Oma
11-09-04, 09:50
11-09-2004
Door onze correspondent Peter d'Hamecourt
Wat drijft zelfmoordterroristen ertoe mensen mee te slepen in hun dood? Journaliste Julia Joezik zocht naar het antwoord.
Onder de gijzelnemers in de school van Beslan waren twee zelfmoordterroristen: in het zwart geklede vrouwen, omgord met explosieven. De ene hand omklemde een pistool, de andere was altijd in de buurt van een knopje waarmee de vrouwen zichzelf konden opblazen.
De videobeelden die de terroristen zelf maakten van de eerste uren in de school, riepen herinneringen op aan het gijzelingsdrama twee jaar geleden in het musicaltheater te Moskou.
Ook daar waren vrouwen bereid voor de dood te kiezen en onschuldige slachtoffers daarin mee te slepen. De Russische journaliste Julia Joezik wilde weten hoe de vrouwen in het theater er toe waren gekomen hun leven te offeren aan Allah of de Tsjetsjeense zaak. In drie jaar tijd hebben intussen tegen de 40 vrouwen hun leven in dienst gesteld van het terrorisme in Rusland. Dat zijn er meer dan in de regio die wordt gezien als de bakermat van dit fenomeen: de Palestijnse gebieden.
Het boek Bruiden van Allah geeft een indringend beeld van de manier waarop de vrouwen worden gerecruteerd. Sommigen zijn gedreven separatistes. Anderen zien het als hun plicht de in de Kaukasus gangbare bloedwraak uit te voeren voor een door het Russische leger omgebrachte vader of broer. Weer anderen worden zorgvuldig op de daad voorbereid door de terroristen.
De zusters Chadzjijev leken gemakkelijke slachtoffers. Aiman, 28 jaar, en Kokoe, 26 jaar, waren in zichzelf gekeerde meisjes. Volgens de familiedokter, met wie de schrijfster sprak, waren ze psychisch niet erg stabiel. Bovendien, meisjes in Tsjetsjenië trouwen jong. Als vrouwen achter in de 20 zijn worden ze al gezien als oud. De kans dat dan ze nog huwen wordt erg klein.
De zusters moeten dat gevoel van wanhoop hebben gehad toen zij in handen vielen van twee terroristen, één uit Dagestan, de ander uit Grozny. Het buitenkansje toch nog te kunnen trouwen lieten de vrouwen zich niet ontglippen. Gaandeweg kwamen zij er echter achter dat hun mannen actieve terroristen waren. Ze werden langzaam klaargestoomd voor een grote daad.
Die daad was de gijzeling in het musicaltheater. De gijzelaars herinneren zich dat juist de twee zusters zich agressief gedroegen. Velen in het theater kregen ook de indruk dat zij niet dood wilden. Later werd duidelijk waarom. Toen de lichamen na de bestorming van het theater werden geborgen, bleken beide Tsjetsjeense vrouwen zwanger te zijn.
Tsjetsjeense vrouwen hebben zich nooit afzijdig gehouden in de oorlogen van het bergvolk. In de 19de eeuw reageerde prins Michail Romanov geschokt toen na een veldslag onder de gesneuvelde Tsjetsjeense strijders vijf vrouwen werden aangetroffen. Hun zelfmoordtaak kregen zij pas in de tweede Tsjetsjeense oorlog, die in 1999 begon.
Veel Tsjetsjenen wijzen, volgens Julia Joezik, het inzetten van kamikaze-vrouwen niet af. Zij zien het als een uiterst middel om president Poetin onder druk te zetten.
Vast staat dat de recente golf van terreurdaden mede door vrouwen werden uitgevoerd. De twee Toepolevs die op 24 augustus verongelukten zijn door vrouwelijke zelfmoordterroristen opgeblazen. Op 31 augustus blies een Tsjetsjeense vrouw zich op bij het metrostation Riga in Moskou.
Door onze correspondent Peter d'Hamecourt
Wat drijft zelfmoordterroristen ertoe mensen mee te slepen in hun dood? Journaliste Julia Joezik zocht naar het antwoord.
Onder de gijzelnemers in de school van Beslan waren twee zelfmoordterroristen: in het zwart geklede vrouwen, omgord met explosieven. De ene hand omklemde een pistool, de andere was altijd in de buurt van een knopje waarmee de vrouwen zichzelf konden opblazen.
De videobeelden die de terroristen zelf maakten van de eerste uren in de school, riepen herinneringen op aan het gijzelingsdrama twee jaar geleden in het musicaltheater te Moskou.
Ook daar waren vrouwen bereid voor de dood te kiezen en onschuldige slachtoffers daarin mee te slepen. De Russische journaliste Julia Joezik wilde weten hoe de vrouwen in het theater er toe waren gekomen hun leven te offeren aan Allah of de Tsjetsjeense zaak. In drie jaar tijd hebben intussen tegen de 40 vrouwen hun leven in dienst gesteld van het terrorisme in Rusland. Dat zijn er meer dan in de regio die wordt gezien als de bakermat van dit fenomeen: de Palestijnse gebieden.
Het boek Bruiden van Allah geeft een indringend beeld van de manier waarop de vrouwen worden gerecruteerd. Sommigen zijn gedreven separatistes. Anderen zien het als hun plicht de in de Kaukasus gangbare bloedwraak uit te voeren voor een door het Russische leger omgebrachte vader of broer. Weer anderen worden zorgvuldig op de daad voorbereid door de terroristen.
De zusters Chadzjijev leken gemakkelijke slachtoffers. Aiman, 28 jaar, en Kokoe, 26 jaar, waren in zichzelf gekeerde meisjes. Volgens de familiedokter, met wie de schrijfster sprak, waren ze psychisch niet erg stabiel. Bovendien, meisjes in Tsjetsjenië trouwen jong. Als vrouwen achter in de 20 zijn worden ze al gezien als oud. De kans dat dan ze nog huwen wordt erg klein.
De zusters moeten dat gevoel van wanhoop hebben gehad toen zij in handen vielen van twee terroristen, één uit Dagestan, de ander uit Grozny. Het buitenkansje toch nog te kunnen trouwen lieten de vrouwen zich niet ontglippen. Gaandeweg kwamen zij er echter achter dat hun mannen actieve terroristen waren. Ze werden langzaam klaargestoomd voor een grote daad.
Die daad was de gijzeling in het musicaltheater. De gijzelaars herinneren zich dat juist de twee zusters zich agressief gedroegen. Velen in het theater kregen ook de indruk dat zij niet dood wilden. Later werd duidelijk waarom. Toen de lichamen na de bestorming van het theater werden geborgen, bleken beide Tsjetsjeense vrouwen zwanger te zijn.
Tsjetsjeense vrouwen hebben zich nooit afzijdig gehouden in de oorlogen van het bergvolk. In de 19de eeuw reageerde prins Michail Romanov geschokt toen na een veldslag onder de gesneuvelde Tsjetsjeense strijders vijf vrouwen werden aangetroffen. Hun zelfmoordtaak kregen zij pas in de tweede Tsjetsjeense oorlog, die in 1999 begon.
Veel Tsjetsjenen wijzen, volgens Julia Joezik, het inzetten van kamikaze-vrouwen niet af. Zij zien het als een uiterst middel om president Poetin onder druk te zetten.
Vast staat dat de recente golf van terreurdaden mede door vrouwen werden uitgevoerd. De twee Toepolevs die op 24 augustus verongelukten zijn door vrouwelijke zelfmoordterroristen opgeblazen. Op 31 augustus blies een Tsjetsjeense vrouw zich op bij het metrostation Riga in Moskou.