Arvid
18-09-04, 21:41
ZONDAG TEGENLICHT
21.00 op ned3
http://www.planet.nl/upload_mm/5/1/e/1989142160_1999998242_1noord-korea337x253.jpg
Aan de hand van 'Een dag uit het Leven' wordt een beeld geschetst van Noord-Korea met haar totalitaire regime. Daarbij gaat het over de mechanismen om mensen te beheersen. Over een zwijgende, protestloze samenleving, over de gehoorzaamheid. En het gaat over het grootste verschil met de westerse maatschappij: individuele vrijheid. In Noord-Korea is die er niet. Het opvallende is dat het lijkt alsof daar ook niet verlangd wordt. Wellicht is de kernvraag: zijn die mensen gelukkig? In deze commentaarloze documentaire leidt het gezin van Hong Sun Hui ons door het dagelijkse leven van het land van de geliefde Leider Kim Jong Il. Hong Sun Hui, arbeidster in een textielfabriek, brengt 's ochtends haar dochtertje naar de kleuterschool en zingt daarbij een liedje: "...de monsterlijke Amerikanen knielen en smeken om genade... ". Het kindje blijkt de tekst al te kennen. In de fabriek waar Hong werkt, wordt met een niet aflatende ijver alles door iedereen in schriftjes genoteerd: van aantallen geproduceerde broeken tot de hoeveelheid fouten die op een dag worden begaan. Iedereen is controleur en iedereen controleert elkaar en wordt op zijn beurt gecontroleerd door superieuren. Bij Hong in huis wonen haar moeder en haar jongere broer. De broer gaat naar engels talenpracticum. Daar blijken Noord-Koreanen ook gewone mensen te zijn; ze lachen om een grapje of uit schaamte, helpen elkaar bij het zoeken naar een moeilijk woord ('Internet') en schrikken van het oorlogsleed dat en passant voorbijkomt in de les. Hoe ontwapenend en naïef dat 'gewone' ook lijkt, het ontzag voor de Grote Generaal is alles overweldigend. Zelfs de zwijgzame, uiterlijk zo zachte, Hong blijkt aan het einde toch een trouwe discipel - het is haar plicht om alle Amerikaanse honden uit te roeien. Voor de kinderen is hij de zon ('bloemen hebben de zon nodig om te kunnen groeien, en zij de liefde van de Grote Leider). En voor de fabrieksarbeiders is hij het Grote Grote Geluk. Of lijkt dit maar zo en is deze schijn een onderdeel van de propaganda?
21.00 op ned3
http://www.planet.nl/upload_mm/5/1/e/1989142160_1999998242_1noord-korea337x253.jpg
Aan de hand van 'Een dag uit het Leven' wordt een beeld geschetst van Noord-Korea met haar totalitaire regime. Daarbij gaat het over de mechanismen om mensen te beheersen. Over een zwijgende, protestloze samenleving, over de gehoorzaamheid. En het gaat over het grootste verschil met de westerse maatschappij: individuele vrijheid. In Noord-Korea is die er niet. Het opvallende is dat het lijkt alsof daar ook niet verlangd wordt. Wellicht is de kernvraag: zijn die mensen gelukkig? In deze commentaarloze documentaire leidt het gezin van Hong Sun Hui ons door het dagelijkse leven van het land van de geliefde Leider Kim Jong Il. Hong Sun Hui, arbeidster in een textielfabriek, brengt 's ochtends haar dochtertje naar de kleuterschool en zingt daarbij een liedje: "...de monsterlijke Amerikanen knielen en smeken om genade... ". Het kindje blijkt de tekst al te kennen. In de fabriek waar Hong werkt, wordt met een niet aflatende ijver alles door iedereen in schriftjes genoteerd: van aantallen geproduceerde broeken tot de hoeveelheid fouten die op een dag worden begaan. Iedereen is controleur en iedereen controleert elkaar en wordt op zijn beurt gecontroleerd door superieuren. Bij Hong in huis wonen haar moeder en haar jongere broer. De broer gaat naar engels talenpracticum. Daar blijken Noord-Koreanen ook gewone mensen te zijn; ze lachen om een grapje of uit schaamte, helpen elkaar bij het zoeken naar een moeilijk woord ('Internet') en schrikken van het oorlogsleed dat en passant voorbijkomt in de les. Hoe ontwapenend en naïef dat 'gewone' ook lijkt, het ontzag voor de Grote Generaal is alles overweldigend. Zelfs de zwijgzame, uiterlijk zo zachte, Hong blijkt aan het einde toch een trouwe discipel - het is haar plicht om alle Amerikaanse honden uit te roeien. Voor de kinderen is hij de zon ('bloemen hebben de zon nodig om te kunnen groeien, en zij de liefde van de Grote Leider). En voor de fabrieksarbeiders is hij het Grote Grote Geluk. Of lijkt dit maar zo en is deze schijn een onderdeel van de propaganda?