Bekijk Volledige Versie : Hoe gaat 't in Irak?
Hoe gaat 't in Irak? 11-08-'04
Door Charles Groenhuijsen
Toen mijn vrouw en ik in 1986 voor 't eerst in Washington gingen wonen, was de stad er slecht aan toe. In het Witte Huis regeerde de immer goed geluimde Ronald Reagan. Maar letterlijk op schootsafstand vielen er dagelijks doden. Dat was de bedompte achterkant van het blije 'It’s morning again in America' waarmee Reagan de verkiezingen won.
Washington was Murder Capital of The Nation. Nergens in Amerika vielen zo veel doden door vuurwapengeweld. En wij gingen daar vrijwillig naar toe en we hadden daar nog echt zin in ook!
En nog erger: door mijn werk voor het Journaal bracht ik zelf het immer treurige nieuws over dat massale bloedvergieten in de Nederlandse huiskamers. Leg dat maar eens uit aan het bezorgde thuisfront. Ouders en vrienden in het verre Nederland keken verbijsterd toe.
Ons antwoord was steevast: "Kom maar kijken in ons groene suburbia-paradijsje. We zitten er patent bij. Heel veilig. Lekker rustig. De enige buurtoverlast is de eekhoornplaag." Een paar mijl verderop droop het bloed van de muren maar wij woonden in onze Amerikaanse idylle van lommerrijke lanen met witte, houten huizen die de doorsnee-Nederlander alleen uit films kent.
Ik moet daar vaak aan denken als ik over Irak lees. Hoe vertekenend is de journalistiek? Vertellen de voorpagina’s en tv-journaals het hele verhaal? Hoeveel Irakezen leven in permanente angst? Hoeveel van de 25 miljoen Irakezen leven heel vreedzaam en zien alleen op televisie de beelden van de wrede chaos in hun land? Ik bedoel: hoe goed of hoe slecht gaat het eigenlijk met Irak?
Als Amerika-correspondent ga ik daar niet over. Maar ik ben wel stikbenieuwd naar het antwoord op die vraag. Dat bepaalt immers voor een groot deel de kansen van George Bush en John Kerry. Ik klik af en toe eens wat rond op internet, maar beland steevast bij websites van de Amerikaanse regering. Wat geloof je wel? En wat niet?
Het eerbiedwaardige en allesbehalve Bush-vriendelijke Brookings Institute hier in Washington biedt uitkomst. Enkele onderzoekers hebben in de New York Times in een heldere en heel feitelijke grafiek uiteen gezet hoe het in Irak gaat. Kijk vooral zelf. Want goed of slecht? Kwestie van smaak. Zeker is dat fervente voor- én tegenstanders van de Irak-oorlog die grafiek boven hun bed moeten plakken.
Ik kom voorzichtig tot deze slotsom: Ja, het gaat – hoewel langzaam - beter. Er zijn duizenden scholen gerepareerd. Veel meer Irakezen hebben benzine, stroom, telefoon en water. De olie-export stijgt. De werkloosheid daalt. En – heel belangrijk – tussen de 70 en 80 procent van de Irakezen heeft vertrouwen in de nieuwe regering en verwacht dat het leven zal verbeteren.
Maar er is ook slecht nieuws: het aantal gewelddadige opstandelingen is sterk gestegen. Er vallen elke dag doden. Er zijn ontvoeringen. Aanslagen op olie- en gasleidingen nemen toe. En er zijn weliswaar 3000 scholen gerepareerd. Maar er blijven er 9000 over waar niks aan is gedaan. Van gezondsheidsklinieken is één zesde gerepareerd. De rest niet. Irak schreeuwt om hulp.
Waarom is er geen wereldwijde inspanning (Europa voor de verandering een keertje voorop misschien?) om de hoop van al die miljoenen Irakezen te verwezenlijken? Waarom kijkt de rest van de wereld gehuld in "Weg-met-Bush"-spandoeken werkeloos toe? Willen we eigenlijk wel dat het goed gaat met Irak? Ik betwijfel het soms. Of blijven we zeggen: Bush loog over die massavernietingswapens; laat die Irakezen dus maar lekker stikken daar.
Ik kijk uit het raam van mijn werkkamer. We wonen weer comfortabel in zo'n groene buurt met sierlijke 'colonial' huizen. De eekhoornplaag is niet voorbij. De moordpartijen in Washington evenmin. Het gaat wel beter met de stad. Minder armoede. Minder doden. Maar het zijn er nog altijd te veel.
Aan de arme kant van Washington zullen ze vast nooit de welvarende rust kennen van ons bedaarde, blanke stadsdeel. Maar in die arme wijken vechten wel elke dag weer vaders, moeders, politiemensen, hulpverleners, dominees en dokters voor een beter bestaan. Omdat ze er in geloven.
Dominee Jesse Jackson zou strijdbaar uitroepen: Keep Hope Alive! Hoe vertaal je dat voor Irakezen?
Geplaatst door Orakel
Hoe gaat 't in Irak? 11-08-'04
Door Charles Groenhuijsen
Toen mijn vrouw en ik in 1986 voor 't eerst in Washington gingen wonen, was de stad er slecht aan toe. In het Witte Huis regeerde de immer goed geluimde Ronald Reagan. Maar letterlijk op schootsafstand vielen er dagelijks doden. Dat was de bedompte achterkant van het blije 'It’s morning again in America' waarmee Reagan de verkiezingen won.Washington was Murder Capital of The Nation. Nergens in Amerika vielen zo veel doden door vuurwapengeweld. En wij gingen daar vrijwillig naar toe en we hadden daar nog echt zin in ook! En nog erger: door mijn werk voor het Journaal bracht ik zelf het immer treurige nieuws over dat massale bloedvergieten in de Nederlandse huiskamers. Leg dat maar eens uit aan het bezorgde thuisfront. Ouders en vrienden in het verre Nederland keken verbijsterd toe. Ons antwoord was steevast: "Kom maar kijken in ons groene suburbia-paradijsje. We zitten er patent bij. Heel veilig. Lekker rustig. De enige buurtoverlast is de eekhoornplaag." Een paar mijl verderop droop het bloed van de muren maar wij woonden in onze Amerikaanse idylle van lommerrijke lanen met witte, houten huizen die de doorsnee-Nederlander alleen uit films kent. Ik moet daar vaak aan denken als ik over Irak lees. Hoe vertekenend is de journalistiek? Vertellen de voorpagina’s en tv-journaals het hele verhaal? Hoeveel Irakezen leven in permanente angst? Hoeveel van de 25 miljoen Irakezen leven heel vreedzaam en zien alleen op televisie de beelden van de wrede chaos in hun land? Ik bedoel: hoe goed of hoe slecht gaat het eigenlijk met Irak?Als Amerika-correspondent ga ik daar niet over. Maar ik ben wel stikbenieuwd naar het antwoord op die vraag. Dat bepaalt immers voor een groot deel de kansen van George Bush en John Kerry. Ik klik af en toe eens wat rond op internet, maar beland steevast bij websites van de Amerikaanse regering. Wat geloof je wel? En wat niet?Het eerbiedwaardige en allesbehalve Bush-vriendelijke Brookings Institute hier in Washington biedt uitkomst. Enkele onderzoekers hebben in de New York Times in een heldere en heel feitelijke grafiek uiteen gezet hoe het in Irak gaat. Kijk vooral zelf. Want goed of slecht? Kwestie van smaak. Zeker is dat fervente voor- én tegenstanders van de Irak-oorlog die grafiek boven hun bed moeten plakken. Ik kom voorzichtig tot deze slotsom: Ja, het gaat – hoewel langzaam - beter. Er zijn duizenden scholen gerepareerd. Veel meer Irakezen hebben benzine, stroom, telefoon en water. De olie-export stijgt. De werkloosheid daalt. En – heel belangrijk – tussen de 70 en 80 procent van de Irakezen heeft vertrouwen in de nieuwe regering en verwacht dat het leven zal verbeteren.Maar er is ook slecht nieuws: het aantal gewelddadige opstandelingen is sterk gestegen. Er vallen elke dag doden. Er zijn ontvoeringen. Aanslagen op olie- en gasleidingen nemen toe. En er zijn weliswaar 3000 scholen gerepareerd. Maar er blijven er 9000 over waar niks aan is gedaan. Van gezondsheidsklinieken is één zesde gerepareerd. De rest niet. Irak schreeuwt om hulp.Waarom is er geen wereldwijde inspanning (Europa voor de verandering een keertje voorop misschien?) om de hoop van al die miljoenen Irakezen te verwezenlijken? Waarom kijkt de rest van de wereld gehuld in "Weg-met-Bush"-spandoeken werkeloos toe? Willen we eigenlijk wel dat het goed gaat met Irak? Ik betwijfel het soms. Of blijven we zeggen: Bush loog over die massavernietingswapens; laat die Irakezen dus maar lekker stikken daar. Ik kijk uit het raam van mijn werkkamer. We wonen weer comfortabel in zo'n groene buurt met sierlijke 'colonial' huizen. De eekhoornplaag is niet voorbij. De moordpartijen in Washington evenmin. Het gaat wel beter met de stad. Minder armoede. Minder doden. Maar het zijn er nog altijd te veel. Aan de arme kant van Washington zullen ze vast nooit de welvarende rust kennen van ons bedaarde, blanke stadsdeel. Maar in die arme wijken vechten wel elke dag weer vaders, moeders, politiemensen, hulpverleners, dominees en dokters voor een beter bestaan. Omdat ze er in geloven. Dominee Jesse Jackson zou strijdbaar uitroepen: Keep Hope Alive! Hoe vertaal je dat voor Irakezen?
Is dit echt van Charles Groenhuijsen? :bril:
waar is het web-adres onderin of de naam van de krant er bovenop!??
De bron van dit artikel??
een "amerika-correspondent" enzo een naive artikel??
of heb je je laten verleiden door sommige texten op deze site en kom je met dit?
als ik er zin in krijg, zoek ik dat uit,(uiteraard nadat je de bron van dat artikel gemeld hebt).
persoonlijk vind ik Max Westerman ietstje beter dan Charles.
(maar dat staat apart van dit artikel!)
Het is in ieder geval de product van een kop met zijn eigen bonte imagination.
dat opzich vraagt om er bij still te staan(als maar heel even)!
aan (niet Charles), maar een zekere X of Y;
:haha:
is dit een provocatie?
Dan vind ik het nix!! :watte?:
meen je dat wat je "schrijft"(naast elkaar zet)?
Dan vind ik een interessante stuk om over na te denken!
imaginations zijn altijd welkom!!
maar je zou beter moeten oppassen dat we voortaan op die web site niet hoeven gecensureed te worden,... aangezien die er goed in zijn!!
de text is voor een grote deel imagination (bijv. zowel het leven in US als in Irak).
als een buitenlandse correspondent, heb je een heel drukke, rotte en machinale leven in US.(net als in Irak waar bijv. de grote electra-masten ruim een jaar na dato, nog steeds kapot op de grond liggen!
en waar de hoofd-stad(Baghdad), slechts 4 uur per dag electra heeft!!)
PS: dit stuk van "Charles", zou veel tiener-reacties aanlokken! :nerveus:
Geplaatst door Orakel
Hoe gaat 't in Irak? 11-08-'04
Door Charles Groenhuijsen
Toen mijn vrouw en ik in 1986 voor 't eerst in Washington gingen wonen, was de stad er slecht aan toe. In het Witte Huis regeerde de immer goed geluimde Ronald Reagan. Maar letterlijk op schootsafstand vielen er dagelijks doden. Dat was de bedompte achterkant van het blije 'It’s morning again in America' waarmee Reagan de verkiezingen won.
Washington was Murder Capital of The Nation. Nergens in Amerika vielen zo veel doden door vuurwapengeweld. En wij gingen daar vrijwillig naar toe en we hadden daar nog echt zin in ook!
En nog erger: door mijn werk voor het Journaal bracht ik zelf het immer treurige nieuws over dat massale bloedvergieten in de Nederlandse huiskamers. Leg dat maar eens uit aan het bezorgde thuisfront. Ouders en vrienden in het verre Nederland keken verbijsterd toe.
Ons antwoord was steevast: "Kom maar kijken in ons groene suburbia-paradijsje. We zitten er patent bij. Heel veilig. Lekker rustig. De enige buurtoverlast is de eekhoornplaag." Een paar mijl verderop droop het bloed van de muren maar wij woonden in onze Amerikaanse idylle van lommerrijke lanen met witte, houten huizen die de doorsnee-Nederlander alleen uit films kent.
Ik moet daar vaak aan denken als ik over Irak lees. Hoe vertekenend is de journalistiek? Vertellen de voorpagina’s en tv-journaals het hele verhaal? Hoeveel Irakezen leven in permanente angst? Hoeveel van de 25 miljoen Irakezen leven heel vreedzaam en zien alleen op televisie de beelden van de wrede chaos in hun land? Ik bedoel: hoe goed of hoe slecht gaat het eigenlijk met Irak?
Als Amerika-correspondent ga ik daar niet over. Maar ik ben wel stikbenieuwd naar het antwoord op die vraag. Dat bepaalt immers voor een groot deel de kansen van George Bush en John Kerry. Ik klik af en toe eens wat rond op internet, maar beland steevast bij websites van de Amerikaanse regering. Wat geloof je wel? En wat niet?
Het eerbiedwaardige en allesbehalve Bush-vriendelijke Brookings Institute hier in Washington biedt uitkomst. Enkele onderzoekers hebben in de New York Times in een heldere en heel feitelijke grafiek uiteen gezet hoe het in Irak gaat. Kijk vooral zelf. Want goed of slecht? Kwestie van smaak. Zeker is dat fervente voor- én tegenstanders van de Irak-oorlog die grafiek boven hun bed moeten plakken.
Ik kom voorzichtig tot deze slotsom: Ja, het gaat – hoewel langzaam - beter. Er zijn duizenden scholen gerepareerd. Veel meer Irakezen hebben benzine, stroom, telefoon en water. De olie-export stijgt. De werkloosheid daalt. En – heel belangrijk – tussen de 70 en 80 procent van de Irakezen heeft vertrouwen in de nieuwe regering en verwacht dat het leven zal verbeteren.
Maar er is ook slecht nieuws: het aantal gewelddadige opstandelingen is sterk gestegen. Er vallen elke dag doden. Er zijn ontvoeringen. Aanslagen op olie- en gasleidingen nemen toe. En er zijn weliswaar 3000 scholen gerepareerd. Maar er blijven er 9000 over waar niks aan is gedaan. Van gezondsheidsklinieken is één zesde gerepareerd. De rest niet. Irak schreeuwt om hulp.
Waarom is er geen wereldwijde inspanning (Europa voor de verandering een keertje voorop misschien?) om de hoop van al die miljoenen Irakezen te verwezenlijken? Waarom kijkt de rest van de wereld gehuld in "Weg-met-Bush"-spandoeken werkeloos toe? Willen we eigenlijk wel dat het goed gaat met Irak? Ik betwijfel het soms. Of blijven we zeggen: Bush loog over die massavernietingswapens; laat die Irakezen dus maar lekker stikken daar.
Ik kijk uit het raam van mijn werkkamer. We wonen weer comfortabel in zo'n groene buurt met sierlijke 'colonial' huizen. De eekhoornplaag is niet voorbij. De moordpartijen in Washington evenmin. Het gaat wel beter met de stad. Minder armoede. Minder doden. Maar het zijn er nog altijd te veel.
Aan de arme kant van Washington zullen ze vast nooit de welvarende rust kennen van ons bedaarde, blanke stadsdeel. Maar in die arme wijken vechten wel elke dag weer vaders, moeders, politiemensen, hulpverleners, dominees en dokters voor een beter bestaan. Omdat ze er in geloven.
Dominee Jesse Jackson zou strijdbaar uitroepen: Keep Hope Alive! Hoe vertaal je dat voor Irakezen?
Nee!
zelfs vind ik het als imagination ook nix,
het is stereotype, cliché...
net een kleine megaphone!
een goede imagination moet naar mijn smaak, Uniek zijn.
Geplaatst door Siah
Nee!
zelfs vind ik het als imagination ook nix,
het is stereotype, cliché...
net een kleine megaphone!
een goede imagination moet naar mijn smaak, Uniek zijn.
Maar hoe gaat het nu écht in Irak, ik vindt het een goede vraag. Ik vraag het me elke dag weer af. Is het zoals de media ons doen geloven, of is het veel erger, of juist niet?
Sip Ki Norkan
22-08-04, 18:05
Geplaatst door Lawrence
Maar hoe gaat het nu écht in Irak, ik vindt het een goede vraag. Ik vraag het me elke dag weer af. Is het zoals de media ons doen geloven, of is het veel erger, of juist niet?
Er wordt hier vaak gesteld dat de media alleen geïnteresseerd zijn in slecht nieuws, en dat dat de reden is dat Marokkanen zovaak in het nieuws komen. Ik neem aan dat die redenering dan ook op Irak van toepassing is, en dat het in werkelijkheid veel beter gaat dan de media ons voorschotelen.
Geplaatst door Lawrence
Maar hoe gaat het nu écht in Irak, ik vindt het een goede vraag. Ik vraag het me elke dag weer af. Is het zoals de media ons doen geloven, of is het veel erger, of juist niet?
beste Lawrence,
Hier een artikel van Robert Fisk (van Independent.co.uk ...die heeft ook eigene site,...je kan hem ook op 'zmag.org' vinden.
He is cool! (he is trouwens ook een schrijver)
(van die zeldzame journalisten).
Iraq to Explode
Can't Blair see that this country is about to explode? Can't Bush?
by Robert Fisk; The Independent ; August 03, 2004
Bagdhad: The war is a fraud. I'm not talking about the weapons of mass destruction that didn't exist. Nor the links between Saddam Hussein and al-Qaida which didn't exist. Nor all the other lies upon which we went to war. I'm talking about the new lies.
For just as, before the war, our governments warned us of threats that did not exist, now they hide from us the threats that do exist. Much of Iraq has fallen outside the control of America's puppet government in Baghdad but we are not told. Hundreds of attacks are made against US troops every month. But unless an American dies, we are not told. This month's death toll of Iraqis in Baghdad alone has now reached 700 - the worst month since the invasion ended. But we are not told.
The stage management of this catastrophe in Iraq was all too evident at Saddam Hussein's "trial." Not only did the US military censor the tapes of the event. Not only did they effectively delete all sound of the 11 other defendants. But the Americans led Saddam Hussein to believe - until he reached the courtroom - that he was on his way to his execution. Indeed, when he entered the room he believed that the judge was there to condemn him to death. This, after all, was the way Saddam ran his own state security courts. No wonder he initially looked "disorientated" - CNNs helpful description - because, of course, he was meant to look that way. We had made sure of that. Which is why Saddam asked Judge Juhi: "Are you a lawyer? ..Is this a trial?" And swiftly, as he realised that this really was an initial court hearing - not a preliminary to his own hanging - he quickly adopted an attitude of belligerence.
But don't think were going to learn much more about Saddam's future court appearances. Salem Chalabi, the brother of convicted fraudster Ahmad and the man entrusted by the Americans with the tribunal, told the Iraqi press two weeks ago that all media would be excluded from future court hearings. And I can see why. Because if Saddam does a Milosevic, he'll want to talk about the real intelligence and military connections of his regime - which were primarily with the United States.
Living in Iraq these past few weeks is a weird as well as dangerous experience. I drive down to Najaf. Highway 8 is one of the worst in Iraq. Westerners are murdered there. It is littered with burnt-out police vehicles and American trucks. Every police post for 70 miles has been abandoned. Yet a few hours later, I am sitting in my room in Baghdad watching Tony Blair, grinning in the House of Commons as if he is the hero of a school debating competition; so much for the Butler report.
Indeed, watching any Western television station in Baghdad these days is like tuning in to Planet Mars. Doesn't Blair realise that Iraq is about to implode? Doesn't Bush realise this? The American-appointed "government" controls only parts of Baghdad - and even there its ministers and civil servants are car-bombed and assassinated. Baquba, Samara, Kut, Mahmoudiya, Hilla, Fallujah, Ramadi, all are outside government authority. Iyad Allawi, the "Prime Minister," is little more than mayor of Baghdad. "Some journalists," Blair announces, "almost want there to be a disaster in Iraq." He doesn't get it. The disaster exists now.
When suicide bombers ram their cars into hundreds of recruits outside police stations, how on earth can anyone hold an election next January? Even the National Conference to appoint those who will arrange elections has been twice postponed. And looking back through my notebooks over the past five weeks, I find that not a single Iraqi, not a single American soldier I have spoken to, not a single mercenary - be he American, British or South African - believes that there will be elections in January. All said that Iraq is deteriorating by the day. And most asked why we journalists weren't saying so.
But in Baghdad, I turn on my television and watch Bush telling his Republican supporters that Iraq is improving, that Iraqis support the "coalition," that they support their new US-manufactured government, that the "war on terror" is being won, that Americans are safer. Then I go to an internet site and watch two hooded men hacking off the head of an American in Riyadh, tearing at the vertebrae of an American in Iraq with a knife. Each day, the papers here list another construction company pulling out of the country. And I go down to visit the friendly, tragically sad staff of the Baghdad mortuary and there, each day, are dozens of those Iraqis we supposedly came to liberate, screaming and weeping and cursing as they carry their loved ones on their shoulders in cheap coffins.
I keep re-reading Tony Blair's statement. "I remain convinced it was right to go to war. It was the most difficult decision of my life." And I cannot understand it. It may be a terrible decision to go to war. Even Chamberlain thought that; but he didn't find it a difficult decision - because, after the Nazi invasion of Poland, it was the right thing to do. And driving the streets of Baghdad now, watching the terrified American patrols, hearing yet another thunderous explosion shaking my windows and doors after dawn, I realise what all this means. Going to war in Iraq, invading Iraq last year, was the most difficult decision Blair had to take because he thought - correctly - that it might be the wrong decision. I will always remember his remark to British troops in Basra, that the sacrifice of British soldiers was not Hollywood but "real flesh and blood." Yes, it was real flesh and blood that was shed - but for weapons of mass destruction that weren't real at all.
"Deadly force is authorised," it says on checkpoints all over Baghdad. Authorised by whom? There is no accountability. Repeatedly, on the great highways out of the city US soldiers shriek at motorists and open fire at the least suspicion. "We had some Navy Seals down at our checkpoint the other day," a 1st Cavalry sergeant says to me. "They asked if we were having any trouble. I said, yes, they've been shooting at us from a house over there. One of them asked: That house? We said yes. So they have these three SUVs and a lot of weapons made of titanium and they drive off towards the house. And later they come back and say 'We've taken care of that.' And we didn't get shot at any more."
What does this mean? The Americans are now bragging about their siege of Najaf. Lieutenant Colonel Garry Bishop of the 37th Armoured Divisions 1st Battalion believes it was an "ideal" battle (even though he failed to kill or capture Muqtada Sadr whose "Mehdi army" were fighting the US forces). It was "ideal," Bishop explained, because the Americans avoided damaging the holy shrines of the Imams Ali and Hussein. What are Iraqis to make of this? What if a Muslim army occupied Kent and bombarded Canterbury and then bragged that they hadnt damaged Canterbury Cathedral? Would we be grateful?
What, indeed, are we to make of a war which is turned into a fantasy by those who started it? As foreign workers pour out of Iraq for fear of their lives, US Secretary of State Colin Powell tells a press conference that hostage-taking is having an "effect" on reconstruction. Effect! Oil pipeline explosions are now as regular as power cuts. In parts of Baghdad now, they have only four hours of electricity a day; the streets swarm with foreign mercenaries, guns poking from windows, shouting abusively at Iraqis who don't clear the way for them. This is the "safer" Iraq which Mr Blair was boasting of the other day. What world does the British Government exist in?
Take the Saddam trial. The entire Arab press - including the Baghdad papers - prints the judge's name. Indeed, the same judge has given interviews about his charges of murder against Muqtada Sadr. He has posed for newspaper pictures. But when I mention his name in The Independent, I was solemnly censured by the British Government's spokesman. Salem Chalabi threatened to prosecute me. So let me get this right. We illegally invade Iraq. We kill up to 11,000 Iraqis. And Mr Chalabi, appointed by the Americans, says I'm guilty of "incitement to murder." That just about says it all.
Geplaatst door Lawrence
Maar hoe gaat het nu écht in Irak, ik vindt het een goede vraag. Ik vraag het me elke dag weer af. Is het zoals de media ons doen geloven, of is het veel erger, of juist niet?
Hier een interview met twee vooraanstaande journalisten!!
R Fisk & J. Pilger
Published on Thursday, July 3, 2003 by Inter Press Service
Pilger & Fisk on Iraq Coverage:
The Real Danger Lies Within
by Gørill Hus and Guri Wiggen
OSLO - If the reality in Iraq is one thing and the reporting of it remains another, it is because much of the media wants it that way, say two leading journalists who have been reporting the 'other' side of the Iraq story.
The level of self-censorship in the media has risen not just during the Iraq war but also since 9/11, says Robert Fisk from The Independent newspaper published in Britain and John Pilger, Australian broadcaster and film-maker.
Pilger and Fisk both spoke to IPS on visits to Oslo. Pilger came to receive the $100,000 Sophie Prize for 30 years of work to expose deception and war against humanity. Fisk came to give a lecture at Fritt Ord, a Norwegian media foundation.
”Propaganda is not found just in totalitarian states,” Pilger says. ”There at least they know they are being lied to. We tend to assume it is the truth. In the U.S., censorship is rampant.”
Self-censorship, that is. This kind of self-censorship is an increasing problem, and leads to one-dimensional coverage that journalists must learn to transcend, Pilger says.
”The most important soldiers in the Iraq war were not the troops, but the journalists and the broadcasters,” Pilger says. ”Lies were transformed into themes for public debate. The true reason was of course--as we all now know--not to rid Iraq of Saddam Hussein and remove their alleged weapons of mass destruction, but to achieve the real Anglo-American aim; to capture an oil rich country and to control the Middle East.”
Self-censorship is a particular problem because of the ”myth of neutrality” around western media. ”When you declare yourself neutral, everybody else seems biased,” Pilger says. ”But as seen in the Iraq coverage and elsewhere, journalists very often assume the culture of the media institution and all its unwritten restrictions.”
But even the term self-censorship is not quite right, Pilger says, ”because many journalists are unaware that they are censoring themselves.”
Media organizations are now under tight control, Pilger says. Just five corporations rule the broadcasters in the United States. In Australia Rupert Murdoch controls 70 percent of the media. ”We live in an age of information,” he says. ”Yet the media is not attacking the ruling system. The media has never before been so controlled, and propaganda is all around. Most of us don't even see it.”
The three main dangers facing the world, he says, are silence, betrayal and power--and journalists can make silence dangerous.
Fisk says the story in Iraq most correspondents chose not to report was the ”bomb now, die later” policy through use of depleted uranium (DU). Since the Gulf war of 1991 the number of cancer patients had risen, and ”strange vegetables” had begun to appear on the market. The distortions were most likely to have been caused by use of DU, he says.
”I told my colleagues that this was an interesting story that should be reported,” Fisk says. ”But most of them said, honestly Bob, we do not want to write home about sick children. An official American military document states that DU dust can indeed be spread in battles and lead to serious illness in humans, but this is not reported.”
The public and civil society opposed the Iraq war because they understood the hidden agenda, but ”editors have a tendency to underestimate their readership,” he says. Readers are seen as ignorant or disinterested.
Self-censorship continues in Iraq after the war, and elsewhere, Fisk says. ”Many more people have died so far in the war against terrorism than on September 11 2001,” Fisk says. ”That is the story of our time, and very few are writing it.”
Twenty thousand people have died just in the Afghanistan war, seven times more than on September 11, Fisk says. This is just one example of the ”great power of silence that is threatening to dominate us all.”
Coupled with the self-censorship is the censorship being imposed on the Iraqi media, Fisk says. This too is not being reported adequately in the United States. The U.S. administration has set up a committee for press censorship in Iraq, which means the Iraqi press can publish anything to remind people about the terror of Saddam, but is not allowed to write freely about current events crucial to them and their future.
Pilger sees reason for optimism. ”There is a movement of resistance globally from the landless peoples movement in Brazil to the huge anti-war movement,” he says. ”Nothing like this has ever happened before in my lifetime.” The superpower in Washington is being challenged by the other superpower, he says; the superpower of public opinion.
Geplaatst door Lawrence
Maar hoe gaat het nu écht in Irak, ik vindt het een goede vraag. Ik vraag het me elke dag weer af. Is het zoals de media ons doen geloven, of is het veel erger, of juist niet?
Hier een andere artikel van Fisk,
An Illegal and Immoral War
Betrayed by Images of Our Own Racism
By ROBERT FISK
May 7, 2004
Counterpunch
First, our enemies created the suicide bomber. Now, we have our own digital suicide bomber, the camera. Just look at the way US army reservist Lynndie England holds the leash of the naked, bearded Iraqi. Take a close look at the leather strap, the pain on the prisoner's face. No sadistic movie could outdo the damage of this image. In September 2001, the planes smashed into the buildings; today, Lynndie smashes to pieces our entire morality with just one tug on the leash.
The Muslim suicide bomber cries Allahu Akbar, God is great. And what does Specialist Charles Graner--Lynndie's partner-in-crime, the man who appears in several of the torture photographs posing with Lynndie behind a pyramid of naked Iraqi prisoners--do back home in Pennsylvania. Why, his garden is plastered with a legend from the Book of Hosea, about sowing and righteousness and ploughing.
Could ever Islam have come so intimately into contact with the sexuality of the Old Testament? Could neo-conservative Christianity--Lynndie is also a churchgoer--have collided so violently, so revoltingly, so obscenely with Islam?
And who were the innocent in these vile photographs? The American torturers and humiliators? Or the Iraqi victims?
President Bush is fearful of Arab reaction to these pictures. Why? For a year now, Iraqis have been trying to tell journalists of the brutal treatment they are receiving at the hands of their occupiers. They don't need these incriminating photographs to prove to them what they already know to be true.
But, in the history of the Middle East, these pictures already have the status of those most damaging snapshots of the Vietnam war: the police chief in Saigon executing his Vietcong prisoner, the naked girl burnt by napalm, the pile of bodies at My Lai. For Arabs, read Deir Yassin and the corpses piled in the Palestinian refugee camp of Sabra and Chatila in 1982.
Not long after the occupation of Baghdad in April of last year, we got our hands on videotape of the whipping of Iraqi prisoners by Saddam's security police.
I'm not sure which circle of hell the victims were enduring in the 45 minutes of sadism which I still have on one tape. They are whipped, they are kicked into sewers and they cower like dogs. And why were these war crimes filmed? I thought at first that it was intended for the enjoyment of Saddam or his disgusting son Uday. But now I realise the videos were taken so that the prisoners could be humiliated. Their suffering, their pathetic pleas for mercy were to be recorded--to add the final layer of degradation to their fate. And now I realise, too, that the pictures of the Iraqis so cruelly treated--so tortured--by the Americans, were taken for precisely the same reason.
Someone decided that the photos would be the final straw, the breaking point, the moment of capitulation for these young men. Make them simulate oral sex. Make them look at the penis of their best friend. Get a girl to admire their attempted erection. This was truly Saddamite in its perversity. So let's, as the Americans say, get real. Who taught Lynndie and her boyfriend and the other American sadists of Abu Ghraib prison to do this?
I used to ask who taught the Syrian and Iraqi secret police to do this. The answer to the latter question was simple: the East German secret police. But the answer to the first question? Well, we have been told that there were "contracted" interrogators at Abu Ghraib.
I have reason to believe General Janis Karpinski, the luckless prison commander who is going to be dumped out of the army for interrogations over which she had no control, knew "outsiders" were questioning her inmates. She was never allowed into the interrogation room. And I can see why. So, no doubt, can she.
So who were these mysterious "interrogators"? If they were not CIA or FBI staff, who were they? Several names are already doing the rounds--journalists claim they have no final proof--and a number, I understand, hold more than one passport. Why were they brought to Abu Ghraib? Who brought them? How much are they paid? And who trained them?
Who taught them it was a good idea to get a girl to point at an Arab who was being forced to masturbate, to humiliate an Iraqi by hooding him with a girl's lingerie?
We are not just talking "sick" here. We're talking professionals. President Bush at last apologised yesterday to the Arab world for this filth--only, no doubt, because of the latest picture on the front of The Washington Post--but the constant, insistent refrain from US officers that these were a tiny group of unrepresentative Americans makes me very suspicious.
Lynndie and her boyfriend were not part of a "rogue" unit. They were told to do these despicable things. They were encouraged. This was an order from someone. Who? When can we see their pictures, their identity, their passports, their orders?
Yes, it's part of a culture, a long tradition that goes back to the Crusades; that the Muslim is dirty, lascivious, unChristian, unworthy of humanity--which is pretty much what Osama bin Laden (now forgotten by Mr Bush, I notice) believes about us Westerners. And our illegal, immoral, meretricious war has now brought forth the images that betray our racism.
The hooded man with the wires attached to his hands has now become an iconic portrait, every bit as memorable as the picture of the second aircraft flying into the World Trade Centre. No, of course, we haven't killed 3,000 Iraqis. We've killed many more. And the same goes for Afghanistan.
Geplaatst door Lawrence
Maar hoe gaat het nu écht in Irak, ik vindt het een goede vraag. Ik vraag het me elke dag weer af. Is het zoals de media ons doen geloven, of is het veel erger, of juist niet?
hier een andere artikel;
by Fisk
Seventeen months after the Anglo-American invasion
By RobertFisk July 08, 2004
UK Independent
Seventeen months after the Anglo-American invasion in which President George Bush promised to bring democracy to Iraq, the country's American-approved Prime Minister, Iyad Allawi, yesterday introduced legislation allowing the Iraqi authorities to impose martial law, curfews, a ban on demonstrations, the restriction of movement, phone-tapping, the opening of mail and the freezing of bank accounts.
Military leaders may be appointed to rule parts of Iraq. A temporary reinstatement of Saddam Hussein's death penalty is also now probable. Already, therefore, Iraq has begun to look just like any other Arab country. But the insurgency, which the laws are supposedly intended to break, exploded in gunfire in the very centre of Baghdad just as the new legislation was announced.
Incredibly, the fighting broke out in Haifa Street, in one of the busiest streets next to the Tigris river, as gunmen attacked Iraqi police and troops.
US helicopter gunships at roof-top height could be seen firing rockets at a building in the street which burst into flames. Bullets hissed across the Tigris and at least three soldiers, all believed to be Iraqis, were killed near the river bank.
The violence in the capital yesterday was impossible to avoid. It began with mortar attacks on the walled-off area where government officials live under American protection, one of the mortars falling close to Mr Allawi's home, another exploding beside a medical clinic close to his party headquarters. The explosions echoed over the city.
A bomb in a van, packed with shrapnel and artillery shells, was defused close to the government headquarters during the morning. Driving out of Baghdad at 11am, I saw another tremendous explosion blasting smoke and debris into the air close to an American convoy. US troops closed all highway bridges in the area in a desperate attempt to protect a long convoy of trucks and supplies moving into the city from the west. Traffic jams trailed for miles across Baghdad in 150F heat.
Many Iraqis may initially welcome the new laws. Security - or rather the lack of it - has been their greatest fear since the American military allowed thousands of looters to ransack Baghdad after last year's invasion. They have, anyway, lived under harsh "security" laws for more than two decades under Saddam. But the new legislation may be too late to save Mr Allawi's "new" Iraq.
For large areas of the country - including at least four major cities - are in the hands of insurgents. Hundreds of gunmen are believed to control Samara north of Baghdad; Fallujah and Ramadi - where four more US Marines were killed on Tuesday - are now virtually autonomous republics.
Bakhityar Amin, Iraq's new "minister of justice and human rights", a combination of roles unheard of anywhere else in the world, was chosen to announce the martial-law legislation. "The lives of the Iraqi people are in danger, in danger from evil forces, from gangs and from terrorists," he said. "We realise this law might restrict some liberties, but there are a number of guarantees. We have tried to guarantee justice and human rights."
The legislation was necessary to fight insurgents who were "preventing government employees from attending their jobs, preventing foreign workers from entering the country to help rebuild Iraq and ... to derail general elections."Iraq therefore entered into another fatal chapter of its history yesterday, and it didn't look much like democracy.
Ik kom voorzichtig tot deze slotsom: Ja, het gaat – hoewel langzaam - beter. Er zijn duizenden scholen gerepareerd. Veel meer Irakezen hebben benzine, stroom, telefoon en water. De olie-export stijgt. De werkloosheid daalt. En – heel belangrijk – tussen de 70 en 80 procent van de Irakezen heeft vertrouwen in de nieuwe regering en verwacht dat het leven zal verbeteren.
Volgens mij moet Charles vaker niet-Amerikaanse kranten lezen, want die 80 procent Iraqi's die vertrouwen zouden hebben in de Iraakse regering? Nou nee dus..
Het nieuwe Iraakse leger heeft er alvast geen zin in:
IRAQI DESERTION RATE EXCEEDS 80%
WASHINGTON [MENL] -- Iraq's security forces, ordered to prepare for an offensive against the Mahdi Army in Najaf, have been plagued by a desertion rate that exceeded 80 percent.
A U.S. report warned that Iraqi Interior Ministry troops remain unprepared to fight Shi'ite or Sunni insurgents and could not be deemed reliable. The report, published before the current showdown in Najaf, said the Iraqi Civil Defense Corps, renamed the Iraqi National Guard, has not been trained to fight insurgents armed with rocket-propelled grenades and heavy weapons.
http://www.menewsline.com/stories/2004/august/08_22_2.html
Ik denk dan ook dat dit artikel van charles een tijd terug is geschreven, misschien op de dag dat de macht werd overgedragen.
De huidige Iraakse regering is nu al betrapt op zoveel leugens, dat hun betrouwbaarheid nil zal zijn.
Kzie nu net dat het artikel is van 11-08-'04 . Kortom Charles.. minder Amerikaanse kranten lezen!
Hoe het met Irak gaat? Kijk maar in mijn sig. :cheefbek:
Geplaatst door BiL@L
Hoe het met Irak gaat? Kijk maar in mijn sig. :cheefbek:
Ze klopt niet echt. Er zijn al raporten die het hebben over 37,000+ doden :(
4 U.S. Marines Killed in Iraq Incidents
By ABDUL HUSSEIN AL-OBEIDI Associated Press Writer
U.S. warplanes bombed Najaf's Old City and troops clashed with Shiite militiamen Sunday amid fears a plan to end the standoff could collapse. An Iraqi mediator pleaded for radical cleric Muqtada al-Sadr to pull his fighters from the revered shrine at the center of the crisis.
Meanwhile, four U.S. Marines assigned to the 1st Marine Expeditionary Force have been killed in separate incidents in Iraq's volatile Anbar province, the military announced.
8/22/2004 12:10:00 PM
Soldier Killed in Convoy Blast in Iraq
35 minutes ago
MOSUL, Iraq - A roadside bomb detonated near a U.S. military convoy on Sunday outside the northern city of Mosul, killing one U.S. soldier and wounding another, the military said. Two Iraqi children were injured in the blast, said Dr. Mohammed Ahmed of al-Jumhuri hospital. http://story.news.yahoo.com/news?tmpl=story&u=/ap/20040822/ap_on_re_mi_ea/iraq_car_bomb&cid=540&ncid=1473
Sip Ki Norkan
22-08-04, 20:04
Geplaatst door Spoetnik
Ze klopt niet echt. Er zijn al raporten die het hebben over 37,000+ doden :(
Misschien kloppen die rapporten juist wel niet.
Ik ben ook wel benieuwd hoe die rapporten zijn samengesteld. De laatste tijd komen veel onschuldige burgers om het leven door aanslagen van het verzet, het zou niet eerlijk zijn om die doden op te tellen bij het aantal doden dat door acties van coalitietroepen is omgekomen.
Geplaatst door Sip Ki Norkan
Misschien kloppen die rapporten juist wel niet.
Ik ben ook wel benieuwd hoe die rapporten zijn samengesteld. De laatste tijd komen veel onschuldige burgers om het leven door aanslagen van het verzet, het zou niet eerlijk zijn om die doden op te tellen bij het aantal doden dat door acties van coalitietroepen is omgekomen.
afgelopen weekend alleen al zijn er meer dan 500 Iraki's omgekomen in Najaf, Bagdad, Amarah, Hillah, Karbala, Basra, Mosul, Baquba, Fallujah en Ramadi. De meesten door Amerikaanse bombardementen.
Geplaatst door Spoetnik
Ze klopt niet echt. Er zijn al raporten die het hebben over 37,000+ doden :(
Dat zou heel goed kunnen, want die aantallen die bij mij steeds automatisch geupdate worden, zijn alleen de 'reported' waarvan zij op de hoogte zijn.
Kijk hier maar in de database:
http://www.iraqbodycount.net/bodycount.htm
Sip Ki Norkan
22-08-04, 20:19
Geplaatst door Spoetnik
afgelopen weekend alleen al zijn er meer dan 500 Iraki's omgekomen in Najaf, Bagdad, Amarah, Hillah, Karbala, Basra, Mosul, Baquba, Fallujah en Ramadi. De meesten door Amerikaanse bombardementen.
Het gros hiervan zijn leden van Al Sadr's milities, die reken ik niet tot onschuldige burgers.
Geplaatst door Sip Ki Norkan
Het gros hiervan zijn leden van Al Sadr's milities, die reken ik niet tot onschuldige burgers.
Hoe weet jij dat zo zeker? Dat het "gros" AlSadrs mannen waren.
Van de Amerikanen weten we dat ze met grof geschut schieten namelijk.
Geplaatst door Siah
Is dit echt van Charles Groenhuijsen? :bril:
waar is het web-adres onderin of de naam van de krant er bovenop!??
De bron van dit artikel??
Y u p
http://www.nos.nl/nieuws/achtergronden/amerikakiest/charles_1108.html
Geplaatst door Orakel
Y u p
http://www.nos.nl/nieuws/achtergronden/amerikakiest/charles_1108.html
shit!
maar toch blijft de text een goedkope imagination.
hij zegt zelf ook dat hij bepaalde dingen niet of anders gaat rapporteren omdat...
terwijl hij juist daar in US zit om als een trouwe vertegenwoordiger van het volk, de dingen te rapporteren en niet te manipuleren.
trouwens wordt hij zelf Gevoed door de rapporten van andere media giganten in US, en het is heel anders dan dat je zelf in front-line bent!
Geplaatst door Spoetnik
Ze klopt niet echt. Er zijn al raporten die het hebben over 37,000+ doden
:maf3:
Geplaatst door Sip Ki Norkan
Misschien kloppen die rapporten juist wel niet.
Ik ben ook wel benieuwd hoe die rapporten zijn samengesteld. De laatste tijd komen veel onschuldige burgers om het leven door aanslagen van het verzet, het zou niet eerlijk zijn om die doden op te tellen bij het aantal doden dat door acties van coalitietroepen is omgekomen.
hij zei 'Up to 11000'.
en i think, bedoelt hij het aantal die alleen door bezetters vermoord zijn en niet door de irakse "army", (hoewel de Irakse politicie door de US gecommandeerd worden),
terwijl juist die laatste heavy confrontatie, is Vooral tussen Irakeze polities en de "rebels" geweest.
(dat artikel is van 20 dagen geleden, terwijl daar ieder seconde iets geks Kan gebeuren)
ik had al gehoord over 37000 en zelfs 50000,
en Iraqbodycount-web "site" had ik ook al gezien. zelfs daar stond 13600+...
maar ja,
of je kan zo een solide artikels, met een naive competitievormige twist over de getalen(alsof je over sinasappelen hebt), onder twijvel brengen, is de vraag!
het getal 37000 is als eerst door Irakse "overheid" zelf naar buiten gebracht. (hetzij door bezetters, of door Irakse "army").
maar zoals J Pilger zegt: "door de totale chaos is het niet mogelijk om precies te weten hoeveel er vrmoord gegaan zijn".
ik heb trouwens ook en artikel gelezen die het aantal amerikanse doden op 2000+ inschat. terwijl voor de US-adminstratie is iedere dood een grote klap en die zeggen rond 1050(of die 2000+ correct is, weet ik niet).
maar ik weet wel dat sommige zuid-amerikanen en ..die in US een verblijfsvergunning aanvragen(nieuwkomers), moeten ze min. 1 jaar daarvoor in front gaan vechten. als die de tijdstip 1 jaar niet halen, worden ze vaak niet meegeteld met andere doden.
Om te weten of een journalist oprecht is, moet je hem onderzoeken en volgen.
ik ken die twee al heel lang.(het hele wereld kent ze en weet hoe ze zijn).
als je hun oude artikels van tientalle jaren geleden gaat opzoeken en lezen, merk je van zelf hoe hun brichtgeving is.
bijv. tijdens de VietnamWar,
je moet wat die toen zeiden en geschreven, met algemeen bekende feiten van nu, vergelijken en aan proef stellen.
hun artikels zit vol van detail en messages!
ik blijf erbij dat de artikel van 'charles groenhuijsen', Imaginair is.
volgens mij weet hij wel hoe ongeveer daar gaat.
maar de economische belangen zijn hoog, dus...misinformatie...
anders raakt hij zijn baantje kwijt!!
een journalist is ongeveer gelijk aan dokter. als je kanker krijgt en je laat je door een arts onderzoeken; wil je daarna precies weten wat er met jou aan de hand is en hoe je het moet aan pakken.
Mag die arts na onderzoek tegen jou zeggen dat je verkouden bent en dat dat niets bijzonders is??
de journalisten zijn (vooraal tegenwordig) het geweten van de natie!
kan je na gaan hoe de ministers op basis van dat soort brichtgeving (gemanipuleerd en geknipt)met de "nieuwe beleiden" doen!
ik verbaas me niet dat de oude minister van buitenlandse zaken(de hoop scheffer) op basis van dat soort brichtgeving de ned. in een invasie betroken heeft.
en nu met steeds nieuwe mythes als (20% rebellen, 80% mensen..), of dat we niet kunnen terug trekken want..........de angst in de hele wereld in stand houden,.....
het gevolg: meer terror in de wereld!!
SLOW NEWS NO NEWS , (vooral in deze tijd).
een Einde aan bezetting maken is de Key naar vrede, hetzij in Irak of in Palestine of..
Geplaatst door BiL@L
Dat zou heel goed kunnen, want die aantallen die bij mij steeds automatisch geupdate worden, zijn alleen de 'reported' waarvan zij op de hoogte zijn.
Kijk hier maar in de database:
http://www.iraqbodycount.net/bodycount.htm
Laat ik er even vanuit gaan dat jouw body-count klopt, dan mogen wer rustig vanuit gaan dat zeker de helft voor rekening komt van zelfmoordaanslagen en moordpartijen op Irakezen die de Amerikanen helpen.
Dit laat onverlet dat elke dode er een te veel is, maar vrijheid heefteen prijs.
Geplaatst door opmerker
Laat ik er even vanuit gaan dat jouw body-count klopt, dan mogen wer rustig vanuit gaan dat zeker de helft voor rekening komt van zelfmoordaanslagen en moordpartijen op Irakezen die de Amerikanen helpen.
Dit laat onverlet dat elke dode er een te veel is, maar vrijheid heefteen prijs.
Zo'n opmerking maakt je dag toch weer helemaal goed.
Ik wordt altijd zo dolgelukkig als mensen moord goedpraten.
Hier zit ik dan klaar om me heel rot te voelen over al die zinloze doden maar dankzij Opmerker hoeft dat niet.Het is allemaal collateral damage.
Het is eenmaal oorlog. Vrijheid heeft een prijs.Hallaluja! :lole:
kaassieforreal
23-08-04, 19:14
Geplaatst door taouanza
Zo'n opmerking maakt je dag toch weer helemaal goed.
Ik wordt altijd zo dolgelukkig als mensen moord goedpraten.
Hier zit ik dan klaar om me heel rot te voelen over al die zinloze doden maar dankzij Opmerker hoeft dat niet.Het is allemaal collateral damage.
Het is eenmaal oorlog. Vrijheid heeft een prijs.Hallaluja! :lole:
Ik begrijp uiteraard waar je sarcasme vandaan komt maar, het bloed kruipt..., wil toch eens een gedachtenexperimentje met je uitvoeren:
In WOII zijn er in Nederland heel wat slachtoffers gevallen als gevolg van bombardementen die werden uitgevoerd door de geallieerden. Soms per vergissing (Arnhem en Nijmegen) soms bewust (Philips fabrieken dit kort gezegd om te voorkomen dat de productiefaciliteiten door de bezetter zouden worden gebruikt) Of deze bombardementen de bevrijding wel of niet hebben geholpen is niet te achterhalen, feit is wel dat uiteindelijk de bezetter is verjaagd en de vervolging van Joden, verzetsmensen en al die anderen die de Nazi's in de weg liepn een halt werd teoegeroepen. Nou ben ik zo benieuwd hoe je die collateral damage in WOII afwijst en dan vooral op welke gronden.
Geplaatst door kaassieforreal
Nou alweer een ban? jomig.
kaassieforreal
23-08-04, 19:41
Geplaatst door Tomas
Nou alweer een ban? jomig.
Yep, had weer eens de pech in de verkerde topic op het verkeerde moment te zitten, zit nou in de ondergrondse, ook best spannend, moet het wel kort houden
K.K. aka KT
mensen mensen waar maar je je druk om, in Congo zijn de laatste jaren al 4 MILJOEN doden gevallen, wordt daar ook zo moord en brand over geschreeuwd?
Geplaatst door Arvid
mensen mensen waar maar je je druk om, in Congo zijn de laatste jaren al 4 MILJOEN doden gevallen, wordt daar ook zo moord en brand over geschreeuwd?
Ja!
Geplaatst door Arvid
mensen mensen waar maar je je druk om, in Congo zijn de laatste jaren al 4 MILJOEN doden gevallen, wordt daar ook zo moord en brand over geschreeuwd?
:fpotver:
ja maar dat betekent niet "lets go home".
toch denk ik dat als er opeens je dierbaren wat overkomt (voordat je het weet, is het gebeurt), begin je anders over gaan denken!
het probleem meestaal is dat er mensen Lijfelijk en direct moeten meemaken,
dan gaan die zich ertegen verzeten!
dit heeft laatst in madrid bewezen.
eigenlijk de Backlash van wat er nu op dit moment in Irak en Afghanistan gaande is!