PDA

Bekijk Volledige Versie : Negen doden bij groepszelfmoord Japanse jongeren



Marsipulami
12-10-04, 16:58
Negen doden bij vermoedelijke groepszelfmoord Japanse jongeren


Op een afgelegen parkeerplaats bij de Japanse hoofdstad Tokyo zijn dinsdag in een bestelbus de lichamen van zeven mensen gevonden.

De politie denkt dat het om groepszelfmoord gaat, een steeds vaker voorkomend fenomeen in Japan. Elders werden in een auto de lichamen van twee vrouwen gevonden, die zich ook gezamenlijk van het leven hadden beroofd. In de bestelbus vond de politie vier mannen en drie vrouwen, allen tieners of twintigers. De politie vond hen na te zijn gealarmeerd door een vriend van een van hen die een e-mail had gekregen waarin gesproken werd over zelfmoord. De twee vrouwen werden aangetroffen in een auto naast een tempel in Yokosuka, op zo'n honderd kilometer van Tokyo.

In beide auto's stonden houtskooloventjes die zouden zijn gebruikt om een koolmonoxidevergiftiging op te wekken. De ramen van de voertuigen waren aan de binnenkant afgeplakt. Of er een verband bestaat tussen beide gevallen weet de politie nog niet. Japan kent een ongewoon hoog zelfmoordcijfer, dat vorig jaar een recordhoogte van 32.000 bereikte. Groepszelfmoord is een betrekkelijk nieuwe trend. Veel mensen die daaraan meedoen ontmoeten elkaar via het internet. Volgens de autoriteiten is het aantal suïcides hoog door de economische malaise van de afgelopen jaren.

Zwarte Schaap
12-10-04, 17:04
Twello rouwt na zelfdoding 11-jarige

door Jelle Boonstra

12 OKTOBER 2004 - TWELLO - Vertwijfeling en verdriet overheerst in Twello na de zelfdoding van een elf - jarige jongen. Vorige week liep hij onder de trein, bij de plek waar een dorpsgenootje van dertien dat enkele maanden eerder had gedaan. De jongetjes zaten op dezelfde voetbalclub, Voorwaarts. In deze tragedies overheerst vooral het grote schuldgevoel - zeggen deskundigen. Waarom zagen we dit niet aankomen? Wat hadden we moeten en kunnen doen?

Een begrijpelijke, en tegelijk ook onterechte emotie, zegt gedragspyscholoog/publicist dr. René Diekstra, die zelfmoorden onder jongeren onderzocht en er deze week het boek ‘Waardig en Vaardig in het leven‘ over uitbrengt, waarin een hoofdstuk over zelfdoding bij jongeren voorkomt. ‘Een depressie bij jongeren is voor leken zeer moeilijk te herkennen. Bij jonge kinderen wordt die eigenlijk altijd gemaskeerd. Het is gemakkelijk om achteraf dingen te herkennen, maar dat is precies wat het is: wijsheid achteraf‘.

Een verband tussen deze twee gevallen van (vermoedelijke) zelfdodingen is moeilijk te leggen, ook al zijn er ogenschijnlijk overeenkomsten (zoals de plek en de manier waarop). De politie wil niet ingaan op de achtergronden van een zelfdoding, maar volgens dr. Diekstra is ‘dit soort imitatiegedrag bepaald niet ongewoon bij suïcide onder jongeren‘.

‘Ik heb een tijdje geleden de dagboeken gelezen van een meisje van dertien, dat suïcide had gepleegd. De ouders vroegen of ik zo antwoord kon geven op de vraag: waarom? In de dagboeken kwam vaak de naam van een ander meisje voor en daar heb ik toen een afspraak mee gemaakt. Uit gesprekken bleek dat ook zij zo suïcidaal als de pest was: ze zat er heel dicht tegenaan om hetzelfde te doen‘.

Buitenstaanders, ook de ouders zelf, hebben vaak niet in de gaten dat kinderen in depressie vervallen. ‘Voor de ouders van het dode meisje was het een donderslag bij heldere hemel geweest. Ze had niemand iets verteld, de plannen waren in de stille wereld van het eigen innerlijk verborgen gebleven‘.

SCHUIL

Een depressie bij kinderen gaat vaak schuil onder ogenschijnlijk andere klachten, zegt ook het Depressie Centrum van het Nationaal Fonds Geestelijke Gezondheid: zoals slapeloosheid, slechte schoolprestaties, buikpijn of hangerigheid. Het valt ook niet altijd op omdat gedrag bij pubers so wie so erg verandert. Stoer en stug gedrag ontnemen soms het zicht op depressieve stoornissen. Depressies bij kinderen komen veel voor. Het depressie centrum schat dat 30.000 tot 80.000 jongeren er jaarlijks mee te maken krijgen. Ouders Online publiceerde cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (over 2002) waaruit blijkt dat zo‘n 15.000 jongeren jaarlijks een zelfmoordpoging doen. ‘Bij tien procent, dus zo‘n 1500 kinderen en jongeren leidt dat daadwerkelijk tot de dood, aldus medewerkster Justine Pardoen. ‘Daarmee is zelfdoding doodsoorzaak nummer één in de leeftijdsgroep van jongeren‘.

Het cijfer stijgt gestaag, algemeen wordt aangenomen dat de steeds grotere druk op school en in de maatschappij er de oorzaken van zijn.

Door dat copycat-gedrag heeft aandacht voor suïcide in de media altijd een risico, zegt Diekstra. ‘In ons vakgebied is een beroemd voorbeeld. Begin jaren ‘80 zond de ZDF-televisie de zesdelige documentaire ‘Dood van een scholier‘ uit. Integer gemaakt, heel goed gereconstrueerd wat er was gebeurd met een scholier, die voor de trein was gesprongen. Na uitzending bleek een stijging van 200 procent voor te komen bij zelfdodingen van jongeren met de trein als middel: 33 gevallen meer dan je op grond van jaarcijfers mocht verwachten. Jongeren met problemen hadden zich niet alleen herkend in de manier waarop de depressieve gevoelens heel realistisch in beeld waren gebracht, maar ook de manier om aan die gevoelens snel een einde te kunnen maken. Ze werden gesterkt in de gedachte dat dit ook voor hen de weg was, de kloof tussen gedachte en daad werd zo gedicht. En toen de documentaire door de ZDF werd herhaald, trad opnieuw een soortgelijk effect op.‘

Het is heel goed als ze in het dorp iets doen met de rouwgevoelens, samen proberen erover te praten. Op de RK school ‘DeKleine Wereld‘, waarop het jongetje zat, doen ze dat met twee medewerkers van Slachtofferhulp. Ook is een gedenkhoek ingericht. ‘Heel goed, dat je met elkaar probeert een conclusie te vinden. In de protocollen van veel scholen is daar gelukkig nu ook ruimte voor.

INTENSIEVEAANDACHT

‘Het is ook zaak dat er een hele intensieve aandacht is voor de vriendjes van dit jongetje‘, zegt Diekstra. ‘Dat er heel goed naar hun gedrag wordt gekeken. Dat er heel goed op hen wordt gelet, op hun gedrag en hun emoties, om te voorkomen dat er in deze groep niet ook een imitatiegedrag ontstaat. Dat moet lang worden volgehouden. Geen weken, nee - dat is te kort, ik heb het nu over maanden, vele maanden‘.


Bron: Deventer Dagblad 12/10/04