Bekijk Volledige Versie : Hoe zit het met de integratie van dode moslims?
Marsipulami
05-10-04, 00:43
Ik kreeg vandaag dit berichtje onder ogen:
Naast mij woont een ouder Turks echtpaar wat bijna geen Nederlands spreekt. Ieder jaar eind mei gaan ze samen voor een paar maanden op zomervakantie in Turkeye. Nu net zag ik dat ze terug zijn en nu hoor ik dat de man in Turkeye is overleden. Zij kwam haast nooit buiten en kon niet zo veel. Ze is slecht ter been. Hij deed alles. Ik heb zo een medelijden met haar en wil haar steunen. Maar ze verstaat me niet en ik weet niet genoeg van de Islam af. Ik ben bang dat ik misschien per ongeluk iets verkeerds of iets beledigends doe. Ik ga haar in ieder geval een kaart sturen en hopen dat ze een vertaler heeft. Wie weet iets van de rituelen rondom de dood van de Islam af?
Wat kan ik het beste doen naar mijn buurvrouw toe? Wie kan mij hierbij helpen?
Heeft er iemand een antwoord op de vraag van deze autochtone niet-islamitische vrouw ?
Persoonlijk vind ik dat ook wel best een moeilijke vraag. Vermeende en populaire zgn. fundamentele tegenstellingen t.a.v. moslims inzake scheiding tussen godsdienst en staat, hoofddoeken, enz. ervaar ik niet echt als een probleem, maar m.b.t. het omgaan met de dood ervaar ik wel een diepe kloof tussen moslims en niet-moslims. Ik heb ten tijde van de Dutroux-affaire wel eens een paar analfabete oudere moslimfundamentalisten met baard en djalaba geholpen om hun naam in het lokale rouwregister voor Loubna ben Aissa te schrijven. Maar toch, ik blijf het omgaan met de dood over culturele en religieuze grenzen heen erg moeilijk vinden. Wat moeten autochtone ex-mijnwerkers in mijn provincie doen als hun allochtone vriend en werkmakker -waar ze dertig jaar lang elke dag mee samenwerkten- sterft ?
Geplaatst door Marsipulami
Ik kreeg vandaag dit berichtje onder ogen:
Heeft er iemand een antwoord op de vraag van deze autochtone niet-islamitische vrouw ?
Persoonlijk vind ik dat ook wel best een moeilijke vraag. Vermeende en populaire zgn. fundamentele tegenstellingen t.a.v. moslims inzake scheiding tussen godsdienst en staat, hoofddoeken, enz. ervaar ik niet echt als een probleem, maar m.b.t. het omgaan met de dood ervaar ik wel een diepe kloof tussen moslims en niet-moslims. Ik heb ten tijde van de Dutroux-affaire wel eens een paar analfabete oudere moslimfundamentalisten met baard en djalaba geholpen om hun naam in het lokale rouwregister voor Loubna ben Aissa te schrijven. Maar toch, ik blijf het omgaan met de dood over culturele en religieuze grenzen heen erg moeilijk vinden. Wat moeten autochtone ex-mijnwerkers in mijn provincie doen als hun allochtone vriend en werkmakker -waar ze dertig jaar lang elke dag mee samenwerkten- sterft ?
Het omgaan met de dood wordt altijd moeilijk gevonden of er nu wel of geen culturele en religieuse grensen zijn. Mensen lopen er het liefst voor weg, ook in dit geval dus :moe:
In elke cultuur hebben mensen verdriet als er een dierbare overlijd en in alle culturen geeft het steun als mensen belangstelling voor je tonen in de rouwperiode.
Wat is er mis met even aanbellen en bloemen brengen? Dat wordt heus wel begrepen hoor.
Geplaatst door Marsipulami
Ik kreeg vandaag dit berichtje onder ogen:
... Wat moeten autochtone ex-mijnwerkers in mijn provincie doen als hun allochtone vriend en werkmakker -waar ze dertig jaar lang elke dag mee samenwerkten- sterft ?
Zoals Freya zegt, zo moeilijk is het ook niet, want mensen zijn mensen.
Ze kan beter, als ze durft, een taart bakken en aanbellen. Verdrietig kijken en buuf omhelzen. Werkt altijd. Buuf gaat meteen thee zetten en je bent gewoon even woordeloos samen. Er is niks bijzonders waar ze rekening mee hoeft te houden.
Ik heb nog even gecheckt bij een Turkse vriendin, maar een kaart, dat doe je echt alleen als je ver weg woont. Dus niet in dit geval. En laat die bloemen ook maar zitten. Echt bezoek is het beste.
Nu ik je eigen reactie overlees vraag ik me werkelijk af waar je het over hebt. Geboorte, trouwen en sterven zijn zo universeel menselijk dat je er werkelijk niet voor doorgeleerd hoeft te hebben. Je reactie is typerend voor de 'intellectuele, welwillende' benadering: grote paniek breekt uit wanneer je een echte allo van vlees en bloed tegenkomt. Ben je eigenlijk wel s in Marokko, Turkije of nog verder weg geweest? Mensen zijn gewoon mensen, en als je je hart laat spreken komt het vrijwel altijd goed. Als je ze maar geen pastei voorzet.
Maar toch, ik blijf het omgaan met de dood over culturele en religieuze grenzen heen erg moeilijk vinden. Wat moeten autochtone ex-mijnwerkers in mijn provincie doen als hun allochtone vriend en werkmakker -waar ze dertig jaar lang elke dag mee samenwerkten- sterft ?
Misschien gewoon hetzelfde doen als wat allochtone ex-mijnwerkers in mijn provincie doen als hun autochtone vriend en werkmakker -waar ze dertig jaar lang elke dag mee samenwerkten- sterft
Marsipulami
05-10-04, 11:02
Geplaatst door freya
Wat is er mis met even aanbellen en bloemen brengen? Dat wordt heus wel begrepen hoor.
Nou, ik heb wel es meegemaakt dat er werd voorgesteld geld te verzamelen voor een bloemenkrans op het graf bij de dood van een moslim (dus zoals dat bij de autochtonen min of meer gebruikelijk is). De imam vond dat niet zo'n goed idee, omdat er op een moslimgraf geen bloemen mogen -volgens hem. Wat de familie daar van dacht weet ik niet.
Een andere situatie was een bos bloemen als cadeau aan de voorzitter van een moskee met kerstmis. Die voorzitter heeft toen zijn bloemen niet mee naar huis genomen. Volgens sommige moslims was dat omdat goede moslims geen kerstcadeau's mogen aannemen.
Marsipulami
05-10-04, 11:20
Geplaatst door mark61
Ik heb nog even gecheckt bij een Turkse vriendin, maar een kaart, dat doe je echt alleen als je ver weg woont. Dus niet in dit geval. En laat die bloemen ook maar zitten. Echt bezoek is het beste.
Ja, maar in genoemde casus is dat niet makkelijk omdat er ook nog eens een taalbarrierre is. Moet er minstens nog iemand bij zijn die voor tolk wil spelen.
Nu ik je eigen reactie overlees vraag ik me werkelijk af waar je het over hebt. Geboorte, trouwen en sterven zijn zo universeel menselijk dat je er werkelijk niet voor doorgeleerd hoeft te hebben.
De dood is universeel, maar de gebruiken daar rond zijn dat niet. Artochtonen tonen hun medeleven door naar de begrafenis te gaan in de kerk of evt het crematorium, daar worden er handen geschud, dan is er de koffietafel, condeleancekaartjes met 'innige deelneming' en een ondergaande zon erop, enz..
Geplaatst door Marsipulami
Artochtonen tonen hun medeleven door naar de begrafenis te gaan in de kerk of evt het crematorium, daar worden er handen geschud, dan is er de koffietafel, condeleancekaartjes met 'innige deelneming' en een ondergaande zon erop, enz..
Tis maar wat je medeleven tonen noemt :rolleyes:
Echt medeleven bestaat uit intermenselijk contact, buiten de geijkte rituelen om. En daar hoef je elkaar niet voor te verstaan.
Marsipulami
05-10-04, 11:39
Geplaatst door freya
Tis maar wat je medeleven tonen noemt :rolleyes:
Echt medeleven bestaat uit intermenselijk contact, buiten de geijkte rituelen om. En daar hoef je elkaar niet voor te verstaan.
Jah, maar de conventies en tradities maken het leggen van contact wel veel gemakkelijker. 'Echt' medeleven staat niet in oppositie tot tradities, het kan ook in het verlengde ervan liggen.
In theorie kunnen autochtonen bv wel aanwezig zijn bij het gebed voor de doden in de moskee, maar de meesten doen/durven dat niet. Omgekeerd is men in een doordeweekse moskee ook niet voorzien op het ontvangen van groepen niet-moslims bij zulke gelegenheid. Daar voelen de moslims zich dikwijls ook ongemakkelijk bij.
Van de andere kant zijn er ook niet zoveel moslims die naar de kerk durven gaan als hun autochtone kennis sterft. Bang dat er dan een straf van God komt onder de vorm van een kleine bliksem of zo.
Geplaatst door Marsipulami
Ja, maar in genoemde casus is dat niet makkelijk omdat er ook nog eens een taalbarrierre is. Moet er minstens nog iemand bij zijn die voor tolk wil spelen.
De dood is universeel, maar de gebruiken daar rond zijn dat niet. Artochtonen tonen hun medeleven door naar de begrafenis te gaan in de kerk of evt het crematorium, daar worden er handen geschud, dan is er de koffietafel, condeleancekaartjes met 'innige deelneming' en een ondergaande zon erop, enz..
Verdriet is woordeloos. Troost ook. De begrafenis is al geweest, dus dat doet er niet toe. Na 40 dagen is er evt. nog een bijeenkomst in moskee of thuis, buurvrouw nodigt je vanzelf wel uit of niet. Moslims zijn over het algemeen niet bang voor christenen bij hun rituelen, integendeel, ze laten je graag kennismaken met hun geloof en cultuur.
Wat bloemen met kerstmis te maken hebben ontgaat mij ten enen male. In any case gaat een imam geen kerstmis vieren nee. Krijgt jullie pastoor ook wel eens een half schaap met Eid?
Geplaatst door Marsipulami
Ik kreeg vandaag dit berichtje onder ogen:
Naast mij woont een ouder Turks echtpaar wat bijna geen Nederlands spreekt. Ieder jaar eind mei gaan ze samen voor een paar maanden op zomervakantie in Turkeye. Nu net zag ik dat ze terug zijn en nu hoor ik dat de man in Turkeye is overleden. Zij kwam haast nooit buiten en kon niet zo veel. Ze is slecht ter been. Hij deed alles. Ik heb zo een medelijden met haar en wil haar steunen. Maar ze verstaat me niet en ik weet niet genoeg van de Islam af. Ik ben bang dat ik misschien per ongeluk iets verkeerds of iets beledigends doe. Ik ga haar in ieder geval een kaart sturen en hopen dat ze een vertaler heeft. Wie weet iets van de rituelen rondom de dood van de Islam af?
Wat kan ik het beste doen naar mijn buurvrouw toe? Wie kan mij hierbij helpen?
Heeft er iemand een antwoord op de vraag van deze autochtone niet-islamitische vrouw ?
De buuf moet gewoon buuf zijn en blijven en bij die Turkse mevrouw aanbellen en condoleren.
En dan zeggen "kvin het zo erg dat uw man is overleden" i.p.v. "mijn oprechte deelneming of condoleances". Desnoods alleen aan hand geven en verdrietig kijken.
Vragen of ze wat voor haar kan doen, vragen hoe het met d'r gaat.
Verders niks, geen kaartjes, geen collectes.
En in het achterhoofd houden dat de 1e drie dagen rouw zijn, gevolgd door 4 maanden en 10 dagen, waarin de weduwe geen sieraden, make-up en andere versierselen mag hebben/dragen.
De weduwe weet dat de buuf geen Moslima is en dat zal d'r waarschijnlijk ook niet boeien.
Geplaatst door Orakel
En in het achterhoofd houden dat de 1e drie dagen rouw zijn, gevolgd door 4 maanden en 10 dagen, waarin de weduwe geen sieraden, make-up en andere versierselen mag hebben/dragen.[/B]
Ben bang dat die Turkse buuf dat niet weet :)
Geplaatst door mark61
Ben bang dat die Turkse buuf dat niet weet :)
:hihi: lees 't stuk van Mars net trug en nu pas valt me op dat we...de buuf er op voorhand vanuit gaat dat de Turkse buuf Moslima is.