Orakel
02-12-04, 20:17
Moslima's
www.nrc.nl
Frits Abrahams
New Yorkse veiligheidsmaatregelen in Amsterdam, want wethouder Ahmed Aboutaleb treedt op in Felix Meritis. Op een nabijgelegen brug staat een politieauto geparkeerd en binnen worden we allemaal gefouilleerd en onze tassen onderzocht. Aan het einde van de avond zal de wethouder de rituele bloemen aan een vrouw in het publiek geven met de woorden: ,,Ik ga toch niet naar huis, dus ze zijn voor u.''
Was de avond het uitstapje vanuit het onderduikadres waard geweest?
Aan de inzet van de wethouder te oordelen wél. Aboutaleb maakt zich zelden gemakkelijk van vragen af, hij lijkt er meer dan wie ook van doordrongen dat zijn rol dezer dagen een cruciale is. Hij draait nergens omheen, zoals een avond tevoren weer eens op tv was gebleken. Toen zei hij het te betreuren dat Wouter Bos een regeringscoalitie met Geert Wilders niet uitsloot. Daarover zal in de PvdA nog menig robbertje worden gevochten. (Mijn vermoeden is dat Aboutaleb die strijd gaat winnen.)
Het thema in Felix Meritis was veiliger, hoewel altijd lastig: is er bij moslimvrouwen een nieuwe emancipatiegolf op gang gekomen en blijven de mannen achter?
De zaal was redelijk gevuld, en de discussie verliep levendig, mede dankzij Paul Scheffer, die als panellid het publiek durfde te prikkelen. Er werd aan heilige huisjes gemorreld en onzin bleef niet onweersproken.
Enkele moslimvrouwen verweten mensen als Aboutaleb en Scheffer dat zij rond de migratieproblematiek een hype creëren. Was de achterstand van moslima's niet veel kleiner dan veertig jaar geleden?
,,Alles is relatief'', zei Aboutaleb, ,,er zitten nu grote groepen moslimmeisjes op de universiteiten, maar het zijn er relatief nog weinig en vraag niet welke prijs zij moeten betalen. Zij moeten zich reusachtige inspanningen getroosten om iets te bereiken.''
Toen vertelde hij het verhaal dat je de parabel van zijn jongere zusje zou kunnen noemen. Zij was met grote ambitie aan een zware studie begonnen en ze had het volbracht. Maar dat had ze helemaal op eigen kracht moeten doen, want haar vader had haar nooit gesteund. Die had steeds alleen maar gevraagd: ,,Wanneer ben je nou eens klaar?''
Zoveel wilskracht is niet iedereen gegeven, bedoelde Aboutaleb. Hij keek een opposante indringend aan en zei: ,,Pas op dat je je ogen niet sluit voor degenen die naar beneden vallen.''
Scheffer vermaande de moslima's: ,,Zeg niet te snel dat je geen kans hebt gekregen. Je moet ook je kans durven nemen. Het is moeilijk, er is discriminatie, maar ik geloof niet dat elke sollicitatiebrief wordt teruggestuurd.''
De moslima's protesteerden soms, maar ze bleven gretig deelnemen aan het debat. Tegen het einde riep een Nederlands meisje uitdagend: ,,Mijn indruk is dat veel moslima's niet willen erkennen dat ze onderdrukt worden. Maar zeg nou zelf: wie hier zit, is al vrij, de rest zit thuis.'' ,,Wie is het hiermee eens?'' vroeg de discussieleider. En, waarachtig, nogal wat moslima's staken hun hand op.
Aan deze moslimmeisjes zal het niet liggen.
www.nrc.nl
Frits Abrahams
New Yorkse veiligheidsmaatregelen in Amsterdam, want wethouder Ahmed Aboutaleb treedt op in Felix Meritis. Op een nabijgelegen brug staat een politieauto geparkeerd en binnen worden we allemaal gefouilleerd en onze tassen onderzocht. Aan het einde van de avond zal de wethouder de rituele bloemen aan een vrouw in het publiek geven met de woorden: ,,Ik ga toch niet naar huis, dus ze zijn voor u.''
Was de avond het uitstapje vanuit het onderduikadres waard geweest?
Aan de inzet van de wethouder te oordelen wél. Aboutaleb maakt zich zelden gemakkelijk van vragen af, hij lijkt er meer dan wie ook van doordrongen dat zijn rol dezer dagen een cruciale is. Hij draait nergens omheen, zoals een avond tevoren weer eens op tv was gebleken. Toen zei hij het te betreuren dat Wouter Bos een regeringscoalitie met Geert Wilders niet uitsloot. Daarover zal in de PvdA nog menig robbertje worden gevochten. (Mijn vermoeden is dat Aboutaleb die strijd gaat winnen.)
Het thema in Felix Meritis was veiliger, hoewel altijd lastig: is er bij moslimvrouwen een nieuwe emancipatiegolf op gang gekomen en blijven de mannen achter?
De zaal was redelijk gevuld, en de discussie verliep levendig, mede dankzij Paul Scheffer, die als panellid het publiek durfde te prikkelen. Er werd aan heilige huisjes gemorreld en onzin bleef niet onweersproken.
Enkele moslimvrouwen verweten mensen als Aboutaleb en Scheffer dat zij rond de migratieproblematiek een hype creëren. Was de achterstand van moslima's niet veel kleiner dan veertig jaar geleden?
,,Alles is relatief'', zei Aboutaleb, ,,er zitten nu grote groepen moslimmeisjes op de universiteiten, maar het zijn er relatief nog weinig en vraag niet welke prijs zij moeten betalen. Zij moeten zich reusachtige inspanningen getroosten om iets te bereiken.''
Toen vertelde hij het verhaal dat je de parabel van zijn jongere zusje zou kunnen noemen. Zij was met grote ambitie aan een zware studie begonnen en ze had het volbracht. Maar dat had ze helemaal op eigen kracht moeten doen, want haar vader had haar nooit gesteund. Die had steeds alleen maar gevraagd: ,,Wanneer ben je nou eens klaar?''
Zoveel wilskracht is niet iedereen gegeven, bedoelde Aboutaleb. Hij keek een opposante indringend aan en zei: ,,Pas op dat je je ogen niet sluit voor degenen die naar beneden vallen.''
Scheffer vermaande de moslima's: ,,Zeg niet te snel dat je geen kans hebt gekregen. Je moet ook je kans durven nemen. Het is moeilijk, er is discriminatie, maar ik geloof niet dat elke sollicitatiebrief wordt teruggestuurd.''
De moslima's protesteerden soms, maar ze bleven gretig deelnemen aan het debat. Tegen het einde riep een Nederlands meisje uitdagend: ,,Mijn indruk is dat veel moslima's niet willen erkennen dat ze onderdrukt worden. Maar zeg nou zelf: wie hier zit, is al vrij, de rest zit thuis.'' ,,Wie is het hiermee eens?'' vroeg de discussieleider. En, waarachtig, nogal wat moslima's staken hun hand op.
Aan deze moslimmeisjes zal het niet liggen.