Daniël Z
20-07-04, 16:51
De vergeten doden
Suhil Adawi, Turan, maart 2002, Matza restaurant in Haifa
Nuha Hinawi, 15, Jaffa, mei 2002, Rishon Letzion
Ayman Kabaha, 23, Barta'a, juni 2002, aanslag op bus in Jeruzalem
Roni Ghanem, 28, Maghar, augustus 2002, aanslag op bus bij Meron kruising
Maysoon Hassan, 19, Sajour, augustus 2002, aanslag op bus bij Meron kruising
Ayman Sharouf, 20, Usfiya, oktober 2002, Karkur kruising
Suad Jaber, 23, Taibeh, oktober 2002, Karkur kruising
Mariam Atar, 26, Haifa, maart 2003, bus nr. 37, Haifa
Kamar Abu Hamad, 12, Daliat al-Carmel, maart 2003, bus nr. 37, Haifa
Hasan Tawatha, 41, Jisr a-Zarqa, mei 2003, bomaanslag op winkelcentrum Afula
Mtanes Karkabi, Haifa, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
Osama Najar, Haifa, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
Sharbal Matar, Fassouta, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
Hanna Naim Francis, 40, Fassouta, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
George Matar, Haifa, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
George Khoury, 20, Jerusalem, maart 2004, neergeschoten in French Hill, Jerusalem
Wie kent hun namen nog? Een Google-zoekopdracht op de naam van het 12-jarige meisje Kamar Abu Hamad, een Druze, levert slechts drie resultaten op, waarvan er twee identiek zijn.
Het zijn mensen die vermoord werden omdat ze Israëlisch zijn, omdat ze bezetters zijn. Palestijnse zelfmoordenaars maken geen onderscheid tussen joodse, islamitische en christelijke Israëliërs. Hun doel is Israëliërs doden, joden doden. Alle hierboven genoemde mensen, allen niet joods, zijn vermoord wegens hun joodsheid. Waaruit bestond die joodsheid? Uit hun Israëlisch staatsburgerschap, hun aanwezigheid in een Israëlisch restaurant, of in een Israëlische bus. Ze waren voor Hamas, Islamitische Jihad, de al-Aqsa Martelarenbrigades of andere terreurorganisaties joods genoeg om ervoor vermoord te worden.
Er is geen verschil tussen een vermoorde joodse Israëliër en een vermoorde christelijke of islamitische Israëliër, zou je denken. Maar helaas, dat verschil is er wel. Joodse nabestaanden van bij terreuraanslagen omgekomen joden, en joden die bij terreuraanslagen gewond raakten, ontvangen geld uit speciale fondsen waarin van over de hele wereld geld gedoneerd wordt. Islamitische en christelijke nabestaanden of gewonden ontvangen niets.
Hieraan moet een einde worden gemaakt. Christelijke en islamitische slachtoffers zijn óók slachtoffers, ook zij hebben recht op financiële ondersteuning. Het is voor een gezin waarvan de vader en kostwinner door een terreuraanslag om het leven komt buitengewoon lastig om niet in armoede te geraken. Gelukkig kunnen joodse nabestaanden een beroep op fondsen doen. Fondsen die voor islamitische en christelijke nabestaanden gesloten blijven.
Discriminatie op grond van religie. In het meest democratische en meest vrije land van het Midden-Oosten. Een ontoelaatbare situatie die niet getolereerd kan worden.
Uit de tekst van de onafhankelijkheidsverklaring van de staat Israël citeer ik:
"THE STATE OF ISRAEL ... will ensure complete equality of social and political rights to all its inhabitants irrespective of religion, race or sex; it will guarantee freedom of religion, conscience, language, education and culture..."
Suhil Adawi, Turan, maart 2002, Matza restaurant in Haifa
Nuha Hinawi, 15, Jaffa, mei 2002, Rishon Letzion
Ayman Kabaha, 23, Barta'a, juni 2002, aanslag op bus in Jeruzalem
Roni Ghanem, 28, Maghar, augustus 2002, aanslag op bus bij Meron kruising
Maysoon Hassan, 19, Sajour, augustus 2002, aanslag op bus bij Meron kruising
Ayman Sharouf, 20, Usfiya, oktober 2002, Karkur kruising
Suad Jaber, 23, Taibeh, oktober 2002, Karkur kruising
Mariam Atar, 26, Haifa, maart 2003, bus nr. 37, Haifa
Kamar Abu Hamad, 12, Daliat al-Carmel, maart 2003, bus nr. 37, Haifa
Hasan Tawatha, 41, Jisr a-Zarqa, mei 2003, bomaanslag op winkelcentrum Afula
Mtanes Karkabi, Haifa, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
Osama Najar, Haifa, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
Sharbal Matar, Fassouta, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
Hanna Naim Francis, 40, Fassouta, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
George Matar, Haifa, oktober 2003, Maxim restaurant, Haifa
George Khoury, 20, Jerusalem, maart 2004, neergeschoten in French Hill, Jerusalem
Wie kent hun namen nog? Een Google-zoekopdracht op de naam van het 12-jarige meisje Kamar Abu Hamad, een Druze, levert slechts drie resultaten op, waarvan er twee identiek zijn.
Het zijn mensen die vermoord werden omdat ze Israëlisch zijn, omdat ze bezetters zijn. Palestijnse zelfmoordenaars maken geen onderscheid tussen joodse, islamitische en christelijke Israëliërs. Hun doel is Israëliërs doden, joden doden. Alle hierboven genoemde mensen, allen niet joods, zijn vermoord wegens hun joodsheid. Waaruit bestond die joodsheid? Uit hun Israëlisch staatsburgerschap, hun aanwezigheid in een Israëlisch restaurant, of in een Israëlische bus. Ze waren voor Hamas, Islamitische Jihad, de al-Aqsa Martelarenbrigades of andere terreurorganisaties joods genoeg om ervoor vermoord te worden.
Er is geen verschil tussen een vermoorde joodse Israëliër en een vermoorde christelijke of islamitische Israëliër, zou je denken. Maar helaas, dat verschil is er wel. Joodse nabestaanden van bij terreuraanslagen omgekomen joden, en joden die bij terreuraanslagen gewond raakten, ontvangen geld uit speciale fondsen waarin van over de hele wereld geld gedoneerd wordt. Islamitische en christelijke nabestaanden of gewonden ontvangen niets.
Hieraan moet een einde worden gemaakt. Christelijke en islamitische slachtoffers zijn óók slachtoffers, ook zij hebben recht op financiële ondersteuning. Het is voor een gezin waarvan de vader en kostwinner door een terreuraanslag om het leven komt buitengewoon lastig om niet in armoede te geraken. Gelukkig kunnen joodse nabestaanden een beroep op fondsen doen. Fondsen die voor islamitische en christelijke nabestaanden gesloten blijven.
Discriminatie op grond van religie. In het meest democratische en meest vrije land van het Midden-Oosten. Een ontoelaatbare situatie die niet getolereerd kan worden.
Uit de tekst van de onafhankelijkheidsverklaring van de staat Israël citeer ik:
"THE STATE OF ISRAEL ... will ensure complete equality of social and political rights to all its inhabitants irrespective of religion, race or sex; it will guarantee freedom of religion, conscience, language, education and culture..."