Te quiero
27-11-04, 04:11
Islam in crisis
door Sylvain Ephimenco
2004-11-27
Frank Williams, de directeur van de Nederlandse Moslim Omroep, wordt met de dood bedreigd, wat heeft geresulteerd in extra politiesurveillance bij zijn woning. Williams wordt niet door een fortuyneske kaalkop het leven zuur gemaakt, maar door iemand die zich 'Mullah Omar' noemt.
Al maanden krijgt de NMO waarschuwingsbrieven en e-mails waarin de dreigingen zijn verpakt. Volgens radicale islamieten volgt de Moslim Omroep een te liberale koers met te veel kritiek op het moslimterrorisme en het fundamentalisme. Andere vooraanstaande moslims in Nederland, zoals de Amsterdamse wethouder Aboutaleb, die door geloofsextremisten als te gematigd worden beschouwd of van 'collaboratie' met de ongelovigen worden beticht, moeten ook voor hun veiligheid vrezen.
De radicalisering van een (helaas groeiende) minderheid binnen de islam wordt gekenmerkt door het tweeledige karakter van haar strategie van intimidatie en terreur. Enerzijds gestaag werken aan een escalatie tussen gemeenschappen door geweld te plegen tegen koeffars (ongelovigen) om hun verfoeide samenleving te ontwrichten. Anderzijds proberen de gematigde stemmen te neutraliseren die binnen moslimse kringen tot deëscalatie en dialoog oproepen. Het zal van deze laatste groep heel wat moed en solidariteit onderling vergen om deze campagne het hoofd te kunnen bieden. Het valt voor moslims en niet-moslims niet meer te ontkennen dat de islam, hoe je het wendt of keert, in een diepe crisis verkeert. En niet alleen in Nederland. Hiermee wil ik niet zeggen dat de islam een problematisch geloof is maar wel een religie met momenteel torenhoge problemen. (Hoewel heilige teksten klaarblijkelijk genoeg stof geven aan extremisten om er een filosofie van geweld, uitsluiting en zelfs racisme aan te ontlenen.) Het gaat hier om een richtingenstrijd binnen de islam, geďnitieerd door een kleine minderheid, waarvan de rekening voor een aanzienlijk deel aan niet-moslims wordt gepresenteerd. Kan een seculiere samenleving zich permitteren om haar karakter, identiteit en waarden aan te passen aan een religie die door interne problemen wordt ondermijnd? Een geloof dat steeds meer blijkt zijn zaken niet op orde te hebben. Het lijkt me levensgevaarlijk. Radicale moslims testen overal waar het kan de weerbaarheid van de seculiere maatschappij. Steeds meer eisen betreffende gebedsruimtes, hoofddoekjes, gezichtssluiers, scheidingsmuren tussen mannen en vrouwen enz. Er mag voor de islam, net als voor andere geloven, geen uitzonderingspositie worden gemaakt. Het parool moet zijn: versterken van de neutraliteit van de openbare ruimte en beleving uitsluitend in de privé-sfeer.
door Sylvain Ephimenco
2004-11-27
Frank Williams, de directeur van de Nederlandse Moslim Omroep, wordt met de dood bedreigd, wat heeft geresulteerd in extra politiesurveillance bij zijn woning. Williams wordt niet door een fortuyneske kaalkop het leven zuur gemaakt, maar door iemand die zich 'Mullah Omar' noemt.
Al maanden krijgt de NMO waarschuwingsbrieven en e-mails waarin de dreigingen zijn verpakt. Volgens radicale islamieten volgt de Moslim Omroep een te liberale koers met te veel kritiek op het moslimterrorisme en het fundamentalisme. Andere vooraanstaande moslims in Nederland, zoals de Amsterdamse wethouder Aboutaleb, die door geloofsextremisten als te gematigd worden beschouwd of van 'collaboratie' met de ongelovigen worden beticht, moeten ook voor hun veiligheid vrezen.
De radicalisering van een (helaas groeiende) minderheid binnen de islam wordt gekenmerkt door het tweeledige karakter van haar strategie van intimidatie en terreur. Enerzijds gestaag werken aan een escalatie tussen gemeenschappen door geweld te plegen tegen koeffars (ongelovigen) om hun verfoeide samenleving te ontwrichten. Anderzijds proberen de gematigde stemmen te neutraliseren die binnen moslimse kringen tot deëscalatie en dialoog oproepen. Het zal van deze laatste groep heel wat moed en solidariteit onderling vergen om deze campagne het hoofd te kunnen bieden. Het valt voor moslims en niet-moslims niet meer te ontkennen dat de islam, hoe je het wendt of keert, in een diepe crisis verkeert. En niet alleen in Nederland. Hiermee wil ik niet zeggen dat de islam een problematisch geloof is maar wel een religie met momenteel torenhoge problemen. (Hoewel heilige teksten klaarblijkelijk genoeg stof geven aan extremisten om er een filosofie van geweld, uitsluiting en zelfs racisme aan te ontlenen.) Het gaat hier om een richtingenstrijd binnen de islam, geďnitieerd door een kleine minderheid, waarvan de rekening voor een aanzienlijk deel aan niet-moslims wordt gepresenteerd. Kan een seculiere samenleving zich permitteren om haar karakter, identiteit en waarden aan te passen aan een religie die door interne problemen wordt ondermijnd? Een geloof dat steeds meer blijkt zijn zaken niet op orde te hebben. Het lijkt me levensgevaarlijk. Radicale moslims testen overal waar het kan de weerbaarheid van de seculiere maatschappij. Steeds meer eisen betreffende gebedsruimtes, hoofddoekjes, gezichtssluiers, scheidingsmuren tussen mannen en vrouwen enz. Er mag voor de islam, net als voor andere geloven, geen uitzonderingspositie worden gemaakt. Het parool moet zijn: versterken van de neutraliteit van de openbare ruimte en beleving uitsluitend in de privé-sfeer.