Marsipulami
19-08-04, 00:35
Rome zet asielzoekers uit stationsgebouw
,,Dit land vertrappelt mijn hoop''
Van onze redactrice in Italië
Hotel Africa moet dicht omdat de spoormaatschappij wil starten met de werken voor een nieuw Stazione Tiburtina.
© Espen Rasmussen
ROME - Italië worstelt met zijn vluchtelingen. In Rome zijn gisteren meer dan vijfhonderd kandidaat-asielzoekers, onder wie tientallen mannen uit Darfour, uit de spoorweggebouwen gezet waar ze noodgedwongen een thuis hadden gemaakt. Zij hadden geluk: ze kregen voorlopig elders onderdak. ,,De meesten moeten hun plan trekken. Italië heeft geen opvang die naam waardig.''
NIEMAND heeft oog voor het stervende poesje dat zit te zwijmelen in de gang. De bewoners van Khartoum, een van de twee bezette stationsgebouwen in het hart van Rome, hebben erger gezien, veel erger. Hun dorpen verbrand, zoals Mustafa Abubakar Salim; hun dochter vermoord zoals Suleiman Ahmad Hamid. Honderd mannen en één vrouw wonen in dit kleinste van de twee panden, en de meesten zeggen uit Darfour te komen, in Sudan, waar Janjaweed-milities, met de steun van de regering, volgens mensenrechtenorganisaties een campagne van etnische zuivering voeren tegen de zwart-Afrikaanse bevolking.
,,Ik kwam hier om een beetje hoop te vinden'', zegt Mustafa. ,,Maar ik heb er bijna geen meer. Italië heeft mijn hoop vertrappeld.''
Dinsdagavond laat sloeg het bericht van het stadsbestuur van Rome in als een bom in Khartoum, en in het grote gebouw van ,,Hotel Africa'' waar vierhonderd mensen wonen. Ze moesten eruit, en wel meteen. De spoorwegmaatschappij die de eigenaar is, begint in december te bouwen aan een gloednieuw Stazione Tiburtina dat het grootste van Rome moet worden. Zij had acht maanden geleden al willen beginnen met de nivelleringswerken, maar had gewacht, het lot van de vluchtelingen indachtig. Maar tijd is er niet meer.
Tegen het ochtendgloren gisteren was de ingang afgesloten en stonden de bussen klaar om de vluchtelingen weg te voeren naar andere opvangplaatsen. In de centrale hal van het grote gebouw is het een drukte van jewelste. Terwijl een grote groep Eritrese en Ethiopische bewoners nog discussieert over een actie ,,tot de finish'', zijn vele anderen hun boeltje al aan het pakken.
Het pakhuis is een wonder van menselijke inventiviteit. Deze loods, twee etages hoog, is omgevormd tot kleine huisjes, met karton, hout of golfplaat. Met vier tot acht wonen ze in zo'n compartiment. Grote huisnummers zijn op de deuren geschilderd, sloten beschermen de schaarse bezittingen. Er zijn twee ,,restaurants'' waar ook gewone Romeinen van Eritrese specialiteiten komen proeven voor twee euro; enkele bars, een kruidenierswinkeltje. Alle meubels hebben ze ergens van de straat geplukt. Behalve de eigenaar van een van de bars, die dinsdag pas voor het eerst gloednieuwe tafeltjes en stoelen had gekocht. ,,Het is een economische ramp voor de mensen die hier hun handeltje hebben opgezet'', zegt Alessandra Oglino van Artsen zonder Grenzen (AzG). De artsen-activisten verlenen sinds een jaar medische, sociale en legale bijstand aan de bewoners van Hotel Africa.
Het opvallende is dat het hier niet om mensen zonder papieren gaat. Dit is geen Sangatte, het illegalenkamp aan de rand van Calais waar tot vorig jaar honderden mensen verbleven in afwachting van een illegale overtocht naar Groot-Brittannië. ,,Op enkelen na zijn dit kandidaat-vluchtelingen'', zegt Oglino, mensen die een asielaanvraag hebben lopen, legaal in Italië zijn en voor wie de Italiaanse regering verantwoordelijk is. ,,Maar die heeft geen opvangbeleid die naam waardig'', zegt Oglino. De 4.500 mannen en vrouwen bijvoorbeeld die in gammele bootjes strandden op het eilandje Lampedusa, bezuiden Sicilië, deze zomer verbleven 20 tot 45 dagen in een asielcentrum waar er werd uitgemaakt of ze kandidaat-vluchteling werden of moesten vertrekken. De kandidaat-vluchtelingen moeten daarna echter grotendeels voor zichzelf zorgen.
Er is een nationaal plan voor de asielopvang in uitvoering. ,,Maar dat zou maar 10 procent van de 10.000 asielzoekers per jaar opvangen'', zegt Oglino. En dit terwijl Italië in vergelijking met andere grote landen als Groot-Brittannië of Duitsland veel minder kandidaat-vluchtelingen heeft. De bewoners van Hotel Africa hebben het geluk dat de linkse burgemeester van Rome Walter Veltroni hun een warm hart toedraagt. Ze krijgen een nieuw dak boven het hoofd. Niet dat ze moeten vertrekken is voor AzG-Italië het probleem - ,,het is beter zo, dit is een vreselijk oord'' - wel dat ze zo weinig tijd krijgen om het voor te bereiden. ,,Velen van hen zijn al getraumatiseerd. En nu moeten ze hun hele leven op een dag omgooien.'' Volgens Maurizio Saggion, medewerker van de burgemeester, wilde de stad vooral vermijden dat er in de aanloop naar de deadline nog veel meer mensen zouden bijkomen. Maar AzG wijst op de vele tientallen die er nu niet zijn, omdat ze in het zwart aan het werk zijn in de tomatenpluk in Puglia. ,,Kandidaat-vluchtelingen mogen niet werken en hoe komen ze anders aan geld? Niet van de regering. Zij gaan nu toch dit gebouw niet platgooien met hun bezittingen erin? Het is al wat ze hebben.''
Rome zegt dat wie terugkomt van zijn tijdelijke job, nog geholpen zal worden. Terwijl het grote gebouw tegen de namiddag zo goed als leeg was, weigerden de bewoners van Khartoum te vertrekken. Rome lijkt niet van plan de zaken op de spits te drijven en onderhandelt rustig over een oplossing. ,,Wij hebben de plek gezien die ze voorstelden'', zegt Suleiman. ,,Een soort gevangenis, waar we om acht uur 's morgens buiten moeten en pas 's avonds weer binnen mogen. Dat kan niet. Wij moeten nieuwkomers deftig kunnen ontvangen.''
19/08/2004 Isa Van Dorsselaer
©Copyright De Standaard
,,Dit land vertrappelt mijn hoop''
Van onze redactrice in Italië
Hotel Africa moet dicht omdat de spoormaatschappij wil starten met de werken voor een nieuw Stazione Tiburtina.
© Espen Rasmussen
ROME - Italië worstelt met zijn vluchtelingen. In Rome zijn gisteren meer dan vijfhonderd kandidaat-asielzoekers, onder wie tientallen mannen uit Darfour, uit de spoorweggebouwen gezet waar ze noodgedwongen een thuis hadden gemaakt. Zij hadden geluk: ze kregen voorlopig elders onderdak. ,,De meesten moeten hun plan trekken. Italië heeft geen opvang die naam waardig.''
NIEMAND heeft oog voor het stervende poesje dat zit te zwijmelen in de gang. De bewoners van Khartoum, een van de twee bezette stationsgebouwen in het hart van Rome, hebben erger gezien, veel erger. Hun dorpen verbrand, zoals Mustafa Abubakar Salim; hun dochter vermoord zoals Suleiman Ahmad Hamid. Honderd mannen en één vrouw wonen in dit kleinste van de twee panden, en de meesten zeggen uit Darfour te komen, in Sudan, waar Janjaweed-milities, met de steun van de regering, volgens mensenrechtenorganisaties een campagne van etnische zuivering voeren tegen de zwart-Afrikaanse bevolking.
,,Ik kwam hier om een beetje hoop te vinden'', zegt Mustafa. ,,Maar ik heb er bijna geen meer. Italië heeft mijn hoop vertrappeld.''
Dinsdagavond laat sloeg het bericht van het stadsbestuur van Rome in als een bom in Khartoum, en in het grote gebouw van ,,Hotel Africa'' waar vierhonderd mensen wonen. Ze moesten eruit, en wel meteen. De spoorwegmaatschappij die de eigenaar is, begint in december te bouwen aan een gloednieuw Stazione Tiburtina dat het grootste van Rome moet worden. Zij had acht maanden geleden al willen beginnen met de nivelleringswerken, maar had gewacht, het lot van de vluchtelingen indachtig. Maar tijd is er niet meer.
Tegen het ochtendgloren gisteren was de ingang afgesloten en stonden de bussen klaar om de vluchtelingen weg te voeren naar andere opvangplaatsen. In de centrale hal van het grote gebouw is het een drukte van jewelste. Terwijl een grote groep Eritrese en Ethiopische bewoners nog discussieert over een actie ,,tot de finish'', zijn vele anderen hun boeltje al aan het pakken.
Het pakhuis is een wonder van menselijke inventiviteit. Deze loods, twee etages hoog, is omgevormd tot kleine huisjes, met karton, hout of golfplaat. Met vier tot acht wonen ze in zo'n compartiment. Grote huisnummers zijn op de deuren geschilderd, sloten beschermen de schaarse bezittingen. Er zijn twee ,,restaurants'' waar ook gewone Romeinen van Eritrese specialiteiten komen proeven voor twee euro; enkele bars, een kruidenierswinkeltje. Alle meubels hebben ze ergens van de straat geplukt. Behalve de eigenaar van een van de bars, die dinsdag pas voor het eerst gloednieuwe tafeltjes en stoelen had gekocht. ,,Het is een economische ramp voor de mensen die hier hun handeltje hebben opgezet'', zegt Alessandra Oglino van Artsen zonder Grenzen (AzG). De artsen-activisten verlenen sinds een jaar medische, sociale en legale bijstand aan de bewoners van Hotel Africa.
Het opvallende is dat het hier niet om mensen zonder papieren gaat. Dit is geen Sangatte, het illegalenkamp aan de rand van Calais waar tot vorig jaar honderden mensen verbleven in afwachting van een illegale overtocht naar Groot-Brittannië. ,,Op enkelen na zijn dit kandidaat-vluchtelingen'', zegt Oglino, mensen die een asielaanvraag hebben lopen, legaal in Italië zijn en voor wie de Italiaanse regering verantwoordelijk is. ,,Maar die heeft geen opvangbeleid die naam waardig'', zegt Oglino. De 4.500 mannen en vrouwen bijvoorbeeld die in gammele bootjes strandden op het eilandje Lampedusa, bezuiden Sicilië, deze zomer verbleven 20 tot 45 dagen in een asielcentrum waar er werd uitgemaakt of ze kandidaat-vluchteling werden of moesten vertrekken. De kandidaat-vluchtelingen moeten daarna echter grotendeels voor zichzelf zorgen.
Er is een nationaal plan voor de asielopvang in uitvoering. ,,Maar dat zou maar 10 procent van de 10.000 asielzoekers per jaar opvangen'', zegt Oglino. En dit terwijl Italië in vergelijking met andere grote landen als Groot-Brittannië of Duitsland veel minder kandidaat-vluchtelingen heeft. De bewoners van Hotel Africa hebben het geluk dat de linkse burgemeester van Rome Walter Veltroni hun een warm hart toedraagt. Ze krijgen een nieuw dak boven het hoofd. Niet dat ze moeten vertrekken is voor AzG-Italië het probleem - ,,het is beter zo, dit is een vreselijk oord'' - wel dat ze zo weinig tijd krijgen om het voor te bereiden. ,,Velen van hen zijn al getraumatiseerd. En nu moeten ze hun hele leven op een dag omgooien.'' Volgens Maurizio Saggion, medewerker van de burgemeester, wilde de stad vooral vermijden dat er in de aanloop naar de deadline nog veel meer mensen zouden bijkomen. Maar AzG wijst op de vele tientallen die er nu niet zijn, omdat ze in het zwart aan het werk zijn in de tomatenpluk in Puglia. ,,Kandidaat-vluchtelingen mogen niet werken en hoe komen ze anders aan geld? Niet van de regering. Zij gaan nu toch dit gebouw niet platgooien met hun bezittingen erin? Het is al wat ze hebben.''
Rome zegt dat wie terugkomt van zijn tijdelijke job, nog geholpen zal worden. Terwijl het grote gebouw tegen de namiddag zo goed als leeg was, weigerden de bewoners van Khartoum te vertrekken. Rome lijkt niet van plan de zaken op de spits te drijven en onderhandelt rustig over een oplossing. ,,Wij hebben de plek gezien die ze voorstelden'', zegt Suleiman. ,,Een soort gevangenis, waar we om acht uur 's morgens buiten moeten en pas 's avonds weer binnen mogen. Dat kan niet. Wij moeten nieuwkomers deftig kunnen ontvangen.''
19/08/2004 Isa Van Dorsselaer
©Copyright De Standaard