Dutroux mag zijn kinderen niet meer zien
Uitgegeven: 20 augustus 2004 13:47
BRUSSEL - Marc Dutroux, de tot levenslang veroordeelde Belgische kindermoordenaar, mag zijn twee eigen kinderen Andy (11) en Céline (8) niet meer zien. Dat heeft de jeugdrechter bepaald, meldt het tv-journaal van de VRT vrijdag. Het is in België zeer uitzonderlijk dat het bezoekrecht van de eigen kinderen wordt geweigerd.
Andy en Céline groeien op in een pleeggezin. Ze hebben een andere achternaam gekregen. Ze mogen wel op bezoek bij hun moeder, Michelle Martin, die eveneens veroordeeld is in de grote moord-, ontvoerings- en verkrachtingszaak.
(c) www.nu.nl
Tjezus, nooit geweten dat die creep kinderen had. Zal wel stom zijn da'k da niet wist. Maar het zal godomme je vader maar wezen...
Nee hoor Tomas,ik wist dat ook niet.....
Geplaatst door mulan
Nee hoor Tomas,ik wist dat ook niet.....
Dat jij dat ook niet wist, maakt mij niet opeens slim, hoor.
Geplaatst door Tomas
Dat jij dat ook niet wist, maakt mij niet opeens slim, hoor.
Ik dacht al dat het een geruststellende gedachte voor je zou zijn.....
Marsipulami
20-08-04, 22:19
Geplaatst door Tomas
Tjezus, nooit geweten dat die creep kinderen had. Zal wel stom zijn da'k da niet wist. Maar het zal godomme je vader maar wezen...
Er stond een heel uitgebreid (schokkend) interview met de zoon van Dutroux (Fédéric -° 1984) in de Standaard een tijd geleden. Die was twaalf en woonde bij zijn vader thuis toen de affaire dutroux losbrak. Maar ik merk dat het is weggehaald uit het standaardarchief.
De kinderen van Dutroux 5-03-'04
De zaak-Dutroux is iedereen bekend. Slechts een enkeling weet echter dat “het monster van Marcinelle” zelf ook kinderen heeft. En wel vijf. Dutroux heeft vier zonen en één dochter, geboren uit twee huwelijken.
De kinderen worden goed afgeschermd van de pers en gaan sinds enkele jaren door het leven met een andere achternaam.
Xavier en Dany
Samen met zijn eerste vrouw Françoise Dubois krijgt Marc Dutroux twee zonen: Xavier (geboren in mei 1979) en Dany (juli 1977). Voordat ze ter wereld komen, omschrijft Dutroux zichzelf als “de perfecte aankomende vader”. Na de geboorte heeft hij de kinderen liever “op een veilige afstand”. “Het zijn net larven”, aldus Dutroux over zijn zonen.
Hoewel het hem aan niets ontbreekt, wil hij zijn kinderen niet verwennen, naar eigen zeggen omdat ze zich dan later beter in de maatschappij zouden kunnen handhaven. Dutroux heeft bijvoorbeeld een eigen pot chocoladepasta, terwijl de kinderen zuinig moeten omgaan met een andere pot die was aangelengd met olijfolie.
Wanneer Dutroux en Dubois in 1983 scheiden, vecht Dutroux voor de voogdij over zijn kinderen. Niet omdat hij ze graag bij zich wil hebben, maar omdat hij dan een hogere uitkering krijgt. ”Voor Dutroux waren zijn kinderen een materieel bezit. Iets dat hem toebehoorde, maar waar hij zich vooral niet om wilde bekommeren”, aldus Daniël Plasman, de huidige echtgenoot van Françoise Dubois.
De twee jongens, die eigenlijk altijd bij hun moeder hebben gewoond, omschrijven Dutroux als “een agressieve, autoritaire man”. Dany en Xavier willen niets meer met hun vader te maken hebben.
Frédéric, Andy en Céline
Met Michelle Martin, die hij in 1988 huwt, krijgt Dutroux nog drie kinderen: Frédéric (geboren in juni 1984), Andy (september 1993) en Céline (november 1995).
Dutroux wil na de geboorte van zijn zonen koste wat kost een dochter. "Hij zei dat hij overwoog incest te plegen, om onze dochter te leren vrijen", aldus Martin. Wanneer ze in 1995 een meisje ter wereld brengt, toont Dutroux nauwelijks interesse in het kind.
De kinderen groeien op in een omgeving vol seks en geweld. Ze zien hoe hun vader regelmatig maîtresses mee naar huis neemt. Eén van hen, Monique W., wordt zelfs de beste vriendin van hun moeder.
Volgens een vriendin van het echtpaar worden de kinderen verwaarloosd. Ze worden blootgesteld aan agressie en geweld en zien hoe Dutroux de neus van zijn vrouw breekt. Eénmaal plant hij zelfs een vork in haar nek. De kinderen worden zelf ook geregeld afgeranseld, "met een dagquotum van vijftig slagen".
"Ik denk dat hij me nooit meer dan vijftig slagen per dag gegeven heeft. Soms moesten we daarom een heuse planning opmaken, een slagenplanning. Ik heb aan die dingen allesbehalve goede herinneringen", verklaarde de oudste zoon Frédéric onlangs.
Michelle Martin gedoogt de gewelddaden van haar man. Ze is bang voor hem. "Het was alsof mijn man me drogeerde. Hij hoefde er niet eens te zijn om controle over me te hebben. Hij zat in alle poriën van mijn huid, ik wist wat ik moest doen en denken, ik ademde Dutroux. Ik was zijn slaaf", aldus Martin in een interview met het Belgische tijdschrift Humo in 2003.
Frédéric getuigt
Over de kinderen van Dutroux is maar weinig bekend. Een Vlaamse journaliste slaagde er onlangs toch in Frédéric Dutroux te strikken voor een exclusief interview. Daarin vertelt hij dat hij nauwelijks 1 jaar oud is als zijn moeder hem alleen thuis laat, terwijl ze samen met haar man meisjes gaat ontvoeren.
Frédéric groeit op in tehuizen en pleeggezinnen. Hij verblijft in 5,5 jaar tijd in vier verschillende pensions. Psychiaters omschrijven hem in 1996, hij is dan 12 jaar oud, als een gehoorzaam, intelligent en creatief kind.
Over de arrestatie van zijn vader in 1996 zegt hij: “Ik begreep niet wat er opeens gebeurde. Ik was als kind heel ver van de realiteit verwijderd. Ik zat in een heel groot isolement.”
In tegenstelling tot de kinderen uit het eerste huwelijk van Dutroux heeft Frédéric nog regelmatig contact met zijn vader. Dutroux belt hem eens in de twee weken. Michelle Martin heeft wekelijks telefonisch contact met haar zoon. Contact met zijn overige familieleden heeft Frédéric niet. In een interview met een Belgische krant reageerde hij zelfs verbaasd toen hem verteld werd dat zijn grootvader nog leefde en in Gent woonde.
Over de daden van zijn vader zei hij: “Mijn vader is altijd gestoord geweest. Hij heeft een soort overlevingsdrang, die aan zijn kant van de familie van generatie op generatie is doorgegeven. Mensen lijden in zijn familie. Ze zijn er allemaal gestoord. Het zijn verworpenen. Maar ik denk niet dat mijn ouders slechte mensen zijn, de ene noch de andere.”