Bekijk Volledige Versie : Wie is er bang voor islamitisch feminisme?
Wie is er bang voor islamitisch feminisme?
Waarschijnlijk zijn heel wat mensen bang voor dit ‘nieuwe’ fenomeen. Moslims zelf die bang zijn dat de vrouwen ‘onislamitische’ dingen gaan doen. Maar ook de autochtone bewoner van Nederland is bang voor zelfbewuste Islamitische vrouwen.
Islamfeminisme. What's in a name?
door Margot BADRAN*
Het zal velen erg vreemd in de oren klinken. Zijn het feminisme en de islam niet onverenigbaar? Zijn vrouwen in de islamlanden niet zwaar onderdrukt? En zijn vrouwen die zich op de islam beroepen in hun bevrijdingsstrijd niet hopeloos naïef? Neen, zegt professor Margot Badran. Men denkt veel te vaak dat feminisme een zuiver westers fenomeen is en daarom nooit een volwaardige plaats kan krijgen in de sociale veranderingsprocessen van niet-westerse landen. Als we willen beseffen dat elke strijd moet worden gevoerd in een specifieke historische en lokale context, dan kunnen we ook begrijpen dat er veel verschillende feminismen zijn en dat vrouwen in moslimlanden of in de derde wereld in het algemeen, geenszins moeten wachten op de bevrijding die blanke, westerse vrouwen voor hen zullen bevechten. Het is juist die maternalistische houding die al voor veel misverstanden heeft gezorgd, o.m. op de V.N.-conferenties voor vrouwen.
Met de publicatie van dit artikel is het geenszins de bedoeling om het hier beschreven islamfeminisme te verdedigen. We achten ons niet in staat om er een oordeel over uit te spreken. Wel willen we de aandacht vestigen op de vele vormen van verzet tegen het fundamentalisme, over mogelijkheden om de tegenstander met zijn eigen wapens te bestrijden – in dit geval de Qur'an – en om het vertekende homogene beeld van de islam en de vrouwenonderdrukking te helpen corrigeren. Islamvrouwen zijn er trots op dat hun godsdienst, in tegenstelling tot het christendom en het judaïsme, de onvoorwaardelijke gelijkheid van man en vrouw in zijn basistekst heeft ingeschreven.
In tegenstelling tot wat de naam kan laten vermoeden is het islamfeminisme géén religieus feminisme. Het is ook geen differentiedenken, want het kiest radikaal voor gelijkheid tussen man en vrouw in alle sferen van het leven. Het islamfeminisme is het resultaat van een kennisontmoeting, van een sociologisch vertaalproces waarbij exogene en endogene vertogen en praktijken tot een nieuw paradigma leiden. Het is een voorbeeld van hoe sociale actoren, door zich te laten inspireren door hun eigen geschiedenis en cultuur, zelf producenten van moderniteit worden. Het is een emancipatorische invulling – avant la lettre - van wat vandaag "ownership" wordt genoemd, niet opgelegd van buiten uit, maar gegroeid van binnen in.
Professor Margot Badran is senior fellow van het Center for Muslim-Christian Understanding van de Universiteit van Georgetown, USA. Onderstaand artikel is de weerslag van een lezing die ze begin januari 2002 gaf aan het American Research Center van Cairo, Egypte. Het artikel verscheen eerder in Al Ahram Weekly, 17-23 January 2002.
Francine Mestrum in Samenleving en Politiek (2002).
Vrouwen en islam in tijden van terrorismebestrijding
Begin januari vond in Kairo de zesde internationale conferentie van de "Arab Women's Solidarity Association" plaats, onder het thema "Global Change and Women". AWSA bestaat sinds 1982 en is een door de V.N. erkende internationale ngo ter bevordering van de economische, sociale en culturele status van Arabische vrouwen. De vereniging werd gesticht door de Egyptische arts en schrijfster Nawal El Saadawi, hier bekend om haar boeken "De gesluierde Eva", "De andere kant van de wereld" en "Vrouwengevangenis".
Op de agenda van de conferentie stond de Noord-Zuid dialoog, armoede, geweld tegen vrouwen, migratie en racisme, geloof, creativiteit en literatuur. De uitgenodigde spreeksters (en enkele sprekers) kwamen uit Europa, de V.S., Australië, Canada, Noord-Afrika en Mexico. De grote meerderheid bestond uit academici en het waren veelal migranten uit Iran, Pakistan, Indië, Jordanië, Syrië, Egypte, enz. Er was een uitgebreide delegatie uit Noorwegen met politici en journalisten. Het publiek bestond vooral uit Egyptische mannen en vrouwen van zeer uiteenlopende strekkingen. De discussies waren op sommige ogenblikken dan ook vrij scherp.
Tijdens de drie lange dagen van intensieve debatten konden drie rode draden worden erkend die bij nagenoeg alle thema's een rol speelden.
Islam en gelijkheid
Door verschillende spreeksters werd erop gewezen dat de gelijkheid van mannen en vrouwen in geen enkele godsdienst zo sterk wordt benadrukt als in de Koran. In tegenstelling tot de Bijbel waarin vrouwen de schuld krijgen voor de erfzonde, behandelt de Koran hen als evenwaardige partners van mannen.
In tegenstelling tot Christus heeft Mohammed ook geen ascese gepredikt. Lust en erotiek zijn volkomen legitiem, zoals in de sprookjes van duizend-en-één-nacht kan worden nagelezen. De Syrische Samar al Attar gaf ontroerende voorbeelden van vroeg-islamitische vrouwelijke dichters die duidelijk veel geëmancipeerder waren dan sommige van hun hedendaagse soortgenoten het zich kunnen veroorloven.
Het is deze fundamentele gelijkheid die in de Koran staat ingeschreven waarop meer en meer vrouwen in Islam-landen zich beroepen om een moslimfeminisme te ontwikkelen, als compromis tussen het islamitisch fundamentalisme dat voor vrouwen een specifieke, gedifferencieerde rol weglegt en het seculaire feminisme dat zich beroept op de universaliteit van mensenrechten.
Het spreekt voor zich dat dit erg controversieel is, omdat men enerzijds wel het pragmatisme en de creativiteit kan bewonderen van een strategie die zich sterk maakt met dezelfde teksten als die waar haar ergste vijanden zich op beroepen, maar men anderzijds toch duidelijk de grenzen ziet van godsdienst als instrument van bevrijding en ontvoogding. Door de Koran te gebruiken kunnen deze vrouwen zich echter wel afdoende beschermen tegen hun conservatieve belagers, en slagen ze er zelfs in zich radikaler op te stellen dan hun seculaire collega's, aldus de Amerikaanse islamdeskundige Margot Badran.
Hoe dan ook staat vast dat de Koran vandaag de dag wordt misbruikt om de mensenrechten in het algemeen en de vrouwenrechten in het bijzonder te beknotten. "Culturele tradities" worden uitgevonden en ingeroepen in functie van nieuwe behoeften. In Pakistan, zo legt Fawzia Khan uit, is het vaak het consumptiekapitalisme dat vaders er toe brengt hun jonge dochters aan de hoogst biedende kandidaat te verkopen.
Beeldvorming en identiteit
Het succes van het moslimfeminisme kan niet los worden gezien van de pogingen om afstand te nemen van de denkbeelden die het Westen veelal ophangt van de Islam en van vrouwen .
Ook in de verhalen van de seculaire feministen kwam telkens weer dit verzet tegen het vertekende beeld naar voren. Dit sluit aan bij de stroming van het postkolonialisme dat onderdrukte volken en groepen aanspoort om de door koloniale machthebbers opgelegde identiteiten af te zweren, zichzelf te benoemen en een eigen geschiedenis te schrijven.
Vrouwen in de derde wereld hebben zich altijd verzet tegen hun "meters" uit de rijke landen die zoveel beter dan zijzelf meenden te weten wat goed voor hen was en hoe ze de strijd tegen hun onderdrukking moesten aanpakken. Vandaag de dag gebeurt nog steeds hetzelfde met migrantenvrouwen uit Arabische en uit moslimlanden. Ze worden nagenoeg altijd benaderd als hulpeloze slachtoffers van een onderdrukkende cultuur, een gebrek aan beschaving en moderniteit .
Er wordt geen rekening gehouden met de betekenissen die ze zelf aan hun positie en aan hun handelen weten te geven. De strijd tegen deze foute beeldvorming werd overtuigend onder woorden gebracht door enkele jonge Arabische vrouwen uit San Francisco die er samen met andere migrantengroepen een solidariteitsnetwerk hebben opgebouwd en door middel van allerhande kunstmanifestaties vorm geven aan hun identiteit én aan hun ontvoogding.
Deze Arabisch-Amerikaanse vrouwen hebben het na 11 september bijzonder moeilijk. Hun hele gemeenschap wordt impliciet met fundamentalisme en terrorisme in verband gebracht, zodat ze hun strijd voor een eigen feministische ruimte moeten opgeven en hand in hand met hun mannen hun "cultuur" moeten verdedigen. Nu ze in het defensief zijn gedrongen, wordt elke stap en elk gebaar geïnterpreteerd als een typische uiting van deze cultuur.
Dit streven naar een zelfbepaalde identiteit neemt heel uiteenlopende vormen aan en kan nooit worden losgekoppeld van de politieke en sociale context waarin het plaats vindt. De moslimvrouwen in Zuid-Afrika b.v. hebben zich rechtstreeks laten inspireren door de strijd tegen de Apartheid en zijn er zo in geslaagd de opgeëiste ruimte voor zichzelf letterlijk in te vullen, met toegang tot de moskeeën.
Wat deze hele discussie heeft aangetoond is dat het gejammer in Europa en Noord-Amerika over het ellendige lot van de onderdrukte vrouwen in de islam, paradoxaal genoeg deze vrouwen geenszins helpt. Uit solidariteit met hun gemeenschap kunnen ze immers niet anders dan zich gezamenlijk tegenover dit scheefgetrokken beeld verzetten en de verdediging van hun "cultuur" op zich nemen. Het vijandbeeld dat in het Westen van de Islam wordt gecreëerd maakt het de democratische krachten in het algemeen en de vrouwen in het bijzonder erg moeilijk. Elke actie kan immers geïnterpreteerd worden als ontrouw en verraad. Het verhaal over de "botsende beschavingen" komt vooral de reactionaire krachten ten goede die nu oproepen tot eenheid en zich beroepen op zogenaamde "culturele tradities" om de rechten van vrouwen te beknotten en elk streven naar openheid en democratie tegen te houden. Het is het bekende mechanisme van de eenheid die tussen mensen ontstaat wanneer er een gemeenschappelijke tegenstander wordt ontdekt. Die wordt dan meteen het voorwendsel om interne dissidentie de kop in te drukken.
Emancipatie en politiek
Zo komt ook de derde rode draad naar boven die in heel wat uiteenzettingen te horen viel. De ontvoogdingsstrijd van vrouwen kan onmogelijk worden losgekoppeld van een meer algemene politieke strijd tegen onderdrukking, kolonialisme en racisme. Wat we nu meemaken is een interactie tussen behoudsgezinde krachten in Noord én Zuid, in West én Oost. Het vijandbeeld dat in het Westen van de Islam wordt opgehangen versterkt al diegenen die de superioriteit van het Westen vanzelfsprekend vinden en de schuld van de onderontwikkeling bij de arme landen zelf leggen. Datzelfde vijandbeeld is het voorwendsel bij uitstek dat in het Oosten wordt gebruikt om de invloed van het Westen tegen te houden en de progressieve krachten in eigen land de mond te snoeren. De herinnering aan het koloniale verleden van West-Europa, de verwijzing naar de dubbele standaard van de internationale gemeenschap als het over Israël gaat, de vaststelling van het onrecht dat volken als die van Irak en Palestina wordt aangedaan zijn evenveel hinderpalen op de weg van al diegenen die de moderniteit, het humanisme, het feminisme en andere "westerse waarden" in hun hart dragen.
De oorlog in Afghanistan en de dreigementen tegen andere landen in het Midden-Oosten en Afrika maakt het er niet makkelijker op. Vandaar het pleidooi van verschillende spreeksters voor een nieuw universalisme en de oproep van Nawal El Saadawi om een einde te maken aan "de verschrompeling van het geweten". Dat er vanuit het Westen zo weinig protest komt tegen de wreedheden in Irak en in Palestina kan door velen geïnterpreteerd worden als een bevestiging van een veralgemeend misprijzen voor de Arabische landen en als voorwendsel voor nog meer anti-Westerse gevoelens worden aangewend.
Een aantal Europese deelneemsters had het behoorlijk moeilijk met de ongenuanceerde verwijten aan het adres van "het Westen" en met het totaal gebrek aan kritiek op de eigen Staten. Dat uit de zaal ook aan fundamentalisme grenzende standpunten werden gehoord leidde tot heel wat onbegrip. Een concrete bespreking van de feitelijke agendapunten kwam er ietwat mee in de verdrukking. Toch ontbrak het geenszins aan zelfkritiek bij de Arabische vrouwen.
Een pijnlijke aanklacht kwam er bijvoorbeeld van de Libanese sociologe Dalal al Bezri die de fascinatie van veel vrouwen voor de krijgsheren in het licht stelde. Ze vertelde over een bedenkelijke show van een aantal omroepsters van Al Jazeera die hun verlangen naar een intieme ontmoeting met Osama Bin Laden hadden kenbaar gemaakt. Ook werd er in een reactie op gewezen dat de publieke opinie moeilijk sympathie kan blijven koesteren voor de Palestijnse zaak wanneer er week na week zelfmoordaanslagen gepleegd worden.
De meningsverschillen staan de solidariteit echter niet in de weg. Ook in de Arabische landen is het duidelijk dat vrouwen de sleutel in handen hebben voor sociale verandering en dat er onmiskenbaar een vraag naar moderniteit aanwezig is. Maar wat vooral duidelijk werd, is het soms schrijnend gebrek aan kennis over de wederzijdse gevoeligheden. Vandaar de altijd aanwezige neiging om verschillen te verklaren vanuit de cultuur en om de ander op te sluiten in een veronderstelde identiteit.
De Canadese Pascale Fournier vertelde hoe de rechters in haar land de imams om advies vragen wanneer ze met juridische klachten van moslimvrouwen geconfronteerd worden. De "traditie" van de onderdrukking wordt daarmee niet in twijfel getrokken. We kunnen onze maatschappijen slechts democratiseren wanneer we grensoverschrijdende bondgenootschappen sluiten, bleef de Koerdische Havin Guneser herhalen. We hebben maar één wereld en maar één beschaving, stelde Nawal El Saadawi, maar dat betekent niet dat we ook maar één model van bevrijdingsstrijd hebben. De gewetens moeten dringend weer wakker worden geschud.
Vrouwen moeten worden als katten, zei de Noorse hoogleraar Berit Sa, vrij, met negen levens en vooral, met een blik die de duisternis doorboort. Er kan geen dialoog tot stand komen zonder wederzijds respect, zonder afstand te nemen van elk binair denken, zonder de "wij" versus "zij" patstelling te doorbreken. Het zijn niet de blanke mannen noch de blanke vrouwen die de bruine vrouwen tegen de bruine mannen moeten beschermen. De Amerikaanse Myriam Cook was de enige niet-Arabische spreekster die haar uiteenzetting in het Arabisch hield. Hoeft het te verwonderen dat ze razend veel succes had?
Dit congres maakte overduidelijk dat het voor de Arabisch feministen een permanente en zeer delicate evenwichtsoefening is om actief te blijven zonder met de overheid in botsing te komen. AWSA is in het verleden al buiten de wet gesteld. Nauwelijks een jaar geleden werden de dertig jaar oude boeken van Nawal El Saadawi gecensureerd. Vandaag krijgt haar organisatie weer steun. Wat wordt het morgen? In een dergelijk wisselvallige context is solidariteit geen loze slogan en is internationale steun hard nodig.
In Egypte wordt het islamfundamentalisme politiek onderdrukt, maar ideologisch wordt het niet veel in de weg gelegd. Net zoals in andere landen heeft de neoliberale druk ervoor gezorgd dat veel sociale taken van de overheid nu door gemeenschapsorganisaties zijn overgenomen. Het onderwijs en de gezondheidszorg zijn niet zelden in islamitische handen terecht gekomen. In een verarmend land met een overwegend jonge bevolking kan zo erg makkelijk een gevaarlijk kruitvat ontstaan.
Francine Mestrum
http://www.vrede.be/nl/veiligheid/vrouwislam.html
De vraag is: Wie durft dat toe te geven?:duivels:
Geplaatst door taouanza
De vraag is: Wie durft dat toe te geven?:duivels:
Nou, (Islamitisch)feminisme is op zich niks mis mee. Waar ik moeite mee heb zijn die vrouwen die vergeten zijn dat het doel van feminisme was en is om tot gelijke rechten en gelijke verhoudingen tussen mannen en vrouwen te komen, en in plaats daarvan streven naar een omkering van de aloude rollen.
Dan krijg je van die vrouwen in broekrok die in de mpv van hun 'partner' rijden en die sukkel op z'n fiets naar het werk sturen.
Maar goet, dit vonk wel een wijs stukje uit het artikel:
Vandaag de dag gebeurt nog steeds hetzelfde met migrantenvrouwen uit Arabische en uit moslimlanden. Ze worden nagenoeg altijd benaderd als hulpeloze slachtoffers van een onderdrukkende cultuur, een gebrek aan beschaving en moderniteit .
Er wordt geen rekening gehouden met de betekenissen die ze zelf aan hun positie en aan hun handelen weten te geven.
Deed me gelijk denken aan een uitspraak van AHA die meende dat vrouwen die zeiden de hoofddoek uit overtuiging te dragen, waren geïndoctrineerd door de mannen en er zelf in waren gaan geloven.
Geplaatst door Orakel
Nou, (Islamitisch)feminisme is op zich niks mis mee. Waar ik moeite mee heb zijn die vrouwen die vergeten zijn dat het doel van feminisme was en is om tot gelijke rechten en gelijke verhoudingen tussen mannen en vrouwen te komen, en in plaats daarvan streven naar een omkering van de aloude rollen.
Dan krijg je van die vrouwen in broekrok die in de mpv van hun 'partner' rijden en die sukkel op z'n fiets naar het werk sturen.
Maar goet, dit vonk wel een wijs stukje uit het artikel:
Deed me gelijk denken aan een uitspraak van AHA die meende dat vrouwen die zeiden de hoofddoek uit overtuiging te dragen, waren geïndoctrineerd door de mannen en er zelf in waren gaan geloven.
Tjah doet me denken aan die onderzoek naar hulpakties. hoe zieliger de fotos hoe meer geld mensen doneerden. Fotos van stralende kinderen daar reageert men niet op.
Dus je moet die moslimas zeer zielig afschilderen dan voelen mensen zich geroepen om ze te redden. Dat geeft ze een goed gevoel over zichzelf.:moe:
Geplaatst door Orakel
Nou, (Islamitisch)feminisme is op zich niks mis mee. Waar ik moeite mee heb zijn die vrouwen die vergeten zijn dat het doel van feminisme was en is om tot gelijke rechten en gelijke verhoudingen tussen mannen en vrouwen te komen, en in plaats daarvan streven naar een omkering van de aloude rollen.
Dan krijg je van die vrouwen in broekrok die in de mpv van hun 'partner' rijden en die sukkel op z'n fiets naar het werk sturen.
:verward: Bestaan die ?
Ik probeer mijn schaamte en mijn vrees hoger te laten zijn voor Allaah dan voor wie dan ook.
Zo, kort maar krachtig.
Geplaatst door BiL@L
Ik probeer mijn schaamte en mijn vrees hoger te laten zijn voor Allaah dan voor wie dan ook.
Zo, kort maar krachtig.
En vaag :hihi:
Geplaatst door taouanza
En vaag :hihi:
Dat kan niet. Iets kan niet krachtig zijn en vaag. Het is 1 van de twee. En aangezien het ook zeer relevant is m.b.t. het onderwerp, is het natuurlijk krachtig.
Grrrrrrrrrrrr...
Geplaatst door BiL@L
Dat kan niet. Iets kan niet krachtig zijn en vaag. Het is 1 van de twee. En aangezien het ook zeer relevant is m.b.t. het onderwerp, is het natuurlijk krachtig.
Grrrrrrrrrrrr...
:engel:
Geplaatst door BiL@L
Dat kan niet. Iets kan niet krachtig zijn en vaag. Het is 1 van de twee. En aangezien het ook zeer relevant is m.b.t. het onderwerp, is het natuurlijk krachtig.
Grrrrrrrrrrrr...
Het lijkt me eerlijk gezegd eerder volkomen irrelevant voor het onderwerp; je gaat namelijk niet inhoudelijk op het artikel in. :duivels:
@ Orakel: K hoorde laatst van een vriendin dat er in het Westerse feminisme 2 dominante stromingen zijn: 1 gaat uit van gelijkheid van man en vrouw en ziet (niet-biologische) sekseverschillen dus puur als cultureel bepaald, de andere erkent de verschillen tussen de seksen en gaat uit van gelijkwaardigheid.
Mijns inziens is de eerste stroming allang achterhaald, ik hang de laatste aan (vanuit islamitisch perspectief).
Groetjes,
Rabiah.
Grappig :) ik was op zoek naar een oratie die ik hier geplaatst heb en kom bij deze topic terecht.
Feminisme is, ondertussen, zeker niet voor een gat te vangen. Niet alleen bestaan gelijkheids- en verscil-feminsime (nog altijd) naast elkaar, ook heb je een stroming die uit gaat van een deconstructief feminisme: de vrouw niet in relatie tot mannen, maar tot vrouwen zelf.
Voorzover de 'traditionele' benaderingen...hiernaast heb je black-feminism, marxist feminism, social feminism, lesbian feminism etc etc etc.
Het doel van feminisme is al lang niet (alleen) meer om tot gelijke rechten te komen. Eerst moet de samenlevin, de rolpatronen en waardeoordelen en machtsverdeling, veranderen willen vrouwen daadwerkelijk waardevolle gelijke rechten krijgen. Op de een of andere manier worden vrouwen namelijk nog altijd, op verschillende gebieden, ondergewaardeerd ook al hebben ze gelijkere rechten met mannen dan een eeuw geleden.
In deze zin is moslimfeminisme niets nieuws onder de zon; doelstellingen van moslimfeministen zijn onder andere om de exclusieve autoriteit en macht van mannen over kennis ook in handen te krijgen. Moslimfeministen zeggen niet dat de bestaande (mannelijke) kennis verkeerd is, maar dat het gewoonweg onvolledig is en in die zin eenzijdig, en dus niet overeenkosmtig de geleefde werkelijkheid.
Feminisme is dus geen zaak van vrouwen alleen, en wordt niet alleen beoefend in relatie tot mannen. Tegenwoordig is het meer een zaak van: wie heeft de kennis(overdracht) in handen en hoe kan dit in positieve, voor de vrouw bevrijdende, manieren worden veranderd?
Zwarte Schaap
21-12-04, 14:05
Geplaatst door Yasmeen
Grappig :) ik was op zoek naar een oratie die ik hier geplaatst heb en kom bij deze topic terecht.
Feminisme is, ondertussen, zeker niet voor een gat te vangen. Niet alleen bestaan gelijkheids- en verscil-feminsime (nog altijd) naast elkaar, ook heb je een stroming die uit gaat van een deconstructief feminisme: de vrouw niet in relatie tot mannen, maar tot vrouwen zelf.
Voorzover de 'traditionele' benaderingen...hiernaast heb je black-feminism, marxist feminism, social feminism, lesbian feminism etc etc etc.
Het doel van feminisme is al lang niet (alleen) meer om tot gelijke rechten te komen. Eerst moet de samenlevin, de rolpatronen en waardeoordelen en machtsverdeling, veranderen willen vrouwen daadwerkelijk waardevolle gelijke rechten krijgen. Op de een of andere manier worden vrouwen namelijk nog altijd, op verschillende gebieden, ondergewaardeerd ook al hebben ze gelijkere rechten met mannen dan een eeuw geleden.
In deze zin is moslimfeminisme niets nieuws onder de zon; doelstellingen van moslimfeministen zijn onder andere om de exclusieve autoriteit en macht van mannen over kennis ook in handen te krijgen. Moslimfeministen zeggen niet dat de bestaande (mannelijke) kennis verkeerd is, maar dat het gewoonweg onvolledig is en in die zin eenzijdig, en dus niet overeenkosmtig de geleefde werkelijkheid.
Feminisme is dus geen zaak van vrouwen alleen, en wordt niet alleen beoefend in relatie tot mannen. Tegenwoordig is het meer een zaak van: wie heeft de kennis(overdracht) in handen en hoe kan dit in positieve, voor de vrouw bevrijdende, manieren worden veranderd?
Denk je niet dat emanicipatie (groten)deels (in westerse landen) misbruikt wordt om de Islam te ondergraven/assilimatie te bewerkstelligen?
Zo ja, hoe zou dit misbruik tegen gegaan kunnen worden?
Geplaatst door Orakel
Wie is er bang voor islamitisch feminisme?
Bijna iedereen, toch?
... Het islamfeminisme is het resultaat van een kennisontmoeting, van een sociologisch vertaalproces waarbij exogene en endogene vertogen en praktijken tot een nieuw paradigma leiden...
Leg m daar maar neer. :verward:
Geplaatst door Orakel
... De Syrische Samar al Attar gaf ontroerende voorbeelden van vroeg-islamitische vrouwelijke dichters ...
In feite gaat het over de laatste der djahiliya-dichteressen, voordat ze weer naar het aanrecht gestuurd werden. Algemeen wordt aangenomen dat met of net voor de komst van de islam, zoals in veel delen van de wereld (Kelten, Germanen, Turken, Mongolen o.a.), het matriarchale systeem werd vervangen door het patriarchale. Aangezien die matriarchale systemen meestal in de pré-historie liggen is er weinig over bekend. Alleen indirecte informatie
Het succes van het moslimfeminisme kan niet los worden gezien van de pogingen om afstand te nemen van de denkbeelden die het Westen veelal ophangt van de Islam en van vrouwen.
Wat betekent dit?
Wat deze hele discussie heeft aangetoond is dat het gejammer in Europa en Noord-Amerika over het ellendige lot van de onderdrukte vrouwen in de islam, paradoxaal genoeg deze vrouwen geenszins helpt.
Als je het zo formuleert is het meteen niet paradoxaal meer.
Uit solidariteit met hun gemeenschap kunnen ze immers niet anders dan zich gezamenlijk tegenover dit scheefgetrokken beeld verzetten en de verdediging van hun "cultuur" op zich nemen.
Dat is het hete hangijzer, welke solidariteit / loyaliteit gaat voor? Die tussen vrouwen of die met de cultuur / etnos? Daar zijn de meningen over verdeeld, al kiezen geloof ik de meeste vrouwen voor het laatste. Dan zijn ze meteen weer uitgeluld ook.
Het vijandbeeld dat in het Westen van de Islam wordt gecreëerd maakt het de democratische krachten in het algemeen en de vrouwen in het bijzonder erg moeilijk. Elke actie kan immers geïnterpreteerd worden als ontrouw en verraad.
Zie ZS.
De ontvoogdingsstrijd van vrouwen kan onmogelijk worden losgekoppeld van een meer algemene politieke strijd tegen onderdrukking, kolonialisme en racisme.
Hoezo niet? Tis gewoon een mooie smoes om niet te hoeven beginnen met ontvoogden. Tis juist omgekeerd: als moslima's, of over wie het ook gaat, gelijkberechtiging afdwingen, intern, dan nemen ze meteen de westerse zeikers ook de wind uit de zeilen. Twee vliegen in één klap.
Die strijd maar even verbinden met een onontwarbare kluwen van algemene onderdrukking en racisme maakt de te beklimmen berg zó hoog, dat die berg meteen kan dienen als excuus voor het eigen falen. Vantevoren al. Zo zijn we snel weer thuis.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Zo ja, hoe zou dit misbruik tegen gegaan kunnen worden?
Wat dacht je van straal negeren? Die witneuzen moeten zich er gewoon niet mee bemoeien.
Maar ja, het aloude, hierboven ook al aangehaalde 'vijand niet in de kaart spelen'...
Zwarte Schaap
21-12-04, 15:19
Geplaatst door mark61
Wat dacht je van straal negeren? Die witneuzen moeten zich er gewoon niet mee bemoeien.
Maar ja, het aloude, hierboven ook al aangehaalde 'vijand niet in de kaart spelen'...
Vandaag schreef Sylvain Ephimenco het volgende in de Trouw:
Ephimenco / Geen sletten
door Sylvain Ephimenco
Afgelopen zaterdag besprak Paul-Kleis Jager in Trouw het boek 'Geen sletten, geen slavinnen' van de Française van Algerijnse komaf Fadela Amara. De auteur is een van de drijvende krachten van de allochtone vrouwenbeweging 'Ni putes, ni soumises' (NPNS) die strijdt voor de emancipatie van de moslima's in de Franse voorsteden. Jager legt in zijn recensie uit hoe Amara de machistische cultuur in de banlieues scherp in beeld brengt. Tegelijk verbaast de recensent zich over het feit dat Fadela Amara niet tot het einde van haar denkproces doorwandelt en de islamitische cultuur noemt als een van de oorzaken van de ellende waarin jonge vrouwen verkeren. Toch is dit begrijpelijk gezien de Franse situatie. Amara zelf zegt dat ze de islam buiten beschouwing wil laten om islamofoben niet in de kaart te spelen (lees: ermee geassocieerd te worden). Het verschijnsel is ook in Nederland bekend en wordt door kwaadaardige geesten, die om argumenten verlegen zitten, stelselmatig en bij herhaling toegepast: wie kritiek op de orthodoxe of radicale uitwasemingen van de islam uit, wordt op slinkse wijze met islamofobie, extreem-rechts en zelfs antisemitisme geassocieerd. In Frankrijk is de ruimte voor kritiek nog beperkter omdat met 19 procent van de stemmen het Front National van Le Pen op de loer ligt. Amara weet ook waarom haar beweging door haar conservatieve geloofsgenoten nog net knarsentandend wordt gedoogd: omdat NPNS de discriminatie en sociale uitsluiting bijna als enige reden aanvoert voor het geweld en onverdraagzaamheid van jonge moslims jegens meisjes en vrouwen. De kunst voor Amara en haar geestverwanten is dan het beestje vooral niet bij naam te noemen maar tegelijkertijd wel een keiharde strijd tegen de hoofddoek op school te voeren. (Amara is ook een van de belangrijkste getuigen à charge geweest die door de commissie-Stasi werd gehoord ter voorbereiding van de anti-hoofddoekwet in Frankrijk) Paradoxaal maar ook pragmatisch. Anders wordt het wanneer je met die allochtone neo feministen off the record praat. Vorig jaar in Den Haag spraak ik hierover met Samira Bellil, een van de oprichtsters van NPNS. Bellil overleed dit jaar aan kanker. Ze vertelde me dat het in deze fase van hun prille strijd een onmogelijke opgave zou zijn om de cultuur van de conservatieve islam als boosdoener aan te wijzen. Dan zou het pas oorlog worden, zei ze, gezien de mobilisatiekracht van het fundamentalisme in Frankrijk. Dan maar voorlopig liever zwijgen om relatief ongehinderd terreinwinst te kunnen boeken.
Nous sommes ni putes is zo en beweging waar je een enorme bemoeienis ziet met de emanicipatie van moslimvrouwen. Het is in 2003 opgericht en met alle middelen die beschikbaar waren ingezet om de Hijaab verboden te krijgen, want de Franse hoge raad had al in 1989 bepaald dat de hijaab op zichzelf niet van de scholen uitgebannen kon worden. Vanaf dat moment hebben de liberalen in Europa de hijaab als speerpunt van hun strijd gemaakt. Vanaf dat moment hoorde je overal in Europa problemen met de hijaab. Bolkestein was de vertegenwoordiger hiervan in Nederland.
Samira Belil idem dito, terwijl haar rotleven niets met de Islam te maken heeft. Het is iets wat ze haar in de behandelingspraktijken hebben aangepraat. Hirsi Ali is daar ook gerecruteerd en klaargestoomd (door de PvdA)
En het is ze gelukt om de emanicipatie te misbruiken om op de eerste plaats de emanicipatie van moslimsvrouwen die de hijaab wensen te dragen tegen te gaan en de emanicipatie van moslims in het algemeen tegen te gaan.
In Nederland is Hirschi Ali diegene geweest die deze kans met beide handen heeft aangegrepen en dezelfde rol vervuld. Gelukkig zijn de moslims hier beter op hun hoede en minder geassimileerd.
Geplaatst door Zwarte Schaap
...Samira Belil idem dito, terwijl haar rotleven niets met de Islam te maken heeft. Het is iets wat ze haar in de behandelingspraktijken hebben aangepraat. ...
Eigenlijk zeg je hier dat Samira Bellil onmogelijk zelf iets bedacht kan hebben of kan voelen, en dat ze zwak van geest is en gehersenspoeld.
Allemaal op niets gebaseerde verdachtmakingen en beledigingen. Kan jij in haar hart en hoofd kijken? Je vernedert ongezien een vrouw. Jij weet beter wat zij voelt of moet voelen dan zijzelf.
Geplaatst door mark61
Eigenlijk zeg je hier dat Samira Bellil onmogelijk zelf iets bedacht kan hebben of kan voelen, en dat ze zwak van geest is en gehersenspoeld.
Allemaal op niets gebaseerde verdachtmakingen en beledigingen. Kan jij in haar hart en hoofd kijken? Je vernedert ongezien een vrouw. Jij weet beter wat zij voelt of moet voelen dan zijzelf.
volgens mij issie gewoon een witte man van middelbare leeftijd die zich achter onschuldige schaapjes verbergt ... :giechel:
Zwarte Schaap
21-12-04, 15:53
Geplaatst door mark61
Eigenlijk zeg je hier dat Samira Bellil onmogelijk zelf iets bedacht kan hebben of kan voelen, en dat ze zwak van geest is en gehersenspoeld.
Allemaal op niets gebaseerde verdachtmakingen en beledigingen. Kan jij in haar hart en hoofd kijken? Je vernedert ongezien een vrouw. Jij weet beter wat zij voelt of moet voelen dan zijzelf. Daarmee maak je mijn kritiek niet ongedaan.
Samira belil heeft dan niet en dan ook niets met de moslimfundamentalisten te maken. Samira belil is een slachtoffer van de moderne jongerencultuur maar in frankrijk wil men dat in de schoenschuiven van het een disrespect voor vrouwen dat in het geloof en in de cultuur zit van de noord-afrikaanse jongeren.
Ik walg van deze hypocriete osptelling en misbruik. Samira belil is dubbel slachtoffer waar de anti-islam aanhangers tot haar dood toe misbruik van maakten.
Zelfs na haar dood wordt ze er met de haren bijgesleept zodat ''de kring van 9'' als aasgieren over haar lijk de vreugdedans dansen en daarmee hun haatgekrijs de stille vrede doorsnijdt.
Geplaatst door Umarvlie
volgens mij issie gewoon een witte man van middelbare leeftijd die zich achter onschuldige schaapjes verbergt ... :giechel:
Boys will be boys.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Daarmee maak je mijn kritiek niet ongedaan. ...
Daarmee maak ik jouw gezwets wel degelijk ongedaan. Jij weet zeker dat Samira Bellil niet uit zichzelf bijv. anti-hoofddoek is, maar dat haar dat is ingefluisterd. Je doet het hier weer: nou is ze weer slachtoffer van. Alles, maar dan ook alles uit de kast halen om de autonomie en het zelfstandig kritisch denkvermogen van een/de vrouw te ontkennen. Alles verzonnen.
Je commentaar is totaal niet terzake doend.
Zwarte Schaap
21-12-04, 16:02
Geplaatst door mark61
Daarmee maak ik jouw gezwets wel degelijk ongedaan. Jij weet zeker dat Samira Bellil niet uit zichzelf bijv. anti-hoofddoek is, maar dat haar dat is ingefluisterd. Je doet het hier weer: nou is ze weer slachtoffer van. Alles, maar dan ook alles uit de kast halen om de autonomie en het zelfstandig kritisch denkvermogen van een/de vrouw te ontkennen. Alles verzonnen.
Je commentaar is totaal niet terzake doend.
Ja dat weet ik zeker, Haar verkrachtingen en misbruik hebben niets te maken met het feit dat ze wel of geen hijaab droeg en/of dat het door de Islam is gekomen.
De moderne jongrencultuur met hiphop met drank, drugs en alcohol en vrije sex heeft geleid tot haar misbruik.