Marsipulami
28-07-04, 12:39
Niet alleen moslims gaan naar de hemel door Christophe Verbiest
film Drama l 'Silent Waters' hebben soms diepe grondenHH
Christophe Verbiest
Het Pakistaanse dorpje Charkhi, 1979. Aïcha is een schijnbaar gelukkige weduwe die haar zoon van achttien vertroetelt: Salim, een wat dromerige jongeman die een crush heeft op Zoubida, een meisje uit de buurt. Generaal Zia-ul-Haq heeft net een staatsgreep gepleegd, nieuws dat aanvankelijk weinig meer is dan een radiobericht.
Maar de generaal wil een islamisering van het land en al snel komen een paar mannen naar Charkhi om eerst met woorden (een ijzingwekkende scène in een moskee) maar later ook met geweld de islam te propageren. Salim raakt almaar meer in de ban van de fundamentalisten en vervreemdt zo van Zoubida en zijn moeder. Die geeft koranlessen aan jonge kinderen uit het dorp en is dus allesbehalve antireligieus, maar haar gematigde houding - ze houdt haar leerlingen voor dat "alle goede mensen naar de hemel zullen gaan, niet alleen de moslims" - valt niet in goede aarde bij de fundamentalisten.
Ondertussen ontwikkelt zich een tweede verhaallijn rond Indiase sikh-pelgrims die in Charkhi op bedevaart komen en almaar meer last krijgen van de islamfundamentalisten, al zitten er bij de sikhs ook religieuze fanatici. Een van de meer gematigden is op zoek naar zijn zus die in 1947, in de nasleep van de scheiding met India, in Pakistan is achtergebleven, toen vrouwen manu militari van hun familie en hun kinderen gescheiden werden.
Niet de tegenstelling moslims-sikhs is de kern van Silent Waters, wel hoe fundamentalistische mannen, van welke gezindte ook, in naam van hun geloof vrouwen gebruiken en onderdrukken. Eenmaal je dat beseft, krijgen ook de flashbacks die het verhaal uit 1979 geregeld onderbreken zin. Maar het duurt te lang voor regisseur Sabiha Sumar scherpstelt, waardoor het eerste uur van de film, dat je kunt bekijken als een niet onaardige schets van de islamisering van een Pakistaans dorpje, richting mist. Neen, dan liever het recente Iraanse Bemani, een film die, weliswaar in een ander land en op een andere tijdstip, op hetzelfde thema focust.
De positie van de vrouw in Pakistan is een onderwerp dat Sumar voordien al in een tiental documentaires heeft uitgespit. Silent Waters is haar eerste speelfilm, geboren uit haar research voor een nieuwe documentaire, en in moeilijke technische omstandigheden in Pakistan gefilmd. Ze heeft bijna uitsluitend met amateurs gewerkt, voor wie ze zelfs acteerateliers opgezet heeft. Maar Aïcha wordt gespeeld door de professionele Kirron Kher, wier uitstraling en kracht de film stevig onderstut.
Vorig jaar kreeg Kher in Locarno de prijs voor de beste vrouwelijke hoofdrol, maar dat Silent Waters zelf de Gouden Luipaard voor de beste film heeft gekregen, lijkt overdreven. Als goedbedoelde aanklacht tegen intolerantie is Silent Waters een aardig debuut, maar Sumar dient haar onderwerp niet met de warrige vertelstructuur en haar nodeloos uitgesponnen mysterie, al zorgt ze wel voor een krachtige, verrassende climax.
VERTOLKING Kirron Kher, Aamir Malik, Arshad Mahmud, Salman Shahid REGIE Sabiha Sumar LAND Pakistan/Frankrijk/Duitsland SPEELDUUR 99 minuten
film Drama l 'Silent Waters' hebben soms diepe grondenHH
Christophe Verbiest
Het Pakistaanse dorpje Charkhi, 1979. Aïcha is een schijnbaar gelukkige weduwe die haar zoon van achttien vertroetelt: Salim, een wat dromerige jongeman die een crush heeft op Zoubida, een meisje uit de buurt. Generaal Zia-ul-Haq heeft net een staatsgreep gepleegd, nieuws dat aanvankelijk weinig meer is dan een radiobericht.
Maar de generaal wil een islamisering van het land en al snel komen een paar mannen naar Charkhi om eerst met woorden (een ijzingwekkende scène in een moskee) maar later ook met geweld de islam te propageren. Salim raakt almaar meer in de ban van de fundamentalisten en vervreemdt zo van Zoubida en zijn moeder. Die geeft koranlessen aan jonge kinderen uit het dorp en is dus allesbehalve antireligieus, maar haar gematigde houding - ze houdt haar leerlingen voor dat "alle goede mensen naar de hemel zullen gaan, niet alleen de moslims" - valt niet in goede aarde bij de fundamentalisten.
Ondertussen ontwikkelt zich een tweede verhaallijn rond Indiase sikh-pelgrims die in Charkhi op bedevaart komen en almaar meer last krijgen van de islamfundamentalisten, al zitten er bij de sikhs ook religieuze fanatici. Een van de meer gematigden is op zoek naar zijn zus die in 1947, in de nasleep van de scheiding met India, in Pakistan is achtergebleven, toen vrouwen manu militari van hun familie en hun kinderen gescheiden werden.
Niet de tegenstelling moslims-sikhs is de kern van Silent Waters, wel hoe fundamentalistische mannen, van welke gezindte ook, in naam van hun geloof vrouwen gebruiken en onderdrukken. Eenmaal je dat beseft, krijgen ook de flashbacks die het verhaal uit 1979 geregeld onderbreken zin. Maar het duurt te lang voor regisseur Sabiha Sumar scherpstelt, waardoor het eerste uur van de film, dat je kunt bekijken als een niet onaardige schets van de islamisering van een Pakistaans dorpje, richting mist. Neen, dan liever het recente Iraanse Bemani, een film die, weliswaar in een ander land en op een andere tijdstip, op hetzelfde thema focust.
De positie van de vrouw in Pakistan is een onderwerp dat Sumar voordien al in een tiental documentaires heeft uitgespit. Silent Waters is haar eerste speelfilm, geboren uit haar research voor een nieuwe documentaire, en in moeilijke technische omstandigheden in Pakistan gefilmd. Ze heeft bijna uitsluitend met amateurs gewerkt, voor wie ze zelfs acteerateliers opgezet heeft. Maar Aïcha wordt gespeeld door de professionele Kirron Kher, wier uitstraling en kracht de film stevig onderstut.
Vorig jaar kreeg Kher in Locarno de prijs voor de beste vrouwelijke hoofdrol, maar dat Silent Waters zelf de Gouden Luipaard voor de beste film heeft gekregen, lijkt overdreven. Als goedbedoelde aanklacht tegen intolerantie is Silent Waters een aardig debuut, maar Sumar dient haar onderwerp niet met de warrige vertelstructuur en haar nodeloos uitgesponnen mysterie, al zorgt ze wel voor een krachtige, verrassende climax.
VERTOLKING Kirron Kher, Aamir Malik, Arshad Mahmud, Salman Shahid REGIE Sabiha Sumar LAND Pakistan/Frankrijk/Duitsland SPEELDUUR 99 minuten