picasso
18-09-04, 22:08
Ephimenco / Mammoetmoskee
door Sylvain Ephimenco
2004-09-18 - lezersreacties op dit artikel (7)
Wie het stuk heeft gelezen dat Ton Crijnen (gisteren op pagina Religie en filosofie) aan de mammoetmoskeeën wijdde kan maar twee conclusies trekken: wie zich tegen de bouw van die enorme gebedshuizen keert, laat zich door angst voor de islam voeden en kent zijn vaderlandse geschiedenis niet. Want ook katholieken werden halverwege de 19de eeuw door bouwkoorts bevangen en voor hun mammoetkerken stevig bekritiseerd. Wat je kort door de bocht kunt noemen.
Angst voor de islam in Nederland ken ik niet en toch ben ik een verklaarde tegenstander van zulke bombastische en megalomane gebedshuizen. Anders dan de katholiek uit de negentiende eeuw bevindt de moslim uit de 21ste zich midden in het (r)evolutionaire tijdperk van de secularisatie. Hij hoeft ook niet te wedijveren met een concurrerend geloof. Deze olifantachtige moskeeën voorzien geenszins in een dringende behoefte van gelovigen en deze bouwwoede miskent de werkelijkheid. Deze luidt: de praktiserende islam in Nederland is bezig aan een ongekende tuimeling. Nog harder dan het christendom wordt de islam frontaal getroffen door secularisatie en ontkerkelijking. En terwijl de moskeebesturen driftig nieuwe bouwplannen ontvouwen aan de tekentafel, lopen hun schaapjes nonchalant en massaal weg via de achterdeur. Terwijl tien jaar geleden nog maar zes nieuw gebouwde moskeeën bestonden, wordt nu de drempel van honderd genaderd. In dezelfde tijd is het moskeebezoek catastrofaal afgenomen. Alleen al tussen 1998 en 2002, volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau, liep dit terug -van 44 procent van de Turken en 38 procent van de Marokkanen, naar respectievelijk 35 en 23 procent. Geen cijfers uit de negentiende eeuw, maar van hooguit twee manden geleden. De bouwwoede van de moskeebesturen is niets anders dan een vlucht naar voren. Men tracht met belachelijke hoge minaretten en kolossale oppervlakte, vaak door rijke buitenlandse geldschieters gefinancierd, een dominantie te visualiseren die helemaal niet bestaat. Die bombastische gebedshuizen zijn niet meer dan een wanhoopspoging om een signaal naar de potentiële achterban te zenden: ,,kom asjeblieft terug! Voor jullie hebben we megamoskeeën gebouwd, zelfs met koffiehuizen, kapper en broodje kebab erin.'. Als secularist die zijn neutrale skyline koestert, hoef ik niet de rekening te betalen van deze interne worsteling. Nog afgezien van het feit dat ik ervan overtuigd ben dat de emancipatie van de moslim langs de seculiere weg zal geschieden. De halflege megamoskeeën van morgen zullen onvermijdelijk de volle disco's, supermarkten en parkings van overmorgen worden.
door Sylvain Ephimenco
2004-09-18 - lezersreacties op dit artikel (7)
Wie het stuk heeft gelezen dat Ton Crijnen (gisteren op pagina Religie en filosofie) aan de mammoetmoskeeën wijdde kan maar twee conclusies trekken: wie zich tegen de bouw van die enorme gebedshuizen keert, laat zich door angst voor de islam voeden en kent zijn vaderlandse geschiedenis niet. Want ook katholieken werden halverwege de 19de eeuw door bouwkoorts bevangen en voor hun mammoetkerken stevig bekritiseerd. Wat je kort door de bocht kunt noemen.
Angst voor de islam in Nederland ken ik niet en toch ben ik een verklaarde tegenstander van zulke bombastische en megalomane gebedshuizen. Anders dan de katholiek uit de negentiende eeuw bevindt de moslim uit de 21ste zich midden in het (r)evolutionaire tijdperk van de secularisatie. Hij hoeft ook niet te wedijveren met een concurrerend geloof. Deze olifantachtige moskeeën voorzien geenszins in een dringende behoefte van gelovigen en deze bouwwoede miskent de werkelijkheid. Deze luidt: de praktiserende islam in Nederland is bezig aan een ongekende tuimeling. Nog harder dan het christendom wordt de islam frontaal getroffen door secularisatie en ontkerkelijking. En terwijl de moskeebesturen driftig nieuwe bouwplannen ontvouwen aan de tekentafel, lopen hun schaapjes nonchalant en massaal weg via de achterdeur. Terwijl tien jaar geleden nog maar zes nieuw gebouwde moskeeën bestonden, wordt nu de drempel van honderd genaderd. In dezelfde tijd is het moskeebezoek catastrofaal afgenomen. Alleen al tussen 1998 en 2002, volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau, liep dit terug -van 44 procent van de Turken en 38 procent van de Marokkanen, naar respectievelijk 35 en 23 procent. Geen cijfers uit de negentiende eeuw, maar van hooguit twee manden geleden. De bouwwoede van de moskeebesturen is niets anders dan een vlucht naar voren. Men tracht met belachelijke hoge minaretten en kolossale oppervlakte, vaak door rijke buitenlandse geldschieters gefinancierd, een dominantie te visualiseren die helemaal niet bestaat. Die bombastische gebedshuizen zijn niet meer dan een wanhoopspoging om een signaal naar de potentiële achterban te zenden: ,,kom asjeblieft terug! Voor jullie hebben we megamoskeeën gebouwd, zelfs met koffiehuizen, kapper en broodje kebab erin.'. Als secularist die zijn neutrale skyline koestert, hoef ik niet de rekening te betalen van deze interne worsteling. Nog afgezien van het feit dat ik ervan overtuigd ben dat de emancipatie van de moslim langs de seculiere weg zal geschieden. De halflege megamoskeeën van morgen zullen onvermijdelijk de volle disco's, supermarkten en parkings van overmorgen worden.