Seif
03-11-04, 00:23
3-11-2004
De emoties lopen hoog op bij het roodwitte politielint
Van onze verslaggevers
Drie Marokkanen van een jaar of 17 staan lachend bij de politie-afzetting op de Amsterdamse Linnaeusstraat, op nog geen 50 meter van de plaats waar Theo van Gogh werd vermoord. Ze maken schietbewegingen.
De emoties liepen gisteren hoog op bij het roodwitte politielint. Er vielen zelfs rake klappen, maar in het algemeen probeerden autochtonen en allochtonen er samen uit te komen hoe het verder moet met de vrije meningsuiting.
In de loop van de dag wordt het steeds drukker in de Linnaeusstraat. Niet dat er veel te zien is: zwarte schermen onttrekken het lichaam van Van Gogh aan het gezicht. Maar het besef dat hij er ligt, doet velen sidderen.
Jura, een kunstschilder, legt met tranen in de ogen een bosje bloemen neer. ,,Verschrikkelijk is het'', mompelt hij. ,,Met zijn ideeën kon je het oneens zijn. Het gaat erom dat hij de dingen recht voor zijn raap durfde te zeggen. Net Pim, net zo geëindigd. Durft straks niemand meer wat te zeggen?''
De 19-jarige Ridaa, van Marokkaanse afkomst, is bang dat de moord tot een verharding in de samenleving leidt. ,,Na de aanslagen op in de Verenigde Staten werden we ook met de nek aangekeken. De moord op Pim Fortuyn werd gepleegd door een Nederlander, dus toen viel het wel mee. Nu is de dader een 26-jarige Nederlander, kennelijk van Marokkaanse afkomst. Van mij hadden ze dat er niet bij hoeven zeggen.''
Veel mensen staan van ontzetting met de hand voor de mond. ,,Dit is verschrikkelijk'', zegt buurtbewoonster Marianne Vermeulen. ,,Ik kwam Theo regelmatig tegen in het Frederikspark, als we de hond uitlieten. Van Goghs zoontje Lieuwe (11) voetbalde vaak met mijn zoon.''
Ze zag Van Gogh geregeld werken achter zijn computer in zijn woning op de eerste verdiepeing. ,,Die krullenbol stak er bovenuit en je zag ook de rookdampen. Ondanks alle bedreigingen verschool hij zich niet. Hij was een dappere man.''
Veel omstanders mensen gaan met elkaar de discussie aan. Een oudere vrouw met rollator bijvoorbeeld, die afstapt op drie Marokkaanse jongens. ,,Wij vinden dit in Nederland niet normaal. Vroeger gingen wij gewoon allemaal met elkaar om zonder dat er gedoe was'', zegt ze pinnig. De jongens knikken en luisteren. Ze weten niet goed wat ze ermee moeten.
Voor het rijtjeshuis in de Pythagorasstraat in de Watergraafsmeer liggen enkele uren na de moord al bossen bloemen. Ook Bianca Gennissen en haar moeder komen er een brengen. ,,Het wordt steeds erger, wij willen weg uit Amsterdam. Als ik bij Albert Heijn een broodje ham koop, krijg ik te horen dat ik een vieze varkensvreter ben.''
De emoties lopen hoog op bij het roodwitte politielint
Van onze verslaggevers
Drie Marokkanen van een jaar of 17 staan lachend bij de politie-afzetting op de Amsterdamse Linnaeusstraat, op nog geen 50 meter van de plaats waar Theo van Gogh werd vermoord. Ze maken schietbewegingen.
De emoties liepen gisteren hoog op bij het roodwitte politielint. Er vielen zelfs rake klappen, maar in het algemeen probeerden autochtonen en allochtonen er samen uit te komen hoe het verder moet met de vrije meningsuiting.
In de loop van de dag wordt het steeds drukker in de Linnaeusstraat. Niet dat er veel te zien is: zwarte schermen onttrekken het lichaam van Van Gogh aan het gezicht. Maar het besef dat hij er ligt, doet velen sidderen.
Jura, een kunstschilder, legt met tranen in de ogen een bosje bloemen neer. ,,Verschrikkelijk is het'', mompelt hij. ,,Met zijn ideeën kon je het oneens zijn. Het gaat erom dat hij de dingen recht voor zijn raap durfde te zeggen. Net Pim, net zo geëindigd. Durft straks niemand meer wat te zeggen?''
De 19-jarige Ridaa, van Marokkaanse afkomst, is bang dat de moord tot een verharding in de samenleving leidt. ,,Na de aanslagen op in de Verenigde Staten werden we ook met de nek aangekeken. De moord op Pim Fortuyn werd gepleegd door een Nederlander, dus toen viel het wel mee. Nu is de dader een 26-jarige Nederlander, kennelijk van Marokkaanse afkomst. Van mij hadden ze dat er niet bij hoeven zeggen.''
Veel mensen staan van ontzetting met de hand voor de mond. ,,Dit is verschrikkelijk'', zegt buurtbewoonster Marianne Vermeulen. ,,Ik kwam Theo regelmatig tegen in het Frederikspark, als we de hond uitlieten. Van Goghs zoontje Lieuwe (11) voetbalde vaak met mijn zoon.''
Ze zag Van Gogh geregeld werken achter zijn computer in zijn woning op de eerste verdiepeing. ,,Die krullenbol stak er bovenuit en je zag ook de rookdampen. Ondanks alle bedreigingen verschool hij zich niet. Hij was een dappere man.''
Veel omstanders mensen gaan met elkaar de discussie aan. Een oudere vrouw met rollator bijvoorbeeld, die afstapt op drie Marokkaanse jongens. ,,Wij vinden dit in Nederland niet normaal. Vroeger gingen wij gewoon allemaal met elkaar om zonder dat er gedoe was'', zegt ze pinnig. De jongens knikken en luisteren. Ze weten niet goed wat ze ermee moeten.
Voor het rijtjeshuis in de Pythagorasstraat in de Watergraafsmeer liggen enkele uren na de moord al bossen bloemen. Ook Bianca Gennissen en haar moeder komen er een brengen. ,,Het wordt steeds erger, wij willen weg uit Amsterdam. Als ik bij Albert Heijn een broodje ham koop, krijg ik te horen dat ik een vieze varkensvreter ben.''