taouanza
22-07-04, 11:51
Deze hele periode in Indonesie was- net als onze ervaringen in NY- net zo goede een leerschool voor mijn ouders als voor mij. Zij konden zien dat ik gevangen zat tussen de waarden die zij mij hadden bijgebracht en het leven dat ik om heen op school zag; ook voor hen was de overgang van de islam naar het Westen moeilijk. Toen mijn zuster, die vijf jaar jonger is dan ik, een puber werd, woonden zij al jaren in het buitenland, waren milder en ontspannender geworden, en heel wat minder beschermend.
Ik begon me langzamerhand te realiseren dat het lesprogramma in Indonesie een even groot obstakel vormde als de sexuele gewoontes van mijn leeftijdsgenoten. Aarderijkskunde werd gegeven in de termen van 'ontdekkingen'-waarbij Columbus in sentimentele en heldhaftige bewoordingen beschreven werd. Toen een Hollands meisje dat naast me zat, zag waar Syrie lag op de kaart, zei ze echt geschrokken tegen me: 'Jij komt uit Azie!'
Hoewel Indonesie een moslim derde-wereldland was, werd ons de geschiedenis van de blanken geleerd- Amerikaanse en Europese oorlogen, revoluties, overwinningen.
De rest van de wereld werd of genegeerd of bekeken vanuit de westerse superioriteit. Communisme was het schrikbeeld van de school, een opvatting die gedeeld werd door de leerlingen, aangezien velen van hen kinderen waren van Amerikaanse diplomaten of van mariniers. Maar ik kwam uit Syrie, een moslimland dat nauwe betrekkingen onderhield met de Sovjetunie. Toen wij een verslag moesten schrijven over een land naar eigen keuze, schreef ik het mijne over Rusland en schilderde het, tot ergenis van mijn lerares, niet als een duivelse plek af.
Israel was de lieveling, en ons werd gezegd dat we bewondering moesten hebben voor het succes van de zionisten bij het vruchtbaar maken van de barre woestijn. Toen ik mijn vinger opstak om te zeggen dat de Palestijnen er eerst waren en van de velden die zij geplant hadden, verdreven waren, werd de lerares erg kwaad.' Jullie Arabieren moeten dat maar eens vergeten,'riep zij.'Winnende landen mogen houden wat zij hebben gewonnen!'
Elk probleem had maar een kant, en het was niet de kant waaraan ik stond.
Uit:Rana Kabbani(1958)- Brief van een islamitische vrouw
Ik begon me langzamerhand te realiseren dat het lesprogramma in Indonesie een even groot obstakel vormde als de sexuele gewoontes van mijn leeftijdsgenoten. Aarderijkskunde werd gegeven in de termen van 'ontdekkingen'-waarbij Columbus in sentimentele en heldhaftige bewoordingen beschreven werd. Toen een Hollands meisje dat naast me zat, zag waar Syrie lag op de kaart, zei ze echt geschrokken tegen me: 'Jij komt uit Azie!'
Hoewel Indonesie een moslim derde-wereldland was, werd ons de geschiedenis van de blanken geleerd- Amerikaanse en Europese oorlogen, revoluties, overwinningen.
De rest van de wereld werd of genegeerd of bekeken vanuit de westerse superioriteit. Communisme was het schrikbeeld van de school, een opvatting die gedeeld werd door de leerlingen, aangezien velen van hen kinderen waren van Amerikaanse diplomaten of van mariniers. Maar ik kwam uit Syrie, een moslimland dat nauwe betrekkingen onderhield met de Sovjetunie. Toen wij een verslag moesten schrijven over een land naar eigen keuze, schreef ik het mijne over Rusland en schilderde het, tot ergenis van mijn lerares, niet als een duivelse plek af.
Israel was de lieveling, en ons werd gezegd dat we bewondering moesten hebben voor het succes van de zionisten bij het vruchtbaar maken van de barre woestijn. Toen ik mijn vinger opstak om te zeggen dat de Palestijnen er eerst waren en van de velden die zij geplant hadden, verdreven waren, werd de lerares erg kwaad.' Jullie Arabieren moeten dat maar eens vergeten,'riep zij.'Winnende landen mogen houden wat zij hebben gewonnen!'
Elk probleem had maar een kant, en het was niet de kant waaraan ik stond.
Uit:Rana Kabbani(1958)- Brief van een islamitische vrouw