Bekijk Volledige Versie : Michael’s waanwereld, door Niemöller
Couscousje
27-07-04, 16:34
Michael’s waanwereld
Door Joost Niemöller
Over een week gaat in Nederland de nieuwe film van Michael Moore, ‘Fahrenheit 9/11’, in première. Daarin verkoopt hij leugens als feiten.
Een waarschuwing vooraf.
Beste lezer,
Een dezer dagen gaat u naar de bioscoop om Fahrenheit 9/11 te zien, van Michael Moore. U weet dat de film dit jaar in Cannes uitsluitend op artistieke, en dus niet politieke gronden de Gouden Palm kreeg. De verzamelde filmjournalisten waren zo onder de indruk dat ze na afloop van de perspremière een staande ovatie van twintig minuten gaven. U zult de komende dagen ook in onze pers veel lovende berichten over de film gaan lezen. Want bij de Nederlandse persvoorstelling werd er hard gelachen als Bush weer eens voor gek werd gezet en aan het einde klonk ook hier een warm applaus. Het had, aldus de media, niks gescheeld of het Amerikaanse publiek mocht Fahrenheit 9/11 niet zien, omdat de oorspronkelijke distributeur, Disney, de film weigerde uit te brengen. De Amerikaanse première werd daarom als een belangwekkend nieuwsfeit gebracht in bijvoorbeeld het NOS Journaal. De Nederlandse televisiekijker kreeg niet te horen dat in werkelijkheid Disney al een jaar eerder tegen Moore had gezegd geen politieke film uit te willen brengen in de aanloop naar de presidentsverkiezingen. Michael Moore negeerde dat, wachtte tot na Cannes en begon toen pas stennis te schoppen. De perfecte timing voor een grandioze publiciteitsstunt.
Enfin, u bent dus al van tevoren warm gemaakt. Maar dat is nog maar het begin. U zult de bioscoop uit komen met spectaculaire overtuigingen. Zoals: George W. Bush, enerzijds de domste en luiste president aller tijden, anderzijds een onvermoeibare oorlogshitser en complotteur, verloor vier jaar geleden de verkiezingen, maar werd door vals spel toch de machtigste man op aarde. Na 11 september wilde diezelfde Bush de terrorist Osama bin Laden in bescherming nemen door hem in Afghanistan twee maanden voorsprong te geven. De achterliggende reden is dat Osama bin Laden een zakenrelatie heeft met de Amerikaanse president. Bush viel ten slotte wel Afghanistan aan, maar alleen om dat hij daar een gaspijpleiding wilde laten aanleggen.
Dat is nog lang niet alles. Moore vertelt verder dat de Saoedische prinsen achter de aanslag op 11 september zaten. Er bestonden zulke nauwe banden tussen de familie Bush en de familie Bin Laden dat de president direct na 11 september de Bin Ladens al het land liet uit vliegen toen het Amerikaanse luchtruim nog gesloten was. Ook bent u er, dankzij Moore, van overtuigd geraakt dat de familie Bush en de familie Bin Laden samen de investeringsmaatschappij Carlyle besturen, die hun zakken vullen met oorlogswinsten. Voor Carlyle en dus voor Bush was 11 september een zegen. Het complotdenken begint hier werkelijk absurdistische vormen aan te nemen: Bush die samen met Bin Laden 11 september bekokstoofd zou hebben? Iemand die zoiets niet alleen bedenkt maar ook serieus neemt, moet wel op een rotsvaste ideologie kunnen vertrouwen. Een ideologie die is opgebouwd uit zwart-witbeelden. Zo’n fundamentalistische ideoloog is Michael Moore inderdaad. Hij mag zich voordoen als een non-conformist, een vrijdenker die alle zekerheden op losse schroeven weet te zetten. Maar in het denkraam van Moore bestaat geen twijfel. Wie niet twijfelt, bedrijft propaganda. En wat hij over de oorlog in Irak te zeggen heeft, tart echt alles. Volgens Moore was er geen enkele aanleiding voor die oorlog. Toen Saddam Hoessein regeerde, was er namelijk zelfs nog nooit een Amerikaan door een Irakees vermoord. Van de ene op de andere dag werd de gelukkige Iraakse bevolking (in de film zijn beelden te zien van louter vrolijke Irakezen vlak voor de oorlog) overvallen door het Amerikaanse leger, dat zijn wapens richtte op Iraakse vrouwen en kinderen, en door zijn wangedrag een terechte revolutie onder de Irakese bevolking uitlokte. Dat wangedrag kwam doordat er nu eenmaal maar twee soorten Amerikaanse soldaten bestaan: gewetenloze blanke sadisten en arme, werkloze zwarte jongens die erin geluisd werden.
Michael Moore mag zich voordoen als een vrijdenker die alle zekerheden op losse schroeven weet te zetten. Maar in zijn den kraam bestaat geen twijfel.
Wie dit zo sec leest, kan zich niet voor stellen dat dergelijke onzin geloof waardig in een film gepresenteerd kan worden. Maar Michael Moore weet het toch voor elkaar te krijgen. Het scherp gemonteerde, van vette muziekeffecten voorziene Fahrenheit 9/11 is dan ook een emotionele rollercoaster. Een film die maar doordendert: van de horror van Bagdad, via de hilarische clipjes met George W. Bush, tot de ontroerende beelden van een Amerikaanse moeder die haar zoon in Irak verloor. En alles uitgekiend gedoseerd langs vakmatig geconstrueerde spanningsbogen. In de ban van zo’n film wil je best eventjes geloven dat, zoals Moore letterlijk stelt, de afgelopen vier jaar onder Bush ‘one big dream’ zijn geweest. Een theatervoorstelling. Met ii september als hoofdact. Ja wel, want zelfs terroristen bestaan niet echt, vindt Michael Moore. Ze zijn slechts het bijproduct van de angst van domme Amerikanen. Fahrenheit 9/11 is de verbeelding van die gedachte. Maar Michael Moore wil meer bereiken dan het betoveren van een bioscoopzaal. Hij noemt zijn film een documentaire. Door die documentaire, verkondigde hij, zullen het Amerikaanse publiek de schellen van de ogen vallen. Zijn doel is pas bereikt als Bush massaal weggestemd wordt. Hij heeft het gelijk aan zijn kant, want, herhaalde hij keer op keer, alle feiten in zijn film kloppen. Iedereen die hem aanvalt, zal worden aangepakt door het legertje advocaten dat hij om zich heen heeft verzameld. Tja. Dat vraagt dan toch om een ander soort antwoord dan een filmrecensie. Dan moet er dus iets gezegd worden over die feiten. Want dat zijn leugens.
Neem nu de pijpleiding die door Afghanistan zou worden aan gelegd. Dat was de werkelijke reden voor de oorlog in Afghanistan, aldus Moore. De familie Bush kon met die leiding geld verdienen. Het is een oude complottheorie die hij hier opwarmt, maar hij brengt het met de heftigheid van een nieuw inzicht. In de film laat hij de beelden zien van Taliban-leiders. Moore vertelt erbij dat deze net zijn aangekomen in Houston, Texas. Daarna meldt hij dat George W. Bush op dat moment gouverneur was van die staat. Hij zegt er niet bij dat de leiders geen enkele bemoeienis hadden met Bush. Ze hadden hem zelfs niet gesproken. Dat was ook niet zo vreemd, want de Taliban-hoofden waren in Texas om te spreken met afgevaardigden van de regering-Clinton en met stafleden van een oliemaatschappij, Unocal. Michael Moore noemt de hele naam Clinton niet. Hij heeft het alleen over Unocal, over Bush en over die plannen voor een pijpleiding. Vervolgens begint er over een landkaart een lijn door Afghanistan te lopen. Aha, die dekselse gasleiding. Dan zijn er beelden van arbeiders die aan een pijpleiding werken. Waar zijn die beelden gefilmd? Het kan niet in Afghanistan zijn geweest. Want daar ligt nog niet eens het begin van zo’n pijpleiding. Bovendien heeft geen enkele oliemaatschappij nog interesse in zon risicovol project. Maar ook dat vertelt Moore ons niet. Moore laat weg dat Unocal al in maart 1998 de stekker uit het project trok. Hij onthoudt ons nog een belangrijk feit dat het hele pijpleidingscomplot op losse schroeven zet: het bedrijf Enron, dat Bush in de verkiezingen steunde, was namelijk in diezelfde periode betrokken bij een (ook al afgeblazen) plan voor een concurrerende gasleiding. Als er al een belang van Bush was, dan lag dat daar. Maar die leiding zou nu juist niet door Afghanistan lopen! Hier valt dus het hele complot in het water.
Moore suggereert dat de Bin Ladens een kwaad geweten hadden. Hij verzwijgt dat de voltallige, grotendeels pro-westerse familie zich van Osama heeft afgekeerd. Nog zoiets. Wie vulde zijn zakken dankzij 11 september? vraagt een journalist in de film. Als antwoord verschijnt over de volle breedte van het beeld van Carlyle, een Amerikaanse investeringsgroep. Carlyle staat volgens Moore symbool voor het militair-industriële complex. Om dat te illustreren laat Moore een Amerikaanse tank zien die door de Iraakse woestijn rijdt: een tank van Carlyle, zegt hij erbij. En wie waren betrokken bij Carlyle? De vader van George Bush en de familie Bin Laden! Ook John Major trouwens, de vroegere conservatieve premier van Engeland. Een aantal van die mensen - Moore weet ook niet precies wie - zat bij elkaar in een hotel in Washington op de ochtend van de bewuste 11 september. U ziet duistere beelden van het chique hotel. U ziet allerlei gezichten. U hoort alarmerende muziek. Hier deugt iets niet, zoveel is duidelijk. Maar wat niet? Was er op de ochtend van 11 september soms een vergaderverbod? Ook het Carlyle-complot is al oud. Maar de werkelijkheid is niet zo sensationeel als wordt gesuggereerd. George H.W. Bush, de vader, gaf een tijdje lezingen voor Carlyle. Bovendien hadden leden van de Bin Laden-familie slechts een belang van twee miljoen dollar in Carlyle. Niet veel op het totale Carlyle-vermogen van achttien miljard. Dus deze feiten kloppen. Maar voor Moore is dat niet genoeg. Hij beweert dat de familie Bin Laden bakken met geld verdiende toen een defensiefirma van Carlyle naar de beurs werd gebracht. Pas toen ze te veel in de gaten begonnen te lopen, aldus Moore, trokken de Bin Ladens zich terug. Spannend als het waar was geweest. Helaas voor Moore hadden de Bin Ladens hun miljoentjes al voor de beursgang teruggetrokken. Moore claimt dat de familie Bush 1,4 miljard dollar van de Saoedische regering kreeg. Met dat geld, stelt Moore, zouden de Saoedi’s ‘de liefde’ van de familie Bush hebben gekocht. Die 1,4 miljard is in werkelijkheid het totale bedrag dat de Saoedi’s in een periode van tientallen jaren gestoken hebben in het defensiebedrijf BDM. BDM was inderdaad een tijd in het bezit van Carlyle. Maar, helaas voor Moore, niet meer toen vader Bush voor Carlyle ging werken. Kortom: een verhaal van niks.
Couscousje
27-07-04, 16:35
Wordt Carlyle trouwens echt gerund door de ideologische vrienden van Bush, zoals Moore in zijn film suggereert? Het bedrijf is het geesteskind van David Rubenstein, een voormalige adviseur van president Carter. Ook Arthur Levitt, die jarenlang een naaste medewerker was van president Clinton, bekleedt er een van de belangrijkste bestuursfuncties. De Hongaarse miljonair George Soros, die een felle anti-Bush-campagne voert, heeft honderd miljoen dollar in Carlyle gestoken. Nee, niet echt Bush-minded dus, dat Carlyle. Als Carlyle echt symbool zou staan voor het militair-industriële complex, dan heeft het bedrijf dat niet erg voortvarend aangepakt. Carlyle steekt slechts één procent van zijn vermogen in defensieprojecten. Het is bovendien beleid van Carlyle om niet te investeren in Saoedi-Arabië. Moore stopt zijn film vol met verdacht uitziende Saoedi’s die klef lopen te doen met de familie Bush. Maar dit laatste feit onthoudt hij ons liever. Michael Moore had zich hier natuurlijk ook de vraag kunnen stellen: wie verlóór er veel geld door 11 september? Het antwoord op die vraag zou zijn: de Saoedi’s. Want die, zo maakt Moore zelf duidelijk in de film, hebben niet zo’n klein beetje geïnvesteerd in de VS. Volgens Moore’s schatting bezitten de Saoedi’s zo’n zeven procent van Amerika. Nogal overdreven, volgens anderen. Eerder de helft. Maar hoe dan ook: maakt dat het niet ongeloofwaardig dat de Saoedi’s en de familie Bush een megacomplot zouden hebben beraamd om met de aanslag van 11 september hun eigen zakken te vullen? De Saoedi’s zouden op die manier vooral hun eigen WTC-torens ingooien.
Moore had zich natuurlijk ook de vraag kunnen stellen: wie verlóór er veel geld door 11 september? Het antwoord op die vraag zou zijn: de Saoedi’s. Om de veronderstelde duistere band tussen Bush en Laden aan te dikken, kwam Moore met een sensationele aantijging. Hij beweert in de film dat de Bin Ladens die 2 op 11 september in Amerika bevonden, het land uit mochten vliegen terwijl er een vliegverbod van kracht was. Of, nou ja, die suggestie laat hij eigenlijk meer hangen. Hij toont beelden van gestrande vliegtuigpassagiers overal in Amerika. Hij vertelt erbij dat in de eerste dagen na 11 september niemand mocht vliegen. Maar, zegt Moore dan, na 13 september mochten maar liefst 142 Saoedi’s, onder wie 24 leden van de familie Bin Laden, wél vliegen, zelfs het land uit. Er glijden in de film ter illustratie suggestief gefilmde computerlijsten door het beeld van vluchten met bestemming Saoedi-Arabië. Alsof het geheime documenten betrof die op iets crimineels wijzen. Ook zijn er quasi heimelijk gemaakte opnamen van schimmen die in vage vliegtuigen stappen. Dan vertellen deskundigen dat geen enkele Saoedi door de FBI werd verhoord. Wat Michael Moore er niet bij vertelt, is dat na 13 september iedereen weer het vliegtuig in mocht stappen. Er was dus niets heimelijks aan het vertrek van de Saoedi’s. Het was ook geen overhaaste vlucht, zoals Moore suggereert. Pas ander halve week na 11 september vertrokken de Bin Ladens. Uit een overheidsonderzoek bleek bovendien dat er wel degelijk dertig Saoedi’s door de FBI werden verhoord voor hun vertrek, onder wie bijna alle leden van de familie Bin Laden. Ook suggereert Moore dat de Bin Ladens een kwaad geweten hadden. Hij laat zien dat een enkele Bin Laden-neef aanwezig was bij een bruiloft van oom Osama. Hij verzwijgt dat de voltallige, grotendeels pro-westerse familie zich van Osama heeft afgekeerd. Ook vermeldt hij niet dat geen enkel Bin Laden-familielid, behalve Osama dan, ooit zelfs maar verdacht is geweest van terroristische activiteiten.
Moore zet de jonge Bush neer als sukkel. Dat is niet erg consistent, omdat hij elders in de film juist suggereert dat Bush op geniale wijze complotten kan smeden.
De regisseur krijgt de lachers op zijn hand als hij de popster Ricky Martin laat zien op een vliegveld, en zegt: “Not even Ricky Martin could fly. But really, who wanted to fly? No one, except the Bin Ladens.” Michael Moore baseert zich als het hem uitkomt op het boek House of Bush, House of Saud, van de journalist Craig Unger. Maar Unger beschreef juist hoe doodsbang iedereen in Amerika met de achternaam Bin Laden was. Sommige Bin Ladens sloten zich op in hun huis en durfden niet naar buiten. Zo grappig was het dus allemaal niet. Er hing in die dagen een ware lynchsfeer in de lucht. En dankzij wie mochten de kennelijk zo schuldbewuste Bin Ladens volgens Moore het land uit vluchten? Dankzij Bush zelf natuurlijk. Hij wilde zijn Bin Laden-vriendjes buiten het bereik van de FBI brengen, anders zou het grote complot van hem en Osama uitkomen. In werkelijkheid werd de beslissing om de Bin Ladens te laten vliegen genomen door veiligheidsadviseur Richard Clarke. Michael Moore kon dat weten, want het staat gewoon in het boek van Unger. Clarke is in dit verband een interessante figuur, want deze schreef een anti-Bush boek dat in Amerika veel stof deed opwaaien. Moore zet de jonge Bush neer als sukkeL Dat is niet erg consistent, omdat hij elders in de film juist suggereert dat Bush op geniale wijze complotten kan smeden.
Michael Moore geeft hem in zijn film alle ruimte als hij lelijke dingen over Bush te zeggen heeft. Maar in relatie met de Bin Laden-vluchten laat hij Clarke liever weg. Want het is Bush, en Bush alleen, die moet hangen. Toen Michael Moore hierover een vraag werd gesteld in een interview, verdedigde hij zich door te zeggen dat hij in de film wel degelijk een krantenartikel over Clarke laat zien. Klopt. Nog geen twee seconden een compleet krantenartikel met ergens daarin de naam Clarke. Voor de spoorzoekers. Duizelt het u al? Wacht maar tot u in de bioscoop zit. Daar zal Moore u met zijn halfbakken ‘feiten’ bestoken in een onmenselijk tempo. Het horen en zien zal u vergaan. U zult zich noodgedwongen overgeven aan zijn waanzin - want dat de film goed in elkaar zit, staat buiten kijf.
Nog maar een voorbeeld van de leugens van Michael Moore. Hij stelt dat Bush vier jaar geleden de verkiezingen niet heeft gewonnen, maar gestolen. Fahrenheit 9/11 opent met een beeldbombardement waaruit zou moeten blijken dat Bush aan de verliezende hand was in Florida, en dat zijn tegenstander Gore zelfs al met het overwinningsfeest was begonnen. Toen begon ineens de rechtse zender Fox te beweren dat Gore verloor en moesten, zegt Moore, de andere zenders wel mee. Daarna volgden duistere machinaties door familieleden en machtige vrienden van Bush. Dit is honderd procent lariekoek. Het feest van Gore vond in werkelijkheid plaats op de avond voor de verkiezingen en was dus juist bedoeld om de kiezers aan te moedigen. Het verlichte bord met het woord ‘Victory’ op de achtergrond, drukte de hoop van Gore uit, niet de feitelijke situatie. Het was ook niet het rechtse Fox, maar CBS dat voor het eerst aankondigde dat Bush aan de winnende hand was. Alle zenders, inclusief Fox, hadden in de voorgaande uren gemeld dat Gore won in Florida. Maar toen waren de stemlokalen in een deel van de staat nog open. Moore zwijgt tenslotte over een veelbesproken, gezamenlijk onderzoek dat een halfjaar na de verkiezingen werd uitgevoerd door drie pro- Gore-nieuwsorganisaties: The New York Times, The Washington Post en CNN. De conclusie van het onderzoek: Bush had de verkiezingen gewoon eerlijk gewonnen.
Nog een leugen. Niet zonder humor zet Michael Moore de jonge Bush neer als sukkel. Dat is, als je erover nadenkt, niet erg consistent, omdat hij elders in de film juist suggereert dat Bush een sluwe man is die op geniale wijze complotten kan smeden. Maar het knappe van de film is weer dat Moore met dergelijke inconsequenties wegkomt. Hij laat de jonge Bush zien in oubollige filmpjes van vroeger. Het ging zo slecht met hem in de zakenwereld dat hij gered moest worden. Toen verkocht hij zijn ziel aan de duivel. Jawel, aan de familie Bin Laden. Via een tussenpersoon, ene James Brath. Nu is het waar dat deze Brath zakencontacten had met de Bin Ladens. Ook is het waar dat hij geld stak in het kwakkelende Arbusto Oil, van Bush. Maar zelfs in het boek van Craig Unger valt te lezen dat er geen bewijzen zijn dat het om Bin Laden-geld ging. Brath zelf verklaarde, ook weer in het boek van Unger, dat het zijn eigen geld was. Waarom ook niet? Het ging maar om vijftigduizend dollar.
In de film krijgt het akkefietje een verdacht luchtje doordat er een overheidsdocument wordt getoond waarin de naam Brath met een vilstift is weggestreept. Bush zelf heeft erin zitten strepen, suggereert Moore, om zijn straatje schoon te vegen. De werkelijke reden achter het onleesbaar maken van de naam is dat er medische gegevens op het document staan. De Amerikaanse wet schrijft voor dat een document in dat geval alleen geanonimiseerd openbaar gemaakt mag worden. Niks verdachts aan de hand dus.
We eindigen bij Michael Moore zelf. Zijn dan weer cynische dan weer betrokken stem klinkt door de hele film. Ook treedt hij in eigen persoon op. Maar de Michael Moore die we te zien krijgen, is zelf een wandelende leugen. Het zegt misschien iets dat hij alleen nog geïnterviewd wenst te worden door journalisten die hem welgevallig zijn. En ook die moeten hun vragen van tevoren overleggen. Michael heeft namelijk zelf een hoop te verzwijgen. Het stringente wereldbeeld van Michael Moore is terug te voeren op een mythe: het socialistische utopia.
In zijn eerste film, Roger and Me, toonde hij dat aan de hand van nostalgische beelden uit de tijd van de grote arbeidersbeweging. Ooit, aldus Moore, bestond de wereld uit arbeiders, die allemaal elkaars gelijke waren. Met de kapitalistische uitbuiters aan de top. De tegenstelling was overzichtelijk. De zekerheid was groot. Michael Moore is ervan overtuigd dat we terug moeten naar die wereld. Maar dan niet met kapitalistische uitbuiters aan de top natuurlijk. Liever technocraten in overheidsdienst. Zo heeft hij bijvoorbeeld voorgesteld dat fabrieken niet meer zelf zouden mogen bepalen waar ze zich vestigen. Ze zijn er namelijk niet om winst te maken, maar voor het geluk van de arbeiders. En dit geluk is optimaal als iedereen van generatie op generatie in dezelfde plaats blijft wonen en werken. Het symbool van deze blije wereld is ‘my hometown Flint’, de stad in de staat Michigan waar ooit de fabrieken van General Motors stonden. In al zijn films, ook nu weer in Fahrenheit 9/11, keert Flint terug. Daar gaat het nu slecht mee. De fabrieken werden gesloten. Er zijn slechts door werklozen bewoonde krotten over. Dat, zegt Michael Moore, is de werkelijkheid die door de kapitalistische complotmakers is geschapen. De echte werkelijkheid is dat Moore niet eens uit Flint komt, maar uit het verderop gelegen Davidson, een rijke suburb. Hij groeide, als velen, op in een onbestemd middenklassegezin. Met die middenklasse weet het rigide socialistische denken geen raad. Inmiddels is hij zelf ideologisch gezien zijn eigen vijand geworden: een multi-miljonair die zijn dochter naar een privé-school stuurt. Om dat te verhullen, blijft hij zich voordoen als sjofele arbeider. In de echte wereld is trouwens ook Flint niet zoals het ons door de filmmaker wordt voorgeschoteld. Het gaat er namelijk juist heel voorspoedig. Het gemiddelde in komen in de streek is door de komst van nieuwe bedrijven met twintig procent gestegen sinds de sluiting van GM.
Om de complexe werkelijkheid te gieten in de strakke mal van het socialisme, moest Michael Moore alles vervormen tot een cartoon. Zodoende vertegenwoordigt hij met Fahrenheit 9/11 precies de vooroordelen die Europeanen graag over Amerika koesteren: een oppervlakkige schijnwereld. Niets is wat het lijkt. Fahrenheit 9/11is gewoon Disneyworld. Maar dan in hell.
Gebruikte bronnen:
Craig Unger: De familie Bush en het huis Saud. Mets & Schilt.
David T. Hardy&Jason Clarke: Michael Moore is a Big Fat Stupid White Man. ReganBooks.
www.spinsanity.org, www.disinfopedia.org, www.mooreexposed.com
Ik vind het eigenlijk ook wel een beetje naar hysterie lonken. Maar kennelijk is dat nodig om dat soort leiders af te zetten.
Bovendien komt Saoedie Arabie mij weer iets te vaak voor in die film. Hebben al die Amerikanen toch nog iets gemeen met elkaar, in hun afkeer jegens de Islamitische Hoofdstad van de Islamitische wereldbevolking.
Schreeuwerig allemaal. Ben benieuwd naar die docu. Voor mij is `t allemaal entertainment. Paniekvoetbal, rwiena in `t zestienmeter gebied. Zou haast denken dat Moore Presidentskandidaat is.
@Bil@l, kom je `t weer opnemen voor KSA.
Moraal van dit verhaal:
Bush is inderdaad een sukkel, Moore is een profiterende amerikaanse uitvoering van Van Gogh en John Kerry zal geen haar beter zijn dan Bush.
Want de machthebbers in amerika worden niet gekozen, die zitten achter de schermen en trekken aan de touwtjes van een presidentiele trekpop.
Geplaatst door Al3arbi
@Bil@l, kom je `t weer opnemen voor KSA.
Till I drop.
Het enige waar ik met volle teugen van kon genieten, was de uitstraling van die vermeende Talibanners. Heerlijk om te zien zoals ze erbij liepen...
:rambo:
Geplaatst door BiL@L
Till I drop.
Het enige waar ik met volle teugen van kon genieten, was de uitstraling van die vermeende Talibanners. Heerlijk om te zien zoals ze erbij liepen...
:rambo:
Kan je het niet opnemen voor Dubai of Bahrein ofzo, lijkt me veel prettiger om te vertoeven.
Iemand dit filmpje gezien in de nieuwsgroepen, zo ja welke?
Geplaatst door Joesoef
Iemand dit filmpje gezien in de nieuwsgroepen, zo ja welke?
ooit gehoord van een bioscoop....
Geplaatst door Arvid
ooit gehoord van een bioscoop....
Niet mopperen mn beste. Ik ben aan het integreren, dus als t gratis kan graag.
Bovendien wie gaat er met dit weer nu in de bios zitten om meneer More nog meer miljonair te maken?
Geplaatst door Al3arbi
Als torrentfile.
:duim:
Die Niemoller is ook een journalist van lik-m'n-kaftan. Hij baseert zich op drie anti-Moore websites die op hun beurt zwaar zijn aangevallen door het Moore kamp en beticht van leugens.
Niet dat ik zeg dat Moore de waarheid in pacht heeft, maar we weten allemaal dat je op internet argumenten kan vinden voor elk standpunt dat je maar wil. Een serieuze journalist hoort zorgvuldiger onderzoek te doen.
Geplaatst door Al3arbi
Kan je het niet opnemen voor Dubai of Bahrein ofzo, lijkt me veel prettiger om te vertoeven.
Mij gaat het om het geloof. Iedere aanval op SA is indirect ook een aanval op de Islam, omdat wanneer SA nummer 3 wordt na Iran. De moslims over de hele wereld soort van 'vogel-vrij' zijn wanneer er iets geks gebeurd als spuit 11. Maar dat is eigenlijk alleen maar een reden voor degenen die niet zoveel waarde hechten aan de Islaam als moslimzijnde, maar er toch toe behoren.
Wat veel belangrijker is, is dat Saoedie Arabie het land is waar de geleerden het laatst zullen uitsterven. En zoals je weet zal dat moment vroeg of laat aanbreken. De Islam ontstond als iets vreemds, en zal verdwijnen als iets vreemds. De geleerden zijn de erfgenamen van de profeet. En een moslim behoort de profeet meer lief te hebben dan zijn/haar eigen ouders.
Hoe verder er van dat land uitgeweken wordt, hoe verder de afdwaling van het zuivere monotheisme toe neemt. Het geboorteland van de laatste profeet.
Dat er personen zijn die zichzelf rijk rekenen met het door Allaah gezegende gebied neem ik maar voor lief. Immers, de kennis en de bescherming van het geloof is onbetaalbaar.
Sjow, weet je meteen waarom...
:)
Geplaatst door BiL@L
Mij gaat het om het geloof. Iedere aanval op SA is indirect ook een aanval op de Islam, omdat wanneer SA nummer 3 wordt na Iran. De moslims over de hele wereld soort van 'vogel-vrij' zijn wanneer er iets geks gebeurd als spuit 11. Maar dat is eigenlijk alleen maar een reden voor degenen die niet zoveel waarde hechten aan de Islaam als moslimzijnde, maar er toch toe behoren.
Wat veel belangrijker is, is dat Saoedie Arabie het land is waar de geleerden het laatst zullen uitsterven. En zoals je weet zal dat moment vroeg of laat aanbreken. De Islam ontstond als iets vreemds, en zal verdwijnen als iets vreemds. De geleerden zijn de erfgenamen van de profeet. En een moslim behoort de profeet meer lief te hebben dan zijn/haar eigen ouders.
Hoe verder er van dat land uitgeweken wordt, hoe verder de afdwaling van het zuivere monotheisme toe neemt. Het geboorteland van de laatste profeet.
Dat er personen zijn die zichzelf rijk rekenen met het door Allaah gezegende gebied neem ik maar voor lief. Immers, de kennis en de bescherming van het geloof is onbetaalbaar.
Sjow, weet je meteen waarom...
:)
Jij neemt het op voor Jazeerato Al3arab. Is dit geen leuker plaatje voor je sig.http://atlasgeo.span.ch/fotw/images/i/isl-2f.gif
Joost Niemöller...is dat niet dat schrijvertje van het "kwaliteitsblad" HP/De Tijd, die walgt van alles wat ook maar een beetje "links" georienteert is?
Geplaatst door assassijn
Joost Niemöller...is dat niet dat schrijvertje van het "kwaliteitsblad" HP/De Tijd, die walgt van alles wat ook maar een beetje "links" georienteert is?
ja,klopt, hij schrijft idd voor hp/de tijd
Geplaatst door Couscousje
Michael’s waanwereld
Door Joost Niemöller
U zult de komende dagen ook in onze pers veel lovende berichten over de film gaan lezen.
Na 11 september wilde diezelfde Bush de terrorist Osama bin Laden in bescherming nemen door hem in Afghanistan twee maanden voorsprong te geven.
Dat is nog lang niet alles. Moore vertelt verder dat de Saoedische prinsen achter de aanslag op 11 september zaten.
Wat een bogus. Ten eerste heb ik de lovende kritieken nog niet gelezen. Wel de kritieken waarin er gesproken wordt over demagogie en hetzerigheid.
Ten tweede vraagt Moore zich in de docu af waarom pas na 2 maanden de achtervolging werd ingezet en vroeg hij zich af waarom er direct na de aanslagen het luchtruim volledig gesloten werd en het desondanks toch mogelijk was voor 13 Saoediërs om op de 3e dag na de aanslagen ongehinderd naar SA te kunnen vliegen.
Afijn, we kunnen een hoop voors en tegens op werpen, maar volgens mij is het volgende het geval:
tot voor kort was de wereld ordentelijk verdeeld in goed en kwaad. De goeden waren gegroepeerd in The Allies of the willing en de kwaden in het 'Islamitisch terrorisme', gepersonificeerd in ome Bin.
Dat was een mooi overzichtelijk plaatje dat iedereen kon volgen.
Nu ontstaat er echter een wat diffuser beeld waarbij de goede ook kwade streken uithalen en de kwaden zich misschien wel van geen kwaad bewust zijn.
En als dat het geval is, dan betekent een zulks dat hele volksstammen zich 3 jaar lang hebben laten belazeren en dat is geen prettige gewaarwording.
Want dat kan namelijk niet en mag niet. Behept met een gezonde dosis verstand en inzicht zouden we dat namelijk allaaaaang in de gaten hebben gehad!
Nee hoor, we hebben ons niet laten belazeren en de wereld is en blijft overzichtelijk en voor iedereen begrijpbaar verdeeld in goed en kwaad.
Oogjes dicht en snaveltjes toe.
Pixelshade
27-07-04, 22:48
Geplaatst door Al3arbi
Schreeuwerig allemaal. Ben benieuwd naar die docu. Voor mij is `t allemaal entertainment. Paniekvoetbal, rwiena in `t zestienmeter gebied. Zou haast denken dat Moore Presidentskandidaat is.
@Bil@l, kom je `t weer opnemen voor KSA.
kheb 45 minuten van de docu gezien, veel feiten, maar wel erg sarcastisch vormgegeven :cheefbek:
`kga `m morgen zien. Bios.
Geplaatst door Orakel
tot voor kort was de wereld ordentelijk verdeeld in goed en kwaad. De goeden waren gegroepeerd in The Allies of the willing en de kwaden in het 'Islamitisch terrorisme', gepersonificeerd in ome Bin.
Dat was een mooi overzichtelijk plaatje dat iedereen kon volgen.
Nu ontstaat er echter een wat diffuser beeld waarbij de goede ook kwade streken uithalen en de kwaden zich misschien wel van geen kwaad bewust zijn.
Exactly! Dat is de grote waarde van deze documentaire-film. Ik heb hem afgelopen zaterdag gezien en vind het een aanrader.
Geplaatst door Al3arbi
`kga `m morgen zien. Bios.
Let ook op Moore's compilatie van Irak voor de invasie.
Alsof Utopia wordt aangevallen :moe:
Die zeven minuten waren het mooist. Bush zat in een schoolklasje voor te lezen uit een boekje over een geitje (Sadeeq!), toen iemand hem vertelde dat er zojuist een tweede vliegtuig het WTC was ingevlogen. Bush keek vertwijfeld om zich heen en las vervolgens doodleuk zeven minuten verder over het geitje.
Verders is het een wel érg gemanipuleerde documentaire, een meesterwerk van montage. Hilarisch, onderhoudend, vaak schokkend maar absoluut niet oblectief. Maar wat de f*** - als Bush weg te treiteren is door zo'n filmpje, dan hebben ze mijn zegen.
Ron Haleber
28-07-04, 11:07
Zag hem zondag in een bomvolle zaal. Prima docu - natuurlijk kun je er de nodige kanttekeningen bij zetten.
Maar ook daarna blijft hij recht overeind. Vond de bespreking nav een boek over Moore in de NRC erg evenwichtig - te vinden via link.
Ik ga me niet herhalen want ik had er al een uitgebreide discussie over met een CDA-er Rogier Schravendeel op de volgende site:
http://www.indischebuurt.nl/comments.php?id=867_0_1_0_C
Ron Haleber
28-07-04, 11:14
Hier een fragment van boekrecensie nav Moore en zijn film uit de NRC die goed recht doet aan de film:
Meer met pijn dan met woede
PETER DE BRUIJN
[.....]
De grootste succesauteur van links is filmmaker Michael Moore met boeken als Stupid White Men and Dude, Where's My Country? Moore is op papier veel minder scherp en grappig dan in films als Bowling for Columbine en Fahrenheit 9/11, zijn aanklacht tegen Bush die deze week in première ging. Maar niettemin zijn de boeken internationale bestsellers.
Anger sells, zou je kunnen zeggen, wat niet betekent dat een boze profeet niet oprecht kan zijn. De combinatie George Bush en 11 september heeft op het Amerikaanse publieke debat een effect gehad dat te vergelijken is met het publieke debat in Nederland na de opkomst van Pim Fortuyn: alles moet nu maar eens worden gezegd, liefst zo rauw mogelijk. [...]
Bewijst Michael Moore de democratie een dienst? David T. Hardy en Jason Clarke, die beiden een anti-Moore website beheren, vinden in elk geval van niet. In hun boze boek Michael Moore Is A Big Fat Stupid White Man hebben ze vier hoofdbezwaren tegen Moore. De eerste drie zijn: Moore kan niet tegen kritiek, hij bedient zich van retoriek en de auteurs wanen zich psychiaters door Moore een `narcistische persoonlijkheidsstoornis' aan te wrijven. Die punten zijn irrelevant.
Retoriek is onvermijdelijk en dat Moore geen aardige man is, dat zal wel. Blijft over de aantijging dat Moore de `waarheid ombuigt' en `valse indrukken' wekt. Dat is wel belangrijk, tenminste als de auteurs het hard kunnen maken. Hardy en Clarke tonen inderdaad aan dat Moore het in zijn films soms niet al te nauw neemt met de chronologie, vooral in zijn eerste film Roger , Me, over de desastreuze effecten van de sluiting van de fabrieken van General Motors op zijn geboorteplaats Flint. Maar de hoofdlijnen van de films van Moore blijven overeind staan.
Moore's methoden zijn inderdaad niet fijnzinnig en soms demagogisch. Maar in zijn nieuwe film Fahrenheit 9/11 legt hij het er minder dik bovenop dan in zijn vorige films. Tenenkrommende scènes ontbreken, zoals in Bowling for Columbine als hij aan deuren gaat voelen in Toronto om te kijken of ze open zijn, en zo hoopt aan te tonen hoe vreedzaam de Canadezen met elkaar samenleven. In een rommelig eerste halfuur probeert hij de connecties te ontrafelen tussen de familie Bush en het Saoedische koningshuis en de familie Bin Laden. De toon is dan nog vooral satirisch en neerbuigend. George Bush wordt afgeschilderd als een omhooggevallen corpsbal, met een schokkend gebrek aan besef van de ernst van wat hij aanricht. Daar zit veel in, maar het is contraproductief. Bush komt in de film naar voren als een tamelijk geestige man met wie je liever een biertje zou gaan drinken dan met Moore.
Gaandeweg verandert de toon van Fahrenheit 9/11. De grappen laten steeds langer op zich wachten. Moore laat in de tweede helft van zijn film vooral zien dat de oorlog in Irak een Amerikaanse tragedie is. Hij filmt soldaten die ledematen zijn kwijtgeraakt en hij gaat naar het Witte Huis met een moeder die haar zoon in de oorlog is verloren. Hij toont hoe in arme wijken onder valse voorwendsels wordt geronseld voor het leger. De toon is dan more in sorrow than in anger. Dat geeft deze film een emotionele lading die zijn eerdere werk miste.
Moore mikt duidelijk, en met veel succes, op een groot publiek en offert daar veel subtiliteit aan op. Hij filmt zoals een columnist schrijft. Die aanpak is legitiem, al kun je de Moore-methode een verarming vinden van het genre van de documentaire.
[dan over het artikel van dit topic:]
Maar het wordt curieus als uitgerekend rechtse populisten Moore verwijten een populist te zijn. Zie HP/De Tijd van vorige week, een blad dat regelmatig een potje meeblaast met de nieuw-rechtse wind in Nederland, dat in een omslagartikel waarschuwt voor `Michael's waanwereld'.
Hardy en Clarke wrijven hun doelwit in Michael Moore Is A Big Fat Stupid White Man ook nog anti-Amerikanisme aan. Maar dat is een beschuldiging die niet echt blijft kleven aan een man die er zo stereotiep Amerikaans uitziet, door zijn omvang, baseball-petje en afgezakte spijkerbroek. Moore's populisme, zijn sentimentele band met de `gewone man' en diepe achterdocht tegenover de elite in Washington, is zo Amerikaans als een Big Mac.
Het verwijt dat hij de vijanden van Amerika in de kaart speelt, is een doorzichtige poging om kritiek te smoren.
Als de schrijvers Moore ook nog beschuldigen van het bedrijven van `stalinistische' propaganda en hem op één lijn stellen met de moslim-fundamentalist Sayid Qutb, kun je dit boek rustig dichtslaan.
Hoe de auteurs ook hun best doen, ze slagen er niet in om Moore op een onwaarheid te betrappen van het kaliber van, zeg, een oorlog beginnen wegens massavernietigingswapens die er niet zijn.
Gepost door: Ron Haleber on 26 Jul, 2004 | 10:02 am
Twee oplichters
"Fahrenheit 9/11" is dé film van het jaar en zou vooral door iedereen bezocht moeten worden als een hoogtepunt van propaganda met alle demagogie en misleiding die daarbij hoort. De film is een genot om over na te kijven.
Het eerste misverstand dat aan Fahrenheit kleeft is bekwaam door Michael Moore, de maker, in de wereld geholpen: Disney zou de film opeens niet hebben willen uitbrengen om de familie Bush niet tegen zich in het harnas te jagen. Er is nooit enige twijfel geweest dat de film in de Verenigde Staten zou worden uitgebracht. Disney had Moore al een jaar geleden gemeld, in de aanloop van de verkiezingen geen politiek beladen titels te willen uitbrengen. Vermoedelijk zou "Fahrenheit 9/11" niet de Gouden Palm in Cannes hebben gekregen als de jury niet van het voldane gevoel zou zijn doordrongen met haar bekroning op te staan voor de vrije meningsuiting. Moore is een meesterlijke manipulator.
Het tweede misverstand is dat Moore geïnteresseerd zou zijn in, ik schrijf het met hoofdletters, de Waarheid omtrent Irak. Moore is een gelovige en wordt dus liever niet gehinderd door de feiten. In zijn vorige film, "Bowling for Columbine", beweerde de maker dat de jongelui die de trekker overhaalden op die middelbare school eerst naar de bowlingbaan waren geweest; dat bleek niet het geval. Ook het moment in dezelfde film waarop Moore laat zien hoe hij als welkomstpremie een geweer krijgt als hij een rekening opent bij een plattelandsbank, bleek uit de duim gezogen en in scène gezet. Ik vind dat niet erg, want je gaat naar een Moore om je te laven aan zijn sarcasme en zwarte gevoel voor humor, dat amusement van de bovenste plank oplevert. Maar het is wel prettig om te weten waar de maker liegt.
Ook in "Fahrenheit 9/11" wordt een hoop beweerd: bijvoorbeeld over de vrijgeleide die 142 Saoudi's, waaronder 24 leden van de Bin Laden-familie na elf september zouden hebben gekregen op voorspraak van Bush. In publicaties als het rapport van de Senaatscommissie wordt het tegendeel beweerd. Moore kan zo'n beschuldiging niet staven, denk ik dan.
Heb ik daarin gelijk?
Moore laat de hilarische beelden zien van Bush die op de kleuterschool voorleest uit "My Pet Goat" als 'ie het nieuws van de tweede aanslag hoort. Je ziet paniek in z'n ogen. Moore laat dat moment een paar keer terugkomen en vraagt zich af: "What on earth was hè thinking?" Besluitelozer kan een President niet overkomen.
Maar met evenveel recht en reden kan je beweren dat Bush het schokkende nieuws als een heus mens op zich in liet werken en zich daarna ontpopte als een wijze staatsman die eerst nog even de kleine lievelingen voorleest alvorens zich te wijden aan het redden van de wereld.
Moore beweert dat Bush de verkiezingen van Gore heeft gestolen en ik vermoed dat hij gelijk heeft. Maar hij overtuigt mij niet door te suggereren dat Pappa Bush 'zijn vriendjes' in het Hooggerechtshof zou hebben gebeld om zoonlief op de troon te hijsen. Alles draait in Moore's gelijk om olie, natuurlijk. Behalve dat nu nooit 'ns de vraag gesteld wordt of een Bush als perfide olieman niet veel meer baat zou hebben gehad met een fijne deal die Saddam in het zadel zou hebben gehouden? Die vraag zou Moore's gelijk ondermijnen en komt daarom niet.
Moore laat beelden van lachende, spelende kinderen in het Bagdad onder Saddam, volgen door Amerikaanse raketinslagen. Het is jammer dat de maker in dit verband niet de moeite heeft genomen om ook opnames te tonen van dankzij Saddam vergaste Koerdische kinderen. Maar zoveel evenwicht is vermoedelijk teveel verwacht van een ontketende gelovige. De vraag die zich na afloop van de film op dringt, luidt: 'Wie is een grotere oplichter, Bush met z'n onvindbare massavernietigingswapens, of Moore, met z'n aan een even groot gevoel van morele superioriteit ontsproten rariteitenkabinet van onbewezen samenzwerinkjes? Mijn instinct zegt de eerste, maar zeker weten doe ik dat niet.
Theo van Gogh
Geplaatst door Expanding
Moore laat beelden van lachende, spelende kinderen in het Bagdad onder Saddam, volgen door Amerikaanse raketinslagen. Het is jammer dat de maker in dit verband niet de moeite heeft genomen om ook opnames te tonen van dankzij Saddam vergaste Koerdische kinderen. Maar zoveel evenwicht is vermoedelijk teveel verwacht van een ontketende gelovige.
Theo van Gogh
Toch heb ik moeite met de vergelijking dat beelden van vergaste Koerdische kinderen de de film evenwichtiger en objectiever zou maken.
Dat die gifgasaanvallen hebben plaatsgevonden en dat Saddam een wrede onderdrukker was is een overbekend feit. Blijkbaar denkt Theo dat dat niet zo is, m.a.w. hij onderschat de intelligentie van de kijker en is dus betuttelend bezig.
"Nu ontstaat er echter een wat diffuser beeld waarbij de goede ook kwade streken uithalen en de kwaden zich misschien wel van geen kwaad bewust zijn" (Orakel). Deze benadering vind ik belangrijker dan het feit of die film zo objectief mogelijk zou moeten zijn.