Marsipulami
24-09-04, 23:04
REPORTAGE. Illegale vluchtelingen schuilen in het park van Zeebrugge
Gelieve het land te verlaten
Van onze redactrice
ZEEBRUGGE - ,,Ik ben geen racist en stem niet voor het Vlaams Blok maar er moet een oplossing komen voor die mensen. Ze slapen 's nachts in de bosjes achter het park, maar wat als het winter wordt? En als ze geen eten meer hebben?'' Bezorgde buurtbewoners over de illegale vluchtelingen op weg naar ,,het beloofde land''.
GELIEVE het land binnen de vijf dagen te verlaten. Hou toch op met die klucht!'' Een inwoner van Zeebrugge, die zijn naam niet in de krant wil, lacht groen. Hij kan de woorden niet vaak genoeg herhalen, alsof hij denkt dat ik de absurditeit er niet van inzie. Natuurlijk verlaten de illegale vluchtelingen het land niet, tenzij via het Kanaal. Maar door de strenge veiligheidsmaatregelen lukt dat niet gemakkelijk meer.
En dus pakt de politie telkens weer dezelfde illegalen op, tot vijftien keer toe. De inwoners van Zeebrugge zijn het meer dan beu. De man neemt me mee naar het park aan de rand van het dorp. Van op een afstand is er niets mis met het park. Maar in de bosjes liggen tientallen plastic zakjes van de supermarkt, half opgegeten broodjes, lege sigarettenpakjes, lege flessen water, cola en een opgerolde jeansbroek tussen de takken. Twee treintickets tot Blankenberge, enkele reis. Onder de struiken een zeil vastgelegd met stenen, de slaapplaats van een van de vluchtelingen. Anderen hebben zich een droge ondergrond proberen te maken met opengescheurde plastic zakjes en krantenpapier.
,,Ze stappen van de kusttram hier schuin over. Aan de takken hangen witte zakjes om te tonen waar ze het bos in kunnen'', vertelt de buurtbewoner. ,,Waarom voeren ze in Groot-Brittannië geen paspoort in?''
Tom Baert woont op enkele tientallen meter van het park. Verschillende keren per week ziet hij de vluchtelingen in groepjes van vijftien/twintig mannen langs zijn huis lopen op weg naar het park. ,,Altijd mannen, nooit vrouwen en kinderen. En je ziet ze bijna alleen 's avonds als het duister wordt. Overdag nauwelijks. Af en toe als ze boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt. Ik heb medelijden met die mensen. Wij zitten hier warm binnen en zij lopen in de kou.''
Hij stuurde een mail naar de burgemeester, dat de situatie weer uit de hand dreigt te lopen. ,,Ik ben geen racist en ik stem niet voor het Vlaams Blok. En ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit last van die mensen heb gehad. Maar wat niet is, kan nog komen. Want als ze telkens opnieuw worden opgepakt door de politie en ze geraken niet naar de overkant, dan raken hun geld en hun eten op en wat doe je als je honger hebt?''
,,Ze doen niets kwaad'', beaamt ook een buurvrouw van Baert. ,,Dit weekend kampeerden de zeescouts in het park. Eén van de vluchtelingen vroeg aan de leiders eten, maar dat hebben ze niet gegeven. De gemeente had voor waterkraantjes gezorgd. Toen 's morgens de kinderen hun wasbakje water gingen halen, had hij ook een wasbakje genomen.''
Robert Verstraeten heeft een drukkerij langs de Kustlaan. Hij woont vlak naast de 'witte villa', een van de twee kraakpanden waar vorig jaar de vluchtelingen in schuilden en die werden gesloopt. ,,De vluchtelingen die nu in Zeebrugge verblijven zijn veel schichtiger. Vorig jaar liepen ze de hele dag openlijk langs de Kustlaan, ze vroegen water in cafés en laadden er hun gsm op, ze speelden kat en muis met de politie en lachten die mensen in hun gezicht uit.''
De andere buurtbewoners bevestigen dat ze geen contact zoeken met de bewoners. Alleen tijdens de warme augustusdagen vroegen ze water. ,,Ze deden hun was in het park en hingen hem te drogen aan de takken. Bij mijn schoonmoeder is een van hen een fles water komen vragen. Mijn zoon is dokwerker. Tijdens de zomer stonden er plotseling drie illegalen achter zijn rug. Ze hadden drie dagen niet gegeten of gedronken en waren erg dorstig. Mijn kleinzoon heeft hen twee flessen water gegeven en dan de politie gebeld. Ze hebben zich niet verzet tegen hun arrestatie. Die mensen bieden bijna nooit weerstand.''
Veel kan de politie niet doen. Ze worden ondervraagd, kunnen naar het toilet gaan en van het OCMW krijgen ze een voedselpakket: fruit, iets om te drinken en sandwiches - zonder varkensvlees - en dan krijgen ze het bevel het grondgebied binnen vijf dagen te verlaten.
,,Over de economische schade heeft men het zelden'', zegt Verstraeten. ,,Mijn dochter werkt in een havenbedrijf. De rederijen moeten aan Groot-Brittannië een boete van 2.000 pond per verstekeling betalen. Als er één illegaal in een voedselcontainer wordt gevonden, moet de hele lading vernietigd worden. En heel wat bedrijven hebben al contracten verloren.''
,,We zijn van een open naar een gesloten haven geëvolueerd'', zegt Marc Lanckriet, zaakvoerder van DDTrans, een transportbedrijf van containers en trailers van en naar de Zeebrugse haven. ,,Overal staat dubbele omheining en prikkeldraad met elektriciteit op. Wij proberen zoveel mogelijk preventief te werken. De containers worden met een zwaar containerslot afgesloten. De trailers zijn kwetsbaarder. Zij hebben geen stalen wanden maar een zeildoek. Met een stalen koord wordt het zeildoek afgesloten. Het is al gebeurd dat men met een ladder op het dak van de trailer is geklommen en langs boven in de vrachtwagen is geraakt.''
De bedrijven hebben moeten leren leven met de strenge veiligheidsmaatregelen. ,,De rederij controleert alles want zij hebben de eindverantwoordelijkheid. Daardoor verliest elke chauffeur telkens vijftien minuten. En wij hebben dagelijks 120 chauffeurs die in de haven aankomen. Tel maar uit hoeveel verlies dat voor ons betekent'', zegt Lanckriet.
25/09/2004 Inge Ghijs
©Copyright De Standaard
Gelieve het land te verlaten
Van onze redactrice
ZEEBRUGGE - ,,Ik ben geen racist en stem niet voor het Vlaams Blok maar er moet een oplossing komen voor die mensen. Ze slapen 's nachts in de bosjes achter het park, maar wat als het winter wordt? En als ze geen eten meer hebben?'' Bezorgde buurtbewoners over de illegale vluchtelingen op weg naar ,,het beloofde land''.
GELIEVE het land binnen de vijf dagen te verlaten. Hou toch op met die klucht!'' Een inwoner van Zeebrugge, die zijn naam niet in de krant wil, lacht groen. Hij kan de woorden niet vaak genoeg herhalen, alsof hij denkt dat ik de absurditeit er niet van inzie. Natuurlijk verlaten de illegale vluchtelingen het land niet, tenzij via het Kanaal. Maar door de strenge veiligheidsmaatregelen lukt dat niet gemakkelijk meer.
En dus pakt de politie telkens weer dezelfde illegalen op, tot vijftien keer toe. De inwoners van Zeebrugge zijn het meer dan beu. De man neemt me mee naar het park aan de rand van het dorp. Van op een afstand is er niets mis met het park. Maar in de bosjes liggen tientallen plastic zakjes van de supermarkt, half opgegeten broodjes, lege sigarettenpakjes, lege flessen water, cola en een opgerolde jeansbroek tussen de takken. Twee treintickets tot Blankenberge, enkele reis. Onder de struiken een zeil vastgelegd met stenen, de slaapplaats van een van de vluchtelingen. Anderen hebben zich een droge ondergrond proberen te maken met opengescheurde plastic zakjes en krantenpapier.
,,Ze stappen van de kusttram hier schuin over. Aan de takken hangen witte zakjes om te tonen waar ze het bos in kunnen'', vertelt de buurtbewoner. ,,Waarom voeren ze in Groot-Brittannië geen paspoort in?''
Tom Baert woont op enkele tientallen meter van het park. Verschillende keren per week ziet hij de vluchtelingen in groepjes van vijftien/twintig mannen langs zijn huis lopen op weg naar het park. ,,Altijd mannen, nooit vrouwen en kinderen. En je ziet ze bijna alleen 's avonds als het duister wordt. Overdag nauwelijks. Af en toe als ze boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt. Ik heb medelijden met die mensen. Wij zitten hier warm binnen en zij lopen in de kou.''
Hij stuurde een mail naar de burgemeester, dat de situatie weer uit de hand dreigt te lopen. ,,Ik ben geen racist en ik stem niet voor het Vlaams Blok. En ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit last van die mensen heb gehad. Maar wat niet is, kan nog komen. Want als ze telkens opnieuw worden opgepakt door de politie en ze geraken niet naar de overkant, dan raken hun geld en hun eten op en wat doe je als je honger hebt?''
,,Ze doen niets kwaad'', beaamt ook een buurvrouw van Baert. ,,Dit weekend kampeerden de zeescouts in het park. Eén van de vluchtelingen vroeg aan de leiders eten, maar dat hebben ze niet gegeven. De gemeente had voor waterkraantjes gezorgd. Toen 's morgens de kinderen hun wasbakje water gingen halen, had hij ook een wasbakje genomen.''
Robert Verstraeten heeft een drukkerij langs de Kustlaan. Hij woont vlak naast de 'witte villa', een van de twee kraakpanden waar vorig jaar de vluchtelingen in schuilden en die werden gesloopt. ,,De vluchtelingen die nu in Zeebrugge verblijven zijn veel schichtiger. Vorig jaar liepen ze de hele dag openlijk langs de Kustlaan, ze vroegen water in cafés en laadden er hun gsm op, ze speelden kat en muis met de politie en lachten die mensen in hun gezicht uit.''
De andere buurtbewoners bevestigen dat ze geen contact zoeken met de bewoners. Alleen tijdens de warme augustusdagen vroegen ze water. ,,Ze deden hun was in het park en hingen hem te drogen aan de takken. Bij mijn schoonmoeder is een van hen een fles water komen vragen. Mijn zoon is dokwerker. Tijdens de zomer stonden er plotseling drie illegalen achter zijn rug. Ze hadden drie dagen niet gegeten of gedronken en waren erg dorstig. Mijn kleinzoon heeft hen twee flessen water gegeven en dan de politie gebeld. Ze hebben zich niet verzet tegen hun arrestatie. Die mensen bieden bijna nooit weerstand.''
Veel kan de politie niet doen. Ze worden ondervraagd, kunnen naar het toilet gaan en van het OCMW krijgen ze een voedselpakket: fruit, iets om te drinken en sandwiches - zonder varkensvlees - en dan krijgen ze het bevel het grondgebied binnen vijf dagen te verlaten.
,,Over de economische schade heeft men het zelden'', zegt Verstraeten. ,,Mijn dochter werkt in een havenbedrijf. De rederijen moeten aan Groot-Brittannië een boete van 2.000 pond per verstekeling betalen. Als er één illegaal in een voedselcontainer wordt gevonden, moet de hele lading vernietigd worden. En heel wat bedrijven hebben al contracten verloren.''
,,We zijn van een open naar een gesloten haven geëvolueerd'', zegt Marc Lanckriet, zaakvoerder van DDTrans, een transportbedrijf van containers en trailers van en naar de Zeebrugse haven. ,,Overal staat dubbele omheining en prikkeldraad met elektriciteit op. Wij proberen zoveel mogelijk preventief te werken. De containers worden met een zwaar containerslot afgesloten. De trailers zijn kwetsbaarder. Zij hebben geen stalen wanden maar een zeildoek. Met een stalen koord wordt het zeildoek afgesloten. Het is al gebeurd dat men met een ladder op het dak van de trailer is geklommen en langs boven in de vrachtwagen is geraakt.''
De bedrijven hebben moeten leren leven met de strenge veiligheidsmaatregelen. ,,De rederij controleert alles want zij hebben de eindverantwoordelijkheid. Daardoor verliest elke chauffeur telkens vijftien minuten. En wij hebben dagelijks 120 chauffeurs die in de haven aankomen. Tel maar uit hoeveel verlies dat voor ons betekent'', zegt Lanckriet.
25/09/2004 Inge Ghijs
©Copyright De Standaard