Ron Haleber
30-08-04, 15:56
De kroning van Hirsi Ali
Anil Ramdas
• Anil Ramdas
Als ik niet beter wist, zou ik spreken van een volmaakte regie. Een briljante stunt, perfect voorbereid en even perfect uitgevoerd. Ga maar na: deze week vindt het langverwachte integratiedebat plaats in de Tweede Kamer. De zondagavond ervoor is de woordvoerster integratiebeleid van de VVD, Ayaan Hirsi Ali, bij de VPRO te gast in het programma 'Zomergasten'. Daar zit een primeur in, een in het geheim opgenomen filmpje, geschreven door Hirsi Ali en geregisseerd door Theo van Gogh, met onherkenbaar gemaakte acteurs, over het geweld tegen moslimvrouwen, het centrale thema van Hirsi Ali.
NRC Handelsblad heeft zaterdag op de voorpagina een grote foto die gemaakt is tijdens de geheime opnamen. We zien Hirsi Ali het islamitische bidritueel uitleggen aan de hoofdrolspeelster, die gekleed is in islamitisch gewaad, maar dan doorzichtig. Daaronder is ze vrijwel naakt. De tekst naast de foto luidt: 'Nieuwe provocatie Hirsi Ali'.
In het Zaterdags Bijvoegsel staat een twee pagina's groot artikel over Ayaan Hirsi Ali, geschreven door Jutta Chorus, die haar zes maanden heeft gevolgd. Op de achterpagina van NRC Handelsblad van dezelfde zaterdag zien we nog eens een foto van Hirsi Ali, bij een artikel dat gaat over de tien invloedrijkste vrouwen in Nederland. De titel is: 'Ongekroonde koninginnen' en Ayaan Hirsi Ali staat op nummer zes.
Allemaal toeval natuurlijk, maar zoveel geluk heeft bijna niemand. Wat ontbreekt is de bekendmaking dat Hirsi Ali op zondag ook de staatsloterij heeft gewonnen en de Nobelprijs voor de vrede heeft gekregen.
Maar wat komen we uit al deze publiciteit eigenlijk te weten over Ayaan Hirsi Ali? Vooral het verhaal van Jutta Chorus is wat dit betreft pijnlijk; van 'Zomergasten', dat gepresenteerd werd door Joost Zwagerman, verwachtte ik toch al niks. Maar Chorus heeft Hirsi Ali een half jaar gevolgd, in tijden van financiële malaise in de journalistiek een werkelijk ongekende luxe.
Maar wat komen we te weten, na dat half jaar? Dat ze 30.758 stemmen behaalde bij de laatste Kamerverkiezingen, maar dat lezen we ook op de website van Ayaan Hirsi Ali. Dat ze onervaren, maar krijgshaftig is. Dat laatste wordt in verband gebracht met haar Somalische afkomst. Hoe romantisch! Ik krijg weer het beeld van de vroegere ontdekkingstochten op mijn netvlies, blanke mensen die Somalië binnendringen en daar die prachtige, inheemse krijgers bezig zien, dravend op hun kamelen door de woestijn, wat een primitieve schoonheid moet dat niet zijn geweest.
Haar krijgshaftigheid is haar komen te staan op levensbedreigingen, daarom wordt ze nu beveiligd door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging. Ze lijkt dat overigens niet erg vervelend te vinden, bedreigd worden door fanatieke moslims en beveiligd worden door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging komen over als een verdienste.
Dan is er een commissievergadering over huiselijk geweld, zoals gezegd, Ayaan Hirsi Ali's lievelingsthema. Tijdens de vergadering, noteert Jutta Chorus, kijkt ze de minister van Justitie aan als een tijger. Geen tijgerin, maar tijger, want dit is hogere beeldspraak waar Jutta Chorus een half jaar over heeft gedaan. Maar ook beeldspraak moet een beetje precies zijn, in de streken waar Hirsi Ali vandaan komt zijn geen tijgers. Leeuwen, hyena's, misschien, maar geen tijgers. Maar een wild beest is een wild beest, schijnen sommigen te denken. Het rare is dat Ayaan Hirsi Ali tijdens de vergadering over huiselijk geweld niets anders eist ,,dan een plan van aanpak''. Ze is op haar 22ste naar Nederland gekomen en nu al zo geďntegreerd jaarlijks worden 800.000 vrouwen geslagen, wat we nodig hebben is een plan van aanpak.
Ayaan Hirsi Ali is een pittig meisje, leren we uit de reportage van Jutta Chorus, ze loopt voortdurend rond met een 'boos' gezicht. En ze heeft stellige meningen. De mensen in Kenia zijn laf, punt uit. Haar parlementaire coach, Frank de Grave, begrijpt dat wel: technisch beheerst ze het Nederlands wel, maar de nuances kent ze nog niet. Kijk, zo'n coach moet je hebben, die je zo schaamteloos beledigt.
Even is er een serieus moment in de reportage van Jutta Chorus, als Ayaan Hirsi Ali's collega in de Tweede Kamer, de Marokkaanse Khadija Arib van de PvdA, zegt dat Hirsi Ali strijd voert tegen meisjesbesnijdenis, maar zwijgt wanneer VVD-partijgenoot Rita Verdonk 26.000 illegalen het land wil uitzetten, waar meisjes tussen zitten die bij terugkeer besneden zullen worden. ,,Het is een dilemma'', verzucht Hirsi Ali. Plannen van aanpak, dilemma's, mij klinkt dat niet razend krijgshaftig in de oren.
Tijdens een belangrijke spreekbeurt kan Hirsi Ali de laatste pagina van haar tekst niet vinden. Ze is doodmoe, zegt ze, ze heeft geen suiker in haar hoofd. Geen suiker in je hoofd? Zou Frank de Grave dan toch gelijk hebben? Ook lezen we dat er wel eens vervelende opmerkingen tegen haar worden gemaakt, persoonlijke opmerkingen, maar welke die zijn houdt Jutta Chorus geheim. Bovendien zegt Hirsi Ali te beschikken over een 'nomadeneigenschap': alles achter je kunnen laten, alleen de lessen onthouden, niet de pijn.
Bij zo'n houding kan ik me niets voorstellen. Ayaan Hirsi Ali is mishandeld door haar moeder en haar koranleraar bezorgde haar een schedelbasisfractuur, en ze onthoudt alleen de les en niet de pijn? Van nomaden ga ik nooit iets begrijpen.
De rest van het artikel van Jutta Chorus gaat over de primeur, het filmpje van Theo van Gogh over geweld tegen moslimvrouwen. Niemand hoeft te twijfelen aan Ayaan Hirsi Ali's oprechtheid als het om geweld tegen vrouwen gaat, maar Theo van Gogh? Hij kan heel mooi schelden en tieren, dat is zo'n beetje zijn vak, maar op betrokkenheid bij het lot van moslimvrouwen is hij niet te betrappen. En van deze man zegt Ayaan Hirsi Ali plompverloren: ,,Van Gogh is de graadmeter voor de tolerantie in Nederland. Als moslims niet zo heftig op hem reageren, zou Nederland pas tolerant zijn.''
Het staat er echt, bij Jutta Chorus, en bijna onbedoeld krijgen we tenslotte toch een beeld van Ayaan Hirsi Ali: een vrouw die zich uit pure ijdelheid laat misbruiken voor tamelijk ordinaire moslimhaat. Die haat vind ik niet eens zo erg, het is die ijdelheid die mij nerveus maakt.
[email protected]
3
Anil Ramdas
• Anil Ramdas
Als ik niet beter wist, zou ik spreken van een volmaakte regie. Een briljante stunt, perfect voorbereid en even perfect uitgevoerd. Ga maar na: deze week vindt het langverwachte integratiedebat plaats in de Tweede Kamer. De zondagavond ervoor is de woordvoerster integratiebeleid van de VVD, Ayaan Hirsi Ali, bij de VPRO te gast in het programma 'Zomergasten'. Daar zit een primeur in, een in het geheim opgenomen filmpje, geschreven door Hirsi Ali en geregisseerd door Theo van Gogh, met onherkenbaar gemaakte acteurs, over het geweld tegen moslimvrouwen, het centrale thema van Hirsi Ali.
NRC Handelsblad heeft zaterdag op de voorpagina een grote foto die gemaakt is tijdens de geheime opnamen. We zien Hirsi Ali het islamitische bidritueel uitleggen aan de hoofdrolspeelster, die gekleed is in islamitisch gewaad, maar dan doorzichtig. Daaronder is ze vrijwel naakt. De tekst naast de foto luidt: 'Nieuwe provocatie Hirsi Ali'.
In het Zaterdags Bijvoegsel staat een twee pagina's groot artikel over Ayaan Hirsi Ali, geschreven door Jutta Chorus, die haar zes maanden heeft gevolgd. Op de achterpagina van NRC Handelsblad van dezelfde zaterdag zien we nog eens een foto van Hirsi Ali, bij een artikel dat gaat over de tien invloedrijkste vrouwen in Nederland. De titel is: 'Ongekroonde koninginnen' en Ayaan Hirsi Ali staat op nummer zes.
Allemaal toeval natuurlijk, maar zoveel geluk heeft bijna niemand. Wat ontbreekt is de bekendmaking dat Hirsi Ali op zondag ook de staatsloterij heeft gewonnen en de Nobelprijs voor de vrede heeft gekregen.
Maar wat komen we uit al deze publiciteit eigenlijk te weten over Ayaan Hirsi Ali? Vooral het verhaal van Jutta Chorus is wat dit betreft pijnlijk; van 'Zomergasten', dat gepresenteerd werd door Joost Zwagerman, verwachtte ik toch al niks. Maar Chorus heeft Hirsi Ali een half jaar gevolgd, in tijden van financiële malaise in de journalistiek een werkelijk ongekende luxe.
Maar wat komen we te weten, na dat half jaar? Dat ze 30.758 stemmen behaalde bij de laatste Kamerverkiezingen, maar dat lezen we ook op de website van Ayaan Hirsi Ali. Dat ze onervaren, maar krijgshaftig is. Dat laatste wordt in verband gebracht met haar Somalische afkomst. Hoe romantisch! Ik krijg weer het beeld van de vroegere ontdekkingstochten op mijn netvlies, blanke mensen die Somalië binnendringen en daar die prachtige, inheemse krijgers bezig zien, dravend op hun kamelen door de woestijn, wat een primitieve schoonheid moet dat niet zijn geweest.
Haar krijgshaftigheid is haar komen te staan op levensbedreigingen, daarom wordt ze nu beveiligd door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging. Ze lijkt dat overigens niet erg vervelend te vinden, bedreigd worden door fanatieke moslims en beveiligd worden door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging komen over als een verdienste.
Dan is er een commissievergadering over huiselijk geweld, zoals gezegd, Ayaan Hirsi Ali's lievelingsthema. Tijdens de vergadering, noteert Jutta Chorus, kijkt ze de minister van Justitie aan als een tijger. Geen tijgerin, maar tijger, want dit is hogere beeldspraak waar Jutta Chorus een half jaar over heeft gedaan. Maar ook beeldspraak moet een beetje precies zijn, in de streken waar Hirsi Ali vandaan komt zijn geen tijgers. Leeuwen, hyena's, misschien, maar geen tijgers. Maar een wild beest is een wild beest, schijnen sommigen te denken. Het rare is dat Ayaan Hirsi Ali tijdens de vergadering over huiselijk geweld niets anders eist ,,dan een plan van aanpak''. Ze is op haar 22ste naar Nederland gekomen en nu al zo geďntegreerd jaarlijks worden 800.000 vrouwen geslagen, wat we nodig hebben is een plan van aanpak.
Ayaan Hirsi Ali is een pittig meisje, leren we uit de reportage van Jutta Chorus, ze loopt voortdurend rond met een 'boos' gezicht. En ze heeft stellige meningen. De mensen in Kenia zijn laf, punt uit. Haar parlementaire coach, Frank de Grave, begrijpt dat wel: technisch beheerst ze het Nederlands wel, maar de nuances kent ze nog niet. Kijk, zo'n coach moet je hebben, die je zo schaamteloos beledigt.
Even is er een serieus moment in de reportage van Jutta Chorus, als Ayaan Hirsi Ali's collega in de Tweede Kamer, de Marokkaanse Khadija Arib van de PvdA, zegt dat Hirsi Ali strijd voert tegen meisjesbesnijdenis, maar zwijgt wanneer VVD-partijgenoot Rita Verdonk 26.000 illegalen het land wil uitzetten, waar meisjes tussen zitten die bij terugkeer besneden zullen worden. ,,Het is een dilemma'', verzucht Hirsi Ali. Plannen van aanpak, dilemma's, mij klinkt dat niet razend krijgshaftig in de oren.
Tijdens een belangrijke spreekbeurt kan Hirsi Ali de laatste pagina van haar tekst niet vinden. Ze is doodmoe, zegt ze, ze heeft geen suiker in haar hoofd. Geen suiker in je hoofd? Zou Frank de Grave dan toch gelijk hebben? Ook lezen we dat er wel eens vervelende opmerkingen tegen haar worden gemaakt, persoonlijke opmerkingen, maar welke die zijn houdt Jutta Chorus geheim. Bovendien zegt Hirsi Ali te beschikken over een 'nomadeneigenschap': alles achter je kunnen laten, alleen de lessen onthouden, niet de pijn.
Bij zo'n houding kan ik me niets voorstellen. Ayaan Hirsi Ali is mishandeld door haar moeder en haar koranleraar bezorgde haar een schedelbasisfractuur, en ze onthoudt alleen de les en niet de pijn? Van nomaden ga ik nooit iets begrijpen.
De rest van het artikel van Jutta Chorus gaat over de primeur, het filmpje van Theo van Gogh over geweld tegen moslimvrouwen. Niemand hoeft te twijfelen aan Ayaan Hirsi Ali's oprechtheid als het om geweld tegen vrouwen gaat, maar Theo van Gogh? Hij kan heel mooi schelden en tieren, dat is zo'n beetje zijn vak, maar op betrokkenheid bij het lot van moslimvrouwen is hij niet te betrappen. En van deze man zegt Ayaan Hirsi Ali plompverloren: ,,Van Gogh is de graadmeter voor de tolerantie in Nederland. Als moslims niet zo heftig op hem reageren, zou Nederland pas tolerant zijn.''
Het staat er echt, bij Jutta Chorus, en bijna onbedoeld krijgen we tenslotte toch een beeld van Ayaan Hirsi Ali: een vrouw die zich uit pure ijdelheid laat misbruiken voor tamelijk ordinaire moslimhaat. Die haat vind ik niet eens zo erg, het is die ijdelheid die mij nerveus maakt.
[email protected]
3