Bekijk Volledige Versie : Interview Urbain Vermeulen Hoogleraar Islamkunde
Marsipulami
30-07-04, 14:55
"Laat eens doctoraten maken over wat in moskeeën verteld wordt"
Het antisemitisme, dat in Europa uitgeroeid leek door de afschuw over de uitmoording van de joden, is weer in opmars. De Europese Unie en het Joods Wereldcongres trokken daarover aan de alarmbel op een seminarie in Brussel donderdag, en bepleitten een harde aanpak van die ,,Europese ziekte'', zoals de Nobelprijswinnaar Elie Wiesel ze noemde. Veel van de antisemitische incidenten in landen als België, Nederland en Frankrijk van de afgelopen jaren waren het werk van moslimjongeren. Daarmee legde de jodenhaat een vreemde weg af omdat hij in Europa terugkeert, of er weer bovengronds komt, via de islam die nochtans geen antisemitisme, in de Europese zin, placht te verkondigen.
Hoe zit het met de relatie tussen de islam en het jodendom? We vroegen het aan het professor Urbain Vermeulen, hoogleraar Islamkunde en Klassiek Arabisch aan de KU Leuven, buitengewoon hoogleraar Islamkunde aan de universiteit van Gent, en ondervoorzitter van de Union Européenne des Arabisants et islamisants, waarvan hij van 1898 tot 2002 voorzitter was.
- Volgens sommige bronnen bestond in de moslimwereld geen anti-joodse sfeer tot de stichting van de staat Israël. Andere zeggen dan weer dat de obsessie van de islam met het jodendom begonnen is met de stichting van de islam zelf en dat in de koran al zeer vijandige passages tegen de joden staan.
Om de relatie van islam en jodendom te begrijpen moeten we teruggaan naar het ontstaan van de islam en naar de profeet Mohammed. Heel belangrijk daarbij is dat de loopbaan van de profeet in twee delen uiteenvalt, tien jaar in Mekka en tien jaar in Medina.
In Mekka heeft hij geen enkele politieke invloed uitgeoefend. In Medina daarentegen was hij niet alleen een religieuze figuur maar ook een politieke leider en een wetgever. De openbaringen uit deze bijna contradictorische periodes van de prille ontstaansgeschiedenis van de islam werden één geheel. Het is voor de moslims van weinig of geen betekenis bijvoorbeeld of de engel Gabriël een bepaalde openbaring aan Mohammed heeft meegedeeld in 617 of in 628.
Heel die boodschap is eeuwig en onveranderlijk, in het Arabisch ghayr makhloeq, dat betekent ongeschapen. De koran is het eeuwig woord van God. Voor de big bang was God er al, maar ook de koran. Dat wil zeggen dat men bepaalde zaken in de wetgeving niet kan veranderen omdat ze in de koran staan.
- Wat zegt de koran over de joden?
De profeet komt in 622 uit Mekka in Medina aan waar er twee Arabische stammen of clans en drie joodse stammen leven. Hij heeft aanvankelijk niet de bedoeling een eigen godsdienst te stichten. Hij wil aan de Arabieren de boodschap brengen die Mozes aan de joden gegeven had, en Jezus aan de christenen. Maar de joden in Medina zeggen: wat die man vertelt, klopt niet met wat wij al eeuwenlang horen. Zij kunnen de profeet betrappen op onjuistheden, overdrijvingen en dergelijke. Zij worden dus zijn belangrijkste vijanden tegen wie hij heel hard moet optreden, wat hij ook gedaan heeft. In de koran vinden wij heel wat verzen, zogenaamde openbaringen van God, die zeer onvriendelijk zijn voor de joden.
- Heeft Mohammed de joden vervolgd?
Hij bindt de strijd aan op twee vlakken. Het eerste is intellectueel. Hij zegt - en dat is van enorm groot belang - ,,waar jullie joden, maar ook de christenen, van mijn prediking afwijken hebben jullie de tekst vervalst''. De koranische openbaring wordt het criterium voor het onderscheid tussen wat juist is en wat niet juist is, en tot op de dag van vandaag is er geen enkele moslim die afstand gedaan heeft van die gedachte.
In 624, dat is jaar twee van de islamitische tijdrekening, de hidjra, breekt Mohammed met het jodendom. Hij verandert plots de gebedsrichting. Tot dan toe werd het gebed verricht in de richting van wat genoemd werd al-Masdjid al-Aqsa, de verst afgelegen gebedsplaats. Men noemt dat Jeruzalem maar in feite is dat de tempel van Salomon waarover Mohammed vage geruchten gehoord heeft, waarschijnlijk van joden die in Mekka handel kwamen drijven of tijdens zijn karavaantochten naar Syrië.
Na die breuk pakt Mohammed de joden ook lijfelijk aan. Twee van de drie joodse stammen heeft hij verbannen en hun goederen geconfisqueerd. En na het beleg van Medina door de Mekkanen, in 627, overkomt de derde stam een erger lot. De mannen worden gedood, de vrouwen en kinderen als slaven verkocht. Met andere woorden: er is een serieuze anti-joodse actie geweest van de profeet, waarbij Mohammed zich volgens onze morele maatstaven nogal onbarmhartig heeft getoond tegenover de joden.
Onder de tweede opvolger van de profeet, Omar, werden de joden en ook de christenen, verdreven uit het Arabische schiereiland dat als het ware als een grote moskee beschouwd werd. En sindsdien kunnen joden en christenen in landen als Saudi-Arabië en Jemen geen onroerende goederen verwerven of een definitieve verblijfsvergunning krijgen.
- De islam noemt zichzelf nochtans zo tolerant.
De islam is dat niet, want de islam kan en mag dat niet zijn. Wanneer de islam andersdenkenden op gelijk niveau zou plaatsen en hun opvattingen als geldig voor discussie aanvaarden, zou dat eigenlijk al een blijk zijn van twijfel aan het geloof van de islam en een begin van ongeloof.
Wat de joden betreft is er nog een ander probleem. De islam kan moeilijk overweg met het feit dat het jodendom op de beginnende islam een grote invloed heeft uitgeoefend. De salaat bijvoorbeeld, het rituele gebed, is niet van strikt Arabisch-islamitische oorsprong. Men noemt dat de Isra'iliyat, dat betekent de zaken die in de koran terechtgekomen zijn onder invloed van het jodendom.
In Caïro werd in 1988 een boek uitgegeven, een teruggevonden manuscript van een zeer oude korancommentaar uit de achtste eeuw, van ene Muqatil. Daarin wordt veel belang gehecht aan de Isra'iliyat. Wel, vrijwel onmiddellijk heeft de Azhar-universiteit bepaald dat dit boek niet meer verkocht mocht worden. Omdat het beschouwd kon worden als verkapte propaganda voor het jodendom, en eruit de conclusie getrokken zou kunnen worden dat de islam niet origineel was en bijna een verbastering van het jodendom zou kunnen zijn.
- Dat geeft dan die mensen gelijk die zeggen dat de obsessie van de islam met de joden niet met de stichting van de staat Israël maar met de islam zelf begonnen is.
In de geschiedenis van de islam is er geen sprake van een antisemitisme zoals we dat in Europa gekend hebben. De joden worden samen met de christenen opgenomen onder de groep van de ahl adh-dhimma, de beschermden. Dat zijn zij die, mits het betalen van een belasting, en binnen zeer strenge perken, gesteld door de islam, hun godsdienst mogen belijden. Ze zijn onderworpen aan de shoeroet oemariya, de voorwaarden gesteld door Omar. De hele geschiedenis van de islam door zien wij dat er regelmatig edicten uitgevaardigd worden waarbij de joden en de christenen onderworpen worden aan die voorschriften.
De koran is heel duidelijk dat er geen gelijkheid kan bestaan. Soera 5, vers 51: ,,O gij die gelooft, neemt u niet de joden en de christenen tot verbondenen. Zij zijn elkanders verbondenen, en wie van u met hen gemeenschap aangaat (een contract sluit bijvoorbeeld) die behoort tot hen (m.a.w. is geen moslim meer).''
En in soera 9: ,,Strijdt tegen hen die niet in God geloven noch in de laatste dag, en die niet verbieden wat God en zijn gezant verboden hebben, tot zij de schatting betalen in onderdanigheid.''
Er is dus geen sprake van enige gelijke behandeling. De islam kan alleen maar domineren. En aangezien de moslims niet af kunnen stappen van de eeuwigheidsgedachte van de islam zijn er, als men de doctrine van de islam als criterium neemt, geen perspectieven voor een Verlichting, voor wat wij als tolerantie beschouwen.
In onze landen gebeurt nu iets waarvoor geen doctrine bestaat, namelijk de aanwezigheid van grote moslimgroepen onder een niet-islamitisch bewind. Dit is een van de grote problemen bij de integratie, een probleem waarvoor onze wetgevende vergaderingen te lang blind zijn gebleven. Dit wil niet zeggen dat er geen moslims zijn die privé een ander standpunt innemen, maar dat is wel niet zoals het hoort volgens de leer.
Marsipulami
30-07-04, 14:56
- Javier Solana zei in een toespraak in Brussel vorige week dat toen zijn land onder de Reconquista de joden vervolgde, zij werden opgevangen in het Ottomaanse Rijk. En dat joden en christenen in de islamitische wereld in ,,perfecte harmonie'' geleefd hebben.
Dat is een politiek correct fabeltje. Alle voorschriften zijn discriminerende voorschriften, om de joden en de christenen klein te houden. De dhimmi's (beschermden) worden gedoogd, maar daar moeten ze voor betalen.
Dat gold ook voor het Ottomaanse Rijk. Ze moesten een gordel dragen met een bepaalde kleur die hun godsdienst aangaf. Ze mochten op een ezel maar niet op een paard rijden en als ze een moslim ontmoetten, moesten ze afstappen. Het uitdragen van hun godsdienst was uiteraard verboden. Zelfs bestaande kerken en synagogen mochten niet hersteld worden. Tot op de dag van vandaag is in de Egyptische republiek een speciale toelating van de president vereist voor de herstelling van een Koptisch kerkje dat bijvoorbeeld door een aardbeving vernield is.
Zelfs de veelbesproken tolerantie van al-Andaloes is volgens mij wetenschappelijk niet hard te maken. Het is toch wel eigenaardig dat we vanaf de tiende eeuw in heel het islamitische Spanje praktisch niets meer horen over christelijke gemeenschappen, wel nog over joden, over joodse geleerden. Die joden leefden in juderías, getto's, en wisten zeer goed dat ze zich gedeisd moesten houden.
Dat in heel Noord-Afrika, met zijn bloeiende christelijke gemeenschappen, het autochtone christendom in twee, drie generaties in de tiende, elfde eeuw vrijwel geheel is verdwenen, getuigt ook niet echt van verdraagzaamheid. En we mogen niet vergeten dat er van het oorspronkelijke christendom in het huidige Turkije vrijwel niets meer overblijft. En dat op het einde van de zestiende en het begin van de zeventiende eeuw de Armeniërs in het Ottomaanse Rijk al zwaar vervolgd werden.
- Zegt u dat de joden meer met rust werden gelaten dan de christenen omdat ze kleine groepen vormden en geen mogendheden achter zich hadden die kruistochten konden ondernemen?
Ja, aangezien de joden oneindig minder talrijk waren dan de christenen, hebben de maatregelen tegen de dhimmi's altijd meer effect gehad op de christenen, bijvoorbeeld op de Kopten in Egypte, of de Grieks-orthodoxen, of de Melkieten, of de Jakobieten in Syrië.
En over die kruistochten wil ik ook nog iets zeggen. Osama bin Laden klaagt over die kruistochten, en ook bij ons worden ze gelijkgesteld met het agressieve imperialistische Westen.
Ten eerste, de kruistochten hebben in de twaalfde en dertiende eeuw in het geheel van niet alleen de islamitische maar zelfs van de Arabische wereld een hele kleine betekenis gehad. In die tijd werden ze vrijwel beschouwd als een soort grensconflict. Het ging ook om een klein gebied.
Het zijn overigens Europese, niet Arabische historici die dat stukje geschiedenis voor het eerst hebben onderzocht. Het is door de studies van westerse historici, waarvan een van de grote monumenten de Recueil des historiens des Croisades is, uitgegeven rond het midden van de negentiende eeuw door de Académie des Inscriptions et Belles Lettres van Parijs, dat de wereld weer is gaan beseffen dat er iets geweest is als kruistochten.
- Waarop de Arabische nationalisten in de negentiende eeuw die publicaties over de kruistochten zijn gaan gebruiken in de propaganda tegen de koloniale mogendheden.
Tot op de dag van vandaag verschijnen er, vooral in Egypte, zelfs van professoren geschiedenis aan universiteiten, werken die onwetenschappelijk zijn en ideologisch gemotiveerd.
Ik stel, en ik ben bereid daarover een discussie aan te gaan, dat de kruistochten eigenlijk een verlate, uitgestelde reactie zijn. Europa was, ongeveer een half millennium na de invallen van de Germanen, weer op de been geraakt en sterk genoeg om te zeggen, we hebben daar in het oosten een aantal gebieden verloren, we gaan die terugnemen. De kruistochten waren een voor die tijd normale reactie op de veroveringen van de islam. Men kan ze niet voorstellen als bloedige agressie en tegelijk doen of alle veroveringen van de islam vreedzaam waren en normaal zijn, of andere culturen niet overrompeld en uitgeroeid zijn. Denk bijvoorbeeld ook aan het zoroastrisme in Perzië.
- Israël wordt nu in één adem genoemd met de kruisvaarders en kolonisatoren. Is dat de reden waarom er nu wel een hevig antisemitisme in de Arabische en islamwereld leeft, omdat de joden ,,hun plaats niet meer kennen'' en een eigen joodse staat hebben gewild?
Het is inderdaad onaanvaardbaar dat in Dhaar al-Islam, het gebied van de islam, een Dhaar al-koefr, een gebied van het ongeloof ontstaat. Wat ooit islamitisch geweest is, moet het blijven. Een van de grote elementen in de strijd van Osama bin Laden tegen de ongelovigen is het regelmatig verwijzen naar al-Andaloes. Dat is het enige gebied dat een islamitisch rijk was en waaruit de islam is verdreven.
In het gebied van de islam is de staat Israël ontstaan en in bepaalde kringen zegt men: de Arabische wereld bevindt zich weer in dezelfde gevaarlijke positie als de profeet Mohammed in Medina. In de twintigste eeuw zijn de antisemitische opvattingen uit Europa bekend geraakt in de Arabische en islamitische wereld, en ze oefenen er invloed uit op de geesten, met als grote gedachte de joden die een sinister wereldwijd complot beramen. Zeer belangrijk is dat het antisemitisme nu meer en meer geïslamiseerd wordt, dit wil zeggen gemotiveerd door een bepaalde interpretatie van gegevens uit de islamitische geschiedenis en doctrine. Men gaat - en hier keren we terug naar de ontstaansgeschiedenis van de islam en de periode van Mohammed in Medina - in de koran argumenten zoeken om zich tegen het jodendom te keren, waarbij men steeds minder onderscheid maakt tussen Israëli's, zionisten en joden.
- Betekent dit dat het antisemitisme in de islamwereld zal blijven bestaan zolang de staat Israël bestaat, vrede of geen vrede met de Palestijnen?
Dat laatste is het gevaar omdat de jodenhaat nu zo sterk geïslamiseerd is. Vergeet bijvoorbeeld niet de enorme invloed van de khomeinistische revolutie op hele generaties in de moslimwereld. Khomeini schreef in zijn woord vooraf op zijn werk over het islamitische bewind dat vanaf haar ontstaan de ,,islamitische beweging'' geleden heeft onder de joden die de islam in diskrediet gebracht hebben. En dat die haat van de joden voor de islam nog altijd voortduurt.
,,De joden nu zijn de afstammelingen van hen die de profeet hebben willen beschadigen. Zij willen nu de Arabieren opnieuw vernietigen.'' Dat vind je nu in Arabische schoolboeken in het lager en middelbaar onderwijs.
- De Arabische tv-zenders staan bol van het hevigste antisemitisme, ze vertonen feuilletons waarin joden het bloed van christelijke kinderen gebruiken voor rituele gerechten. In de moskeeën wordt gepredikt dat de joden van apen en varkens afstammen. Is het omdat vrijwel niemand in het Westen Arabisch kent dat daar zo weinig op gereageerd wordt?
Veel mensen in het Westen doen zich voor als kenners van de islam omdat ze er wat over gelezen hebben of in een islamitische land gereisd hebben. Er wordt door die Arabisch-onkundige pseudo-islamkundigen veel onzin verteld maar dat zal niet blijven duren.
Ik vind dat er vandaag de dag enkele doctoraten gemaakt zouden mogen worden over de inhoud van sermoenen in moskeeën, gaande van Marokko tot de uithoeken van Java en Sumatra. Ook over de uitspraken van al dan niet echte imams of islamgeleerden in zogezegde fatwa's en andere min of meer officiële islamverklaringen kan heel wat onderzoek gedaan worden. Dat zou heel veel duidelijkheid scheppen en zou ons in het Westen wel eens met verstomming kunnen slaan. Want tegenover wat nu soms gezegd wordt waren de protocollen van de Wijzen van Zion (een Russisch antisemitisch verzinsel over het zogenaamde joodse wereldcomplot) nog slappe koffie.
De Standaard
Wat een anti-islam propaganda zeg, het mengen van de waarheid met de leugen begint een steeds sterkere eigenschap te worden bij die zogenaamde intelectuelen. Zelfs Simon die niet bepaald een moslimliefhebber is, heb ik nog niet op zoveel vals- en ongenuanceerdheden betrapt...
:kotsen2:
lopo gonzalez
30-07-04, 15:29
super artikel. en nog van een man die de credenties heeft om erover te mogen praten.
Geplaatst door Marsipulami
[I]Het antisemitisme, dat in Europa uitgeroeid leek door de afschuw over de uitmoording van de joden, is weer in opmars.
Alle objectieve feiten daarover wat betreft Nederland wijzen juist op een daling. Zelfs het CIDI zegt dat er sprake is van een daling van ernstige incidenten en het landelijk meldpunt discriminatie spreekt in haar laatste verslag van een daling van 25% wat betreft anti-semitische incidenten.
Verder wel een interessant interview dat klare taal hanteert. Ik had nog nooit van die man gehoord.
lopo gonzalez
30-07-04, 15:32
Geplaatst door Simon
Alle objectieve feiten daarover wat betreft Nederland wijzen juist op een daling. Zelfs het CIDI zegt dat er sprake is van een daling van ernstige incidenten en het landelijk meldpunt discriminatie spreekt in haar laatste verslag van een daling van 25% wat betreft anti-semitische incidenten.
in de grafiek moet je niet alleen naar de laatste twee eikpunten kijken.
als de aex 3 punten zakt spreek je ook niet van een historisch dieptepunt toch?
De Turkse toetreding (prof. Urbain Vermeulen waarschuwt)
Het is geen geheim dat het Aziatisch land Turkije, Europese subsidies voor ogen houdende, vragende partij is voor een eventuele toetreding tot de Europese Unie. In een lezenswaardig interview, deze week in het badpakkenblad P-magazine, waarschuwt professor Urbain Vermeulen, islamkundige aan de KUL en de RUG, de hele politieke wereld evenwel voor een dergelijke Turkse toetreding.
De Europese voorwaarde dat Turkije eerst de democratische spelregels volledig zal dienen te respecteren, hetgeen momenteel helemaal niet gebeurt, zal volgens Vermeulen in dat land zonder enige twijfel voor een onstuitbare islamitische opmars zorgen.
Het is inderdaad een vaststaand feit dat in Turkije de islamisering nog moet beginnen. Deze islamisering zal bovendien ook nog eens in de hand gewerkt worden door die andere Europese eis, zijnde de inkrimping van het gigantische Turkse leger (639.000 manschappen). Men zit, aldus nog de professor, in Turkije alleen maar te wachten op de toetreding tot de Europese Unie om die complete islamisering op gang te trekken.
De nefaste gevolgen van het onevenwicht binnen de Europese Unie, dat door de eventuele toetreding gecreëerd zal worden, zullen niet te overzien zijn. Je moet niet bekrompen conservatief, racistisch of verzuurd zijn om dit in te zien. De mastodont Turkije wordt militair en demografisch gezien immers de sterkste staat binnen de Unie. Dit zal onder meer inhouden dat Europa in één klap bijna 100 miljoen Turken en Turkstaligen zal tellen, en dat de 12 Vlaamse Europarlementsleden er zomaar eventjes 90 Turkse collega's zullen bijkrijgen. De immigratie zal vanzelfsprekend totaal oncontroleerbaar worden. En dan hebben we bij dit alles nog maar zedig gezwegen over het alomgevreesde islamfundamentalisme.
Niet dat de heren Michel en Verhofstadt zich hierover ook maar eventjes zorgen maken. Hun neiging tot zelfdestructie beperkt zich niet enkel tot de binnenlandse politiek. Niet gehinderd door enige kennis van de materie en wars van elke rede, bepleiten beide staatslieden een zo snel mogelijke Turkse toetreding. In hun al even eigenaardige als kortzichtige filosofie zou de opneming in kwestie de islamisering binnen Turkije zowaar een halt toeroepen. Het is werkelijk de wereld op zijn kop. Voor professor Vermeulen weten ze niet waarover ze spreken...
Het kan natuurlijk altijd zijn dat men alleen maar de Verenigde Staten ter wille wil zijn. Deze hebben in de Golf Turkije nodig als bondgenoot, en als wederdienst voor de goede wil van de Turken, dringen de VS er momenteel bij de Europese staatshoofden op aan om Turkije toe te laten tot de Unie. Alsof de Verenigde Staten zich te moeien hebben met de samenstelling van de Europese Unie. Wat houdt de Amerikanen trouwens tegen om, bij wijze van wederdienst, van Turkije de 51ste staat van Amerika te maken?
Eigenlijk de discussie over de toetreding er een die niet eens gevoerd zou hoeven te worden. Turkije bij Europa voegen is nu eenmaal te gek voor woorden. Geografisch gezien ligt het land hoegenaamd niet in Europa. Wie om het even welke atlas openslaat, kan dat zien. Historisch of cultureel is er al evenmin enige band aanwezig met Europa. Politiek en economisch overigens ook niet en religieus ook al helemaal niet, de Turkse bevolking bestaat bijvoorbeeld voor 99% uit moslims.
Het is ronduit waanzinnig, maar eenmaal vreemde eend Turkije dan toch bij Europa gevoegd zou worden, staat er natuurlijk niets meer in de weg voor landen als bijvoorbeeld Marokko, Algerije, Libanon, Syrië, Jordanië of, waarom niet, Irak, om eveneens de toetreding tot de Europese Unie te vragen. En er zal geen enkele grond meer zijn om deze landen het lidmaatschap te weigeren...
Bron (http://www.stormfront.org/archive/t-143055De_Turkse_toetreding_(prof._Urbain_Vermeulen _waarschuwt).html)
Bron: http://vlaamsblok.be/actualiteit_week_116.shtml
De fatwa tegen Urbain Vermeulen
Op 19 april 2000, tijdens het persoverzicht van halfacht, werd radio-luisterend Vlaanderen opgeschrikt door de frontale aanval die de hoofdredakteur van een ochtendkrant lanceerde tegen Vlaanderens befaamdste islamoloog, prof. Urbain Vermeulen. Volgens nieuwslezer Jan Huys sommeerde Yves Desmet in zijn hoofdartikel de KU-Leuvense rektor om prof. Vermeulen te "stoppen". En inderdaad, onder de titel "Een fijnbesnaard man" gaf Desmet de lezers van De Morgen dit besluit mee: "... toch kan het in dit land dat een dergelijk individu, getooid met doctorsbul en professorstitel, ongestoord de baarlijkste nonsens kan uitkramen. Er moet toch iemand zijn die hier iets kan tegen doen? Meneer de rektor van de KUL, mijnheer de minister van justitie?"
Wat heeft Vermeulen miszegd dat men hem het zwijgen zou moeten opleggen? De Morgen baseerde deze aanval op mondelinge "racistische" citaten die door informanten bezorgd maar niet bij de betrokkene geverifieerd waren. Zulke nietverifikatie is inmiddels een traditie bij deze krant, zie de loze beschuldigingen over Luxemburgse rekeningen tegen Didier Reynders en "een CVP-oud-premier", over een affaire tussen koning Boudewijn en zijn stiefmoeder prinses Lilian, of Yves Desmets infame kampanje tegen notaris X (anders dan Leo Dehaes, die samen met Desmet de kat de bel aanbond tegen de "pedofiele" notaris, maar die van eerlijke schaamte alle kommentaar weigerde toen de inmiddels opgegroeide zonen "Wim en Jan" de onschuld van hun vader bevestigden, is Desmet door dik en dun zijn lasterlijk verhaal blijven volhouden). Haar informanten waren leden van een plaatselijke "integratieraad" in Leopoldsburg, die in een zaal in het legerkamp aldaar een lezing van Vermeulen bijgewoond hadden. Althans totdat volgens hun eigen zeggen het volgende gebeurde: "De aanwezige leden van de integratieraad, zelf moslims, wilden reageren. Maar professor Vermeulen repliceerde: 'Zwijgen, we zijn hier niet in Turkije.' Waarop de moslims de zaal verlieten, onder luid applaus overigens van de aanwezige militairen." (aldus Cathy Galle: "Integratiesector pikt uitspraken Vermeulen niet", De Morgen, 19-4-2000)
Vooraleer de gewraakte citaten onder het vergrootglas te houden, moeten we eerst het getuigenis van de organizator van deze lezing vermelden. De heer Norbert Bracke laat weten: "Die bewuste avond was niet georganizeerd door mensen van de krijgsmacht, maar door mijzelf, in naam van het Museum van het Kamp van Beverlo. Dit museum (...) staat los van de krijgsmacht en kreeg alleen een militaire zaal ter beschikking. (...) De groep toehoorders bestond voor 95 procent uit gewone burgers." En vooral: "Professor Vermeulen kreeg die avond geen sympathieapplaus dat tegen de aanwezige migranten was gericht, maar wel voor zijn kordate optreden tegen het voortdurend onderbreken van zijn betoog." ("Professor Vermeulen", lezersbrief in De Standaard, 26-4-2000)
Even wedersamenstellen. Blijkens deze twee getuigenissen zei de professor pertinente dingen over de islam; de aanwezige moslims begonnen daarop zijn lezing te storen; hij liet zich provoceren tot aanstootgevende uitspraken; toen hij de onderbrekingen echt beu werd, zei hij hen van nu eindelijk eens hun mond te houden, hem te laten uitspreken, en net als iedereen hun beurt af te wachten tot het vragenuurtje; en toen stapten zij verongelijkt naar buiten en naar een bevriende krant, die hun partijdige versie van de feiten graag een forum verleende.
De Morgen stelt het als een schandaal voor dat Vermeulen ergens uitgenodigd wordt, bv. in de onthulling: "Omstreden professor gaf islamvorming aan staatsveiligheid" (Cathy Galle, 3-5-2000), of: "Omstreden islamdeskundige Urbain Vermeulen is weer van de partij op rechtbank" (Jan De Zutter, 13-11-2000). De bedoeling van De Morgen, die blijkbaar liever het beleid bepaalt dan er alleen maar over te berichten, is duidelijk: beroepsverbod en spreekverbod voor Vermeulen, minstens op alle forums onder bevoegdheid van de overheid. Bij de staatsveiligheid wou men, met verwijzing naar de akademische vrijheid, nog niet meteen door de knieën gaan, maar: "Toch werd na het recentelijk in opspraak komen van de professor ook binnen de staatsveiligheid nagedacht of een nieuwe samenwerking met de professor wel wenselijk is." Professor Vermeulen zal ondervinden dat, ongeacht het resultaat van het onderzoek dat rektor Oosterlinck tegen hem bevolen heeft, weinigen nog in zijn gezelschap zullen willen gezien worden. De ene domino na de andere zal vallen, en het ordewoord om hem te boycotten zal zich tot in alle uithoeken van de wereld verspreiden. Een eventueel later bericht dat hij volledig in het gelijk gesteld is, kan maar een klein percentage van de schade ongedaan maken.
Dolksteek op ùw niveau
Na de brutale aanval in De Morgen deed de traditioneel met de KUL gelieerde krant De Standaard er fijntjes volgende dolksteek bovenop: "Lange tijd gold professor Urbain Vermeulen, afdelingshoofd Arabistiek en Islamkunde aan de KU Leuven, als dé Vlaamse expert in de islam. Maar zijn weinig fijnbesnaard taalgebruik en -- casuele -- beledigingen tegen moslims keren zich nu tegen hem. Een recent incident is er teveel aan", aldus Nadia Dala ("KU Leuven start onderzoek tegen islamoloog", De Standaard, 20-4-2000). Merk op hoe Vermeulens reputatie van in de openingszin van het artikel, nog voor er één nieuwsfeit gemeld is, in de verleden tijd gesitueerd wordt. De beschuldigingen van "beledigingen tegen moslims" worden voetstoots aangenomen en zelfs als een sinds lang bekende toestand voorgesteld.
Er is niets gebeurd dat aan Vermeulens deskundigheid een einde gemaakt heeft. Zoals rektor Oosterlinck terecht opgemerkt heeft (VRT Radio-1, 20-4): Vermeulens visie op de islam wordt gedeeld door andere vooraanstaande islamkenners. Wel is het zo dat Vermeulen al een jaar uit de ether verdwenen is. Na de beroering rond zijn boek Islam en Christendom, het Onmogelijke Gesprek? (Davidsfonds, januari 1999), waarin hij de zeer geringe dialoogbereidheid aan moslimzijde aan de orde stelde, ging het signaal rond dat Vermeulen aan het eind van zijn loopbaan blijkbaar geen blad voor de mond meer wou nemen, en dat zijn politiek inkorrekte opvattingen uit de media geweerd moesten worden. De staatsomroep doet dat erg grondig, net zoals de Sovjet-Encyklopedie Trotski van oude foto's wegretoucheerde. Toen de Antwerpse zanggroep de Strangers, die sinds jaar en dag bijeenkomsten van allerlei organizaties opluisterde (ook extreem-linkse: uit mijn linkse tijd herinner ik me een Strangers-optreden op een "strijdfeest" van de Revolutionaire Arbeidersliga), eens optrad voor een rechts publiek, was het op de staatsomroep op slag alsof de Strangers nooit bestaan hadden: weg, down the memory hole. Zelf heb ik het ook ondervonden: toen mijn boek De Moord op de Mahatma uitkwam, daags voor de 50ste verjaardag van de moord in kwestie, werd ik door medewerkers van radio en TV gevraagd voor een interview, maar enkele uren later kreeg ik een telefoontje waarin dezelfde mensen mij gegeneerd meedeelden dat hun oversten, euh, er anders over beslist hadden. Mij verraste het dus niet dat Vermeulen plots van het scherm verdween, maar dat verandert niets aan zijn status als "dé Vlaamse expert in de islam".
Als pretentieuze krant van akademisch niveau pleegt De Standaard ook de kompetentie van geviseerde personen in twijfel te trekken, dus: "Kollega's laten zich niet on the record uit over de hoogleraar, maar één van hen wilde wel kwijt dat 'Vermeulen nauwelijks modern Arabisch spreekt. Hij kan dus niet verstaan wat er gebeurt in de Arabische wereld." Dit laatste is klinkklare onzin: als oudstudent van Vermeulen kan ik getuigen dat ik hem talloze keren levend Arabisch heb zien lezen, voorlezen, simultaan vertalen en spreken; al zullen leerkrachten modern Arabisch (zoals de geciteerde anonieme bron, die zich op 28-4 in een lezersbrief bekend maakte als zijnde Mark van Mol, docent modern Arabisch aan de KUL) zichzelf op dat punt wel superieur vinden. In ieder geval heeft Vermeulen vlot toegang tot de bronnen van het hedendaags islamitisch denken, want in tegenstelling met de spreektaal wijkt het geschreven modern Arabisch, waarin de ideologische teksten van integristische bewegingen gesteld zijn, weinig af van het klassiek Arabisch waarin Vermeulen een wereldwijd erkend specialist is.
Overigens geldt voor het Midden-Oosten wat ik ook voor India vaak heb kunnen vaststellen: er geweest zijn en de taal spreken helpen weinig om tot begrip te komen van "wat er gebeurt" als je de basisgegevens van de betrokken beschaving niet verwerkt hebt, en dat is het geval met vele Arabisten, zoals we dadelijk zullen zien. Omgekeerd is het zo dat zeer veel Arabieren behoorlijk Engels spreken en dat er een florissante engelstalige moslim-pers bestaat (ga maar eens kijken in boekhandel Al-Hoda op de Londense Charing Cross Road), zodat iemand die weet waarop hij moet letten, zich zelfs zonder Arabisch een behoorlijk beeld van de hedendaagse ontwikkelingen kan vormen. Al blijft dat zeldzaam: perskorrespondenten die de plaatselijke taal niet leren, brengen er meestal weinig van terecht, minder omdat zij niet aan goede informatie geraken dan omdat zij blijkens hun onwil om de taal te leren de plaatselijke bevolking en kultuur niet voldoende ernstig nemen. Juist professor Vermeulen drukt daarom zijn studenten altijd op het hart om zich ter plaatse de levende taalkennis te gaan verwerven. Zo hoorde ik hem eens van leer trekken tegen de slaptitude terzake van de Belgische vertegenwoordigers in de Arabische landen, die op hun ambassades liever De Standaard lezen dan Al-Ahraam (waarvan overigens een wekelijkse Engelse versie verschijnt van zeer goed niveau, ook als bron van nieuws en duiding over de wereld buiten het Midden-Oosten aanbevolen).
Inmiddels vertolkt Mark van Mol met zijn klemtoon op "wat er gebeurt" een populair doch fout en oppervlakkig uitgangspunt, namelijk de misvatting dat de islam fundamentele wijzigingen ondergaat en dat de eeuwenlang stabiel gebleven leerstellige basis van de islam door nieuwe ontwikkelingen overschaduwd wordt. Zoals Lucas Catherine het ooit in een polemiek tegen mijzelf uitdrukte: de Koraan is al "een oud boek" en dus minder belangrijk voor een goed begrip van de hedendaagse islam (Vuile Arabieren, p.81). Om de islamwereld van nu te begrijpen is kennis van Koraan en Hadieth (handelingen van de Profeet) echter nog altijd belangrijker dan kennis van de jongste trends in media en samenleving, want deze jonge plantjes groeien in de schaduw van een bijna 1400 jaar oude boom en zijn daar volledig door getekend. Moslims houden veel sterker vast aan hun basistekst dan kristenen doen, en hun religie beheerst ook veel meer aspekten van kultuur en samenleving dan bij de meeste andere religies het geval is. Mocht de Koraan aan belang ingeboet hebben, dan moeten mensen als van Mol en Catherine eens uitleggen waarom de Koranische diskriminaties tegen niet-moslims blijven voortbestaan. Want dat zou pas echt verandering in de islamwereld zijn: als moslims, kristenen en anderen gelijk behandeld worden, of als moslims zich onbezwaard van de islam zouden mogen afkeren.
Postmodern in Bagdad
Een voorbeeld van een nieuwe trend die Vermeulen ontgaan zou zijn, is het "postmodernisme in het Arabische denken" althans volgens twee andere KULwetenschappers, dr. Daniël De Smet en Jan van Reeth ("Islamkunde in opspraak", DS, 26-4-2000), die overigens aan de Turkse en islamitische gemeenschap hun oprechte verontschuldigingen aanbieden voor Vermeulens "schandige" uitspraken. Een vertegenwoordiger van dit postmodernisme, de Iraakse dichter Azawi, doorspekt zijn verzen met "fijnzinnige humor en ironie", en dat moet ons van het vooroordeel afhelpen als zouden "Arabieren druiloren zijn die niet kunnen lachen". Wel, wel.
Eerst en vooral schijnen onze betweters niet te weten dat de term "postmodernisme" juist onder militante islamisten erg in trek is. De leidende Indiase islamist Syed Shahabuddin, uitgever van het maandblad Muslim India, heeft bij de postmodernisten enkele ideetjes geleend die goed van pas komen in de politieke vooruitgang van moslims in minderheidssituaties, zoals dus in India of Europa. Belangrijkst daarin is het afstand doen van algemeengeldige waarheidsaanspraken, met name door het kultuurrelativisme: dit moet de islam gelijke rechten geven, recht op intellektuele erkenning als gelijkwaardige doktrine, maar ook recht op politieke erkenning in de vorm van staatssteun voor moskeeën en islam-onderricht, en vooral de invoering van de islamwetgeving voor alle inter-moslim aangelegenheden (huwelijk, erfrecht). Typisch voor de moderniteit is de erkenning van een objektieve waarheid die door de rede achterhaald kan worden, en deze vormt een direkte bedreiging voor doktrines gebaseerd op openbaringsgeloof; daarom is het "postmodernisme" als verzaking aan de pretenties van de moderniteit een welkome bondgenoot voor zegslieden van irrationele doktrines. Het premoderne dat door de moderniteit naar de antiekzaak verwezen werd, vindt nieuwe respektabiliteit in het postmodernisme.
Maar goed, ik wil op gezag van De Smet en van Reeth wel aannemen dat hun "Arabisch postmodernisme" iets heel anders is, en dat die Iraakse postmodernist echt een frisse vernieuwer is en geen arglistige islamistische strateeg. In het nominaal sekuliere Irak zullen sommige topfiguren van de sekulier-nationalistische Baath-partij wellicht wat ademruimte toemeten aan plaatselijke imitatoren van de jongste ideologische modes uit het Westen. En daar zal dan wel wat universeelmenselijke "fijnzinnige humor en ironie" aan bod kunnen komen, want wie (zelfs in vertaling) wat verzen van de voor-islamitische Arabieren en van de talloze krypto- of openlijke dissidenten van het laatste millennium gelezen heeft, weet natuurlijk dat Arabieren niet noodzakelijk "druiloren zijn die niet kunnen lachen". Maar dat is allerminst een verdienst van de islam. Men vindt humor in religieuze basisteksten van de Bijbel over de Veda's tot de Daodejing, maar de Koraan is echt het werk van een druiloor die niet kon lachen. Mohammed had een probleem met humor, en zijn ergste vijanden waren de hekeldichters die in Arabië een belangijke sociale funktie vervulden, maar die niet tijdig hun mond wisten te houden toen hun stadgenoot zich van zakenman tot zegsman Gods ontpopte. Het eerste geweld tussen moslims en niet-moslims bestond uit een moslim-uitval tegen ongelovigen die hen zagen bidden, zo met hun achterste in de lucht, en in lachen uitbarstten. Mijn vroegere Marokkaanse buurman zei me altijd van niet luidkeels te lachen, "want dan komt de duivel naar binnen". Natuurlijk is er humor in Arabië, maar dan ondanks en niet dankzij de islam.
Zoals vele onnadenkende islamologen maken De Smet en van Reeth geen verschil tussen de islam en de volkeren die momenteel de islam belijden. Onder de verdiensten van moderne Arabieren die tot "de wereldtop" zouden behoren, noemen zij bv. de muziek. Feit is dat Mohammed een hekel had aan muziek en er zijn oren voor toestopte, dit wellicht als gevolg van een storing in het sensoriële centrum in zijn hersenen (zoals de Vlaamse psycholoog dr. Herman Somers betoogt in zijn baanbrekend boek Een Andere Mohammed, Hadewych 1993). Rechtgelovige moslimheersers die de modelmens Mohammed in alles wilden navolgen, zoals Mogolkeizer Aurangzeb (ca. 1700), legden strenge beperkingen op aan de muziekbeoefening. Toen werkloze muzikanten onder zijn balkon een betoging hielden waarin ze een doodskist ten behoeve van de stervende muziek meedroegen, zei Aurangzeb hun van ze zo diep mogelijk te begraven zodat ze nooit meer zou verrijzen. De Pakistaanse qawwalli en andere soefi-muziek vinden hun oorsprong in voor-islamitische mystiek die door de islamgeleerden na lange afwijzing uiteindelijk pas getolereerd werd toen zij nuttig bleek om de ongeletterde massa's voor de islam te lijmen. Men vergelijke de minachting van de islam voor de muziek met het centrale belang in de geestelijke beleving dat Luther aan de muziek toekende; met koning David die voor God zong en danste; met de status van Indiase klassieke muziek als "vijfde Veda" (Indiase musici voeren de titel pandit, "schriftgeleerde"); met Confucius en Pythagoras volgens wie muziek fijngevoeligheid en zin voor maat, dus matiging en zelfbeheersing, bijbrengt. In dit opzicht is de islam een eenzame uitzondering onder de wereldgodsdiensten. Arabische muziek is er niet dankzij maar ondanks de islam.
Hetzelfde geldt ook voor schilderkunst: uitbeelding van mens en dier is in de islam verboden, en de belangrijkste school van "moslim"-schilderkunst was dan ook die van de ketterse Mogol-keizer Akbar, die hoofdzakelijk door hindoes bemand werd. Aan zijn hof werkte ook de muzikant en komponist Tansen, die vaak als "moslimbijdrage aan de Indiase muziek" wordt opgevoerd. Tansens vorming was volledig hindoe, maar om te kunnen trouwen met de moslim-vrouw aan wie hij zijn hart verloren had, moest hij zich tot de islam bekeren. Aan de islam had zijn muziek volstrekt niets te danken, zoals ook de algebra en de oliewinning het perfekt zonder de islam hadden kunnen stellen.
De bijdrage van de islam aan de wetenschap was volledig negatief. De bloei van wijsbegeerte en wetenschappen in de eerste eeuwen van het kalifaat was te danken aan de overname van niet-islamitisch kultuurgoed, en merk op dat de niet-moslims toen nog de meerderheid van de bevolking vormden, terwijl de islamitische wetgeving nog onvolgroeid was. Zodra de islam de Arabische wereld volledig in zijn greep had, trad de stagnatie in. Een scharnierfiguur hierin was de theoloog Al-Ghazali (ca. 1100), die polemizeerde tegen de volgelingen van de heidense wijsgeer Aristoteles (ondermeer Averroës) en de rede grondig ondergeschikt maakte aan de schriftuurlijke kasuïstiek. Arabische verdiensten voor de beschavingsgeschiedenis zijn er wel, islamitische niet. Overigens: in het bekendmaken van de magnifieke zonzijde van de Arabische kultuur heeft niemand in Vlaanderen meer verdienste dan Urbain Vermeulen.
Waar of niet?
De Standaard, erg in trek op ambassades, citeert ook nog "diplomatieke bronnen" die beweren: "Tijdens informele gesprekken, op recepties en op ambassades, verwoordt [Vermeulen] standpunten over de islam die kant noch wal raken." Ik heb dat soort scheldpartijen al zo vaak gehoord van mensen die zonder argumenten vallen, dat ik ook hier verregaande ondeskundigheid als verklaring durf vermoeden. Na al die jaren ken ik Vermeulens deskundige standpunten wel zo'n beetje, en ik kan er mij geen herinneren dat "kant noch wal raakt". Of zouden de gewraakte uitspraken van Leopoldsburg aan die beschrijving beantwoorden? Hij zou, volgens zijn vijanden, deze vier dingen gezegd hebben:
(1) "Als de Westerlingen er niet op gewezen hadden dat er iets onder hunne zandbak zat, dan hadden ze nooit olie gevonden. Nu zeggen de Arabieren dat God het hun gegeven heeft."
(2) "Turkse mannen zijn enkel geïnteresseerd in wat tussen de vrouwen hun benen zit. Hiervoor moorden zij elkaar uit."
(3) "De Turken hebben zelf al holokausten uitgevoerd op andere volkeren. De Duitsers zijn dus niet begonnen met Endlösung."
(4) "De Turkse staat wordt bestuurd door vier zatte generaals, vier pasja's vanuit Ankara."
Vermeulens bewoordingen, voorzover juist weergegeven, waren wat al te goed aangepast aan het soldatengezelschap dat hij in Leopoldsburg verwachtte aan te treffen, maar zijn stellingen zijn inhoudelijk zeker niet "te gek voor woorden", zoals Yves Desmet meende. Zo is het gewoon een feit dat de oliewinning in de Arabische "zandbak" (beledigende term, doch vgl. "de grote plas" voor de NATO-oceaan) door Westerlingen gestart is. Anderzijds is het waar dat, zoals Lucas Catherine ("Arabistiek met gaten", De Standaard, 26-4-2000) opmerkt, de Arabieren al vertrouwd waren met het natuurverschijnsel van de opborrelende of op water drijvende aardolie, Arabisch nafta, en die ook als brandstof gebruikten. Ook andere volkeren in die regio kenden het, en waarschijnlijk was nafta het geheim van de profeet Elia toen hij tijdens zijn duel met de Baäl-priesters "water" op zijn offerdier goot en het daarmee onder een felle zon vlam deed vatten. Maar voor het industrieel potentieel van de aardolie, en voor het ontdekken en aanboren van ondergrondse voorraden, dus voor hun huidige fabelachtige olie-inkomsten, moesten de Arabieren inderdaad op Westere tussenkomst wachten. Ook de term benzine, waarvan Catherine terecht zegt dat hij uit het Arabisch komt, heeft niets met aardoliewinning te maken: hij is afgeleid van benzoë, van Arabisch lobaan-djawi, (in de Romaanse talen werd lo- ten onrechte als lidwoord geïnterpreteerd, dus "de baan-djawi"), "olie van Java", een plantaardige olie. Anders dan hun Westerse fans hebben de Arabieren zich nooit beroemd op technische prestaties. Zij putten hun fierheid uit hun bezit van de ware godsdienst, en lieten de eer van de wetenschappelijke verdiensten graag aan anderen over: hun wiskunde was Indisch, hun sterrenkunde hellenistisch, hun bestuurssysteem Perzisch, hun moskeebouw Byzantijns, hun scheikunde Chinees. Daarom noemen zij hun geneeskunde Joenani tibb, "Griekse geneeskunde", en hun "Arabische" cijfers rakmoe'l-Hindi, "Indische cijfers". Naast de industriële oliewinning waren ook een aantal humanitaire verworvenheden zoals de afschaffing van de slavernij in het Midden-Oosten aan Westerse tussenkomst te danken.
Het is eveneens een feit dat Turkije er al enkele volkerenmoorden en etnische zuiveringen heeft opzitten. Het betrof, om ons tot de 20ste eeuw te beperken, Armeniërs, Grieken, Koerden, Assyriërs en Chaldeeërs. Wie de ooggetuigenverslagen van de pogroms niet wil geloven, mag zich tot de koude bevolkingscijfers wenden en uitleggen waarom het kristelijke aandeel op honderd jaar tijd gezakt is van één derde van de bevolking tot minder dan één procent. Aan Vermeulens kritici zou ik willen suggereren, dit vervelende feit met een heel ander soort argument te beantwoorden. Dat de minderheden juist in de 20ste eeuw zo geleden hebben, onder het halfsekuliere jong-Turkse en onder het militant-sekuliere Kemalistische bewind, is niet alleen te wijten aan materiële omstandigheden zoals de verplettering van het Ottomaanse rijk in 1914-18 of de toenemende bevolkingsdruk en beter transport die aan het isolement van kristelijke gemeenschappen in het zuidoosten een einde maakten. Er is ook de religieuze faktor: onder islamitisch bewind werden de niet-moslims "op hun plaats" gehouden, als ondergeschikten zonder kans op politieke machtsovername, en in ruil beschermde de moslimoverheid hen doorgaans tegen eventuele agressie van door Koraanpredikers opgehitst moslim-gepeupel. Het is toen die formele ondergeschiktheid van de nietmoslims afgeschaft was, dat de jacht op hen pas goed geopend werd. De islam kan leven met ondergeschikte niet-moslims, maar niet met gelijkberechtigde nietmoslims. Daarom dat de etnische en religieuze minderheden er veel beter aan toe zijn in het theokratische Iran dan in het sekuliere Turkije.
Of Turkse generaals vaak naar de fles grijpen weet ik niet, maar als behoeders van Atatürks lekenstaat voelen zij zich allicht niet gebonden door het islamitische alkoholverbod. In Turkije doet ook de man in de straat op dit gebied vaak openlijk wat in Saoedi-Arabië alleen (doch veelvuldig) achter het gordijn gebeurt. In ieder geval staat vast dat de generaals in de Turkse politiek inderdaad het laatste woord hebben. Dit punt is politiek niet zonder belang, nu vanuit één of ander ondemokratisch cenakel gedekreteerd is dat Turkije lid moet worden van de EU.
Tegen Jörg Haider brengt de EU de Brezjnev-doktrine in stelling (aldus analyzeren ondermeer Lech Walesa, Vaclav Havel en prof. Boudewijn Boeckaert het door de EU gehanteerde principe van "geen soevereiniteit voor wie van de linksliberale weg afwijkt"), maar een feitelijk generaalsregime zou de demokratische zuiverheid van de EU mogen komen bezoedelen? Als Turks-Leopoldsburgse moslim zou ik daarop antwoorden dat er in formeel islamitische republieken als Iran meer demokratie en minder militaire inmenging is dan in Turkije, en dat juist de islamisten de slachtoffers zijn van militaire bemoeienissen met de Turkse politiek, zie bv. het gedwongen aftreden van de demokratisch verkozen islamistische premier Necmettin Erbakan. (En als zegsman van de EU of van de regering-Slangen/Michel zou ik dààr dan weer op antwoorden dat zulke afzetting van een niet-linksliberale regering juist een voorbeeld is van het beleid is dat ook de EU voortaan tegenover stoute landen en partijen moet voeren.)
Niet dat de demokratie in de islamwereld ooit gebloeid heeft, en voorzover ze er nu in een landje of drie effektief bestaat, is dat onder Westerse invloed; maar Vermeulens kritiek op de gebrekkige Turkse demokratie is minstens gedeeltelijk een kritiek op verwestersende sekuliere nationalisten in de Turkse bestuursklasse eerder dan op de islam. Anderzijds moet men toch de vraag stellen naar het verband tussen de ideologische konditionering van een volk door de islam en de aperte afwezigheid of mislukking van de demokratie in tientallen moslimlanden. Waarom werkt het Britse parlementaire systeem in India en niet in Pakistan? En in de demokratieën die er dan zijn, met name in Bangladesj en Maleisië, stellen we vast dat het vooral een demokratie is voor de moslims (zoals Zuid-Afrika alleen voor de blanken een demokratie was), terwijl de niet-moslims openlijk of via de kleine lettertjes uitgesloten worden van echte deelname aan de macht, en integendeel aan ernstige diskriminaties onderworpen zijn.
Mohammed zei dat als drie moslims samen reizen, ze er één van hen tot aanvoerder moeten kiezen om zo tot een militaire bevelsstruktuur te komen. Goede zielen die in de "islamitische demokratie" geloven, zouden daaruit de erkenning van demokratische verkiezingen kunnen afleiden. Historisch slaat de weegschaal echter door naar de islamvoorkeur voor een militaire bevelsstruktuur, met bevelen en gehoorzamen en straffen. In ieder geval is de onaantastbaarheid van de sjari'a intrinsiek strijdig met het beginsel dat het volk soeverein zijn eigen wetten bepaalt.
"Tussen hun benen"
Dat Turkse mannen bij vrouwen vooral belangstelling hebben voor wat er "tussen hun benen zit", zoals Vermeulen gezegd zou hebben, is een vermoeden dat in ongeveer dezelfde mate voor andere volkeren zal gelden. In zoverre was zijn vermeende uitspraak onterecht eenzijdig. Toch dient hierbij vermeld te worden dat juist de (vaak als zeer realistisch geprezen) islamwet ervan uitgaat dat mannen van vrouwen niets anders willen dan seks, en dat een man die een minuut met een vrouw alleen is, haar meteen zal bespringen. Vandaar de talloze regels om de geslachten gescheiden te houden, vandaar ook dat vele moslim-mannen niet dulden dat hun vrouw zich door een dokter laat onderzoeken tenzij in hun eigen bijzijn (zoals ook Vlaamse dokters over Turkse mannen getuigen). Voorjaar 2000 hield een stedelijke lagere school in Mechelen een ouderkontakt dat uitdrukkelijk alleen voor de moeders bestemd was: Marokkaanse vrouwen mogen van hun man namelijk niet naar een bijeenkomst waar ook andere mannen aanwezig zijn.
Het is gewoon een feit dat, waar Turkse en Vlaamse mannen in dit opzicht van nature weinig verschillen, de islam wèl enorm verschilt van het kristendom en andere religies. Zo stelt de Koraan het paradijs niet voor als een staat van Godsaanschouwing of van uitdoving der verlangens, waar in Jezus' woorden "niet gehuwd en niet ten huwelijk gegeven wordt", maar wel als een plaats van eindeloze lust, eeuwen durende orgasmes met talloze maagdelijke hoeri's, voortdurend van wijn voorzien door mooie knapen. Geen andere Heilige Schrift vereenzelvigt het paradijs zo sterk met eindeloos seksueel genot, als de Koraan doet. Dat Mohammed er meer vrouwen op na hield dan Zarathoesjtra, Mozes, Boeddha, Confucius, Laozi en Jezus tesamen, is hem gaarne gegund; minder fraai is dat hij als enige godsdienststichter gijzelneming beoefende en de verkrachting van vrouwelijke gijzelaars expliciet goedkeurde (waarbij hij soms wel en soms niet de toepassing van coitus interruptus aanbeval). Men kan dit vergoelijken als een blijk van de aardse levensechtheid van de islam in tegenstelling met de vergeestelijkte wereldvreemdheid van sommige andere religies; feit blijft dat de islam inderdaad veel meer met zijn gedachten "tussen de vrouwen hun benen" zit dan in andere religies de norm is.
Dat Turkse mannen al eens voor een vrouw met elkaar op de vuist gaan, is natuurlijk niet typisch islamitisch. Wel diep geworteld in de islam is de schrikbarende regelmaat waarmee moslim-vrouwen het slachtoffer worden van afranseling, opsluiting en moord wegens vermeende seksuele vergrijpen (zoals enkele minuten met een andere man alleen zijn). In de media horen we af en toe iets over geweld, inbegrepen moord, tegen migrantenmeisjes die het met een Europeaan aangelegd hebben, maar ook ontluikende relaties binnen de moslimgemeenschap zijn vaak aanleiding tot zulke misdaden, typisch gepleegd door de broers van het meisje, soms ook door haar ouders. Ondermeer de Berbers-Franse zangeres Djura heeft hierover getuigd, en ook over hoe moslim-jongens van kleins af aangemoedigd worden om hun zussen te slaan.
Men moet de gewelddadige kontrole over vrouwen niet afdoen als een typisch heel-Mediterraan gebruik dat men even goed op Sicilië aantreft (zoals ondermeer prof. Yahya Michot, prof. Herman De Ley en Lucas Catherine plegen te doen), er is hier een expliciet islamitische faktor in het spel. Terwijl de zeden van andere Mediterrane volkeren in mildere zin geëvolueerd zijn, verzet de islam zich expliciet tegen die evolutie. Toen Mohammed in Medina hoorde van een geval van overspel binnen de joodse gemeenschap (vooraleer deze op Mohammeds bevel deels verbannen en deels uitgemoord werd), eiste hij dat zij de Mozaïsche wet zou toepassen, namelijk steniging van de twee geliefden. De joden hadden dat gebruik al een tijdje vervangen door een publieke vernedering van overspeligen (met teer ingesmeerd achterwaarts op een ezel door de stad geparadeerd worden), en zij probeerden Mohammed met Talmoedische spitsvondigheden wijs te maken dat de nieuwe straf niet strijdig was met Gods wil. De Profeet liet zich niet vermurwen: de twee geliefden werden gestenigd tot de dood erop volgde. Soera 4 van de Koraan beveelt mannen ook expliciet om bij ongehoorzaamheid hun vrouwen te slaan en op te sluiten. In de behandeling van de vrouw was de islam, ook volgens getuigenissen die in de basisteksten van de islam zelf doorklinken, onmiskenbaar een stap achteruit. Lucas Catherine (Islam voor Ongelovigen, p.203) heeft in tempore non suspecto de Marokkaanse feministe Fatna Ait Sabbah geciteerd, die zegt dat ze moet kotsen bij het horen van het nu populaire smoesje dat de islam de vrouw bevrijd heeft.
Merk overigens op dat de aan Vermeulen toegeschreven uitschuiver over de bijgedachten van Turkse mannen een hoog Brusselmans-gehalte heeft. Men herinnert zich hoeveel steun Herman Brusselmans in november 1999 kreeg toen hij met dergelijke frasen uit zijn boek Uitgeverij Guggenheimer in opspraak kwam. Enkele Bekende Vlamingen publiceerden op de opiniebladzijde van De Standaard zelfs een petitie, die ronkend besloot met Voltaires woord: "Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal vechten totterdood voor uw recht om het te zeggen." Wel, laat eens kijken. Het lijdt geen twijfel dat trendy BV's de harde waarheden van Urbain Vermeulen verafschuwen. Zullen zij nu "vechten totterdood" voor zijn onverkort spreekrecht? Die grimmige term "totterdood" zullen zij wel aan de sneuvelende dissidenten in Algerije of Iran overlaten, want zo'n diep engagement past een gearriveerde BV niet. Maar een ongevaarlijk woordje van steun moet er bij Kristien Hemmerechts of Tom Lanoye toch afkunnen?
Het islam-negationisme
Op 25 april 2000 drukte De Standaard op p.6 een bericht af over de aanhouding van enkele Iraanse vrijdenkers wegens "belediging van de islam", en op p.9 een brandschrift tegen prof. Vermeulen wegens hetzelfde vergrijp, onder de titel "Islamkunde en racisme". Daarin ziet de Gentse professor Herman De Ley verheugd het "eventuele vertrek" van Vermeulen tegemoet, wiens uitspraken "schandelijk", "driest" en "grofste belediging" heten, en noemt hij de soldaten van Leopoldsburg terloops ook "janhagel". Laat eens kijken of hij voor dat onakademische taalgebruik een blaam zal krijgen.
Nog op p.6 vinden we een foto van Armeniërs die 85 jaar na de feiten de Armeense genocide gedenken. En op p.9 viert ook prof. De Ley de verjaardag van de Armeense genocide, namelijk met het instemmend citaat dat het Turkse beleid in 1915 "betreurenswaardig maar politiek begrijpelijk" was. Hij ontleent deze beoordeling aan een Amerikaans auteur, Justin McCarthy, die daarmee heel toevallig een geschikte wetenschappelijke onderbouwing verschaft aan het pro-Turkse beleid van de VS-regering. De gewraakte prof. Vermeulen heb ik alleszins nooit zulke rechtvaardiging horen uitspreken voor moorden op moslims of op eender wie. Integendeel, ik kan persoonlijk getuigen dat zijn aandacht tijdens onze gesprekken over het hindoe-moslim-konflikt juist uitging naar het menselijk leed dat hieruit voortkomt. Toen ik hem over de rellen na de afbraak van de Babar-moskee vertelde, pogroms tegen hindoes die door eskalatie op de duur ook tot veel moslimdoden leidden, bestond zijn repliek uit één woord: "Vreselijk." De Ley is minder sentimenteel: sommige betreurenswaardige massamoorden moeten nu eenmaal, en kunnen op zijn politiek begrip rekenen. Naast het "probleem-Vermeulen" (aldus Johan Leman in De Standaard, 20-4) zitten we dus met een probleem-De Ley. Verleggen we de aandacht daarom van de uitspraken van islamkenner Vermeulen naar die van islampropagandist De Ley.
Deze herneemt in zijn kampanje tegen Vermeulen (die niet van vorige week dateert, zo zorgde hij in 1999 voor de disinvitatie van Vermeulen op een kongres in Dendermonde over de Kruistochten) enkele apologetische klassiekers. Zo zou de Armeense genocide het werk zijn van het jong-Turkse "nationalisme", de nieuwe boeman voor alle doeleinden. De daders op het terrein waren nochtans voornamelijk dorpers die niets wisten van grootsteedse nieuwlichterijen als het sekuliernationalisme, maar die wel gehoor gaven aan de oproep van de kalief tot de djihaad tegen de ongelovigen. Want zoals lezer J. Albes uit Gent opmerkt (De Morgen, 29-4-2000), was de Armeense volkerenmoord, net als de Rwandese, evenzeer het werk van het volk als van de staat. De meeste burger-deelnemers waren Koerden. Zoals op VRT-Aktueel (24-4-2000) gezegd werd: Istamboel "liet de Koerden op de Armeniërs los". Wil De Ley ons doen geloven dat die Koerden uit Turks nationalisme handelden? Ook recente pogroms tegen de laatste kristenen in Oost-Turkije waren religieus gemotiveerd, zoals vluchtelingen (er zijn er enkele duizenden in België alleen) mij bevestigd hebben...............................
http://koenraadelst.bharatvani.org/articles/dutch/vermeulen.html
Geplaatst door lopo gonzalez
in de grafiek moet je niet alleen naar de laatste twee eikpunten kijken.
als de aex 3 punten zakt spreek je ook niet van een historisch dieptepunt toch?
ijkpunten noemen ze zoiets sjengje
wat een gejank weer in dat artikeltje , is het weer een jood of een zionist ?
Geplaatst door lopo gonzalez
in de grafiek moet je niet alleen naar de laatste twee eikpunten kijken.
als de aex 3 punten zakt spreek je ook niet van een historisch dieptepunt toch?
De aex kan je per minuut volgen. Dat landelijk meldpunt rapporteert jaarlijks. Een daling van 25% is dan wel opmerkelijk en statistisch significant.
Geplaatst door $adeeQ
ijkpunten noemen ze zoiets sjengje
wat een gejank weer in dat artikeltje , is het weer een jood of een zionist ?
http://www.fortuynpolitiek.nl/topic.asp?TOPIC_ID=2909
Al bij het lezen van de zin arabische stammen of clans maar het wel hebben over joodse stammen was bij mij de strekking van het verhaal al duidelijk...
Geplaatst door Wizdom
Al bij het lezen van de zin arabische stammen of clans maar het wel hebben over joodse stammen was bij mij de strekking van het verhaal al duidelijk...
:lekpuh: dat waren dus geen arabische joden :argwaan:
Toch geeft het interview wel een goed beeld van de 'angst' die velen in het westen hebben voor de Islam. Nu geloof ik zelf niet zo dat je de verbanden zo mag leggen als Vermeulen doet. Op die wijze zou je bijvoorbeeld ook een lijn kunnen trekken tussen fragmenten in het Oude Testament en de agressieve politiek van de VS. Maar dat Vermeulen daarnaast tegen wat cliché beelden aantrapt die in de arabische wereld over het westen bestaan kan geen kwaad.
Marsipulami
30-07-04, 16:40
Geplaatst door BiL@L
Wat een anti-islam propaganda zeg, het mengen van de waarheid met de leugen begint een steeds sterkere eigenschap te worden bij die zogenaamde intelectuelen. Zelfs Simon die niet bepaald een moslimliefhebber is, heb ik nog niet op zoveel vals- en ongenuanceerdheden betrapt...
:kotsen2:
Leg eens uit voor de mensen van goede wil. Waar zit hij volgens jou verkeerd ?
Geplaatst door Marsipulami
Leg eens uit voor de mensen van goede wil. Waar zit hij volgens jou verkeerd ?
Teveel, immers die man heeft er zijn vak van gemaakt. Ik heb er geen zin an in ieder geval. De mensen van goede wil kunnen kiezen, of deze man blindelings geloven of zelf in de boeken duiken, die de andere kant van het verhaal belichten. Dan kan men zelf een afweging maken. Arabish speelt dan inderdaad wel een belangrijke rol.
Hebben die Marokkaantjes in Belgie nog geen rap-nummer voor hem geschreven?
Marsipulami
30-07-04, 16:52
Geplaatst door BiL@L
Hebben die Marokkaantjes in Belgie nog geen rap-nummer voor hem geschreven?
Nee, wij hebben hier alleen maar welopgevoede Marokkanen die niemand provoceren. :fpiraat:
Urbanus is beter dan die vermeulen.