zich vooral op de ironie van Mulder moeten beroepen zijn de rappers van DHC, 'motherfucker met Volkert van der G.' De jongelui durfden bij NOVA niet hun gezicht te laten zien toen ze ondervraagd werden waarom ze in hun liedje zeggen te weten waar Ayaan Hirsi Ali woont en dat ze haar 'liquidatie' voorbereiden. In hun eigen woorden:"Kanker-huisneger, je bent vies, ik steek je neer." Helemaal top, natuurlijk, want het verwoordt precies waarom democratie voor de Vijfde
Colonne van de geitenneukers te moeilijk is. Ik hoop dat Justitie geen vervolging instelt, want hun vrije meningsuiting is de mijne ook. En ik ontsteek een kaarsje opdat deze dappere protestzangers, zoals 't gangsterrappers betaamt, zomaar neergeschoten zullen worden: "Pief! poef! paf!/ ik pis op jullie graf."
Wij leven in een land waar veertigduizend volwassenen bereid zijn taartjes, bloemstukken en E-mails naar de Tsjechische ambassade te sturen als de Tsjech den Mof verslagen heeft en 'onze jongens' door kunnen naar de volgende ronde. Ik wil maar zeggen, dank de Voorzienigheid dat Oranje de finale niet gehaald heeft. Ik zag onze coach hakkelen op tv toen geïnformeerd werd naar zijn komende vertrek: "Nou weet ik jouw vraag niet meer..."
M'n hart brak. Geen hufter, geen patjepeeër en dus totaal ongeschikt om de meute die hem - o zo ironisch gesproken - wilde 'ophangen' dan wel 'stenigen', koeltjes de geheven vinger te geven. Kwetsbaar, en dat is natuurlijk een doodzonde.
Het legioen mag zich dankbaar prijzen met zulke echte mannen als Deskundige: Janneman, Hugo Borst, Johan Derksen en, niet te vergeten natuurlijk, Hans Kraaij jr, die een kruiperig ingezonden briefje naar de Volkskrant stuurde om Mulders' handen te likken. Er zijn meesters en knechten.
Dankzij Mulder wint Balkenende drie zetels extra bij de verkiezingen. Ik weet niet welke ondergeschikte namens de premier het stukje schreef op de voorpagina van de Volkskrant waarin ijselijk beleefd de vloer werd aangeveegd met de loeiende MU - die op hoge toon excuses had geëist -, maar leuk was 't. Die toon van gekrenkt-zijn is wel het zieligste aan Mulder; bijtende aanvallen schrijven op zulke kanonnen als Tom van 't Hek, je in paniek beroepen op diens broer Youp'je en daarmee jezelf als mislukt cabaretnummer afficherend, de Ironie als hoogste vorm van KUNST betitelen, jawel, maar toch vooral jezelf nooit op de hak durven nemen. Het was een potsierlijke vertoning van iemand die niet meer gewend is tegengesproken te worden.
De Jan Mulder die ik ooit gekend heb was genereus, - hoe noem je zoiets - 'een echte vriend'. Toen de dag kwam dat mijn vriend op verzoek van Frits Barend bereid bleek een brief naar de rechter te sturen om m'n geloofwaardigheid tijdens een eventueel kort geding van Mat Herben jegens mijn persoon'tje te ondermijnen - ik had op TV melding gemaakt van het gerucht in LPF-gelederen dat meneer Herben gestiekt was om de aankoop van de Joint Strike Fighter er in zijn fractie doorheen te jassen, hoezeer Fortuyn daar tot op het laatst ook tegen was geweest -, toen was ìk verbouwereerd. Nou ja, niemand hoeft een heilige te zijn en ik begrijp best dat wanneer een imponerende functionaris als Barend zoiets van je eist, knikkende knieën het gevolg zijn. Er was geen reden meer om samen coke te gaan snuiven, dronken te worden of over meisjes te ouwehoeren. En dat was dan weer dat.
Ik sprak Mulder nog één keer; op de begrafenis van Boudewijn Büch. Ook daar was Frits Barend luidruchtig in de weer, 'koffie en gebak worden door ons aangeboden!' Een gewichtige meneer. Mulder sloop weg met een of ander slap excuus en ik op mijn beurt vermoedde niet welkom te zijn. Samen liepen we weg van de groeve. Ik kon m'n lachen niet houden en zei: "Vaarwel Jan. Ik zie je nog wel 'ns op een begrafenis." Vanachter z'n zwarte zonnebril - 'oogontstekinkje' – grijnsde de aangesprokene terug en stak de hand op. Ik keek hem na met iets van weemoed.
Life sucks.
Wie zich vooral op de ironie van Mulder moeten beroepen zijn de rappers van DHC, 'motherfucker met Volkert van der G.' De jongelui durfden bij NOVA niet hun gezicht te laten zien toen ze ondervraagd werden waarom ze in hun liedje zeggen te weten waar Ayaan Hirsi Ali woont en dat ze haar 'liquidatie' voorbereiden. In hun eigen woorden:"Kanker-huisneger, je bent vies, ik steek je neer." Helemaal top, natuurlijk, want het verwoordt precies waarom democratie voor de Vijfde
Colonne van de geitenneukers te moeilijk is. Ik hoop dat Justitie geen vervolging instelt, want hun vrije meningsuiting is de mijne ook. En ik ontsteek een kaarsje opdat deze dappere protestzangers, zoals 't gangsterrappers betaamt, zomaar neergeschoten zullen worden: "Pief! poef! paf!/ ik pis op jullie graf."