Bismilaah
20-09-04, 16:17
In het calvinistische Nederland, waar vrijheid van pers en meningsuiting een groot goed is, wordt er bijna vanalles gezegd en geschreven over de islam en moslims. Tegelijkertijd wordt er angstvallig gezwegen over de mensonwaardige bezettingspolitiek van Israel. Tja, ik slaak maar een diepe zucht. Naar mijn stellige mening riekt het naar..... vul het maar zelf in. Het wordt tijd dat alle taboe's worden doorbroken, dus ook dat van Israel. De politiek van Israel wordt al jaren met de mantel der liefde bedekt door de media, maar ook door de Haagse politiek. De kritiek op Israel komt voornamelijk van oud-politici als Hans van Mierlo en Hans van den Broek. Van Mierlo zegt voor het eerst openlijk op televisie: "Wij accepteren dingen van Israel die we van geen enkel ander land zouden accepteren." De tweede Hans zegt op zijn beurt dat bezetting en onderdrukking bijna altijd geweld en terreur uitlokken. Het legitieme verzet van een volk in opstand te scharen onder terreur, is je ogen sluiten voor de realiteit en niet stilstaan bij het verleden. Sla de geschiedenisboeken open. Het is een onomstotelijk gegeven dat waar een bezetting was, vroeg of laat een opstand is gerezen. Daar hoef je geen paragnost of 'weerman' voor te zijn, om zoiets te kunnen voorspellen. Het is logica van de bovenste plank. Het is oorzaak/gevolg, gezond verstand en een beetje kennis van zaken.
Laten we met zijn allen hopen dat ik dit keer niet tegen dovemansoren spreek in Den Haag, en dat we eindelijk een open en eerlijke discussie kunnen voeren over het slepende conflict in Palestina, zonder op voorhand uitgemaakt te worden voor antisemiet. Zo'n stempel is immers snel verdiend wanneer je kritiek hebt op Israel. Wat ik vaak lees in Nederlandse dagbladen zijn zalvende woorden en uit de huidige politiek klinken er milde en uiterst zorgvuldig geformuleerde veroordelingen om Israel maar niet voor het hoofd te stoten. De Nederlandse regering heeft nog nooit haar condoleances aangeboden aan de Palestijne autoriteit, maar de Israelische regering kan wel rekenen op adhesiebetuigingen van de Nederlandse regering. Notabene een land dat, conform het internationaal humanitair recht, een bezettende macht is.
Toch is de Israelische propaganda er als de kippen bij wanneer er een onvertogen woord klinkt over het beloofde land. De Israelische ambassade en CIDI kunnen massaal rekenen op steun en in 'no time' een blikje propagandisten opentrekken. De 'christenen voor Israel' zijn alom vertegenwoordigd in het land en op diverse fora om de foute politiek van Israel goed te praten. Gaat er al een belletje rinkelen? Ik ga toch als fatsoenlijk mens het geweld van islamitische rebellen tegen onschuldige burgers en kinderen niet goedpraten. Geen jood, christen of moslim kan en mag misdaden, die uit naam van God of Allah zijn gepleegd goedpraten of wegwuiven. Al kan ik het wel tot op zekere hoogte analyseren, beredeneren en begrijpen. De foute politiek van Amerika en Israel kan niet goed zijn omdat miljoenen rechtse christenen in de VS en orthodoxe joden de twee landen boven de wet plaatsen. Bush zegt openlijk dat hij de bijbel boven alle wetboeken plaatst. Het is toch te zot voor woorden. Zijn vriend in de grotten van Tora Bora zegt niet veel anders. Een dergelijke mentaliteit heeft gezorgd voor toenemende spanningen in de wereld en met name tussen het westen en het Midden-Oosten. Daar moet iets aan gebeuren. Een effectievere manier om terrorisme te bestrijden bestaat er haast niet. Symptomen bestrijden lost geen problemen op.
Dat zelfs evenwichtige en terechte kritiek op de staat Israel nog steeds gevoelig ligt, is te merken aan de vele negatieve reacties en verwijten van pro-Israelische zijde op diverse fora, waaronder dat van Nova. Ik lever er al enkele maanden een strijd tegen godsdienstfanaten, die zoals gewoonlijk de aandacht proberen af te leiden. In de docu 'Zwijgen over Israel' van Vara's 'Zembla' komt duidelijk naar voren dat de Nederlandse pers al jaren op de voet wordt gevolgd en in de gaten gehouden wordt door de Israelische propaganda. Een jong clubje loyalisten die eeuwig trouw blijven aan Israel opereert onder een onschuldige naam met een ogenschijnlijk legitiem doel, maar bombarderen achter de schermen redacties van omroepen en dagbladen met e-mails om de berichtgeving meer in Israelisch voordeel aan te passen.
De voor mij herkenbare argumentie van de Israelische propaganda is voor een belangrijk deel gestoeld op een aantal belangrijke punten die steeds terugkeren. Op een gegeven moment prik je er zo doorheen. Er lijkt een soort van handboek te bestaan hoe de pro-Israel fanaten zich moeten manifesteren in de media. De punten die men keer op keer onder de aandacht brengt, lijken uit draaiboeken van de overheid te komen. Het lijken soms net officiële standpunten van de regering.
Vermoedelijk is dat ook de reden dat veel columnisten en journalisten zich liever op de vlakte willen houden in plaats van echt houtsnijdende kritiek te leveren op de joodse staat. Ik vind persoonlijk dat er lang genoeg is gezwegen over Israel. We leven in een maatschappij waar kritiek op de islam van allerhande welkom is, maar kritiek op Israel betekent een verhoogd risico, zodanig zelfs dat er een einde komt aan je politieke en/of journalistieke loopbaan. Ik kan niet hardmaken dat er verborgen censuur is, maar dat er een sluipende censuur is, is vrijwel zeker. Bewijst ook maar eens de laatste actie van CIDI om de financiers van het toneelstuk "In het Beloofde Land" op andere gedachten te brengen en het stuk te laten blokkeren. Niet dat de bedenker van het stuk, Ab Gietelink, zich laat tegengehouden door de tentakels van Israelische octopus. Ik kan me nog herinneren dat bepaalde moslims fel gekant waren tegen het vertonen van een toneelstuk over Aisha en de profeet Mohammed. De Nederlandse pers sprak er schande van. Nu wordt er in het klein, op pagina drie, melding gemaakt van "de bijna onzichtbare tegenwerking" van CIDI. Voor de geïnteresseerden onder ons: Het toneelstuk gaat over het kruisigingsverhaal, maar dan vertaalt naar onze tijd. Jezus de Nazarener is een vredesactivist en wordt gekruisigd op voorspraak van zijn oom, de Israëlische premier Sharon en met goedvinden van de Amerikaanse ambassadeur. De directeur van het Theatergezelschap beklaagde zich als volgt tegenover de Nederlandse pers. "Dit is een sluipende poging tot censuur die veel gevaarlijker is dan een openlijk verzoek om een verbod."
Hajo Meijer, lid van een 'Een Ander Joods Geluid' en auteur van 'Het einde van het jodendom' wordt joodse zelfhaat verweten door bepaalde pro-Israelische kringen. Zijn werk heeft helaas te weinig aandacht gekregen in de Nederlandse media. Het is een uitstekend boek om te lezen en leerzaam voor mensen die zich niet echt hebben verdiept in het Palestijns/Israelisch conflict, maar wel meer over willen weten. Het boek hoort in mijn optiek thuis in het onderwijs en zou verplichte kost moeten zijn voor iedere scholier en student in Nederland. De beste man krijgt lang niet de eer die hem toekomt. Rechtse populisten in Nederland krijgen op de één of andere manier meer aandacht voor hun one-issue politieke standpunten, dan de prima uiteenzetting van Hajo Meijer. De joodse dissident verschaft de lezer inzicht in het verleden, heden en toekomst van de staat Israel en diens discutabele politiek. Het is zeer de moeite waard om het boek te lezen en inzicht te verkrijgen hoe Israel de media weet te bespelen en vijanden demoniseert/diaboliseert, door hen te ontmenselijken, door onder andere hun gezicht te ontnemen. Het is geen toeval, dat veel Israelische soldaten
Palestijnen vergelijken met beesten. Daar gaat een bepaalde mentaliteit achter schuil, één die het daglicht niet kan verdragen.
Hajo Meijer schrijft uitvoerig over het joods verleden in Europa. De opkomst van Hitler en het onstaan van antisemitisme in de Westerse samenleving, over de verrijkingen van het Jodendom, maar ook over de gewraakte vergelijking met nazi-Duitsland voor de Endlosung. Het is voer voor kritici en goede hersengymnastiek voor de lezer om zich erin vast te bijten. Die mogelijkheid zal u niet worden aangeboden door de reguliere media. Ik vrees dat er weer in menig bovenkamer een mentale kortsluiting zal ontstaan. Let wel, Hajo Meijer schrijft over de periode vóór en de afvoer naar de concentratiekampen. Laat ik dat bij dezen duidelijk gezegd hebben. Daarnaast legt hij één voor één de leugens bloot van de Israelische propaganda en beschrijft hij uitvoerig hoe Israel te werk gaat om de publieke opinie te desinformeren en de beeldvorming te frustreren door bewust een verkeerde voorstelling van zaken te geven. De controversiële uitspraken en de openlijke minachting van Israelische politici jegens Palestijnen zal voor veel mensen een nieuw licht werpen op het Palestijns/Israelisch conflict. Hajo Meijer is van mening dat kritiek op de staat Israel geen antisemitisme is, geen normaal mens die dat verder in twijfel trekt. De verwijten van joodse zelfhaat doet hij eenvoudig van de hand. Hij zegt in de uitzending van 'Zembla': "Wanneer ik zou moeten kiezen tussen een verrader en dader, dan kies ik voor verrader en niet voor dader."
Tot slot wil ik anticiperen op wat er komen gaat. Ik, Scepsis, ben geen jodenhater, maar een gewone tegenstander van de huidige politiek van Israel in zijn huidige vorm. Ik erken het bestaan van de staat Israel en trek het verder niet in twijfel, hoewel daar, volgens Arabische deskundigen, genoeg reden voor is...
Scepsis
Laten we met zijn allen hopen dat ik dit keer niet tegen dovemansoren spreek in Den Haag, en dat we eindelijk een open en eerlijke discussie kunnen voeren over het slepende conflict in Palestina, zonder op voorhand uitgemaakt te worden voor antisemiet. Zo'n stempel is immers snel verdiend wanneer je kritiek hebt op Israel. Wat ik vaak lees in Nederlandse dagbladen zijn zalvende woorden en uit de huidige politiek klinken er milde en uiterst zorgvuldig geformuleerde veroordelingen om Israel maar niet voor het hoofd te stoten. De Nederlandse regering heeft nog nooit haar condoleances aangeboden aan de Palestijne autoriteit, maar de Israelische regering kan wel rekenen op adhesiebetuigingen van de Nederlandse regering. Notabene een land dat, conform het internationaal humanitair recht, een bezettende macht is.
Toch is de Israelische propaganda er als de kippen bij wanneer er een onvertogen woord klinkt over het beloofde land. De Israelische ambassade en CIDI kunnen massaal rekenen op steun en in 'no time' een blikje propagandisten opentrekken. De 'christenen voor Israel' zijn alom vertegenwoordigd in het land en op diverse fora om de foute politiek van Israel goed te praten. Gaat er al een belletje rinkelen? Ik ga toch als fatsoenlijk mens het geweld van islamitische rebellen tegen onschuldige burgers en kinderen niet goedpraten. Geen jood, christen of moslim kan en mag misdaden, die uit naam van God of Allah zijn gepleegd goedpraten of wegwuiven. Al kan ik het wel tot op zekere hoogte analyseren, beredeneren en begrijpen. De foute politiek van Amerika en Israel kan niet goed zijn omdat miljoenen rechtse christenen in de VS en orthodoxe joden de twee landen boven de wet plaatsen. Bush zegt openlijk dat hij de bijbel boven alle wetboeken plaatst. Het is toch te zot voor woorden. Zijn vriend in de grotten van Tora Bora zegt niet veel anders. Een dergelijke mentaliteit heeft gezorgd voor toenemende spanningen in de wereld en met name tussen het westen en het Midden-Oosten. Daar moet iets aan gebeuren. Een effectievere manier om terrorisme te bestrijden bestaat er haast niet. Symptomen bestrijden lost geen problemen op.
Dat zelfs evenwichtige en terechte kritiek op de staat Israel nog steeds gevoelig ligt, is te merken aan de vele negatieve reacties en verwijten van pro-Israelische zijde op diverse fora, waaronder dat van Nova. Ik lever er al enkele maanden een strijd tegen godsdienstfanaten, die zoals gewoonlijk de aandacht proberen af te leiden. In de docu 'Zwijgen over Israel' van Vara's 'Zembla' komt duidelijk naar voren dat de Nederlandse pers al jaren op de voet wordt gevolgd en in de gaten gehouden wordt door de Israelische propaganda. Een jong clubje loyalisten die eeuwig trouw blijven aan Israel opereert onder een onschuldige naam met een ogenschijnlijk legitiem doel, maar bombarderen achter de schermen redacties van omroepen en dagbladen met e-mails om de berichtgeving meer in Israelisch voordeel aan te passen.
De voor mij herkenbare argumentie van de Israelische propaganda is voor een belangrijk deel gestoeld op een aantal belangrijke punten die steeds terugkeren. Op een gegeven moment prik je er zo doorheen. Er lijkt een soort van handboek te bestaan hoe de pro-Israel fanaten zich moeten manifesteren in de media. De punten die men keer op keer onder de aandacht brengt, lijken uit draaiboeken van de overheid te komen. Het lijken soms net officiële standpunten van de regering.
Vermoedelijk is dat ook de reden dat veel columnisten en journalisten zich liever op de vlakte willen houden in plaats van echt houtsnijdende kritiek te leveren op de joodse staat. Ik vind persoonlijk dat er lang genoeg is gezwegen over Israel. We leven in een maatschappij waar kritiek op de islam van allerhande welkom is, maar kritiek op Israel betekent een verhoogd risico, zodanig zelfs dat er een einde komt aan je politieke en/of journalistieke loopbaan. Ik kan niet hardmaken dat er verborgen censuur is, maar dat er een sluipende censuur is, is vrijwel zeker. Bewijst ook maar eens de laatste actie van CIDI om de financiers van het toneelstuk "In het Beloofde Land" op andere gedachten te brengen en het stuk te laten blokkeren. Niet dat de bedenker van het stuk, Ab Gietelink, zich laat tegengehouden door de tentakels van Israelische octopus. Ik kan me nog herinneren dat bepaalde moslims fel gekant waren tegen het vertonen van een toneelstuk over Aisha en de profeet Mohammed. De Nederlandse pers sprak er schande van. Nu wordt er in het klein, op pagina drie, melding gemaakt van "de bijna onzichtbare tegenwerking" van CIDI. Voor de geïnteresseerden onder ons: Het toneelstuk gaat over het kruisigingsverhaal, maar dan vertaalt naar onze tijd. Jezus de Nazarener is een vredesactivist en wordt gekruisigd op voorspraak van zijn oom, de Israëlische premier Sharon en met goedvinden van de Amerikaanse ambassadeur. De directeur van het Theatergezelschap beklaagde zich als volgt tegenover de Nederlandse pers. "Dit is een sluipende poging tot censuur die veel gevaarlijker is dan een openlijk verzoek om een verbod."
Hajo Meijer, lid van een 'Een Ander Joods Geluid' en auteur van 'Het einde van het jodendom' wordt joodse zelfhaat verweten door bepaalde pro-Israelische kringen. Zijn werk heeft helaas te weinig aandacht gekregen in de Nederlandse media. Het is een uitstekend boek om te lezen en leerzaam voor mensen die zich niet echt hebben verdiept in het Palestijns/Israelisch conflict, maar wel meer over willen weten. Het boek hoort in mijn optiek thuis in het onderwijs en zou verplichte kost moeten zijn voor iedere scholier en student in Nederland. De beste man krijgt lang niet de eer die hem toekomt. Rechtse populisten in Nederland krijgen op de één of andere manier meer aandacht voor hun one-issue politieke standpunten, dan de prima uiteenzetting van Hajo Meijer. De joodse dissident verschaft de lezer inzicht in het verleden, heden en toekomst van de staat Israel en diens discutabele politiek. Het is zeer de moeite waard om het boek te lezen en inzicht te verkrijgen hoe Israel de media weet te bespelen en vijanden demoniseert/diaboliseert, door hen te ontmenselijken, door onder andere hun gezicht te ontnemen. Het is geen toeval, dat veel Israelische soldaten
Palestijnen vergelijken met beesten. Daar gaat een bepaalde mentaliteit achter schuil, één die het daglicht niet kan verdragen.
Hajo Meijer schrijft uitvoerig over het joods verleden in Europa. De opkomst van Hitler en het onstaan van antisemitisme in de Westerse samenleving, over de verrijkingen van het Jodendom, maar ook over de gewraakte vergelijking met nazi-Duitsland voor de Endlosung. Het is voer voor kritici en goede hersengymnastiek voor de lezer om zich erin vast te bijten. Die mogelijkheid zal u niet worden aangeboden door de reguliere media. Ik vrees dat er weer in menig bovenkamer een mentale kortsluiting zal ontstaan. Let wel, Hajo Meijer schrijft over de periode vóór en de afvoer naar de concentratiekampen. Laat ik dat bij dezen duidelijk gezegd hebben. Daarnaast legt hij één voor één de leugens bloot van de Israelische propaganda en beschrijft hij uitvoerig hoe Israel te werk gaat om de publieke opinie te desinformeren en de beeldvorming te frustreren door bewust een verkeerde voorstelling van zaken te geven. De controversiële uitspraken en de openlijke minachting van Israelische politici jegens Palestijnen zal voor veel mensen een nieuw licht werpen op het Palestijns/Israelisch conflict. Hajo Meijer is van mening dat kritiek op de staat Israel geen antisemitisme is, geen normaal mens die dat verder in twijfel trekt. De verwijten van joodse zelfhaat doet hij eenvoudig van de hand. Hij zegt in de uitzending van 'Zembla': "Wanneer ik zou moeten kiezen tussen een verrader en dader, dan kies ik voor verrader en niet voor dader."
Tot slot wil ik anticiperen op wat er komen gaat. Ik, Scepsis, ben geen jodenhater, maar een gewone tegenstander van de huidige politiek van Israel in zijn huidige vorm. Ik erken het bestaan van de staat Israel en trek het verder niet in twijfel, hoewel daar, volgens Arabische deskundigen, genoeg reden voor is...
Scepsis