Orakel
28-12-04, 22:15
De allochtone ouders helpen de club nu ook
Voetbalclub SV Blerick voerde vorig jaar een allochtonenstop in, omdat zij te weinig deden aan vrijwilligerswerk. Een Turks lid keerde het tij.
Door onze redacteur Guido de Vries
BLERICK, 28 DEC. Ismet Dogan coacht C2, Nordin Hoummada is 'hulp-ouder' van E2 en Kerim Aciman wijst de F5'jes de weg. Alledrie zijn nieuw bij voetbalclub SV Blerick, die zijn aantal allochtone vrijwilligers afgelopen jaar zag stijgen van drie naar twaalf.
Op sportpark 't Saorbrook ('t Zure Moeras) van SV Blerick zijn ze aangenaam verrast. Precies een jaar geleden luidde toenmalig voorzitter John Sars de noodklok wegens het ,,ernstig gebrek aan participatie'' door allochtone ouders. ,,Ze leveren met draaiende motor hun kroost af bij de poort. Ze komen nooit in de kantine. Zo krijg je geen contact'', mopperde Sars. Hij kondigde een ledenstop aan voor allochtone kinderen wier vaders geen hand- en spandiensten wensen te verlenen.
Het ontbreken van (allochtone) vrijwilligers is een groot landelijk probleem. Uit onderzoek is gebleken dat slechts 1 procent van de bestuursleden van alle voetbalclubs allochtoon is. En als het om begeleiding van jeugdspelers gaat, staan allochtonen evenmin te dringen. Dat blijkt ook uit een kleine rondgang. Zo heeft het Helmondse MULO (bijna 40 procent allochtone junioren) niet één allochtone vrijwilliger; bij het Enschedese Rigtersbleek (20 procent allochtone junioren) zijn er vier. DWS in Amsterdam is een uitzondering: ,,Tal van allochtone ouders springen bij. Gebeurde dat niet, dan konden we niet bestaan, want 80 à 90 procent van onze 400 jeugdleden zijn allochtonen'', zegt secretaris Daniëlle van Leijen.
SV Blerick - 30 procent van de ruim driehonderd junioren is van buitenlandse (veelal Turkse) afkomst - probeerde jarenlang van alles om allochtone vrijwilligers binnen te halen. Bestuurders spraken ouders aan, ze organiseerden ouderavonden en de spelertjes kregen brieven mee naar huis. Niets hielp; de 170 Nederlandse vrijwilligers moesten het werk doen. Is de plotselinge wending te danken aan de dreigende taal van voorzitter Sars? Voor een deel, zeggen ze bij SV Blerick: drie, vier allochtone jongens mochten dit jaar van de wachtlijst af nadat hun vaders hadden toegezegd vrijwilligerswerk te gaan verrichten.
Maar de opmerkelijke toename van de allochtone vrijwilligers is vooral te danken aan ,,onze Turkse tussenpersoon'', vertelt jeugdvoorzitter John Sonnemans. Hij noemt Mahir Altunkaynak, die ouders ging werven, ,,goud waard'' voor de club. ,,Wat niemand van ons lukte, lukt hem wél. Altunkaynak heeft charisma, praat met iedereen, en kent de Turkse gemeenschap door en door, omdat hij bestuurslid is van ons Turks Sociaal en Cultureel Centrum.''
Altunkaynak (44), keeperstrainer en jeugdleider bij SV Blerick, benaderde veel ouders persoonlijk. In het Turks.
Turks spreken is wel zo handig, lacht hij, ,,want misschien wel de helft van hen spreekt geen Nederlands''. Altunkaynak vertelt dat hij bij het zoeken naar allochtone trainers en leiders op ouders stuitte die ,,het spelletje'' totaal niet kenden. En ,,dus'' geen interesse toonden.
Hij sprak ook ouders die dachten dat SV Blerick een opleidingsinstituut is voor profvoetballers die later bij VVV of PSV aan de slag willen.
,,Ik heb hun duidelijk gemaakt dat het plezier van de kinderen vooropstaat'', zegt Altunkaynak. ,,En dat ze daar naar moeten komen kijken, om van de jongeren te genieten en hen te stimuleren.'' Hij keek op van ,,allerlei onwetendheid''. ,,Ik praatte met Turken die veronderstelden dat ons sportpark een crèche was, waar ze de jeugd kunnen stallen.''
Hij ontmoette ook allochtonen die best voelden voor een rol als vrijwilliger, maar die bang waren zich te melden wegens hun slechte Nederlands. ,,Ze zeiden iets van: we worden vast uitgelachen om ons taalgebruik. Ik heb ze dat uit hun hoofd proberen te praten. En hun gezegd dat werken bij SV Blerick juist goed is voor hun integratie'', aldus Altunkaynak. Hij vertelde de ouders ook dat hij zeven jaar geleden in Blerick een Turkse voetbalclub wilde oprichten, en dat hij geen spijt heeft dat dat niet is doorgegaan. ,,Wij moeten ons aanpassen in Nederland, ons niet afzijdig houden.''
Een van de nieuwe vrijwilligers, trainer Enver Bektas van B2, denkt dat het succes van Altunkaynak is te danken aan ,,zijn uitstraling''. ,,Hij weet de mensen écht te bereiken, te overtuigen. Ik wist natuurlijk al lang dat de club vrijwilligers nodig had, maar ja... Veel Turken parkeren hun kinderen bij het sportpark, draaien hun auto om en denken: zo, nu heb ik twee uur rust. Mijn zoontje van zes speelt bij SV Blerick, ik wilde wat terugdoen. Bovendien, ik wou altijd al trainer worden. Van de club mag ik nu een cursus volgen.''
Bektas zegt dat Turken ,,wel degelijk van voetbal houden'' en dat ze het fijn vinden dat hun kinderen deze sport beoefenen. ,,Ik kon begrijpen dat SV Blerick een ledenstop aankondigde voor allochtone kinderen. Hun ouders moeten beseffen dat zonder hun vrijwilligerswerk geen nieuwe teams kunnen worden gevormd, waardoor hun jongste kinderen op de wachtlijst komen.''
De ledenstop bij SV Blerick deed landelijk veel stof opwaaien. Voor de gemeente Venlo was dat reden de Nederlandse Katholieke Sportfederatie (NKS) een onderzoek te laten doen onder de plaatselijke voetbalverenigingen en de allochtonenorganisaties.
In hun eindrapportage concludeerden de NKS-onderzoekers vorige maand onder meer dat de allochtonen zich in eerste instantie verbonden voelen met de eigen gemeenschap. ,,De inzet voor de Nederlandse voetbalvereniging is hierdoor net een stap te ver. [...] Bij [allochtonen] leeft de gedachte dat sportverenigingen in zekere mate organisaties zijn die geleid worden door professionals die daarvoor een vergoeding ontvangen. En ook zouden sportverenigingen zwaar worden gesubsidieerd door de gemeente. Door het betalen van contributie hoeft men dan ook niet nog eens vrijwilligerswerk te doen.''
De onderzoekers schrijven in hun aanbevelingen dat de samenwerking tussen sportverenigingen en allochtonenorganisaties essentieel is.
,,Er dienen initiatieven te worden opgestart waarbij [...] kleine en concrete resultaten moeten worden nagestreefd. Dat kan bijvoorbeeld zijn het vergroten van het aantal allochtone ouders dat jeugdleden naar uitwedstrijden rijdt.'' Bij SV Blerick zijn ze al verder: Ismet Dogan coacht C2, Nordin Hoummada is 'hulp-ouder' van E2 en Kerim Aciman wijst de F5'jes de weg.
nrc, 28 december 2004
Voetbalclub SV Blerick voerde vorig jaar een allochtonenstop in, omdat zij te weinig deden aan vrijwilligerswerk. Een Turks lid keerde het tij.
Door onze redacteur Guido de Vries
BLERICK, 28 DEC. Ismet Dogan coacht C2, Nordin Hoummada is 'hulp-ouder' van E2 en Kerim Aciman wijst de F5'jes de weg. Alledrie zijn nieuw bij voetbalclub SV Blerick, die zijn aantal allochtone vrijwilligers afgelopen jaar zag stijgen van drie naar twaalf.
Op sportpark 't Saorbrook ('t Zure Moeras) van SV Blerick zijn ze aangenaam verrast. Precies een jaar geleden luidde toenmalig voorzitter John Sars de noodklok wegens het ,,ernstig gebrek aan participatie'' door allochtone ouders. ,,Ze leveren met draaiende motor hun kroost af bij de poort. Ze komen nooit in de kantine. Zo krijg je geen contact'', mopperde Sars. Hij kondigde een ledenstop aan voor allochtone kinderen wier vaders geen hand- en spandiensten wensen te verlenen.
Het ontbreken van (allochtone) vrijwilligers is een groot landelijk probleem. Uit onderzoek is gebleken dat slechts 1 procent van de bestuursleden van alle voetbalclubs allochtoon is. En als het om begeleiding van jeugdspelers gaat, staan allochtonen evenmin te dringen. Dat blijkt ook uit een kleine rondgang. Zo heeft het Helmondse MULO (bijna 40 procent allochtone junioren) niet één allochtone vrijwilliger; bij het Enschedese Rigtersbleek (20 procent allochtone junioren) zijn er vier. DWS in Amsterdam is een uitzondering: ,,Tal van allochtone ouders springen bij. Gebeurde dat niet, dan konden we niet bestaan, want 80 à 90 procent van onze 400 jeugdleden zijn allochtonen'', zegt secretaris Daniëlle van Leijen.
SV Blerick - 30 procent van de ruim driehonderd junioren is van buitenlandse (veelal Turkse) afkomst - probeerde jarenlang van alles om allochtone vrijwilligers binnen te halen. Bestuurders spraken ouders aan, ze organiseerden ouderavonden en de spelertjes kregen brieven mee naar huis. Niets hielp; de 170 Nederlandse vrijwilligers moesten het werk doen. Is de plotselinge wending te danken aan de dreigende taal van voorzitter Sars? Voor een deel, zeggen ze bij SV Blerick: drie, vier allochtone jongens mochten dit jaar van de wachtlijst af nadat hun vaders hadden toegezegd vrijwilligerswerk te gaan verrichten.
Maar de opmerkelijke toename van de allochtone vrijwilligers is vooral te danken aan ,,onze Turkse tussenpersoon'', vertelt jeugdvoorzitter John Sonnemans. Hij noemt Mahir Altunkaynak, die ouders ging werven, ,,goud waard'' voor de club. ,,Wat niemand van ons lukte, lukt hem wél. Altunkaynak heeft charisma, praat met iedereen, en kent de Turkse gemeenschap door en door, omdat hij bestuurslid is van ons Turks Sociaal en Cultureel Centrum.''
Altunkaynak (44), keeperstrainer en jeugdleider bij SV Blerick, benaderde veel ouders persoonlijk. In het Turks.
Turks spreken is wel zo handig, lacht hij, ,,want misschien wel de helft van hen spreekt geen Nederlands''. Altunkaynak vertelt dat hij bij het zoeken naar allochtone trainers en leiders op ouders stuitte die ,,het spelletje'' totaal niet kenden. En ,,dus'' geen interesse toonden.
Hij sprak ook ouders die dachten dat SV Blerick een opleidingsinstituut is voor profvoetballers die later bij VVV of PSV aan de slag willen.
,,Ik heb hun duidelijk gemaakt dat het plezier van de kinderen vooropstaat'', zegt Altunkaynak. ,,En dat ze daar naar moeten komen kijken, om van de jongeren te genieten en hen te stimuleren.'' Hij keek op van ,,allerlei onwetendheid''. ,,Ik praatte met Turken die veronderstelden dat ons sportpark een crèche was, waar ze de jeugd kunnen stallen.''
Hij ontmoette ook allochtonen die best voelden voor een rol als vrijwilliger, maar die bang waren zich te melden wegens hun slechte Nederlands. ,,Ze zeiden iets van: we worden vast uitgelachen om ons taalgebruik. Ik heb ze dat uit hun hoofd proberen te praten. En hun gezegd dat werken bij SV Blerick juist goed is voor hun integratie'', aldus Altunkaynak. Hij vertelde de ouders ook dat hij zeven jaar geleden in Blerick een Turkse voetbalclub wilde oprichten, en dat hij geen spijt heeft dat dat niet is doorgegaan. ,,Wij moeten ons aanpassen in Nederland, ons niet afzijdig houden.''
Een van de nieuwe vrijwilligers, trainer Enver Bektas van B2, denkt dat het succes van Altunkaynak is te danken aan ,,zijn uitstraling''. ,,Hij weet de mensen écht te bereiken, te overtuigen. Ik wist natuurlijk al lang dat de club vrijwilligers nodig had, maar ja... Veel Turken parkeren hun kinderen bij het sportpark, draaien hun auto om en denken: zo, nu heb ik twee uur rust. Mijn zoontje van zes speelt bij SV Blerick, ik wilde wat terugdoen. Bovendien, ik wou altijd al trainer worden. Van de club mag ik nu een cursus volgen.''
Bektas zegt dat Turken ,,wel degelijk van voetbal houden'' en dat ze het fijn vinden dat hun kinderen deze sport beoefenen. ,,Ik kon begrijpen dat SV Blerick een ledenstop aankondigde voor allochtone kinderen. Hun ouders moeten beseffen dat zonder hun vrijwilligerswerk geen nieuwe teams kunnen worden gevormd, waardoor hun jongste kinderen op de wachtlijst komen.''
De ledenstop bij SV Blerick deed landelijk veel stof opwaaien. Voor de gemeente Venlo was dat reden de Nederlandse Katholieke Sportfederatie (NKS) een onderzoek te laten doen onder de plaatselijke voetbalverenigingen en de allochtonenorganisaties.
In hun eindrapportage concludeerden de NKS-onderzoekers vorige maand onder meer dat de allochtonen zich in eerste instantie verbonden voelen met de eigen gemeenschap. ,,De inzet voor de Nederlandse voetbalvereniging is hierdoor net een stap te ver. [...] Bij [allochtonen] leeft de gedachte dat sportverenigingen in zekere mate organisaties zijn die geleid worden door professionals die daarvoor een vergoeding ontvangen. En ook zouden sportverenigingen zwaar worden gesubsidieerd door de gemeente. Door het betalen van contributie hoeft men dan ook niet nog eens vrijwilligerswerk te doen.''
De onderzoekers schrijven in hun aanbevelingen dat de samenwerking tussen sportverenigingen en allochtonenorganisaties essentieel is.
,,Er dienen initiatieven te worden opgestart waarbij [...] kleine en concrete resultaten moeten worden nagestreefd. Dat kan bijvoorbeeld zijn het vergroten van het aantal allochtone ouders dat jeugdleden naar uitwedstrijden rijdt.'' Bij SV Blerick zijn ze al verder: Ismet Dogan coacht C2, Nordin Hoummada is 'hulp-ouder' van E2 en Kerim Aciman wijst de F5'jes de weg.
nrc, 28 december 2004