Twinkle_Croft
25-11-04, 12:53
Khalid el Hassnaoui en Ahmed el Bakioui, werden op 13 januari 2001 doodgeschoten in Srinagar, de hoofdstad van de Indiase provincie Kasmir. 2 Eindhovenaren, gerekruteerd in Nederland.
Toen had Nederland al wakker moeten worden. Toen had zij haar burgers moeten beschermen, toen had zij actie moeten ondernemen. Maar zij gingen liever kibbelen over welke partijen een coalitie moesten vormen. Blijkbaar was dit laatste belangrijker.
Dan is het verderf op 2 november 2004 in Nederland zichtbaar. Plotseling lijken alle bevolkingsgroepen paraat. Ieder heeft zijn zegje, ieder heeft zijn woord. Schreeuwend door elkaar, als kippen zonder kop, wordt er geroepen dat er moet worden gepraat. Wordt er geschreeuwd dat er actie moet komen. Nemen mensen het heft in eigen handen, hun longen uit het lijf schreeuwen dat het afgelopen moet zijn…
Afgelopen met wat…?
Praten is communicatie, schreeuwen is onderdrukken. Zijn wij soms vergeten dat communicatie met luisteren begint? In plaats dat er echt naar elkaar geluisterd wordt, en met open oren een debat aan wordt gegaan, lijkt het alsof ieder maar zijn eigen zegje wil doen. Woedend willen ze allen zo beledigend, vulgair en zo hard mogelijk gehoord worden. En door deze woede, beseffen zij niet dat ze al worden gehoord. We zijn geschapen met 2 oren, 2 ogen en 1 mond. Wij moeten meer luisteren, om ons heen kijken en dan pas praten.
Waarom maakte Nederland zich afgelopen jaren druk om bijna gepensioneerde gastarbeiders die de taal niet beheersten? Waarom maakte zij een probleem van de hoofddoek, terwijl de dragers er vrede mee hadden? Waarom begonnen zij te zeuren om een handjevol puberale ‘crimineeltjes’ terwijl het extremisme Nederland langzaam binnensloop? Nederland maakte van muggen een olifant, terwijl de olifant Nederland uitlachte. Sterker nog, zij werden door deze muggen gevoed.
Inmiddels zijn we bijna 5 jaar verder en nog steeds lijkt Nederland het maar niet te beseffen. Het zo kenmerkende praatcultuur van Nederland wurgt langzaam haar burgers totdat zij geen lucht meer kunnen happen en beangstigend om zich heen kijkt wat er nu gaat gebeuren. Vervreemd van elkaar, maakt zij vingerwijzend van de kloof tussen de bevolkingsgroepen een ravijn. Een ravijn die niet meer te overbruggen valt.
Vingerwijzend wordt er geschreeuwd naar de regering. Vingerwijzend wordt er geschreeuwd naar de moslimgemeenschap. Vingerwijzend wordt er geschreeuwd naar de ouders van extremisten. Vingerwijzend denkt m'n iets te bereiken….Sinds wanneer gaat dit op? Sinds wanneer?
In plaats dat er een helpende hand wordt toegereikt wordt er beschuldigd. Hoe kan je een hele gemeenschap beschuldigen? Hoe kan je de ouders beschuldigen? Hoe kan je de regering beschuldigen? Geroepen wordt er naar rechtvaardigheid, terwijl wij zelf onrechtvaardig bezig zijn.
We zeggen allen, wat je zaait is wat je oogst, maar vergeten wordt dat we met z'n ALLEN hebben gezaaid…
Twinkey
Toen had Nederland al wakker moeten worden. Toen had zij haar burgers moeten beschermen, toen had zij actie moeten ondernemen. Maar zij gingen liever kibbelen over welke partijen een coalitie moesten vormen. Blijkbaar was dit laatste belangrijker.
Dan is het verderf op 2 november 2004 in Nederland zichtbaar. Plotseling lijken alle bevolkingsgroepen paraat. Ieder heeft zijn zegje, ieder heeft zijn woord. Schreeuwend door elkaar, als kippen zonder kop, wordt er geroepen dat er moet worden gepraat. Wordt er geschreeuwd dat er actie moet komen. Nemen mensen het heft in eigen handen, hun longen uit het lijf schreeuwen dat het afgelopen moet zijn…
Afgelopen met wat…?
Praten is communicatie, schreeuwen is onderdrukken. Zijn wij soms vergeten dat communicatie met luisteren begint? In plaats dat er echt naar elkaar geluisterd wordt, en met open oren een debat aan wordt gegaan, lijkt het alsof ieder maar zijn eigen zegje wil doen. Woedend willen ze allen zo beledigend, vulgair en zo hard mogelijk gehoord worden. En door deze woede, beseffen zij niet dat ze al worden gehoord. We zijn geschapen met 2 oren, 2 ogen en 1 mond. Wij moeten meer luisteren, om ons heen kijken en dan pas praten.
Waarom maakte Nederland zich afgelopen jaren druk om bijna gepensioneerde gastarbeiders die de taal niet beheersten? Waarom maakte zij een probleem van de hoofddoek, terwijl de dragers er vrede mee hadden? Waarom begonnen zij te zeuren om een handjevol puberale ‘crimineeltjes’ terwijl het extremisme Nederland langzaam binnensloop? Nederland maakte van muggen een olifant, terwijl de olifant Nederland uitlachte. Sterker nog, zij werden door deze muggen gevoed.
Inmiddels zijn we bijna 5 jaar verder en nog steeds lijkt Nederland het maar niet te beseffen. Het zo kenmerkende praatcultuur van Nederland wurgt langzaam haar burgers totdat zij geen lucht meer kunnen happen en beangstigend om zich heen kijkt wat er nu gaat gebeuren. Vervreemd van elkaar, maakt zij vingerwijzend van de kloof tussen de bevolkingsgroepen een ravijn. Een ravijn die niet meer te overbruggen valt.
Vingerwijzend wordt er geschreeuwd naar de regering. Vingerwijzend wordt er geschreeuwd naar de moslimgemeenschap. Vingerwijzend wordt er geschreeuwd naar de ouders van extremisten. Vingerwijzend denkt m'n iets te bereiken….Sinds wanneer gaat dit op? Sinds wanneer?
In plaats dat er een helpende hand wordt toegereikt wordt er beschuldigd. Hoe kan je een hele gemeenschap beschuldigen? Hoe kan je de ouders beschuldigen? Hoe kan je de regering beschuldigen? Geroepen wordt er naar rechtvaardigheid, terwijl wij zelf onrechtvaardig bezig zijn.
We zeggen allen, wat je zaait is wat je oogst, maar vergeten wordt dat we met z'n ALLEN hebben gezaaid…
Twinkey