Afrux
14-08-04, 14:31
www.abin.nu
Festival of betoging?
De eerste editie van het Festival Timitar, dat van 7 tot 11 juli 2004 plaats vond in Agadir, werd bezocht door honderdduizenden mensen en is daarmee een groot succes geworden. Terwijl een paar jaar geleden een grote oosters georiënteerde festival, die georganiseerd is door een Arabisch televisienet, totaal mislukt is. Agadir is een unieke stad en onderscheidt zich van andere steden. Het is de enige stad in Marokko waar in alle restaurants de recepten ook in het Duits op de menu’s staan. De stad waar je in de uitgangsgelegenheden hele jaar door Amazigh en westerse muziek elkaar hoort afwisselen. De stad waar de Tamazight cultuur de culturen van de wereld verwelkomt.
Aziz Akhennouch verklaart op de persconferentie van Timitar, dat de Amazigh cultuur de wereld uitnodigt om onderdeel te zijn van het festival. Akhennouch vindt het een noodzaak om Tamazight cultuur te promoten en te bevorderen. Het budget van 800 duizend dollar is voor een belangrijk deel verzorgd door de provincie van Agadir en zijn bedrijf Afriquia.
Het is 8 uur ‘s avonds, de menigte wacht op de komst van de prins van Marokko (Rachid), die officieel aanwezig zal zijn bij de opening. Het is opvallend stil, de politie keek werkloos toe. Toch was er duidelijk ongeduld af te lezen van de gezichten van het publiek. De bezoekers verlangden naar de komst van twee Amazigh sterren en symbolen van de strijd voor culturele en taalkundige rechten van Imazighen, Idir en Abdelhadi Iggut van de groep Izenzaren. De prins arriveert, het festival wordt geopend, Idir verschijnt op het podium en lanceerde een Azul richting het publiek. De ontroering bereikte zijn hoogtepunt, een betoging is geboren. De eis voor culturele en taalkundige rechten van Imazighen voerde de toon. Meer dan 30000 bezoekers scandeerden slagzinnen zoals: “Tamazight is een nationale taal en zal officieel erkend worden”, “zolang er Imazighen zijn, zal er Tamazight zijn”, etc. Het tijdschrift Telquel Nr 135, dat in Marokko wordt uitgegeven, schrijft dat de prins hoogstens een half uur is gebleven. Was hij niet tevreden met het protest? zoals sommige beweren. Nadat hij de scčne had verlaten, kwam het publiek op gang. De slagzinnen waren gereduceerd tot een veelzeggende slogan: “Tamazight Officiële taal”.
De kwestie over de grondwetherziening komt steeds vaker aan bod in Marokko. De Amazigh beweging neemt daar een avant-gardistische plaats en een belangrijke positie in. De officiële erkenning van het Tamazight naast het Arabisch en de wettelijke bescherming van deze millennia oude taal, zijn een van de belangrijkste eisen. Daar en tegen spreken de islamitische partijen in Marokko zich tegen een grondwetherziening en daarmee bevestigen ze hun afkeer tegen het Tamazight.
Nadat de politieke situatie geschetst is om te begrijpen waarom een festival in een betoging kan ontaarden, gaan we terug naar de Agadir. Het is wederom een en al ontroering als beide sterren op het podium elkaar omhelzen. Zij hadden elkaar voor het laatst in Parijs in de jaren 70 ontmoet. Het is net of de twee grote steden van Tamazgha, Agadir en Tizi Ouezzu elkaar weer hebben gevonden. Zij zijn sinds decennia gescheiden door panarabisten, die van de Amazigh Sahara een Arabische republiek (Polisario) willen stichten. De Amazigh vlag komt overal te voorschijn. Waarvan het Blauwe de middellandse zee symboliseert, het groene Noord Afrika en geel voor de grote Afrikaanse woestijn staat, het domein van de Toureg. De “z” in Tifinagh vertegenwoordigt de Amazigh identiteit.
Het publiek is over het dolle heen, iedereen gooit de handen in de lucht met drie opgestoken vingers. Dit staat in het Tamazight symbool voor aarde, Taal en identiteit (akar, awal en Afgan) . De drie elementen die de mens vormen. De Amazigh (Vrije mens) eist zijn vrijheid, aarde en identiteit terug. De Marokkaanse machthebbers en de islamitische organisaties kunnen hun oren niet meer sluiten. Het weigeren van deze elementaire rechten zal Marokko op den duur verscheuren.
M. elouazguiti
Agadir le 11/07/2004
amazighworld
14 Aug 2004
Festival of betoging?
De eerste editie van het Festival Timitar, dat van 7 tot 11 juli 2004 plaats vond in Agadir, werd bezocht door honderdduizenden mensen en is daarmee een groot succes geworden. Terwijl een paar jaar geleden een grote oosters georiënteerde festival, die georganiseerd is door een Arabisch televisienet, totaal mislukt is. Agadir is een unieke stad en onderscheidt zich van andere steden. Het is de enige stad in Marokko waar in alle restaurants de recepten ook in het Duits op de menu’s staan. De stad waar je in de uitgangsgelegenheden hele jaar door Amazigh en westerse muziek elkaar hoort afwisselen. De stad waar de Tamazight cultuur de culturen van de wereld verwelkomt.
Aziz Akhennouch verklaart op de persconferentie van Timitar, dat de Amazigh cultuur de wereld uitnodigt om onderdeel te zijn van het festival. Akhennouch vindt het een noodzaak om Tamazight cultuur te promoten en te bevorderen. Het budget van 800 duizend dollar is voor een belangrijk deel verzorgd door de provincie van Agadir en zijn bedrijf Afriquia.
Het is 8 uur ‘s avonds, de menigte wacht op de komst van de prins van Marokko (Rachid), die officieel aanwezig zal zijn bij de opening. Het is opvallend stil, de politie keek werkloos toe. Toch was er duidelijk ongeduld af te lezen van de gezichten van het publiek. De bezoekers verlangden naar de komst van twee Amazigh sterren en symbolen van de strijd voor culturele en taalkundige rechten van Imazighen, Idir en Abdelhadi Iggut van de groep Izenzaren. De prins arriveert, het festival wordt geopend, Idir verschijnt op het podium en lanceerde een Azul richting het publiek. De ontroering bereikte zijn hoogtepunt, een betoging is geboren. De eis voor culturele en taalkundige rechten van Imazighen voerde de toon. Meer dan 30000 bezoekers scandeerden slagzinnen zoals: “Tamazight is een nationale taal en zal officieel erkend worden”, “zolang er Imazighen zijn, zal er Tamazight zijn”, etc. Het tijdschrift Telquel Nr 135, dat in Marokko wordt uitgegeven, schrijft dat de prins hoogstens een half uur is gebleven. Was hij niet tevreden met het protest? zoals sommige beweren. Nadat hij de scčne had verlaten, kwam het publiek op gang. De slagzinnen waren gereduceerd tot een veelzeggende slogan: “Tamazight Officiële taal”.
De kwestie over de grondwetherziening komt steeds vaker aan bod in Marokko. De Amazigh beweging neemt daar een avant-gardistische plaats en een belangrijke positie in. De officiële erkenning van het Tamazight naast het Arabisch en de wettelijke bescherming van deze millennia oude taal, zijn een van de belangrijkste eisen. Daar en tegen spreken de islamitische partijen in Marokko zich tegen een grondwetherziening en daarmee bevestigen ze hun afkeer tegen het Tamazight.
Nadat de politieke situatie geschetst is om te begrijpen waarom een festival in een betoging kan ontaarden, gaan we terug naar de Agadir. Het is wederom een en al ontroering als beide sterren op het podium elkaar omhelzen. Zij hadden elkaar voor het laatst in Parijs in de jaren 70 ontmoet. Het is net of de twee grote steden van Tamazgha, Agadir en Tizi Ouezzu elkaar weer hebben gevonden. Zij zijn sinds decennia gescheiden door panarabisten, die van de Amazigh Sahara een Arabische republiek (Polisario) willen stichten. De Amazigh vlag komt overal te voorschijn. Waarvan het Blauwe de middellandse zee symboliseert, het groene Noord Afrika en geel voor de grote Afrikaanse woestijn staat, het domein van de Toureg. De “z” in Tifinagh vertegenwoordigt de Amazigh identiteit.
Het publiek is over het dolle heen, iedereen gooit de handen in de lucht met drie opgestoken vingers. Dit staat in het Tamazight symbool voor aarde, Taal en identiteit (akar, awal en Afgan) . De drie elementen die de mens vormen. De Amazigh (Vrije mens) eist zijn vrijheid, aarde en identiteit terug. De Marokkaanse machthebbers en de islamitische organisaties kunnen hun oren niet meer sluiten. Het weigeren van deze elementaire rechten zal Marokko op den duur verscheuren.
M. elouazguiti
Agadir le 11/07/2004
amazighworld
14 Aug 2004