PDA

Bekijk Volledige Versie : Immigratie Israël / Het zionisme lokt



De Autochtoon
27-07-04, 12:44
Door Ina Friedman
2004-07-27

Antisemitisme lijkt geen reden voor Fransen of Noord-Amerikanen om voorgoed naar Israël te verhuizen. Uit gesprekken van de correspondent van Trouw met immigranten blijkt dat het vooral religieuze motieven zijn om zich voorgoed in Israël te vestigen.

Het is ,,meer de aantrekkingskracht van het zionisme dan de druk van het antisemitisme'', zegt David Weizman (37), een oud-Parijzenaar die ruim een jaar geleden vanuit Frankrijk naar Israël is geëmigreerd. Hij leeft nu als immigrant in de buitenwijk Ra'anana van Tel Aviv. Weizman geeft de Israëlische premier Sjaron gelijk als hij zegt dat ,,er antisemitisme in Frankrijk is''. Sjaron riep de Franse Joden op om naar Israël te emigreren. De oproep maakte de Franse regering zo woedend dat Sjaron niet meer welkom is in Frankrijk.

Maar volgens Weizman is er geen nieuwe trend te bespeuren, het antisemitisme is niet de overheersende reden dat zo'n 6000 van de 500000 Franse Joden de afgelopen drie jaar van Frankrijk naar Israël zijn verhuisd. Hij denkt dat deze immigranten afkomstig zijn uit die ,,twintig procent van de Franse Joden die een traditionele, religieuze opvoeding kregen en zich onmiddellijk thuis voelen in Israël - alsof zij thuisgekomen zijn.''

Het is inderdaad zo dat tegenwoordig het grootste deel van de nieuwe immigranten uit Noord-Amerika en Europa orthodoxe Joden zijn wier netwerk in eigen land ook bestond uit andere Joden. Uit gesprekken met hen blijkt dat zij een wat vaag, geïdealiseerd beeld hebben van het Israëlische leven -zelfs in het huidige CNN-tijdperk. De kwaliteit van het leven in Israël wordt vooral bepaald door het Joodse karakter ervan.

Zo was Cheryl Halberstat, een 33-jarige moeder van vijf kinderen, er na negen dagen wonen in Israël al absoluut zeker van dat zij en haar echtgenoot de juiste keuze hebben gemaakt door vanuit New York City naar Israël te verhuizen. Ze hebben huis en haard achtergelaten in de Verenigde Staten -hij had een praktijk als kinderarts- om zich te vestigen in de stad Bet Sjemesj, halverwege Tel Aviv en Jeruzalem. De Halberstats kwamen met een vliegtuig met zo'n 400 andere immigranten uit Noord-Amerika aan boord. Ze zeggen dat zij niet uit naam van hen allen durven te spreken. Maar uit gesprekken met nieuwe immigranten is steeds weer dezelfde redenering te horen over de keuze om naar Israël te vertrekken.

,,Onze beweegredenen waren, spiritueel, religieus, cultureel en nationaal - wij hebben besloten dat Israël de plek is om onze kinderen op te voeden, zodat zij volledig in het Joodse leven zullen opgaan'', zegt Cheryl Halberstat. Na ruim een week verblijft vindt zij het niveau van zorg, vrijgevigheid en gastvrijheid geweldig in Israël. Vanwege een staking in de Israëlische haven is de komst van hun eigen spullen uit New York vertraagd. ,,De mensen hier -zelfs volstrekte vreemden- voorzien ons van alles; van maaltijden, bedden tot apparaten'', zegt zij. ,,De familie die ons hun huis verkocht, liet een volledig gevulde ijskast achter.'' En het huis zelf mag er ook wezen met zijn vijf slaapkamers, drie badmogelijkheden, een omheinde tuin en twee patio's.

De Halberstats maken inderdaad een zachte landing in Israël, net zoals vele andere Amerikanen die dezer dagen de overtocht wagen. Ze hebben de steun gehad van de privé-organisatie Nefesh B'Nefesh (De ene ziel voor de ander), die zorgde voor een financiële bijdrage (de grootte van het bedrag noemen zij niet, zo hebben ze beloofd) en voor een jaar hulp bij het omzeilen van allerlei bureaucratische obstakels. Deze hulp maakte het volgens Halberstat allemaal een stuk gemakkelijker. Veel van de nieuwkomers hebben ook gekozen voor een leven in de stad Bet Sjemesj, omdat er al een gemeenschap van uitgeweken Amerikanen woont. Dit maakt de integratie in de 'Israëlische maatschappij' er een stuk gemakkelijker op.

Alle nieuwkomers die door Trouw werden geïnterviewd, geven toe dat zij voordat zij tot hun verhuizing besloten, niet de Engelse edities van de Israëlische kranten lazen (ze zijn op internet te lezen). Ze hadden ook weinig weet van de dagelijkse kwesties die het Israëlische leven beheersen. Niemand maakte zich zorgen om de 12 procent werkloosheid in Israël. Niemand liet zich ontmoedigen door de steeds terugkerende terroristische acties. Halberstat: ,,Na de elfde september, voel je je ook niet meer veilig in New York.'' Niemand was zich er bewust van dat de kwaliteit van de Israëlische scholen hard is achteruitgegaan, internationaal gezien. En niemand had vernomen van het onlangs gepubliceerde onderzoek van de Universiteit van Tel Aviv dat laat zien dat 83 procent van de Israëliërs erg verontrust is over de mate van agressie en geweld binnen de Israëlische samenleving zelf -op scholen, op de wegen en op straat.

Jonathan Paley, een 33-jarige orthodontist uit New York, zegt dat zij zich als immigranten niet hebben bezig gehouden met zulke problemen. ,,Ik geloof dat we nog steeds vol idealisme zijn'', zegt hij. ,,Daarnaast zijn wij beter beschermd tegen zulk soort zaken, omdat we hier tussen de Amerikanen leven en onze kinderen naar religieuze scholen sturen.''

Sommige van deze immigranten kunnen ook nog terugvallen op hun oude baan. Orthodontist Paley en kinderarts Halberstat bijvoorbeeld hebben het zo geregeld dat zij ook nog werken in de VS. Af en toe maken zij de elf uur durende vliegreis om daar voor een van tevoren bepaalde periode door te gaan met hun oude werk.

Volgens Michael Jankelowitz, woordvoerder van het Joodse Agentschap voor Israël, dat Joodse immigratie bevordert, is het belangrijkste motief van deze westerse immigranten de wens om een belegerd Israël, dat steeds meer geïsoleerd raakt in de internationale gemeenschap, te steunen. Tussen 2002 en 2003 -op het hoogtepunt van de intifada- verdubbelde bijvoorbeeld de immigratie uit Noord-Amerika van 1164 tot 2380 per jaar (op een totale Noord-Amerikaanse Joodse bevolking van 5,6 miljoen zielen). Tegen het eind van dit jaar worden 3000 nieuwkomers van het Noord-Amerikaanse continent verwacht.

De statistieken van Frankrijk tonen een verdubbeling van de aantallen tussen 2001 en 2002: van 1007 tot 2035. In het jaar 2003 bleef het niveau net boven de 2000, en hetzelfde getal wordt ook voor 2004 verwacht. De getallen voor een land als Nederland liggen een stuk lager: 31 immigranten in 2002 en 55 in 2003. Alles bij elkaar hebben zich sinds de stichting van Israël in 1948 net iets minder dan 113000 Noord-Amerikaanse Joden en 69000 Franse Joden in Israël gevestigd. Cijfers over de hoeveelheid Fransen en Noord-Amerikanen die weer teruggekeerd zijn naar hun geboorteland zijn niet bekend.

Sarit
27-07-04, 13:51
MazzelTov :strik: