Marsipulami
13-11-04, 18:53
Praten
door Bernard Dewulf
publicatiedatum : 12-11-2004
Algemeen
We moeten meer praten, zegt de premier van Nederland. Het loopt daar hartstikke fout, dus moet er meer gepraat worden. Nóg meer, en het was al een van de toonaangevende kletslanden in de wereld. Alles is er ingedijkt, behalve het geouwehoer.
Nu is er weinig aangenamer dan geouwehoer. Onder vrienden welteverstaan. Wat wij hier noemen: zeveren. Elkaar omhelzen met wat geleuter. In het café, de woonkamer, de keuken, de kleedkamer. Saamhorig getater. Onder vrienden is dat een soort paringsdans, zonder vervelende vleselijke gevolgen. We maken wat samenklank en we verwarmen ons daaraan.
Maar er is ook gevaarlijk geouwehoer. Waar het ettert onder het getetter. Het soort spreken om aan de praat te blijven. We gooien het in de groep en kletsen het weg. We gaan maar door met spraakwateren om niets te hoeven zeggen. We babbelen ons doof en blind. En dan haalt iemand die het wel gehad heeft zijn revolver boven, verstomt het gekakel even, en even later zegt iemand anders: laten we praten. En dan slaat het kippenhok weer aan.
We zouden ook kunnen zwijgen.
Dan zegt zo'n premier: laten we deze winter onze mond houden. Algemene zwijgplicht. Alleen het draaien van de machines, het schuiven van het geld, het suizen van de verwarmingsbuizen, het zuchten van de parende sprakelozen en het kraken van het ijs. En het fluisterende lezen van de kinderen. Dat ook nog. Maar verder niets, tenzij muziek.
En dan luisteren maar.
Het zou me een winter zijn. Ik zie ze al hierboven, Allah, Jahweh en de anderen, van de hand Gods geslagen. Wat zou het stil zijn op aarde en in de hemel. Schaatsend, sleeënd, wandelend, met niets dan lichaamstaal en rum nader tot elkaar.
Maar zo'n winter bestaat alleen in de woorden. Zonder woorden nooit zo'n winter. We zullen hem elkaar moeten aanpraten.
Bernard Dewulf
door Bernard Dewulf
publicatiedatum : 12-11-2004
Algemeen
We moeten meer praten, zegt de premier van Nederland. Het loopt daar hartstikke fout, dus moet er meer gepraat worden. Nóg meer, en het was al een van de toonaangevende kletslanden in de wereld. Alles is er ingedijkt, behalve het geouwehoer.
Nu is er weinig aangenamer dan geouwehoer. Onder vrienden welteverstaan. Wat wij hier noemen: zeveren. Elkaar omhelzen met wat geleuter. In het café, de woonkamer, de keuken, de kleedkamer. Saamhorig getater. Onder vrienden is dat een soort paringsdans, zonder vervelende vleselijke gevolgen. We maken wat samenklank en we verwarmen ons daaraan.
Maar er is ook gevaarlijk geouwehoer. Waar het ettert onder het getetter. Het soort spreken om aan de praat te blijven. We gooien het in de groep en kletsen het weg. We gaan maar door met spraakwateren om niets te hoeven zeggen. We babbelen ons doof en blind. En dan haalt iemand die het wel gehad heeft zijn revolver boven, verstomt het gekakel even, en even later zegt iemand anders: laten we praten. En dan slaat het kippenhok weer aan.
We zouden ook kunnen zwijgen.
Dan zegt zo'n premier: laten we deze winter onze mond houden. Algemene zwijgplicht. Alleen het draaien van de machines, het schuiven van het geld, het suizen van de verwarmingsbuizen, het zuchten van de parende sprakelozen en het kraken van het ijs. En het fluisterende lezen van de kinderen. Dat ook nog. Maar verder niets, tenzij muziek.
En dan luisteren maar.
Het zou me een winter zijn. Ik zie ze al hierboven, Allah, Jahweh en de anderen, van de hand Gods geslagen. Wat zou het stil zijn op aarde en in de hemel. Schaatsend, sleeënd, wandelend, met niets dan lichaamstaal en rum nader tot elkaar.
Maar zo'n winter bestaat alleen in de woorden. Zonder woorden nooit zo'n winter. We zullen hem elkaar moeten aanpraten.
Bernard Dewulf