Orakel
05-12-04, 22:21
De Marokkaanse teenlengte (http://www.dwarsdoordebuurt.nl/index.php?pagina=119)
Nederlandse Marokkanen voelen zich snel gediscrimineerd en het is de vraag of dat terecht is. Streven ze niet naar een utopie? Zij zouden hun positie in Nederland eens moeten vergelijken met de situatie in Marokko.
Eind mei, begin juni 2004 was ik opnieuw in Marokko, mijn favoriete vakantieland. Omdat het land geen rosse buurten kent, kun je overal op hoertjes stuiten. Dit jaar zag ik er opvallend veel. In een hoofdstraat van Asilah, een kustplaats onder Tanger, stonden ’s avonds twee meiden van een jaar of zeventien, opgetut als zigeunermeisjes. Ze keken of acteerden bedremmeld.
Het centrum van El Jadida, ten zuiden van Casablanca, kent een avenue met grote etablissementen, zoals een grand café met een hoog plafond en veel marmer. De prijzen zijn echter bescheiden: 50 eurocent voor een kopje koffie. Een verhoging in de zaak doet dienst als pizzeria en juist daar hebben meisjes plaatsgenomen die geen pizza willen, maar een klant.
Het is een wrede cultuur die meisjes de prostitutie in jaagt, wanneer zij in een onbewaakt ogenblik hun maagdelijkheid hebben verloren. De receptionist van mijn hotel corrigeert mijn veronderstelling. Hij zegt dat veel meisjes ook voor de prostitutie kiezen vanwege de armoede. Er is veel te weinig werk en er zijn geen uitkeringen.
Terug in Nederland neem ik de oude kranten door. De Volkskrant van 1 juni 2004 heeft op de opiniepagina een bijdrage van verpleegkundige Fadoua Bouali: ‘Moslimvrouw slachtoffer twee culturen’. Hoe lang blijven Marokkanen zichzelf nog als slachtoffer presenteren?
Die Marokkaanse meiden hier in Nederland zijn veel beter af dan hun ‘zusters’ in Marokko. Volgens Bouali willen de Nederlandse moslimmeisjes ook seksueel gelijk zijn aan de jongens, met als risico dat zij hun maagdelijkheid verliezen. Marokkaanse jongemannen willen echter niet trouwen met een meisje dat geen maagd meer is.
Conclusie: de twee culturen zijn de dader en de meisjes het slachtoffer. De Nederlandse samenleving krijgt er als mededader ook weer van langs. Bij nader inzien klopt de hele redenering niet. Prostitutie komt op grote schaal voor in Marokko. Die ene cultuur maakt meer slachtoffers dan de gecombineerde culturen in Nederland. Het is hier geen paradijs, maar Marokkaanse meisjes zijn in Nederland beter af dan in Marokko.
Op 18 oktober 2003 plaatste de Volkskrant een interview met de Marokkaanse studenten Ahmed Dadou en Rochdi Darrazi. Zij weiden uit over de discriminatie die zij van Nederlanders ondervinden. Een vrouw in de bus pakt haar tas stevig vast als Dadou (24) naast haar komt zitten. Dat gebeurt een enkele keer, maar toch niet altijd? Zo’n anekdote zegt meer over de verteller dan over de ‘dader’. Dadou noemt de supermarktmedewerker die hem volgt in de winkel. Gebeurt dat vaak of is het een kwestie van lange tenen?
Volgens Dadou heeft de LPF gezorgd voor de emancipatie van de Nederlandse racist. Ik kan dat geen emancipatie noemen. Pim Fortuyn kwam voor Marokkanen, achteraf beschouwd, als een geschenk uit de hemel. Hij zei de islam achterlijk te vinden en de Marokkanen maakten ervan dat alle Nederlanders alle Marokkanen achterlijk vinden. Zij scheren de Nederlanders over één kam en dat verwijten zij de Nederlanders altijd te doen met Marokkanen.
Marokkaanse jongeren worden opgevoed met afkeer voor ongelovigen, ongetrouwde vrouwen, joden, homoseksuelen, hondenbezitters, alcoholdrinkers en varkensvleeseters. Hafid Bouzza zei het in de Volkskrant van de dag ervoor: ‘Veel Marokkaanse mannen minachten blanke Nederlanders – een vorm van racisme die niet zo bekend is, omdat blanken dikwijls denken dat racisme voorbehouden is aan blanken.’
Darrazi (22) zegt tijdens het interview wel vijf keer dat hij Amsterdammer is. Hij heeft echter geen affiniteit met Nederlanders, want anders zou hij niet voortdurend kwaad over hen spreken. Afgezien van Bouazza heb ik een jonge Marokkaan nog nooit iets positiefs over Nederland horen zeggen.
Op 30 oktober 2003 zegt Miryam Aouragh (30) in de Volkskrant dat steeds meer Marokkanen weg willen uit Nederland. Daar moeten we van schrikken. Dat is natuurlijk onze schuld. In welk land het beter is dan hier, zegt Aouragh er niet bij en die vraag wordt door de journalist ook niet gesteld.
Twee dagen eerder maakte justitie bekend dat de politieagent die Driss Arbib (33) doodschoot, niet vervolgd zal worden. Aouragh was medeorganisator van de manifestatie ter herdenking van Arbib, op zaterdag 16 augustus 2003. De Volkskrant van 18 augustus schreef dat Aouragh op het Mercatorplein de demonstranten toesprak en over de politie zei: ‘We pikken dit niet. Jullie moeten bewijzen dat jullie niet racistisch zijn.’
Na afloop van de demonstratie trok een honderdtal Marokkaanse jongens een spoor van vernieling door de buurt. De Volkskrant: ‘Overal klinkt glasgerinkel. Een kinderdagverblijf, de zeven etalages van een lingeriezaak, een huisartsenpraktijk. Woningen, cafés, winkels, auto’s. Een buurtbewoner vraagt waarom zijn ruit het moest ontgelden. “Jij vuile racist, jij moet je bek houden,” luidt het antwoord.’
De speech van Aouragh heeft zijn uitwerking niet gemist. Burgemeester Job Cohen maakt de dagen erna geen vuist: hij had de organisatoren van de manifestatie aansprakelijk kunnen stellen voor de glasschade. Aouragh verklaarde dat zij van rellen niets gemerkt heeft. Volgens Het Parool van 18 augustus zei de Marokkaanse na afloop: ‘De demonstratie is perfect verlopen. Wat na de afsluiting gebeurt, is niet meer onze verantwoordelijkheid.’
De Volkskrant heeft op 1 november 2003 een interview met Mohamed el Aissati, medeoprichter van de succesvolle website Maroc.nl. El Aissati (31) deed een hbo-studie economie, volgde een cursus maatschappijleer en noemt zich ‘beeldvormingdeskundige’. El Aissati blijkt vooral thuis te zijn in het beeld dat Nederlanders van Marokkanen hebben en niet andersom.
Ook de beeldvormingdeskundige ziet in Pim Fortuyn een boosdoener. Boven het interview staat: ‘Ik ben ook Marokkaan’, in koeienletters die de Volkskrant anders nooit gebruikt. El Aissati lijkt hiermee te willen zeggen: ‘Ik ben Marokkaan, maar niet crimineel. Ik heb zelfs een goeie baan, al houden jullie dat niet voor mogelijk.’ Dat moet een klap geweest zijn in het gezicht van de gemiddelde Volkskrantlezer die nooit heeft beweerd dat alle Marokkanen crimineel zijn.
El Aissati zegt over criminele jongens: ‘Alle mensen die ik ken, voldoen helemaal niet aan dat beeld. Zij studeren of werken.’ De beeldvormingdeskundige suggereert dat er in de hele Marokkaanse gemeenschap geen criminele jongen te vinden is.
Op 7 april 2004 schrijft Fadoua Bouali op de opiniepagina: ‘De islam wordt gezien als een dreigende wolk die boven de Nederlandse en de Europese samenleving hangt.’ Door alle Nederlanders en Europeanen?
De fatale datum van 11 september 2001 wordt vooral door moslims naar voren geschoven, zo ook door Bouali. Uiteindelijk schijnen niet de New Yorkers en hun nabestaanden het slachtoffer van de aanslag te zijn, maar de moslims die in de westerse wereld leven. Met die kronkelredenering wordt verdonkeremaand dat de terroristen moslims waren.
‘Nu de islam als een achterlijke godsdienst wordt bestempeld door niet-moslims’, vervolgt Bouali. Door alle niet-moslims? De meeste Nederlanders zijn geen fortuynist. Bouali zou eens moeten surfen naar Maroc.nl. Daar kan zij lezen hoe vijandig de Marokkaanse jeugd is tegen alle Nederlanders.
In de krant van 1 mei 2004 is het de beurt aan freelance imam Mohammed Cheppih (27), die beweert dat negen van de tien jonge moslims de Nederlanders haten. Ik neem aan dat hij de Marokkaanse moslims bedoelt, maar zelfs dat kan niet kloppen. Het gaat Cheppih echter om de achterliggende boodschap, namelijk dat die haat de schuld is van de Nederlanders. Aan de onfeilbare moslim kan het immers niet liggen.
Volgens Cheppih realiseerden moslims zich onlangs dat zij tweederangs burger zullen blijven in Nederland. De veertig Marokkaanse profs in het Nederlandse betaald voetbal zitten echter niet op de reservebank. De meeste jonge Marokkanen werken of studeren gewoon, net als hun Nederlandse leeftijdgenoten.
Cheppih klaagt ook dat zijn Palestijnse broeders worden geliquideerd. Nederlanders zouden niet begrijpen hoeveel pijn Marokkanen daarvan hebben. Nooit gehoord van het Nederlands Palestina Komitee? Cheppih gaat er aan voorbij dat veel Nederlanders, onder wie Gretta Duisenberg en Dries van Agt, aan de kant van de Palestijnen staan.
Marokkanen zijn nooit complimenteus over Nederland. Ik heb een Marokkaan nog nooit een waarderend woord horen zeggen over de architectuur van de Amsterdamse School of over de schilderijen van Willem de Kooning. Wel zeuren ze telkens, ook Cheppih weer, over schaars geklede vrouwen op straat in de zomer.
Het geruchtmakende boek De Weg van de Moslim werd dit voorjaar besproken in een van de laatste uitzendingen van B&W, waarin ook Cheppih te gast was. Hij zei dat Nederlanders zich eens zouden moeten verdiepen in de islam. Ik vraag me of de jonge imam Nescio heeft gelezen of het vroege werk van Jan Wolkers.
Albert van der Vliet
Okeej, welke idioot heeft er geklaagd over schaars geklede vrouwen?
Nederlandse Marokkanen voelen zich snel gediscrimineerd en het is de vraag of dat terecht is. Streven ze niet naar een utopie? Zij zouden hun positie in Nederland eens moeten vergelijken met de situatie in Marokko.
Eind mei, begin juni 2004 was ik opnieuw in Marokko, mijn favoriete vakantieland. Omdat het land geen rosse buurten kent, kun je overal op hoertjes stuiten. Dit jaar zag ik er opvallend veel. In een hoofdstraat van Asilah, een kustplaats onder Tanger, stonden ’s avonds twee meiden van een jaar of zeventien, opgetut als zigeunermeisjes. Ze keken of acteerden bedremmeld.
Het centrum van El Jadida, ten zuiden van Casablanca, kent een avenue met grote etablissementen, zoals een grand café met een hoog plafond en veel marmer. De prijzen zijn echter bescheiden: 50 eurocent voor een kopje koffie. Een verhoging in de zaak doet dienst als pizzeria en juist daar hebben meisjes plaatsgenomen die geen pizza willen, maar een klant.
Het is een wrede cultuur die meisjes de prostitutie in jaagt, wanneer zij in een onbewaakt ogenblik hun maagdelijkheid hebben verloren. De receptionist van mijn hotel corrigeert mijn veronderstelling. Hij zegt dat veel meisjes ook voor de prostitutie kiezen vanwege de armoede. Er is veel te weinig werk en er zijn geen uitkeringen.
Terug in Nederland neem ik de oude kranten door. De Volkskrant van 1 juni 2004 heeft op de opiniepagina een bijdrage van verpleegkundige Fadoua Bouali: ‘Moslimvrouw slachtoffer twee culturen’. Hoe lang blijven Marokkanen zichzelf nog als slachtoffer presenteren?
Die Marokkaanse meiden hier in Nederland zijn veel beter af dan hun ‘zusters’ in Marokko. Volgens Bouali willen de Nederlandse moslimmeisjes ook seksueel gelijk zijn aan de jongens, met als risico dat zij hun maagdelijkheid verliezen. Marokkaanse jongemannen willen echter niet trouwen met een meisje dat geen maagd meer is.
Conclusie: de twee culturen zijn de dader en de meisjes het slachtoffer. De Nederlandse samenleving krijgt er als mededader ook weer van langs. Bij nader inzien klopt de hele redenering niet. Prostitutie komt op grote schaal voor in Marokko. Die ene cultuur maakt meer slachtoffers dan de gecombineerde culturen in Nederland. Het is hier geen paradijs, maar Marokkaanse meisjes zijn in Nederland beter af dan in Marokko.
Op 18 oktober 2003 plaatste de Volkskrant een interview met de Marokkaanse studenten Ahmed Dadou en Rochdi Darrazi. Zij weiden uit over de discriminatie die zij van Nederlanders ondervinden. Een vrouw in de bus pakt haar tas stevig vast als Dadou (24) naast haar komt zitten. Dat gebeurt een enkele keer, maar toch niet altijd? Zo’n anekdote zegt meer over de verteller dan over de ‘dader’. Dadou noemt de supermarktmedewerker die hem volgt in de winkel. Gebeurt dat vaak of is het een kwestie van lange tenen?
Volgens Dadou heeft de LPF gezorgd voor de emancipatie van de Nederlandse racist. Ik kan dat geen emancipatie noemen. Pim Fortuyn kwam voor Marokkanen, achteraf beschouwd, als een geschenk uit de hemel. Hij zei de islam achterlijk te vinden en de Marokkanen maakten ervan dat alle Nederlanders alle Marokkanen achterlijk vinden. Zij scheren de Nederlanders over één kam en dat verwijten zij de Nederlanders altijd te doen met Marokkanen.
Marokkaanse jongeren worden opgevoed met afkeer voor ongelovigen, ongetrouwde vrouwen, joden, homoseksuelen, hondenbezitters, alcoholdrinkers en varkensvleeseters. Hafid Bouzza zei het in de Volkskrant van de dag ervoor: ‘Veel Marokkaanse mannen minachten blanke Nederlanders – een vorm van racisme die niet zo bekend is, omdat blanken dikwijls denken dat racisme voorbehouden is aan blanken.’
Darrazi (22) zegt tijdens het interview wel vijf keer dat hij Amsterdammer is. Hij heeft echter geen affiniteit met Nederlanders, want anders zou hij niet voortdurend kwaad over hen spreken. Afgezien van Bouazza heb ik een jonge Marokkaan nog nooit iets positiefs over Nederland horen zeggen.
Op 30 oktober 2003 zegt Miryam Aouragh (30) in de Volkskrant dat steeds meer Marokkanen weg willen uit Nederland. Daar moeten we van schrikken. Dat is natuurlijk onze schuld. In welk land het beter is dan hier, zegt Aouragh er niet bij en die vraag wordt door de journalist ook niet gesteld.
Twee dagen eerder maakte justitie bekend dat de politieagent die Driss Arbib (33) doodschoot, niet vervolgd zal worden. Aouragh was medeorganisator van de manifestatie ter herdenking van Arbib, op zaterdag 16 augustus 2003. De Volkskrant van 18 augustus schreef dat Aouragh op het Mercatorplein de demonstranten toesprak en over de politie zei: ‘We pikken dit niet. Jullie moeten bewijzen dat jullie niet racistisch zijn.’
Na afloop van de demonstratie trok een honderdtal Marokkaanse jongens een spoor van vernieling door de buurt. De Volkskrant: ‘Overal klinkt glasgerinkel. Een kinderdagverblijf, de zeven etalages van een lingeriezaak, een huisartsenpraktijk. Woningen, cafés, winkels, auto’s. Een buurtbewoner vraagt waarom zijn ruit het moest ontgelden. “Jij vuile racist, jij moet je bek houden,” luidt het antwoord.’
De speech van Aouragh heeft zijn uitwerking niet gemist. Burgemeester Job Cohen maakt de dagen erna geen vuist: hij had de organisatoren van de manifestatie aansprakelijk kunnen stellen voor de glasschade. Aouragh verklaarde dat zij van rellen niets gemerkt heeft. Volgens Het Parool van 18 augustus zei de Marokkaanse na afloop: ‘De demonstratie is perfect verlopen. Wat na de afsluiting gebeurt, is niet meer onze verantwoordelijkheid.’
De Volkskrant heeft op 1 november 2003 een interview met Mohamed el Aissati, medeoprichter van de succesvolle website Maroc.nl. El Aissati (31) deed een hbo-studie economie, volgde een cursus maatschappijleer en noemt zich ‘beeldvormingdeskundige’. El Aissati blijkt vooral thuis te zijn in het beeld dat Nederlanders van Marokkanen hebben en niet andersom.
Ook de beeldvormingdeskundige ziet in Pim Fortuyn een boosdoener. Boven het interview staat: ‘Ik ben ook Marokkaan’, in koeienletters die de Volkskrant anders nooit gebruikt. El Aissati lijkt hiermee te willen zeggen: ‘Ik ben Marokkaan, maar niet crimineel. Ik heb zelfs een goeie baan, al houden jullie dat niet voor mogelijk.’ Dat moet een klap geweest zijn in het gezicht van de gemiddelde Volkskrantlezer die nooit heeft beweerd dat alle Marokkanen crimineel zijn.
El Aissati zegt over criminele jongens: ‘Alle mensen die ik ken, voldoen helemaal niet aan dat beeld. Zij studeren of werken.’ De beeldvormingdeskundige suggereert dat er in de hele Marokkaanse gemeenschap geen criminele jongen te vinden is.
Op 7 april 2004 schrijft Fadoua Bouali op de opiniepagina: ‘De islam wordt gezien als een dreigende wolk die boven de Nederlandse en de Europese samenleving hangt.’ Door alle Nederlanders en Europeanen?
De fatale datum van 11 september 2001 wordt vooral door moslims naar voren geschoven, zo ook door Bouali. Uiteindelijk schijnen niet de New Yorkers en hun nabestaanden het slachtoffer van de aanslag te zijn, maar de moslims die in de westerse wereld leven. Met die kronkelredenering wordt verdonkeremaand dat de terroristen moslims waren.
‘Nu de islam als een achterlijke godsdienst wordt bestempeld door niet-moslims’, vervolgt Bouali. Door alle niet-moslims? De meeste Nederlanders zijn geen fortuynist. Bouali zou eens moeten surfen naar Maroc.nl. Daar kan zij lezen hoe vijandig de Marokkaanse jeugd is tegen alle Nederlanders.
In de krant van 1 mei 2004 is het de beurt aan freelance imam Mohammed Cheppih (27), die beweert dat negen van de tien jonge moslims de Nederlanders haten. Ik neem aan dat hij de Marokkaanse moslims bedoelt, maar zelfs dat kan niet kloppen. Het gaat Cheppih echter om de achterliggende boodschap, namelijk dat die haat de schuld is van de Nederlanders. Aan de onfeilbare moslim kan het immers niet liggen.
Volgens Cheppih realiseerden moslims zich onlangs dat zij tweederangs burger zullen blijven in Nederland. De veertig Marokkaanse profs in het Nederlandse betaald voetbal zitten echter niet op de reservebank. De meeste jonge Marokkanen werken of studeren gewoon, net als hun Nederlandse leeftijdgenoten.
Cheppih klaagt ook dat zijn Palestijnse broeders worden geliquideerd. Nederlanders zouden niet begrijpen hoeveel pijn Marokkanen daarvan hebben. Nooit gehoord van het Nederlands Palestina Komitee? Cheppih gaat er aan voorbij dat veel Nederlanders, onder wie Gretta Duisenberg en Dries van Agt, aan de kant van de Palestijnen staan.
Marokkanen zijn nooit complimenteus over Nederland. Ik heb een Marokkaan nog nooit een waarderend woord horen zeggen over de architectuur van de Amsterdamse School of over de schilderijen van Willem de Kooning. Wel zeuren ze telkens, ook Cheppih weer, over schaars geklede vrouwen op straat in de zomer.
Het geruchtmakende boek De Weg van de Moslim werd dit voorjaar besproken in een van de laatste uitzendingen van B&W, waarin ook Cheppih te gast was. Hij zei dat Nederlanders zich eens zouden moeten verdiepen in de islam. Ik vraag me of de jonge imam Nescio heeft gelezen of het vroege werk van Jan Wolkers.
Albert van der Vliet
Okeej, welke idioot heeft er geklaagd over schaars geklede vrouwen?