freya
26-12-04, 21:01
2,3 miljoen allochtonen zoek
Ben ik nou de enige die het grote nieuws werkelijk zag als groot nieuws? Naarstig zocht ik naar de vervolgverhalen in de kranten en de bijlagen van zaterdag. Resultaat nul. Turkije en de EU, daar ging het over, en dat vind ik klein nieuws. Ik vroeg het in mijn vriendenkring: wat was het grootste nieuws van de afgelopen week? 'Turkije binnen de EU?', vroegen ze aarzelend. Fout! Het grote nieuws is dat 2,3 miljoen allochtonen in Nederland verdwenen zijn. 2,3 miljoen mensen, plotseling foetsie, ineens vermist, daar kunnen geen duizend afleveringen van Opsporing Verzocht tegenop.
Om het te bewijzen haalde ik triomfantelijk NRC Handelsblad van afgelopen vrijdag te voorschijn: pagina één en uitgebreider op pagina drie. Mijn vrienden hadden de foto's bij het artikel gezien en het maar ongelezen gelaten. Hoe geborneerd kun je zijn? Ik ben toe aan nieuwe vrienden.
Ik wil u niet langer in spanning houding. Het nieuws werd gebracht door Rita Verdonk en ik weet beter dan wie ook dat zij makkelijk wrevel wekt. Zij heeft bij mij zoveel wrevels gewekt, dat ik het nooit kon laten iets onaardigs over haar te zeggen, te pas en te onpas. Eerst waren het de vignetten (door haar partijgenoot vergeleken met de jodenster), toen de 26.000 uitgeprocedeerde asielzoekers (door een niet-partijgenoot vergeleken met de deportatie van joden), ikzelf heb haar ooit vergeleken met de ambtenaren van het Derde Rijk die blindelings bevelen uitvoerden zonder zelf een oordeel te vormen. Dat was schandalig en boosaardig van mij, en ik zeg dit zonder een vleugje sarcasme.
Rita Verdonk is dus geïnterviewd door René Moerland en Froukje Santing van deze krant. Ik heb hun verslag gelezen en herlezen, ik heb langdurig naar buiten gestaard, mijn uitzicht is een desolate achtertuin die nodig verzorging behoeft, ik heb het nogmaals herlezen, en echt waar, geen zin en geen woord kon ik erin vinden waar ik het niet mee eens was.
Het stuk begon met de gedachten van minister Verdonk over 'Submission 1', de film die werd gemaakt door haar partijgenoot Ayaan Hirsi Ali en wijlen Theo van Gogh. Ze noemt de film een imponerende aanklacht, ze zegt dat er wat moet veranderen aan de positie van vrouwen in minderheden. Eens? Ja, eens. Ze zegt ook dat ze nooit het strijdmiddel van een film zou kiezen, een uitspraak die de vlag bij de kop van het artikel haalde. Eens? Ja, eens, ik vond het geen goede film, ik vond de film vooral stijlloos. Je kunt het eens zijn met de intentie en toch de uitwerking afwijzen. Mensen hebben meestal goede intenties, maar als je een bepaalde kunstvorm kiest, ben je daaraan min of meer gebonden: aan vorm. Zonder vorm geen inhoud, hoe goed ook bedoeld.
Vervolgens ging het gesprek over de Verlichting. Geen licht onderwerp en de interviewers wilden weten of de gelijkheid tussen mannen en vrouwen een waarde is van de Verlichting waarvan de islam doordrongen moest worden. Rita Verdonk tuinde er niet in: de oude denkers hadden het over vrijheid, gelijkheid en broederschap, daar kwam zusterschap nog lang niet bij kijken.
De interviewers probeerden het weer: moet die gelijkheid in de islam worden gebracht? Ook hier tuinde de minister niet in: ,,Ik hou niet zo van dingen brengen. Ik vind dat mensen daar zelf over moeten praten. Dat mensen beginnen te denken: daarom wil ik in dit land wonen.'' Eens? Ja, voor de volle honderd procent.
Het interview kabbelt nog een tijdje voort over vrouwen in de islam en over allochtonen die moeten meedoen in de samenleving (eens? Ja, eens), en dan wordt er plotseling gevraagd: Moet er een leidcultuur zijn, de Nederlandse? Waarop Rita Verdonk heel kort antwoordt: 'ja'.
Dat werd de kop van het artikel: Rita Verdonk vindt dat de Nederlandse cultuur leidend moet zijn. Eens? Ja, eens. Welke cultuur zou anders leidend moeten zijn in Nederland dan de Nederlandse? Rita Verdonk zegt niet dat de Nederlandse cultuur superieur is, want die gedachte wekt altijd weerzin, en terecht; ze zegt ook niet dat 'de' Nederlandse cultuur onveranderlijk is, want hoe liberaal was de Nederlandse cultuur in, zeg maar, 1915? Het zou toen nog vier jaar duren voor de vrouwen in Nederland zelfs maar kiesrecht kregen.
Met de emancipatie van vrouwen is het in Nederland zelfs nu nog niet zo best gesteld en als straks de allochtonen ook emanciperen, de mannen én de vrouwen, zal de Nederlandse cultuur er behoorlijk anders uitzien.
Maar het mooiste moet nog komen, nu we het over allochtonen hebben. Waarom, vragen de interviewers, is Nederland het enige land in Europa dat dit onderscheid tot in de volgende generaties blijft maken? Dan zegt Rita Verdonk iets waardoor zij mij in een klap voor zich heeft gewonnen: ,,Hoe krijg je dat nu uit de wereld: 'autochtonen - allochtonen'. Op een gegeven moment ben je Nederlander''.
En hoe wordt dat moment bepaald? ,,Als je je plek hebt verworven in de Nederlandse samenleving, als je hier meedoet, onze waarden en normen onderschrijft. [...] Wat je achter je eigen voordeur doet, moet je zelf weten.''
Tot nu toe heeft geen minister het zo helder en duidelijk gezegd. Dat is werkelijk gigantisch nieuws, want wat blijkt? Van alle niet-westerse buitenlanders moeten zo'n 700.000 mensen hun plek nog verwerven in de Nederlandse samenleving, dat wil zeggen, een inburgeringsexamen afleggen. Gegeven het feit dat we in Nederland zo'n drie miljoen niet-westerlingen hebben, van de eerste en volgende generaties, betekent dit dat 2,3 miljoen mensen die voorheen allochtoon waren, nu Nederlander zijn. Ze zijn allochtoon af, Nederland heeft plotsklaps 2,3 miljoen allochtonen minder.
Ik liet het nieuws nog even op mij inwerken, staarde nog eens naar de slecht onderhouden achtertuin, en kreeg toen een brede grijns: Ich bin ein Niederlander. Dank, mevrouw Verdonk, een welgemeende dank, het brengt uw beleid in een heel ander licht, in een kerstlicht zou ik bijna willen zeggen. En ik hoef van u helemaal geen kerst te vieren, want wat ik achter mijn voordeur doe, is mijn zaak. En die tuin laat ik ook zo.
Anil Ramdas
NRC (http://www.nrc.nl/ramdas/artikel/1103538384826.html)
Ben ik nou de enige die het grote nieuws werkelijk zag als groot nieuws? Naarstig zocht ik naar de vervolgverhalen in de kranten en de bijlagen van zaterdag. Resultaat nul. Turkije en de EU, daar ging het over, en dat vind ik klein nieuws. Ik vroeg het in mijn vriendenkring: wat was het grootste nieuws van de afgelopen week? 'Turkije binnen de EU?', vroegen ze aarzelend. Fout! Het grote nieuws is dat 2,3 miljoen allochtonen in Nederland verdwenen zijn. 2,3 miljoen mensen, plotseling foetsie, ineens vermist, daar kunnen geen duizend afleveringen van Opsporing Verzocht tegenop.
Om het te bewijzen haalde ik triomfantelijk NRC Handelsblad van afgelopen vrijdag te voorschijn: pagina één en uitgebreider op pagina drie. Mijn vrienden hadden de foto's bij het artikel gezien en het maar ongelezen gelaten. Hoe geborneerd kun je zijn? Ik ben toe aan nieuwe vrienden.
Ik wil u niet langer in spanning houding. Het nieuws werd gebracht door Rita Verdonk en ik weet beter dan wie ook dat zij makkelijk wrevel wekt. Zij heeft bij mij zoveel wrevels gewekt, dat ik het nooit kon laten iets onaardigs over haar te zeggen, te pas en te onpas. Eerst waren het de vignetten (door haar partijgenoot vergeleken met de jodenster), toen de 26.000 uitgeprocedeerde asielzoekers (door een niet-partijgenoot vergeleken met de deportatie van joden), ikzelf heb haar ooit vergeleken met de ambtenaren van het Derde Rijk die blindelings bevelen uitvoerden zonder zelf een oordeel te vormen. Dat was schandalig en boosaardig van mij, en ik zeg dit zonder een vleugje sarcasme.
Rita Verdonk is dus geïnterviewd door René Moerland en Froukje Santing van deze krant. Ik heb hun verslag gelezen en herlezen, ik heb langdurig naar buiten gestaard, mijn uitzicht is een desolate achtertuin die nodig verzorging behoeft, ik heb het nogmaals herlezen, en echt waar, geen zin en geen woord kon ik erin vinden waar ik het niet mee eens was.
Het stuk begon met de gedachten van minister Verdonk over 'Submission 1', de film die werd gemaakt door haar partijgenoot Ayaan Hirsi Ali en wijlen Theo van Gogh. Ze noemt de film een imponerende aanklacht, ze zegt dat er wat moet veranderen aan de positie van vrouwen in minderheden. Eens? Ja, eens. Ze zegt ook dat ze nooit het strijdmiddel van een film zou kiezen, een uitspraak die de vlag bij de kop van het artikel haalde. Eens? Ja, eens, ik vond het geen goede film, ik vond de film vooral stijlloos. Je kunt het eens zijn met de intentie en toch de uitwerking afwijzen. Mensen hebben meestal goede intenties, maar als je een bepaalde kunstvorm kiest, ben je daaraan min of meer gebonden: aan vorm. Zonder vorm geen inhoud, hoe goed ook bedoeld.
Vervolgens ging het gesprek over de Verlichting. Geen licht onderwerp en de interviewers wilden weten of de gelijkheid tussen mannen en vrouwen een waarde is van de Verlichting waarvan de islam doordrongen moest worden. Rita Verdonk tuinde er niet in: de oude denkers hadden het over vrijheid, gelijkheid en broederschap, daar kwam zusterschap nog lang niet bij kijken.
De interviewers probeerden het weer: moet die gelijkheid in de islam worden gebracht? Ook hier tuinde de minister niet in: ,,Ik hou niet zo van dingen brengen. Ik vind dat mensen daar zelf over moeten praten. Dat mensen beginnen te denken: daarom wil ik in dit land wonen.'' Eens? Ja, voor de volle honderd procent.
Het interview kabbelt nog een tijdje voort over vrouwen in de islam en over allochtonen die moeten meedoen in de samenleving (eens? Ja, eens), en dan wordt er plotseling gevraagd: Moet er een leidcultuur zijn, de Nederlandse? Waarop Rita Verdonk heel kort antwoordt: 'ja'.
Dat werd de kop van het artikel: Rita Verdonk vindt dat de Nederlandse cultuur leidend moet zijn. Eens? Ja, eens. Welke cultuur zou anders leidend moeten zijn in Nederland dan de Nederlandse? Rita Verdonk zegt niet dat de Nederlandse cultuur superieur is, want die gedachte wekt altijd weerzin, en terecht; ze zegt ook niet dat 'de' Nederlandse cultuur onveranderlijk is, want hoe liberaal was de Nederlandse cultuur in, zeg maar, 1915? Het zou toen nog vier jaar duren voor de vrouwen in Nederland zelfs maar kiesrecht kregen.
Met de emancipatie van vrouwen is het in Nederland zelfs nu nog niet zo best gesteld en als straks de allochtonen ook emanciperen, de mannen én de vrouwen, zal de Nederlandse cultuur er behoorlijk anders uitzien.
Maar het mooiste moet nog komen, nu we het over allochtonen hebben. Waarom, vragen de interviewers, is Nederland het enige land in Europa dat dit onderscheid tot in de volgende generaties blijft maken? Dan zegt Rita Verdonk iets waardoor zij mij in een klap voor zich heeft gewonnen: ,,Hoe krijg je dat nu uit de wereld: 'autochtonen - allochtonen'. Op een gegeven moment ben je Nederlander''.
En hoe wordt dat moment bepaald? ,,Als je je plek hebt verworven in de Nederlandse samenleving, als je hier meedoet, onze waarden en normen onderschrijft. [...] Wat je achter je eigen voordeur doet, moet je zelf weten.''
Tot nu toe heeft geen minister het zo helder en duidelijk gezegd. Dat is werkelijk gigantisch nieuws, want wat blijkt? Van alle niet-westerse buitenlanders moeten zo'n 700.000 mensen hun plek nog verwerven in de Nederlandse samenleving, dat wil zeggen, een inburgeringsexamen afleggen. Gegeven het feit dat we in Nederland zo'n drie miljoen niet-westerlingen hebben, van de eerste en volgende generaties, betekent dit dat 2,3 miljoen mensen die voorheen allochtoon waren, nu Nederlander zijn. Ze zijn allochtoon af, Nederland heeft plotsklaps 2,3 miljoen allochtonen minder.
Ik liet het nieuws nog even op mij inwerken, staarde nog eens naar de slecht onderhouden achtertuin, en kreeg toen een brede grijns: Ich bin ein Niederlander. Dank, mevrouw Verdonk, een welgemeende dank, het brengt uw beleid in een heel ander licht, in een kerstlicht zou ik bijna willen zeggen. En ik hoef van u helemaal geen kerst te vieren, want wat ik achter mijn voordeur doe, is mijn zaak. En die tuin laat ik ook zo.
Anil Ramdas
NRC (http://www.nrc.nl/ramdas/artikel/1103538384826.html)