Marsipulami
01-10-04, 10:51
Moeder vrijgesproken na moord op zoon
Van onze redacteur
© BELGA
BRUSSEL (belga, eigen berichtgeving) - Een 59-jarige moeder die haar drugsverslaafde zoon van achttien ,,uit liefde'' wurgde, is door de jury van het assisenhof in Luik vrijgesproken. De volksrechters hielden rekening met de lijdensweg die Yvette Rigo de voorbije jaren doormaakte. ,,Ik kon het lijden van mijn zoon en van mezelf niet langer laten duren'', verklaarde de moeder op het proces.
De vrouw stond terecht omdat ze op 16 augustus 1999 haar 18-jarige zoon Samy met een elektriciteitssnoer had gewurgd. De jongeman was al op zijn elfde begonnen met het roken van softdrugs. Op zijn veertiende was hij verslaafd aan heroïne. Vier jaar lang probeerde de moeder haar zoon van de drugs te helpen, onder meer door de hulpverleners te vragen Samy onder dwang te verzorgen.
De week voor zijn dood was de jongeman tweemaal wegens een overdosis in het ziekenhuis opgenomen. Op de avond van de feiten had hij een tiental slaapmiddelen genomen. ,,Ik keek naar hem, terwijl hij lag te slapen en besloot een einde te maken aan zijn leven'', gaf de vrouw als uitleg op het proces.
,,Ik heb hem zachtjes gewurgd, want ik wilde hem geen pijn doen. Hij reageerde nauwelijks, want hij was verdoofd. Ik ben lang bij zijn lichaam blijven zitten, want ik wilde zeker zijn dat het afgelopen was.'' Nadien begroef de moeder haar zoon in een bos. Kort na de ontdekking van zijn lichaam, ging ze tot bekentenissen over.
Haar advocaat zei dat het om een misdaad uit liefde ging. ,,Ze was aan het einde van haar Latijn.'' Alles had de vrouw, volgens haar raadsman, ondernomen om haar zoon in een afkickcentrum te laten opnemen. ,,Maar de arts zei dat Samy niet geestesziek was en niet kon worden gecolloqueerd.'' En de jongeman weigerde elke behandeling.
De vader van de jongeman had zich op het assisenproces tegen zijn ex-echtgenote burgerlijke partij gesteld. Hij betwistte dat de vrouw, die alleen voor de opvoeding van haar zoon instond, voldoende inspanningen had ondernomen om hem van de drugs af te helpen. ,,Samy was overbeschermd. Zijn moeder heeft hem nooit iets geweigerd.''
De vrouw werkte als kassierster in een warenhuis, en gaf haar baan op om haar zoon beter te kunnen verplegen. Ze verkocht haar huis, om zijn geldbehoeften te kunnen lenigen. Het hielp niets. De moeder kreeg geregeld slaag van haar zoon, als hij weer eens dringend geld voor een shot nodig had.
Haar advocaat bepleitte de vrijspraak, op grond van de ,,onweerstaanbare dwang''. ,,Ze had niet langer de controle over haar daden.'' De advocaat van de vader daarentegen zei dat het om een welgeplande moord ging. ,,Ze had ook voor een andere oplossing kunnen kiezen en haar zoon opnieuw laten verzorgen.''
De openbaar aanklager op het assisenproces vroeg de twaalf juryleden de vrouw schuldig te verklaren aan moord. ,,Ze heeft te weinig inspanningen gedaan om haar zoon te laten ontwennen.'' Bij het vastleggen van de straf kon de jury, volgens de aanklager, wel rekening houden met de hel die de moeder heeft doorgemaakt. Dat zou dan uitmonden in een relatief lage gevangenisstraf.
Van onweerstaanbare dwang was volgens de aanklager in geen geval sprake. ,,De vrouw handelde met een opvallende beheersing.'' De aanklager verwees ook naar de doodsbedreigingen die de moeder in het bijzijn van de politie uitte, als de jongeman zich niet zou laten behandelen. ,,Ze deed dat met een ijzige kalmte.''
De jury had geen oren naar het rekwisitoor van de aanklager. Ze antwoordde neen op alle schuldvragen. De vrouw, die als een vrij persoon het proces bijwoonde, had in 1999 vijf maanden in voorhechtenis gezeten. Tegen een uitspraak van het hof van assisen is geen beroep mogelijk.
01/10/2004 Filip Verhoest
©Copyright De Standaard
Van onze redacteur
© BELGA
BRUSSEL (belga, eigen berichtgeving) - Een 59-jarige moeder die haar drugsverslaafde zoon van achttien ,,uit liefde'' wurgde, is door de jury van het assisenhof in Luik vrijgesproken. De volksrechters hielden rekening met de lijdensweg die Yvette Rigo de voorbije jaren doormaakte. ,,Ik kon het lijden van mijn zoon en van mezelf niet langer laten duren'', verklaarde de moeder op het proces.
De vrouw stond terecht omdat ze op 16 augustus 1999 haar 18-jarige zoon Samy met een elektriciteitssnoer had gewurgd. De jongeman was al op zijn elfde begonnen met het roken van softdrugs. Op zijn veertiende was hij verslaafd aan heroïne. Vier jaar lang probeerde de moeder haar zoon van de drugs te helpen, onder meer door de hulpverleners te vragen Samy onder dwang te verzorgen.
De week voor zijn dood was de jongeman tweemaal wegens een overdosis in het ziekenhuis opgenomen. Op de avond van de feiten had hij een tiental slaapmiddelen genomen. ,,Ik keek naar hem, terwijl hij lag te slapen en besloot een einde te maken aan zijn leven'', gaf de vrouw als uitleg op het proces.
,,Ik heb hem zachtjes gewurgd, want ik wilde hem geen pijn doen. Hij reageerde nauwelijks, want hij was verdoofd. Ik ben lang bij zijn lichaam blijven zitten, want ik wilde zeker zijn dat het afgelopen was.'' Nadien begroef de moeder haar zoon in een bos. Kort na de ontdekking van zijn lichaam, ging ze tot bekentenissen over.
Haar advocaat zei dat het om een misdaad uit liefde ging. ,,Ze was aan het einde van haar Latijn.'' Alles had de vrouw, volgens haar raadsman, ondernomen om haar zoon in een afkickcentrum te laten opnemen. ,,Maar de arts zei dat Samy niet geestesziek was en niet kon worden gecolloqueerd.'' En de jongeman weigerde elke behandeling.
De vader van de jongeman had zich op het assisenproces tegen zijn ex-echtgenote burgerlijke partij gesteld. Hij betwistte dat de vrouw, die alleen voor de opvoeding van haar zoon instond, voldoende inspanningen had ondernomen om hem van de drugs af te helpen. ,,Samy was overbeschermd. Zijn moeder heeft hem nooit iets geweigerd.''
De vrouw werkte als kassierster in een warenhuis, en gaf haar baan op om haar zoon beter te kunnen verplegen. Ze verkocht haar huis, om zijn geldbehoeften te kunnen lenigen. Het hielp niets. De moeder kreeg geregeld slaag van haar zoon, als hij weer eens dringend geld voor een shot nodig had.
Haar advocaat bepleitte de vrijspraak, op grond van de ,,onweerstaanbare dwang''. ,,Ze had niet langer de controle over haar daden.'' De advocaat van de vader daarentegen zei dat het om een welgeplande moord ging. ,,Ze had ook voor een andere oplossing kunnen kiezen en haar zoon opnieuw laten verzorgen.''
De openbaar aanklager op het assisenproces vroeg de twaalf juryleden de vrouw schuldig te verklaren aan moord. ,,Ze heeft te weinig inspanningen gedaan om haar zoon te laten ontwennen.'' Bij het vastleggen van de straf kon de jury, volgens de aanklager, wel rekening houden met de hel die de moeder heeft doorgemaakt. Dat zou dan uitmonden in een relatief lage gevangenisstraf.
Van onweerstaanbare dwang was volgens de aanklager in geen geval sprake. ,,De vrouw handelde met een opvallende beheersing.'' De aanklager verwees ook naar de doodsbedreigingen die de moeder in het bijzijn van de politie uitte, als de jongeman zich niet zou laten behandelen. ,,Ze deed dat met een ijzige kalmte.''
De jury had geen oren naar het rekwisitoor van de aanklager. Ze antwoordde neen op alle schuldvragen. De vrouw, die als een vrij persoon het proces bijwoonde, had in 1999 vijf maanden in voorhechtenis gezeten. Tegen een uitspraak van het hof van assisen is geen beroep mogelijk.
01/10/2004 Filip Verhoest
©Copyright De Standaard