Marsipulami
24-07-04, 16:28
Afscheid van Elisabeth Brichet in Namen
15:55:08
NAMEN - Zo'n duizend mensen hebben in de Saint-Loupkerk in Namen de herdenkingsplechtigheid voor Elisabeth Brichet bijgewoond. Het Belgische meisje werd op 20 december 1989 ontvoerd en vermoord door de Franse seriemoordenaar Michel Fourniret. Marie-Noëlle Bouzet, de moeder van Elisabeth, had om een serene herdenking gevraagd, zonder woede of politieke statements.
De herdenkingsplechtigheid zonder communie of offerande werd geleid door Gaston Schoonbroodt, de Luikse priester die eerder ook de begrafenis van Julie en Mélissa leidde. OOk abt Jacques Petitfrère, de neef van Elisabeth’s moeder, ging de dienst mee voor.
In de kerk was plaats voor familie en vrienden, maar ook voor de ouders van andere verdwenen en vermoorde kinderen. De familie Marchal en de ouders van Mélissa en Julie waren aanwezig.
De begrafenisstoet vertrok omstreeks 14.30 uur vanuit Saint-Servais. De ouders en de broer van Elisabeth werden bijgestaan door de ouders van Julie Lejeune en Melissa Russo.
De lijkkist van Elisabeth werd de kerk binnengedragen door haar broer, Thomas Brichet, en door haar ex-klasgenoten. Het binnendragen van de kist ging gepaard met applaus van de aanwezige belangstellenden rond de kerk alsook door het Stabat Mater van Antonio Vivaldi.
Honderden mensen volgden de plechtigheid via luidsprekers buiten de kerk. Velen droegen witte kleren als verwijzing naar de witte comités die naar aanleiding van de zaak-Dutroux ontstonden. Volgende week vindt de echte begrafenis plaats in familiekring. Elisabeth zal worden bijgezet in het familiegraf van de Brichets.
24/07/2004 - belga -
Marsipulami
24-07-04, 16:29
IN DE KIJKER. Marie-Noëlle Bouzet. Vijftien jaar zonder te durven leven
HET is 20 december 1989, kerstvakantie. Elisabeth, 12 jaar, gaat bij haar vriendinnetje Vanessa spelen, die een paar straten verder woont. Om 15 uur vertrekt ze. Vanessa is alleen thuis, haar moeder komt pas tegen 18 uur. Die stuurt de vriendinnetjes om brood, een eindje verder in de straat. Iets voor 19 uur verlaat Elisabeth het huis van haar vriendin.
Twee uur zit Fourniret al in zijn bestelwagen te wachten op Elisabeth. Zijn vrouw is meegekomen omdat zij sneller het vertrouwen van het meisje kan winnen. Ook hun één jaar oude zoontje zit op de achterbank. Als Elisabeth voorbij de bestelwagen komt, draait Fourniret zijn raampje open. Zijn vrouw vraagt haar de weg te wijzen naar een dokter, omdat de baby ziek is. Volgens het echtpaar Fourniret zou Elisabeth spontaan zijn ingestapt.
Ze brengen de twaalfjarige Elisabeth eerst naar een pand in Floing, nabij Sedan. Daar is ze die nacht gebleven. Fourniret bekent het meisje twee keer te hebben aangerand. De Fransman wurgt haar daarna in het kasteel van Sautou. Hij bewaart haar lichaam naar eigen zeggen enkele dagen in de vrieskast vooraleer het op het domein te begraven.
De bekentenissen van het echtpaar Fourniret, op 30 juni, maken na vijftien jaar een einde aan de zoektocht van de ouders van Elisabeth. Die zoektocht begon die 20ste december 1989 rond 20 uur. Marie-Noëlle Bouzet, de moeder van Elisabeth, is ongerust omdat haar dochter nog niet thuis is. Ze belt aan bij de ouders van Vanessa, maar de vader vertelt dat Elisabeth om 19 uur vertrokken is. Bouzet slaat alarm bij de politie. Maar die gaat ervan uit dat het meisje is weggelopen. Bouzet wuift die mogelijkheid meteen weg. Pas na een gesprek met haar broer laten de speurders dat spoor varen.
Het duurt weken voor onderzoeksrechter Guy Comeliau wordt aangesteld, maar ook hij en zijn team vinden geen sporen. De relatie tussen de ouders en de onderzoekers is van meet af aan verstoord. Bouzet, een lerares kunsten, neemt dan maar zelf enkele initiatieven. Ze verspreidt duizend affiches en engageert de privé-detective André Rogge. Als ze de politie vertelt dat ze een pedofilienetwerk in de buurt heeft ontdekt, wordt ze plotseling zelf verdacht. Haar hele privé-leven wordt omgespit.
De eerste jaren gebeurt er weinig. Het is pas als de zaak-Dutroux losbarst dat men zich plotseling weer de zaak-Brichet herinnert. Even is er weer hoop. Misschien is ook Elisabeth een slachtoffer van Dutroux. Bouzet is een van de initiatiefneemsters van de Witte Mars. Ook op de begrafenis van Julie en Melissa neemt ze het woord. Maar moeder Bouzet kan tussen de 4.497 voorwerpen die bij Dutroux zijn gevonden, niets van haar dochter terugvinden.
DE zoektocht naar Brichet wordt wel weer nieuw leven ingeblazen. Bouzet gaat in november 1996 met de onderzoeksrechter mee naar Tenerife, waar een jonge, blonde vrouw gesignaleerd is die zich Eli laat noemen, de leeftijd van Elisabeth heeft en in het prostitutiemilieu werkt. Bouzet herinnert zich de twee Sobelair-stewardessen die Elisabeth op 24 december 1989, vlak na haar verdwijning, gezien meenden te hebben op een vlucht naar Tenerife. En een apotheker uit Saint-Servais meende in 1990 al dat zijn dochter Elisabeth in de lobby van hun hotel op het Canarische eiland Gran Canaria had gezien. Maar Bouzet en de onderzoekers komen van een kale reis terug. Volgens Bouzet omdat de media te veel aandacht aan de zaak hebben gegeven, en Eli en haar vriend daardoor gealarmeerd werden. Bouzet had toen al verschillende reizen naar Tenerife ondernomen.
Het was niet de enige rogatoire commissie naar het buitenland. Twee jaar na Elisabeths verdwijning zijn de onderzoekers al naar Sicilië gereisd. Er volgen nog reizen naar Frankrijk, Polynesië, Ierland.
Tweeëndertig verdachten passeren de revue, waaronder de pedofiel Arpi Jacoby. De hoofdverdachte Jean-Marc Houdmont verongelukt zelfs op weg naar zijn ondervraging. Zijn vrouw, Monique Cherton, zit twee maanden in voorhechtenis, maar bij gebrek aan bewijs komt ze vrij. Er wordt gezocht in de tuin van een psychiatrisch centrum, gegraven op de mijnterreinen van Jumet, gezocht in een kolenmijn in Henegouwen, vruchteloos.
Na een lange kankerbehandeling ziet Marie-Noëlle Bouzet het hier niet meer zitten. ,,Toen Elisabeth net verdwenen was, dacht ik dat de liefde die ik voor haar koesterde, me in staat zou stellen letterlijk elke steen om te draaien, waar ook ter wereld, en haar echt terug te vinden. Volgens specialisten ben ik nu aan het rouwproces toegekomen. Ik aanvaard dat ze er niet meer is, ik aanvaard dat ik te nietig ben om haar terug te vinden.''
Ze neemt in 2001 ontslag als lerares en verhuist naar een indianenreservaat in Canada. Haar ex-man, de kunstschilder Francis Brichet, zoekt de rust van de zee op en verhuist naar De Panne. Toch geven de ouders het nog niet op. Op hun verzoek wordt het genetisch materiaal vergeleken met de haren die in het huis van Marc Dutroux waren gevonden
OP 30 juni 2004 bekent Fourniret dat hij Elisabeth Brichet heeft ontvoerd en verkracht. Enkele dagen later, op zaterdag 3 juli, wordt er op aanwijzen van Fourniret gegraven rond het kasteel van Sautou. Het is al avond als Cédric Visart de Bocarme, de procureur van Namen, verklaart: ,,Elisabeth is gevonden. Ik heb haar moeder gebeld. Ze huilde.''
Na vijftien jaar is het niet vanzelfsprekend om het meisje te identificeren. Haar kleding is nog vrij intact, er worden sieraden gevonden en haar identiteitskaart zit nog in haar jaszak, maar dat is geen doorslaggevend bewijs dat het om Elisabeth Brichet ging. Het DNA-materiaal moet officieel uitsluitsel geven. Het duurt nog weken voor het laboratorium van Bordeaux met zijn onderzoek klaar is.
Op de nationale feestdag komen eindelijk de verlossende woorden. Het meisje dat gevonden is, is wel degelijk Elisabeth Brichet. De moeder van Elisabeth is ondertussen uit Canada overgekomen. Ze schuwt de media, zoals haar ex-man Francis Brichet al jaren doet. Ze geeft één interview, in het tijdschrift Ciné Télé Revue : ,,Vijftien jaar zonder dat je durft te leven. Zonder jezelf dat recht te geven. Want dat onverklaarbare gemis vreet je vanbinnen op, en houdt je gevangen. Het is alsof de verdwijning van Elisabeth gisteren gebeurde. Vijftien jaar geleden is de tijd stilgezet.''
Hopelijk begint voor haar de tijd opnieuw te lopen. Volgende week geeft ze nog één keer een persconferentie, voor ze naar Canada terugkeert. Hopelijk moeten de ouders van Elisabeth niet zo lang op het proces van de moordenaar van hun dochter wachten als de ouders van An, Eefje, Julie en Melissa.
In de kijker focust op 'de' figuur of gebeurtenis van de week
www.standaard.be/indekijker
kadertje:
20 december 1989: Elisabeth Brichet verdwijnt
4 november 1996: rogatoire commissie naar Tenerife.
17 februari 1997: moeder Bouzet kan tussen de 4.497 voorwerpen die bij Dutroux zijn gevonden, niets van haar dochter terugvinden
25 februari 1997: de hoofdverdachte Jean-Marc Houdmont verongelukt in vreemde omstandigheden
17 maart 1997: Houdmonts vrouw, Monique Cherton, wordt aangehouden en komt na twee maanden vrij bij gebrek aan bewijs
2001: Marie-Noëlle Bouzet verhuist naar Canada
30 juni 2004: Michel Fourniret bekent de ontvoering en verkrachting van Elisabeth Brichet
3 juli 2004: het lichaam van Elisabeth wordt opgegraven in de tuin van het kasteel van Sautou
25 juli 2004: uitvaartplechtigheid voor Elisabeth Brichet
24/07/2004 Inge Ghijs
©Copyright De Standaard