Siah
15-09-04, 09:45
TERREUR OF VERZET?
Column door Mr. K. van Oostende.
Het is om onpasselijk van te worden hoe sinds het instorten van de Twin Towers op die elfde september de termen terreur, terrorist en terrorisme te pas en te onpas en in vele gevallen onterecht worden gebruikt. Ook onze regeringsleiders, met Balkenende en Jaap de Hoop Scheffer voorop, huilen dit lied mee met de Amerikaanse wolven. En dat terwijl het staatsterrorisme zoals dat onder andere door de Verenigde Staten en Israël op het ogenblik gevoerd wordt volmondig en met alle middelen wordt gesteund. Het einde is zoek, de verwarring groot, de wereld is gek geworden.
Dat is wat ik me dezer dagen afvroeg: ben ik nou gek geworden of zijn zij het? Maar wees gerust als u er net als ik toch even anders over denkt als onze regering. Want natuurlijk is er geen sprake van terrorisme als er dagelijks Amerikaanse soldaten worden doodgeschoten in een land waar ze niet thuishoren, natuurlijk is het geen daad van terrorisme als er weer eens een Amerikaanse helikopter wordt neergehaald boven de door hen veroverde olievelden, natuurlijk is het geen terreur als er in Irak Spaanse spionnen, Japanse diplomaten, Colombiaanse zakkenvullers en Italiaanse en Poolse soldaten worden weggemaaid, zelfs is het geen terreur te noemen als de speciale VN-afgezant sneuvelt in de zogenaamde wederopbouw van Irak, evenmin als het een terreurdaad zal zijn als zo meteen de eerste Nederlandse militairen zullen sneuvelen. Want uiteraard is daar het wachten op. En hoe horen we de Spaanse, Amerikaanse, Engelse, Japanse, Italiaanse, Poolse en ook de Nederlandse bestuurders reageren? "Wij wijken niet voor terreur!"
Waarde lezer/lezeres van mijn stukjes; dat is nou de wereld volledig op zijn kop zetten. Om het verzet van een volk terrorisme te noemen. Want wat is er in Irak nu werkelijk aan de gang? De grootste guerrillaoorlog sinds Vietnam. En geen guerrillaleger is in staat een dergelijke strijd te voeren zonder de steun van het grootste deel van de bevolking, zeker niet als de leiders ervan 50 miljoen dollar op hun hoofd hebben staan.
We moeten niet vergeten dat in dit geval de coalitietroepen de agressors zijn; zij zijn het die de oorlog begonnen zijn, zoals we nu weten met leugens en bedrog en onder valse voorwendsels. Zij zijn het die geprobeerd hebben het land leeg te roven en een volk te onderdrukken. Ze dachten dat de Irakezen blij zouden zijn met de 'bevrijding' van Saddam Hoessein en met gemak een Amerikaanse dictatuur zouden accepteren. Waar ze zich echter op verkeken hebben, is de vastberadenheid van het Irakese volk: hun drang naar vrijheid en hun wil om te overleven. Daarom is er in Irak ook geen sprake van terreur, maar van vrijheidsstrijd. Wij, u en ik, zouden toch hetzelfde doen, nietwaar? Als ons land zo hardvochtig zou worden binnengevallen, zouden wij niet naar de wapens grijpen? Natuurlijk zouden we dat doen, sterker nog, dat hebben we toch ook al gedaan? Zelfs de koningin legt er ieder jaar een krans voor al die kameraden die we toen in de strijd zijn verloren.
Mr. K. van Oostende, 30 november 2003.
.................................................. ..................
An Iraqi girl, carried by her uncle, grieves after losing her mother and sister during clashes between U.S. forces and Iraqi militiamen in the eastern Baghdad's suburb of al-Sadr August 17, 2004.
Column door Mr. K. van Oostende.
Het is om onpasselijk van te worden hoe sinds het instorten van de Twin Towers op die elfde september de termen terreur, terrorist en terrorisme te pas en te onpas en in vele gevallen onterecht worden gebruikt. Ook onze regeringsleiders, met Balkenende en Jaap de Hoop Scheffer voorop, huilen dit lied mee met de Amerikaanse wolven. En dat terwijl het staatsterrorisme zoals dat onder andere door de Verenigde Staten en Israël op het ogenblik gevoerd wordt volmondig en met alle middelen wordt gesteund. Het einde is zoek, de verwarring groot, de wereld is gek geworden.
Dat is wat ik me dezer dagen afvroeg: ben ik nou gek geworden of zijn zij het? Maar wees gerust als u er net als ik toch even anders over denkt als onze regering. Want natuurlijk is er geen sprake van terrorisme als er dagelijks Amerikaanse soldaten worden doodgeschoten in een land waar ze niet thuishoren, natuurlijk is het geen daad van terrorisme als er weer eens een Amerikaanse helikopter wordt neergehaald boven de door hen veroverde olievelden, natuurlijk is het geen terreur als er in Irak Spaanse spionnen, Japanse diplomaten, Colombiaanse zakkenvullers en Italiaanse en Poolse soldaten worden weggemaaid, zelfs is het geen terreur te noemen als de speciale VN-afgezant sneuvelt in de zogenaamde wederopbouw van Irak, evenmin als het een terreurdaad zal zijn als zo meteen de eerste Nederlandse militairen zullen sneuvelen. Want uiteraard is daar het wachten op. En hoe horen we de Spaanse, Amerikaanse, Engelse, Japanse, Italiaanse, Poolse en ook de Nederlandse bestuurders reageren? "Wij wijken niet voor terreur!"
Waarde lezer/lezeres van mijn stukjes; dat is nou de wereld volledig op zijn kop zetten. Om het verzet van een volk terrorisme te noemen. Want wat is er in Irak nu werkelijk aan de gang? De grootste guerrillaoorlog sinds Vietnam. En geen guerrillaleger is in staat een dergelijke strijd te voeren zonder de steun van het grootste deel van de bevolking, zeker niet als de leiders ervan 50 miljoen dollar op hun hoofd hebben staan.
We moeten niet vergeten dat in dit geval de coalitietroepen de agressors zijn; zij zijn het die de oorlog begonnen zijn, zoals we nu weten met leugens en bedrog en onder valse voorwendsels. Zij zijn het die geprobeerd hebben het land leeg te roven en een volk te onderdrukken. Ze dachten dat de Irakezen blij zouden zijn met de 'bevrijding' van Saddam Hoessein en met gemak een Amerikaanse dictatuur zouden accepteren. Waar ze zich echter op verkeken hebben, is de vastberadenheid van het Irakese volk: hun drang naar vrijheid en hun wil om te overleven. Daarom is er in Irak ook geen sprake van terreur, maar van vrijheidsstrijd. Wij, u en ik, zouden toch hetzelfde doen, nietwaar? Als ons land zo hardvochtig zou worden binnengevallen, zouden wij niet naar de wapens grijpen? Natuurlijk zouden we dat doen, sterker nog, dat hebben we toch ook al gedaan? Zelfs de koningin legt er ieder jaar een krans voor al die kameraden die we toen in de strijd zijn verloren.
Mr. K. van Oostende, 30 november 2003.
.................................................. ..................
An Iraqi girl, carried by her uncle, grieves after losing her mother and sister during clashes between U.S. forces and Iraqi militiamen in the eastern Baghdad's suburb of al-Sadr August 17, 2004.