PDA

Bekijk Volledige Versie : VS verdedigen aidsbeleid



Waterval
14-07-04, 12:33
VS verdedigen aidsbeleid

Uitgegeven: 14 juli 2004 12:23

AMSTERDAM - De Verenigde Staten hebben woensdag op de internationale aidsconferentie in Thailand geprobeerd hun aidsbeleid te verdedigen. De Amerikaanse politiek, die is gericht op seksuele onthouding, is tijdens de conferentie zwaar onder vuur genomen.

Geregeld onderbroken door luidruchtige activisten - "He's lying, people dying" - legde de Amerikaanse aidscoördinator Randall Tobias uit dat de strijd tegen aids te belangrijk is om te laten verzanden in onderling geruzie over de te verkiezen aanpak. "Onthouding werkt, echtelijke trouw werkt, condooms werken. Alles heeft zijn plaats ", zei Tobias.


Seksuele onthouding

Tobias constateerde verder dat de VS meer geld voor wereldwijde aidsbestrijding uittrekken dan alle andere rijke landen samen. De vele critici zijn daar echter niet van onder de indruk. Het Amerikaanse geld gaat alleen naar landen die zich conformeren aan de Amerikaanse nadruk op seksuele onthouding - een strategie die volgens tal van deskundigen niet werkt, omdat mensen simpelweg niet van plan zijn om niet aan seks te doen.

Bovendien mag het Amerikaanse geld alleen worden besteed aan aidsremmers van westerse farmaceutische bedrijven, niet aan goedkope kopieën. De door de Amerikanen goedgekeurde aidsremmers kosten zo'n 700 dollar, terwijl de goedkope, even effectieve medicijnen slechts 150 dollar per persoon per jaar kosten. Die laatste medicijnen mogen wel worden gekocht met geld van de Verenigde Naties.

Chantage

Volgens Frankrijk proberen de VS ontwikkelingslanden ertoe te dwingen af te zien van de productie van goedkopere aidsremmers. Doen de landen dat niet, dan kunnen ze fluiten naar Amerikaanse handelsvoordelen. Dergelijke praktijken "komen neer op chantage", zei de Franse president Jacques Chirac in een verklaring die op de conferentie werd voorgelezen.

Secretaris-generaal Kofi Annan van de VN sprak er in een interview met de BBC zijn verbazing over uit dat de VS veel meer werk maken van hun "oorlog tegen terreur" dan van de bestrijding van aids. Terrorisme kan duizenden mensen het leven kosten, maar "hier hebben we te maken met een epidemie die miljoenen mensen het leven kost."

Teleurgesteld

Annan zei teleurgesteld te zijn dat de VS hun aidsgeld zelf uitgeven, in plaats van het te storten in het aidsfonds van de VN. "Als individuele landen hun eigen initiatieven op poten zetten, duurt alles veel langer en wordt het geld dat zij uittrekken pas over lange tijd ook uitgegeven."

Mark
14-07-04, 12:41
christen fundi debielen

lennart
14-07-04, 14:24
De Amerikanen geven in elk geval 15 miljard dollar meer uit aan AIDS bestrijding dan de Europeanen.

Simon
14-07-04, 15:17
Geplaatst door lennart
De Amerikanen geven in elk geval 15 miljard dollar meer uit aan AIDS bestrijding dan de Europeanen.

Maar niet heus ....

lennart
14-07-04, 15:20
Geplaatst door Simon
Maar niet heus ....

Uhuh :rolleyes:

Gevoegelijk moet ik zeggen dat de Amerikanen nog veel meer zouden kunnen doen. Zoals bijvoorbeeld de grote internationale bedrijven dwingen een bijdrage te leveren aan de wereldgezondheidszorg.

Mark
14-07-04, 15:23
Geplaatst door lennart
De Amerikanen geven in elk geval 15 miljard dollar meer uit aan AIDS bestrijding dan de Europeanen.

15 miljard extra aan lectuur over onthouding

David
14-07-04, 15:24
Geplaatst door Mark
15 miljard extra aan lectuur over onthouding


Leuke boekies voor al die meisjes van amper zestien die vaak tegen hun zin in worden ontmaagd.

lennart
14-07-04, 15:29
Geplaatst door Mark
15 miljard extra aan lectuur over onthouding

Uhuh, tuurlijk, vraag maar aan de president van Oeganda :rolleyes:

En Europa kijkt rustig toe hoe miljoenen mensen de dood in worden gejaagd.

Trieste hypocrisie. Zelfs Mabels suikeroom zou die miljarden die de VN nodig heeft met gemak kunnen ophoesten. Gek genoeg hoor je Mabel daar weer niet over.

lennart
14-07-04, 15:30
Geplaatst door David
Leuke boekies voor al die meisjes van amper zestien die vaak tegen hun zin in worden ontmaagd.

Ja, in die situatie zal een condoom ook veel goed doen trouwens! Als het die dame niet lukt om die vent te overtuigen met dat boekje, dan zal het toch zeker wel lukken om hem een condoom om te krijgen...

Het intellectuele niveau strijgt :rolleyes:
Gelukkig van ik van de pseudo-Socrates school, ik weet niks en wil ook niks weten.

David
14-07-04, 15:33
Geplaatst door lennart
Uhuh, tuurlijk, vraag maar aan de president van Oeganda :rolleyes:

En Europa kijkt rustig toe hoe miljoenen mensen de dood in worden gejaagd.

Trieste hypocrisie. Zelfs Mabels suikeroom zou die miljarden die de VN nodig heeft met gemak kunnen ophoesten. Gek genoeg hoor je Mabel daar weer niet over.


En hoe, beste Lennart, moet Europa dit aanpakken, zonder beschuldigd te worden van bemoeizucht en imperialisme? En daarbij, "Europa kijkt toe": ik zie de rest van de wereld nou ook niet echt actie ondernemen. Of is de Grote Saoedische, Iranese, Chinese, Australische of wie-dan-ook Anit Aids Campagne me even ontgaan?

Mark
14-07-04, 15:39
Een man laten neuken met condoom is makkelijker voor elkaar te krijgen dan een man overtuigen dat ie helemaal niet moet neuken.

Misschien zijn dat soort praktisch gerichte zaken te lastig voor intellectuelen.

lennart
14-07-04, 15:44
Geplaatst door David
En hoe, beste Lennart, moet Europa dit aanpakken, zonder beschuldigd te worden van bemoeizucht en imperialisme?

Ze zouden om te beginnen goede pharmaceutische fabrieken op zetten in gebieden waar medicijnen niet of nauwelijks aanwezig zijn. In deze fabrieken kunnen ze dan in elk geval goedkope medicijnen fabriceren (Clinton is nog verantwoordelijk voor het bombaderen van een pharmaceutische fabriek in Sudan).
Ze kunnen de Europese patent wetgeving aanpassen.
Ze kunnen doctors opleiden in Europa voor landen die daar om vragen.
Ze kunnen belasting hebben op internationale bedrijven en dat geld gebruiken voor de gezondsheidscrisis.
Ze kunnen helpen een medische infrastructuur op te zetten.

Reken er overigens maar niet op dat Europa iets zal doen. Het Europese buitenland-beleid wordt gestuurd op basis van Europese belangen en dan wel de belangen van de grootste bedrijven.

mark61
14-07-04, 15:48
Oud, maar wel instructief, al staat er niet bij hoe dat gaat, die aids-preventie:

Uitslag: positief
Volgens ingewijden is Oeganda de 'bakermat van aids in Afrika'. Feit is dat er vrijwel geen familie in het land is die gespaard is gebleven. Tegenover de dramatische cijfers staat evenwel de positieve aanpak. Nergens is aids zo bespreekbaar als in Oeganda. 'It feels good to wear a condom', zingen kinderen van zes.

door Peter Vermaas



KAMPALA - President Museveni wil voor Oegandezen die besmet zijn met het aidsvirus geen opleidingen meer vergoeden. De kosten rijzen de pan uit en het is natuurlijk gewoon geldverspilling om mensen die binnen afzienbare tijd zullen sterven een vak te leren.
Dat heeft althans een van de redacteuren van The Monitor uit betrouwbare bron vernomen. Opschrijven of niet? Een verslaggever belt met Hope Kivengere, de persattaché van de president, om het bericht te verifiëren. Helaas, ze weet van niets. Toch lijkt het verhaal te pikant om te negeren: een verplichte aidstest bij aanvang van een opleiding is ook voor Oegandese begrippen een unicum. The Monitor besluit het bericht derhalve zonder bronvermelding mee te nemen.
Kivengere, altijd beschikbaar voor een fijne anekdote over de president, weet de Monitor-verslaggever ongevraagd nog toe te voegen wat exact het moment was waarop Museveni doorkreeg dat de aidsepide*== mie in zijn land waarachtig angstaanjagende vormen begon aan te nemen. Driehonderd Oegandese militairen zouden in Cuba een speciale training krijgen, vertelt Kivengere. Om Castro's eiland te mogen betreden, moesten de soldaten voor de douane eerst een aidstest doen. Liefst een derde van zijn uitgezonden soldaten kreeg Museveni onverrichterzake terug: allemaal positief. 'Toen wist hij het zeker: hier is wat loos.'
Met man en macht is Oeganda, volgens ingewijden de 'bakermat van aids in Afrika', toen de strijd aangegaan. Nog steeds wordt vrijwel dagelijks op radio en televisie en in de kranten het gevaar van de ziekte uit de doeken gedaan. Lagere-schoolleerlingen krijgen hun eerste seksuele voorlichting voor ze kunnen lezen of schrijven. En de ouders staan versteld over wat hun kinderen te horen krijgen. 'Mijn zoontje van zes komt van school thuis met verhalen over seks en condooms', vertelt een verbaasde vader in een barretje in Kampala. 'It feels good to wear a condom', zegt hij dan. Zes is hij!'

IN EEN DORPJE tussen Entebbe en Kampala, Oeganda's hoofdstad, woont Sandra Kyagaba. Vijf jaar geleden, toen ze negentien was, ontdekte ze dat ze besmet was met hiv, het virus dat aids veroorzaakt. Haar man was toen juist overleden.
Met een glimlach van oor tot oor verhaalt ze over de ene dode na de andere in de naaste familie- en kennissenkring. En over haar eigen besmetting. Sandra Kyagaba lijkt de vleesgeworden gedachte achter Taso, The Aids Support Organisation, die Oeganda eerder dan welk ander Afrikaans land ook bewust maakte van de gevaren van aids. 'Living positively with Aids', luidt hun credo, een 'seropositieve levenshouding' dus. Gewoon vrolijk doen, hoe opener, hoe beter. Iedereen die het horen wil moet weten dat je besmet bent. Met alle persoonlijke details van dien.
Kyagaba: 'Veertien was ik toen ik mijn eerste vriendje had. Hij was maar een paar jaar ouder dan ik, niks aan de hand. Maar twee jaar later kwam de volgende: ik zestien, hij dertig. We moesten trouwen en in '95 kregen we de eerste baby, een dochter. Kort hierop, in datzelfde jaar, overleed hij: aids, maar zijn familie houdt het nog steeds op tuberculose - dat klinkt iets vriendelijker, zeggen ze.'
De achtergebleven vrouw wordt in de cultuur van de stam van Sandra's man na diens overlijden 'overgenomen' door een van diens broers. Dat vond Kyagaba best. 'Ik moest financieel toch ook zien rond te komen.' Een aidstest leek haar evenwel geen overbodige luxe: die 'tuberculose' van haar man nam ze nog altijd niet serieus. De test was positief. Kyagaba: 'Niet best, want de familie van mijn overleden man had opeens geen interesse meer in me. Eerst betaalden ze mijn huis en mijn eten, nu moest ik opeens alles zelf opknappen. Uit een vrouw waar aids in zit valt niks te halen, kinderen al helemaal niet.'
Op de kale binnenplaats bij Kyagaba's huis zijn dorpsgenoten bezig met de bereiding van matooke, gekookte banaan, het basisvoedsel voor vrijwel iedere Oegandees. Binnen in het volgepropte kamertje hangen aan de muur in kleine lijstjes foto's van overleden vrienden, vriendinnen en familieleden. Daar tussenin uitgeknipte tijdschriftplaatjes van de Britse prinses Diana - bij leven erg begaan met het lot van de Afrikaanse aidspatiënten.
Ze zoekt, maar een foto van haar dochter kan Kyagaba nu even niet vinden. Het kind woont tegenwoordig bij de ouders van haar gestorven man, zes uur rijden van Entebbe. Eén keer per jaar kan ze er langs, als vreemde: het meisje herkent haar moeder inmiddels niet meer. Een 'herinneringsboek' moet het kind later vertellen wie ooit haar moeder is geweest. Tussen vrolijke plaatjes van Sandra met flessen bier en Sandra met alle vriendjes van de afgelopen jaren beschrijft ze in het boekwerkje in een vrijwel onleesbaar handschrift haar levensloop, lievelingseten, favoriete film en mooiste boek. Ook allerhande praktische huishoudtips voor als ook de grootouders er niet meer zijn, worden het kind op papier meegegeven.
Kyagaba: 'Mijn eigen vader overleed vier jaar geleden, vlak na mijn man. Hij was in een groot hotel in Kampala verantwoordelijk voor het personeelsbeleid. Als je hier in Oeganda als jong meisje een baantje wil, dan moet je er wel wat voor doen. Helaas is dat mijn vaders dood geworden. En mijn moeder? Nog niet ziek, wel positief. Aids lijkt een beetje een familiekwaaltje geworden.'

'SLIM' (MAGER) noemden Oegandezen begin jaren tachtig de nieuwe kwaal. Wat de ziekte precies inhield wist niemand, maar dat er veel slachtoffers vielen was snel duidelijk. Steeds weer was er plotseling iemand verdwenen, steeds weer sloot er in stilte een winkeltje of kwam een landarbeider niet opdagen. De eerste gevallen werden ten zuidwesten van Kampala, in het Rakai-district, gemeld. Langzaam trok de ziekte langs de autoweg die Oeganda met Tanzania verbindt, naar boven. Het verhaal wil dat Tanzaniaanse vrachtwagenchauffeurs de ziekte langzaam het land in transporteerden. Feit is dat in de beginjaren de meeste gevallen van aids langs de goede verharde wegen geconstateerd werden.
Een derde van de zwangere vrouwen zou in 1984 besmet zijn. Recent onderzoek schat dat ruim anderhalf tot twee miljoen van de in totaal twintig miljoen Oegandezen het virus bij zich dragen. In grafiekjes van de Verenigde Naties voerde Oeganda jarenlang de lijst aan met het hoogste percentage hiv-geïnfecteerden onder het vruchtbare deel van de bevolking.
In regio's als Rakai heeft aids het complete maatschappelijke leven ontwricht. De groep twintig- tot dertigjarigen, normaal gesproken inzetbaar voor het zware werk, is in sommige dorpen compleet weggevallen: met moeite kunnen nog mensen gevonden worden die de oogsten op tijd binnenhalen. Ook het verdwijnen van de moeilijk vervangbare hoger opgeleiden, zij die zich financieel een tweede of derde vrouw konden veroorloven, troffen de gemeenschappen zwaar. Als een enkele dokter of onderwijzer overlijdt, dan betekent dat op sommige plaatsen geen ziekenzorg of onderwijs meer.

IN HET SENTIMENTELE boekje We Miss You All verhaalt Taso-oprichtster Noerine Kaleeba over de wijze waarop haar organisatie aids in Oeganda bespreekbaar heeft gemaakt: de positieve boodschap dus. Met ruime steun van vele, vele ontwikkelingshulporganisaties - hoewel nog altijd meer mensen aan ziektes als malaria overlijden, is aids in de wereld van geldgevers buitengewoon populair - is een netwerk opgezet voor het medisch en sociaal begeleiden van patiënten en voor voorlichting in de dorpen.
Omdat iedereen in Oeganda in de nabije omgeving wel iemand verloren heeft, werd het gemak waarmee men over het onderwerp praatte automatisch groter. Ook de dood van popster Philly Bongole Lutaaya, die openlijk voor zijn ziekte uitkwam, heeft het werk voor Taso vergemakkelijkt. Kranten hebben vanaf het begin met in nieuwsberichten ingepakte voorlichtingscampagnes een steentje bijgedragen. Tot op de dag van vandaag besteedt The Monitor op een of andere manier vrijwel dagelijks aandacht aan aids. Aan het eind van het 'nieuwsbericht' wordt terloops nog immer vriendelijk uitgelegd hoe een en ander te voorkomen.
Maar sentimenteel of niet, Taso schijnt te werken. Iedere Oegandees lijkt van de ziekte op de hoogte en sinds een paar jaar daalt het aantal nieuwe geïnfecteerden drastisch. Haast elke week komen delegaties uit de hele wereld bij Taso informeren hoe ze 'm dat geflikt hebben. Landen als India, Kenya en Zuid-Afrika beginnen nu pas met het soort aidsprogramma's dat in Oeganda tien jaar geleden al bestond.

BIJ HET ONLANGS gebouwde Taso-centrum in Entebbe is het een drukte van belang. Het is woensdagmiddag, een van de 'kliniekdagen': geïnfecteerden en zieken kunnen zich voor een paar kwartjes door een arts laten bekijken of met een van de counselors praten over wat er voor de toekomst geregeld moet worden. Zeker tachtig mensen zitten en liggen her en der op hun beurt te wachten.
Suzie, een mooi meisje van nauwelijks achttien, zit nog gewoon. Ze wacht op haar beurt voor een test. Haar beide ouders stierven een paar jaar geleden, zegt ze. Om toch haar school te kunnen afmaken en het schoolgeld voor zichzelf en haar jongere broertje te kunnen betalen, heeft ze in een buitenwijk van Kampala een half jaar lang getippeld - zoals zoveel meisjes van haar leeftijd ging ze op zoek naar rijke westerse toeristen die voor veel geld een nacht met haar wilden doorbrengen. Of misschien wel een echte relatie beginnen.
Pas onlangs realiseerde ze zich dat je wat weinig aan een schoolopleiding hebt als je binnen afzienbare tijd het leven laat: een Taso-test dan maar. Uitslag eind van de week.
De hoop op een relatie met een rijke westerling heeft ze inmiddels opgegeven.

ENTEBBE, maandagmorgen. Vannacht is Emmanuel Musisi, tot voor kort hoofdonderwijzer van de Lake Victoria School, overleden. Tweeëndertig was hij. Vrijdag nog ging hij vanuit zijn dorp met het taxibusje naar Entebbe om boodschappen te doen, nu is hij dood. Hoewel Sandra Kyagaba ondertussen wel aan de sterfgevallen gewend zou moeten zijn, zit ze er wat beteuterd bij. Emmanuel was écht een goede vriend. Twee dagen en twee nachten moet er naar lokaal gebruik door vrienden en familieleden bij het lichaam worden gerouwd.
We nemen een van de tientallen taxibusjes richting Kampala. Na twintig minuten stappen we uit: Kitala. Slingerende stoffige zandweggetjes met aan weerszijden bananenbomen leiden ons naar het dorp. Geen huis zonder tragische geschiedenis. Het halve dorp lijkt door aids getroffen. Sandra Kyagaba: 'Hier, links: de fietsenmaker - vrouw en dochter wonen nu een jaar alleen. Een nieuwe fietsenmaker is er nog niet. En daar, daarachter, het huis met het rode dak, daar woonde een oom van me. De beste cassave van de buurt had hij. Zijn vrouw probeert dat nu over te nemen, maar ja, voor zolang het duurt natuurlijk: ook zij is positief.'
We arriveren bij het huis van de overleden hoofdonderwijzer. Boven het terras is ter bescherming tegen de brandende zon een lichtblauw UNHCR-zeil gespannen - in Oeganda zijn zulke zeilen overal op markten voor weinig geld te krijgen: gestolen uit de vluchtelingenkampen bij de grens met Congo. Een twintigtal mannen zit onder het zeil op naar buiten gesleepte stoelen en banken in stilte voor zich uit te turen. Achter hen op de grond krioelt een enorm aantal kinderen - ook enkele van Musisi's voormalige leerlingen op de Lake Victoria School, weet Kyagaba.
Zeker dertig vrouwen in traditionele dracht waken bij het bed dat midden in de bescheiden woonkamer is geschoven. Onder een kleurig dekbed de overledene. Hun ogen rood van het huilen staren de vrouwen naar een grote ingelijste foto aan het voeteneind van het bed: Musisi in betere tijden, achter zijn bureau op school.
Vermogende bezoekers worden geacht iets bij te dragen in de kosten voor de nabestaanden. De kostwinner is weggevallen, dus het geld is op dit moment hard nodig. De vader van Musisi - hij overleeft zijn jongste zoon - zit onder het UNHCR-zeiltje klaar om in een schrift de naam van de gulle gever en het bedrag te noteren. Pas vijf mensen hebben iets in de kas gestort: achtduizend shilling is er binnen, ongeveer twaalf gulden.
Woensdag zal de onderwijzer worden begraven. De mannen, vrouwen en kinderen van Kitala houden tot die tijd de wacht. 'Als ze tenminste niet opeens naar een ander sterfgeval moeten', zegt Sandra.

http://www.groene.nl/hivos/pv_aids.html

lennart
14-07-04, 15:48
Geplaatst door Mark
Een man laten neuken met condoom is makkelijker voor elkaar te krijgen dan een man overtuigen dat ie helemaal niet moet neuken.


Het ging erom of dat 16jarige meisje die man kan overtuigen een condoom te dragen Die kans is nul.

Ik vind het overigens simpelweg merkwaardig dat Europeanen kritiek durven te leveren op de Amerikanen, terwijl het toch echt de Amerikanen zijn die het meeste geld uitgeven.

David
14-07-04, 15:49
Geplaatst door lennart
Ze zouden om te beginnen goede pharmaceutische fabrieken op zetten in gebieden waar medicijnen niet of nauwelijks aanwezig zijn. In deze fabrieken kunnen ze dan in elk geval goedkope medicijnen fabriceren (Clinton is nog verantwoordelijk voor het bombaderen van een pharmaceutische fabriek in Sudan).
Ze kunnen de Europese patent wetgeving aanpassen.
Ze kunnen doctors opleiden in Europa voor landen die daar om vragen.
Ze kunnen belasting hebben op internationale bedrijven en dat geld gebruiken voor de gezondsheidscrisis.
Ze kunnen helpen een medische infrastructuur op te zetten.

Reken er overigens maar niet op dat Europa iets zal doen. Het Europese buitenland-beleid wordt gestuurd op basis van Europese belangen en dan wel de belangen van de grootste bedrijven.


Een aantal van je tips zijn zeker zinnig, een aantal ander helaas niet. Met name die dokters opleiden en die medische infrastructuur heeft bitter weinig zin. Dat vereist namelijk medewerking van de plaatselijke regeringen en religieuze leiders, en dat is een drama. De bevolking overtuigen van het doorgaan met een medicijnkuur, sex uit de taboesfeer halen: onbegonnen werk met de huideige regerings en religie structuren aldaar. En zolang dat niet verandert is iedere medische zorg weggegooid geld, hoe triest het ook is.

Mark
14-07-04, 15:52
Geplaatst door lennart
Het ging erom of dat 16jarige meisje die man kan overtuigen een condoom te dragen Die kans is nul.

Ik vind het overigens simpelweg merkwaardig dat Europeanen kritiek durven te leveren op de Amerikanen, terwijl het toch echt de Amerikanen zijn die het meeste geld uitgeven.

Het gaat erom dat de overheid die man overtuigd, niet dat meisje.

Ook al geeft de USA haar hele defensiebudget aan AIDS hulp, als ze dat op een manier doet die me niet bevalt geef ik kritiek.

dicksr
14-07-04, 15:57
Geplaatst door lennart


Reken er overigens maar niet op dat Europa iets zal doen. Het Europese buitenland-beleid wordt gestuurd op basis van Europese belangen en dan wel de belangen van de grootste bedrijven.

Reken er evenmin op dat Afrikaanse leiders hun geld voor machtsbestendiging of uitbreiding (wapens en corruptie) zullen inzetten voor aidsbestrijding bij hun EIGEN bevolkingen.

dicksr

lennart
14-07-04, 15:59
Geplaatst door David
Een aantal van je tips zijn zeker zinnig, een aantal ander helaas niet. Met name die dokters opleiden en die medische infrastructuur heeft bitter weinig zin. Dat vereist namelijk medewerking van de plaatselijke regeringen en religieuze leiders, en dat is een drama. De bevolking overtuigen van het doorgaan met een medicijnkuur, sex uit de taboesfeer halen: onbegonnen werk met de huideige regerings en religie structuren aldaar. En zolang dat niet verandert is iedere medische zorg weggegooid geld, hoe triest het ook is.

Dit zal misschien als een schok voor jou komen, maar de meeste mensen in de wereld luisteren naar de doctor, zelfs de door jou genoemde "onderontwikkelde" mensen.

Verder vind ik jouw verklaring vol vooroordelen zitten. Het komt me een inderdaad over als de visie van een blanke kolonist richting barbaren.

dicksr
14-07-04, 15:59
Geplaatst door lennart
De Amerikanen geven in elk geval 15 miljard dollar meer uit aan AIDS bestrijding dan de Europeanen.

De Amerikanen geven 15 mlrd dollar uit aan subsidiering van amerikaanse rechts-orthodoxe christelijke zendelingen in aidsgebieden, overigens hand in hand met de katholieke kerk.

dicksr

David
14-07-04, 16:01
Geplaatst door lennart


Verder vind ik jouw verklaring vol vooroordelen zitten. Het komt me een inderdaad over als de visie van een blanke kolonist richting barbaren.


Ik weet dat je dat denkt. En daarmee ben je er vanaf. Succes er mee.

lennart
14-07-04, 16:01
Geplaatst door Mark
Het gaat erom dat de overheid die man overtuigd, niet dat meisje.

Nee, daar ging het niet om. Het ging erom dat jullie kritiek erover hebben dat de VS 15 miljard uitgeeft aan AIDS educatie, aan strategien jezelf daar tegen te beschermen en aan medicijnen.



Ook al geeft de USA haar hele defensiebudget aan AIDS hulp, als ze dat op een manier doet die me niet bevalt geef ik kritiek.

Goed excuus om te zwijgen over de medeplichtigheid van de Europeanen aan de Afrikaanse holocaust :duim:

mark61
14-07-04, 16:01
Geplaatst door lennart
Het ging erom of dat 16jarige meisje die man kan overtuigen een condoom te dragen Die kans is nul.

Ik vind het overigens simpelweg merkwaardig dat Europeanen kritiek durven te leveren op de Amerikanen, terwijl het toch echt de Amerikanen zijn die het meeste geld uitgeven.

Heb ff gealtavistaat; volgens diverse bronnen is Oeganda uit het dal gekomen doordat jongens later aan sex beginnen en partners monogamer zijn geworden. Het condoomgebruik is een beetje toegenomen. In die volgorde. Maar voor sex zonder condoom betaalt een man drie keer zoveel als met.

lennart
14-07-04, 16:02
Geplaatst door dicksr
De Amerikanen geven 15 mlrd dollar uit aan subsidiering van amerikaanse rechts-orthodoxe christelijke zendelingen in aidsgebieden, overigens hand in hand met de katholieke kerk.

dicksr

Tuurlijk joh, jij hebt blijkbaar niet eens het artikel gelezen.

Mark
14-07-04, 16:03
Geplaatst door lennart
Nee, daar ging het niet om. Het ging erom dat jullie kritiek erover hebben dat de VS 15 miljard uitgeeft aan AIDS educatie, aan strategien jezelf daar tegen te beschermen en aan medicijnen.

15 miljard extra he, niet de usa tekort doen svp.



Geplaatst door lennart

Goed excuus om te zwijgen over de medeplichtigheid van de Europeanen aan de Afrikaanse holocaust :duim:

Goede strategie, je lijkt wel een zionist :)

lennart
14-07-04, 16:05
Geplaatst door mark61
Heb ff gealtavistaat; volgens diverse bronnen is Oeganda uit het dal gekomen doordat jongens later aan sex beginnen en partners monogamer zijn geworden. Het condoomgebruik is een beetje toegenomen. In die volgorde. Maar voor sex zonder condoom betaalt een man drie keer zoveel als met.

Dat geeft in elk geval aan dat de Amerikaanse strategie kan werken. Als de Amerikanen nou geld uitgeven aan dit soort programma's, dan kunnen de Europeanen mooi condooms promoten.

mark61
14-07-04, 16:06
Geplaatst door Mark
Het gaat erom dat de overheid die man overtuigd, niet dat meisje.

Ook al geeft de USA haar hele defensiebudget aan AIDS hulp, als ze dat op een manier doet die me niet bevalt geef ik kritiek.

Ik lees her en der dat de Oegandese overheid vooral via lagere scholen campagne voert. Op de sentimentele wijze van 'papa ga niet vreemd, ik heb je nog langer nodig dan vandaag'. De papa's schijnen versteld te staan van waar hun 6jarigen mee thuis komen, maar het schijnt wel te werken. Tis jammer maar helaas, dit keer hebben de VS misschien wel gelijk. Condooms zijn het moeilijkste aan de man te krijgen, dus dan maar gedragsverandering. Museveni raakte doordrongen van de ernst toen Cuba hem opmerkzaam maakte op het feit dat zijn leger zwaar besmet was. Een heel practische reden om er wat aan te doen.

lennart
14-07-04, 16:07
Geplaatst door David
Ik weet dat je dat denkt. En daarmee ben je er vanaf. Succes er mee.

Bewijs jij dan eerst maar eens dat een medische infrastructuur niet werkt.

Feit is dat al diverse ziekten de wereld zijn uitgeholpen door een medische infrastructuur.

Die religieuzen die medicijnen et al. weigeren wonen overigens voornamelijk in Europa.

mark61
14-07-04, 16:09
Geplaatst door lennart
Ze zouden om te beginnen goede pharmaceutische fabrieken op zetten in gebieden waar medicijnen niet of nauwelijks aanwezig zijn. In deze fabrieken kunnen ze dan in elk geval goedkope medicijnen fabriceren (Clinton is nog verantwoordelijk voor het bombaderen van een pharmaceutische fabriek in Sudan).(...)Reken er overigens maar niet op dat Europa iets zal doen. Het Europese buitenland-beleid wordt gestuurd op basis van Europese belangen en dan wel de belangen van de grootste bedrijven.

Ik lees net ergens dat de Oegandese successtory nu aan het verwateren is door de nadruk die geldschieters nu leggen op de 'medicalisering', waardoor het 'gedrag' weer lakser wordt.

lennart
14-07-04, 16:15
Geplaatst door mark61
Ik lees net ergens dat de Oegandese successtory nu aan het verwateren is door de nadruk die geldschieters nu leggen op de 'medicalisering', waardoor het 'gedrag' weer lakser wordt.

Dat is het grootste probleem van de Amerikaanse steun, ze verbinden het aan de medicijnindustrie, die er alleen op gericht is om winst te maken. AIDS is in elk geval een goede winstmaker voor die bedrijfstak zolang er geen genezing mogelijk is.