PDA

Bekijk Volledige Versie : salam imazighen



rajas
25-11-04, 03:04
AZUL salam
Beste imazighen



Evenement(en)Berbers vrouwen festivalDatum: 27-11-2004
Plaats: Den Haag
Berbers vrouwen festivalDownload flyer

Aantal keer gelezen:
622 keer
Het Berbers vrouwenfestival van 15 t/m 27 november 2004 is een initiatief van de Stem van Marokkaanse Democraten Nederland (een Marokkaanse zelforganisatie) en Unit MCI, met participatie van ZCALA, Dr. Anton Philipszaal ,verschillende migrantenorganisaties en de Dienst Openbare Bibliotheek. In deze periode wordt een reeks van activiteiten op het gebied van theater, literatuur/poëzie, exposities, films en muziek gepresenteerd.
Het festival wil een positieve bijdrage leveren aan de cultuuruitwisseling tussen diverse Haagse bevolkingsgroepen, waarmee een verrijking van de samenleving wordt nagestreefd.

Programma:
Tentoonstelling
15 november 2004
Gedurende één maand (van 15 november tot 15 december) zal in bibliotheek Schilderswijk een selectie uit het werk van drie kunstenaars wordt tentoongesteld. De schilderijen en andere kunstvoorwerpen bieden een kijk op het culturele en volksleven van de Rif streek. De schilderijen zijn van de hand van de heren A. Messoudi, A
Sekkaki en M. Abatoy

Lezingen
Op zondag 21 november houden twee Leidseonderzoeksters dr. Daniela Merolla en dr. Mena Lafkioui een lezing over de expressiekunsten van de Berberse vrouwen]
waar : Bibliotheek Schilderswijk. Koningsstraat 439
Den Haag
tel/fax: 070 - 3887916Den Haag
wanner 15.30
toegang : gratis

24 november 2004
Amazigh dag in Escamp.Bowlingworld.
Lezing van Mohamed Chiech uit Marokko over de rol van Rijfijnse vrouw en Riffijnse architect, naast een cultureel programma.
waar : BowlingWorld Zuiderpark
Mr. P. Droogleever Fortuijnweg 79
2533 SP Den Haag
tel: 070 - 40 20 777
wanner 16.30
toegang : gratis
Amazigh dag in Escamp.Bouwlingworld

Op donderdag 25 november houden de heren Said El Ghazouani en Monim Lazrak, respectievelijk schrijver en hoofdredacteur van locale blad Tifraz n-arif, schrijver en dichter een lezing over de moderne geschiedenis van Noord Marokko; de Rif streek.
waar : Bibliotheek Schilderswijk. Koningsstraat 439
Den Haag
tel/fax: 070 - 3887916Den Haag
wanner 19.30
toegang : gratis

Theater voorstelling
Op 26 november 2004 theatergroep Appolius met 'Rabia en Bouzzayan')
waar : ZCALA Hobbemastraat 120, 2526 JS, Den Haag, Telefoon: 070 - 389 81 86

Afsluitingsfeest
Uitreiking prijzen voor verlichting en Burgerschap& concert Idir-Djura
i.s.m maatschappelijke organisaties, migranten organisaties worden dit jaar voor het eerst keer symbolische prijzen onder motto: de prijs voor verlichting en Burgerschap toegereikt aan prominent actief figuren uit de Haagse samenleving en ook aan prominent namen uit de Berbers gemeenschap in Nederland.

Wie is Djura
Geboren in een klein dorpje in een regio in Algerije die bekend staat als Kabylië, begon Djura haar leven op de grens tussen leven en dood. Was ze nou geboren als een jongen, dan zou haar geboorte zijn gevierd - onder begeleiding van geweerschoten en yu-yus. In plaats daarvan weigerde haar moeder, die kapot was over de geboorte van een meisje, een feest te geven of zelfs haar dochtertje maar te voeden. Djura is gered door een van de vrouwen van haar grootvader, die wonderlijk genoeg in staat was om haar te voeden. Djura groeide op onder de goede zorgen van haar grootmoeder, die haar opvoedde tot haar vijfde jaar.
De Kabylische mensen zijn Berbers die een eigen taal hebben(die compleet anders dan het Arabisch is) en een krachtige trots in hun identiteit. Deze sterke erecode samen met een conservatieve traditionele 'bescherming' van vrouwen, leidt vaak tot vervloekingen, ruzies en een gewelddadige dood, zelfs binnen families. Djura's onafhankelijke karakter en passie leidden haar tot een rebellie tegenover haar familie en de traditionele rol van een Berber vrouw, en het is deze strijd voor persoonlijke vrijheid die de kern van haar liedjes vormt.
De vader van Djura vertrok in de vroege 50-er jaren naar Frankrijk, toen bleek dat zijn landbouwgrond niet meer in de levensvoorzieningen van zijn familie kon voldoen. In die tijd moedigde de Franse regering immigratie van Noord-Afrikanen aan als een vorm van goedkope arbeid. De familie van Djura leefde in een arme wijk van Parijs genoemd Belleville. De familie breidde zich uit met een baby per jaar(negen kinderen in totaal) tot de vader van Djura in de gevangenis belandde voor het steunen van het Algerijnse Nationale Bevrijdings Front. Tijdens het verblijf van haar vader in de gevangenis hielp Djura met het opvoeden van haar zeven jongere broertjes en zusjes, en begeleidde ze haar analfabete moeder voortdurend naar de lokale autoriteiten voor het behoud van de kinderbijslag.
Na de Algerijnse onafhankelijkheid in 1962 is de vader van Djura vrijgelaten uit de gevangenis. Eenmaal thuis werd hij steeds gewelddadiger, hij sloeg zijn vrouw en oudste dochter ongenadig. Djura werd ook door haar oudste broer Mohand geslagen. Ondanks het geweld thuis blonk Djura uit op school en haar uitzonderlijke zangstem bezorgde haar solorollen in het schoolkoor. Toen haar rebelse karakter ervoor zorgde dat ze van de middelbare school af werd gestuurd, ging ze naar een school voor kunstzinnige vorming. Op haar 16de kreeg ze een hoofdrol aangeboden in een televisieserie. Maar haar verbood het. 'Mijn dochter zal nooit op de planken staan', zei hij. Om aan een gearrangeerd huwelijk te ontsnappen en hopend op onafhankelijkheid vertrok Djura van Parijs naar Algiers, begeleidt door haar broer Mohand en haar schoonzus. Eenmaal in Algiers aangekomen sloeg hij haar en haar banen aan te nemen als verslaggeefster of journalist voor de Algerijnse radio en televisiestations. Hij controleerde al haar acties inclusief de manier waarop ze zich kleedde. Toen hij vermoedde dat ze te intiem werd met zijn vriend Olivier, een Franse architect, sloot hij haar vijf maanden op in een kamer in de arme wijk. Haar enige troost waren twee cd's 'Four seasons' van Vivaldi en Beethoven's 'fifth piano concerto' en de liedjes en gedichten die ze zelf begon te componeren.
Toen de vader van Djura naar Algiers toe kwam verplaatste hij haar van de stad naar hun dorp Ifigna. Deze ervaring bleek heel goed voor Djura te zijn die zichzelf weer identificeerde met de Berber taal en liedjes leerde van de dorpsvrouwen. Ze ervaarde de kracht van deze vrouwen die hun onafhankelijkheid herwonnen.
Na een paar maanden vertrok Djura weer samen met haar vader naar Parijs waar hij haar opsloot op de dertiende verdieping van een flat. Ze ontsnapte aan hem samen met Olivier, achtervolgd door haar vaders dreigement haar te vermoorden. Ze werkte overdag om haar moeder financieel te steunen bij de opvoeding van haar zeven broertjes en zusjes en om haar avondopleiding Film school te betalen. Van hetzelfde geld huurde ze een flatje voor haar moeder die ze uiteindelijk heeft kunnen overhalen haar gewelddadige en alcoholistische man te verlaten. Mohand volgde Djura en Olivier naar Algerije, waar ze een documentaire aan het maken waren over architectuur, en viel haar aan met een mes waarbij hij haar lippen ernstig verwondde.
Hoewel Djura ontsnapte aan de dood, werd ze achtervolgd door het dreigement van Mohand: "waar je ook bent, ook al gaat er tien jaar voorbij, ik zal je vinden en vermoorden". Djura maakte een tweede film samen met Olivier, "Ali in Wonderland", over het leven van de Algerijnse immigranten in Parijs. Tijdens het zoeken naar geschikte muziek voor haar films ontmoette Djura een jonge impresario die haar gedichten las die ze in Algerije heeft geschreven en hij moedigde haar aan om ze voor publiek te zingen. Ze vormde de groep Djur Djura (genoemd naar de berg Djurdjura in de buurt waar ze haar jeugd heeft doorgebracht) in 1977, eerst met twee van haar zussen en later met andere jonge berber artiesten, begeleidt door muzikanten uit Noord Afrika, Amerika en Frankrijk.
Djur Djura's succes stond in schril contrast met de band met haar familie. In 1987 werden zij en haar impresario het slachtoffer van een brute aanval door haar jongste broertje en haar nichtje die erop uit waren gestuurd om Djura te straffen omdat ze weigerde te leven al een traditionele berber vrouw. Djura die zwanger was op dat moment verloor bijna haar kind, maar ze kwam er bovenop en ging door met het zingen over de onderdrukking van vrouwen in Algerije en hun zusters over de hele wereld. Djura draagt haar liedjes op aan 'alle vrouwen die zijn beroofd van liefde, kennis en vrijheid'.

Wie is Idir
Idir (1949) werd geboren als Hamid Cheriet in Ait-Lahcene, een Kabyls dorpje in het gebergte, waar ’s winters alles bedekt is onder een dikke sneeuwlaag en waar zomers de tenten, huizen en grond een rode gloed krijgt door de hitte. Hij trok veel op met de oude herders, die hem al snel fluit leerden spelen en hem alle oude gedichten en liederen leerden. Hij nam de naam IDIR aan, wat betekent ‘hij die overleeft’. Het gebied waar IDIR opgroeide had zwaar te lijden onder het koloniale bewind, waardoor hij op jonge leeftijd vluchtte naar Algiers. Als student in deze stad speelde hij vaak op zijn gitaar in kleine theatertjes waar de oude muziek van de vele gevluchte stammen ten gehore werd gebracht. Nouara, een absolute topper in Algiers, vroeg hem in een concert te begeleiden. Het concert zou ook direct worden uitgezonden. Op de bewuste avond kwam Nouara niet opdagen en speelde IDIR in afwachting van de ster, een eigen interpretatie van een oud Berbers lied. Hiermee kreeg hij zo’n succes dat al snel op allerlei plaatsen massaal met zijn muziek werd meegezongen. Het regime in die tijd duldde echter geen uitingen van allerlei Noord-Afrikaanse volken, zodat de muziek alleen gespeeld kon worden op familiefeesten als bruiloften en partijen. In alle muziek die IDIR ten gehore brengt, komen de herinneringen naar voren van het leven van de Berbers en de cultuur van het volk van de Kabylen. Of het nu gaat om het vereren van de vrouw, het verdriet over de gedwongen verhuizingen van vele Noord-Afrikaase volkeren, of de trots op de afkomst. Als geen ander is IDIR erin geslaagd in vele landen de aandacht te vestigen op de oude Noord-Afrikaanse cultuur. In de jaren zeventig schreef IDIR “A vava I nuva”. In Frankrijk stond het nummer maanden op elke hitlijst en het nummer werd met veel succes uitgebracht en vertaald in zeven talen Zijn composities hebben ook de Rai muziek en enorme internationale impuls gegeven. Toen het leven als artiest steeds moeilijker werd, vluchtte IDIR naar Frankrijk. Daar woonden inmiddels al duizenden Noord-Afrikanen, waaronder vooral de intelligentsia die het in eigen land niet uithield. Vanuit Frankrijk ging IDIR aan het werk. Snel achter elkaar verschenen twee albums waarmee hij in Frankrijk naam maakte. Hij legde zich toe op het bewerken van de oude volksmuziek en maakte deze zeer toegankelijk voor Europa en de rest van de wereld. Zijn laatste album is identités dat hij opnam met bekende artiesten als manu chao, L’Orchestre national de barbes.

Waar: Dr. Antonphlipszaal, Spuiplein 150, www.ldt.nl.
Toegang: €12.5,-
Ingang : 18.30 uur
Reserveringen: 070-8800333
Organisatie : Stem van Marokkaanse Democraten - Den Haag