Kid Capri
31-12-04, 17:25
Hoe kun je een jaaroverzicht beginnen zonder in clichés te vervallen? ‘Want wat was het toch weer een bevlogen jaar’ en ‘wat was het toch een jaar met veel up’s and down’s’. Desondanks was 2004 een opvallend jaar. Niet in internationaal opzicht, alhoewel het buitenland de actualiteitenrubrieken ook van de broodnodige informatie heeft bediend. Maar vooral in Nederland waar een maatschappelijk storm woedde die tot op de dag van schrijven nog geregeld voor hevige windstoten zorgt. Het was het jaar van de moslimsextremisten, niet in Algerije, maar in Amsterdam-West. Het was het jaar van de maatschappelijke onrust, niet in de Parijse voorsteden, maar in ons doorgaans gemoedelijke Uden. Het was het jaar van de religieus getinte relletjes, niet in India, maar gewoon bij ons in de polder.
Het vuurwerkafval was nauwelijks opgeruimd toen het eerste schokkende nieuwsfeit de huiskamers bereikte: in Den Haag schiet de 17-jarige Murat D. zijn conrector, Hans van Wieren, ten overstaan van een volle kantine in koele bloede door zijn hoofd. De ervaren docent van het Terra-College had al heel veel meegemaakt, maar het behoeft geen uitleg dat de goede man niet bestendig was tegen dit soort kattekwaad. Murat D. werd 3 maanden later veroordeeld tot een celstraf van 5 jaar met dwangverpleging.
Nederland werd hierna nog vaker opgeschrikt door liquidaties en moorden. Een resumé langs de meest opmerkelijke namen en daden voert ons langs Willem Endstra en Mounir Barsoum, Bruinsma-moordenaar Martin H. en een drietal Hells Angels in Limburg, de 3-jarige Savannah en een moeder in Berghel die haar 3 kinderen vermoordt en zichzelf later voor een trein zal gooien. Ongetwijfeld ben ik talloze doden vergeten, maar het spreekt voor zich dat ook in het land waar de rivieren ooit vredig langs de horizon voerden, tegenwoordig stromen van bloed de aarde bevloeien.
Met de totstandkoming van Submission kende Ayaan Hirshi Ali dit jaar haar minuten van faam. Een filmpje waarin een mishandelde vrouw krijsend Allah aanroept, doet islamitisch Nederland schudden op haar grondvesten. De naweeën zijn nog maandenlang voelbaar en in het bijzonder in de vroege ochtend van 2 november in Amsterdam-Oost. De regisseur van het eerdergenoemde filmpje wordt als in een ware Western-movie op beestachtige wijze afgeslacht door een doorgedraaide moslimfundamentalist. Mohammed B. schiet en snijdt zich een weg naar de dood van de 47-jarige filmmaker en columnist. Zelf wordt hij tot zijn grote teleurstelling niet doodgeschoten door de politie, maar treffen de heren agenten hem in zijn knie waardoor hij levend in handen van Justitie valt en zijn afspraakje met 72 maagden nog even moet uitstellen.
In de weken die op de moord volgen, worden moskeeën, kerken en scholen het doelwit van aanslagen. ‘Nederland is een beetje in de war,’ spreekt oud-premier Dries van Agt heel erg wijs. Net zo in de war als de blonde lokken van Geert Wilder? Het zal het kamerlid een zorg wezen, hij stapt na een ruzie met fractievoorzitter Van Aartsen uit de partij en zorgt in zijn eentje voor een ongekende zetelwinst van om en nabij de 25 blauwe stoeltjes voor de Groep Wilders.
In het buitenland zitten de terroristen ook niet stil. Europa maakt op 11 maart kennis met Al Qaeda. In de vroege ochtend kleuren een serie bomaanslagen op een aantal forenzentreinen in Spanje deze dag pikzwart. Bijna 200 mensen vinden de dood in Madrileense treinen die later door Al Qaeda-leider Osama Bin Laden als de ‘treinen des doods’ worden betiteld.
In Rusland laten Tsjetsjeense vrouwen 2 vliegtuigen crashen waarbij meer dan 90 mensen omkomen. Echter, de Tsjetsjenen laten pas echt van zich horen wanneer zij in september een school in de Russische deelrepubliek Ingoessetië bezetten. De hele wereld kijkt gespannen mee naar een penibele situatie in Beslan waar het leven van honderden kinderen op het spel staat. En dan besluiten de veiligheidstroepen om in te grijpen. Nadat de kogelregen is opgehouden en de rookwolken zijn opgeklaard, blijft alleen het akelige geween van treurende vrouwen over die hun tranen laten vloeien omwille van bijna 400 omgekomen dorpsgenoten.
In Irak lijkt ook geen einde te komen aan de gewelddadigheden. Elke dag vinden tientallen de dood bij aanslagen en oorlogshandelingen. Een meedogenloze Jordaniër die naar de naam Al Zarqawi luistert, trekt moordend door het land en laat van zich horen in internetfilmpjes waarin hij ontvoerde Westerlingen ontdoet van hoofd en ledematen. En Amerikaanse soldaten vergrijpen zich in de beruchte Abu Graib-gevangenis aan hun Irakese gedetineerden. Toch kunnen deze beelden Bush niet weerhouden van zijn felbegeerde ‘four more years’. Hij verslaat in november na een maandenlange uitputtingscampagne zijn ietwat stijve Democratische opponent John Kerry. Terwijl onze ministers om elke scheet die zij laten, worden berispt, is het mij nog steeds een raadsel dat beroepsblunderaar en minister van Defensie Donald Rumsfeld ook nog eens 4 jaar het wereldtoneel mag bespelen.
Maar ook in eigen land kenden wij dit jaar een reeks schandalen. In januari werd bekend dat de Amsterdamse wethouder Rob Oudkerk een vunzig mannetje is dat op internetsites pornografische filmpjes download en na het werk voor een vluggertje langs de tippelzone gaat. Prinses Margarita scheidt van haar Baron Edwin de Roy van Zuydewijn en de Engelse stervoetballer David Beckham schijnt er een Nederlandse minnares op na te houden (Rebecca Loos red.). Ook een andere viezerik haalt het nieuws: Marc Dutroux wordt veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.
En dan was er Awa. Awa uit Leeuwarden, een 16-jarige mafkees die uit jaloezie zijn vriendin in de hens wilde zetten en hierin gelukkig genoeg voor het meisje schromelijk faalde. Ook het raplied dat hij hierna opnam, had weinig succes. Misschien dat de rijmpjes er beter uitkomen in de bajes. Ik vraag me af wat er rijmt op ‘zeepjes rapen.’
In 2004 kwam na bijna een eeuw een eind aan Duitse invloeden in ons staatsbestel. Natuurlijk zijn de kornuiten van Der Führer reeds in 1945 tot een vertrek gedwongen, maar het is toch wel duidelijk dat ik spreek over Z.K.H. prins Bernard. Nadat prinses Juliana in maart komt te overlijden en in een paars-witte sfeer naar haar laatste rustplaats wordt gedragen, is het in december de beurt aan haar man die onder begeleiding van de ‘Last Post’ wordt bijgezet in de grafkelder te Delft.
André Hazes komt ook plotseling te overlijden en blijkt populairder te zijn geweest dan menigeen ooit kon vermoeden. In de Arena krijgt hij een herdenking waar de gewone man alleen maar van kan dromen. Een avond waar de herdenking van oud-wielrenner Gerrie Kneteman bij in ’t niet valt.
Voorts : de oudste mens ter wereld, Hendrikje van Andel sterft op 114-jarige leeftijd, Ronald Reagan knijpt er tussenuit na een lang ziekenbed en volksmenner Willem Oltmans houdt het na jaren overheidje-pesten ook voor gezien.
De Palestijnen nemen eerst afscheid van Hamas-oprichter sjeik Yassine die na het ochtendgebed door Israëlische helicopters uit zijn rolstoel wordt geschoten, om vervolgens in november hun eeuwige leider, Yasser Arafat op merkwaardige wijze naar zijn laatste minuten te zien kwijnen. Na wekenlang geruzie over wel of niet dood, wel of niet in coma en wel of niet in Jeruzalem begraven, maakt het Parijs ziekenhuis waar de bedoekte leider zijn laatste behandeling geniet, zijn overlijden bekend. De Palestijnen zijn ontroostbaar en geven Arafat een historische uitvaart. Of de goede man ook daadwerkelijk ter aarde is besteld, weten slecht weinigen. Op de tv-beelden die de wereld rond gingen, was te zien dat de kist tientallen meters voor de begraafplaats in een uitzinnige menigte verdween om vervolgens niet meer op te duiken.
Tja, het was een onstuimig jaar met aangrijpende gebeurtenissen. Er schijnt volgens NASA water op Mars te zijn (wat moeten de Aliëns anders drinken?), soldaat Eric O. komt maar niet van het Openbaar Ministerie af, Marokko verliest 600 burgers bij een aardbeving, koningin Beatrix krijgt weer een kleinkind (Claus-Casimir red.), in Frankrijk mogen de hoofddoekjes niet meer op naar school, André Kuijpers gaat de ruimte in, Arjan Erkel komt eindelijk vrij na 20 maanden in gijzeling te hebben verkeerd, Joesjenko wordt in 2e instantie toch de nieuwe president van de Oekraïne, het Nederlands elftal weet met een zwalkende coach aan het roer toch de halve finales van het Europese Kampioenschap te bereiken, Amalia wordt gedoopt, er is een nieuwe Europese Commissie (zonder fundamentalistische christenen), Turkije gaat praten over toetreding tot de EU, de sociale partners sluiten na maandenlang geruzie en een massaal protest in Amsterdam toch een overeenkomst, Lance Armstrong wint zijn 6e Tour de France (een ongekend record) en John de Mol mag de voetbalsamenvattingen gaan uitzenden.
Tot slot krijgen we op 2e kerstdag een toetje ter afsluiting van een zware actualiteitenmaaltijd. De aanwassende zee blijkt een verraderlijke vriend. In Zuid-Oost-Azië komen na een zeebeving en de daaropvolgende vloedgolven meer dan 125.000 mensen om. En terwijl wij vanavond de champagnekurken laten knallen, hopen miljoenen Aziaten op betere tijden. Ik zou zeggen: help ze en stort een bijdrage op giro 555! Want hoe hevig de gebeurtenissen van 2004 ook waren, de wereld draait nog steeds (weliswaar een stuk sneller als gevolg van de zeebeving, maar toch…). Tevens komt de zon nog steeds op vanuit het oosten. Wie zijn medemens het beste wenst, straalt een onvervalste goedheid uit. En ik wil dan ook besluiten met iedereen een gezond en gelukkig 2005 te wensen. Opdat het komende jaar ons meer vredige en heugelijke gebeurtenissen zal opleveren.
En daar ga ik vanavond op drinken,
K.
Het vuurwerkafval was nauwelijks opgeruimd toen het eerste schokkende nieuwsfeit de huiskamers bereikte: in Den Haag schiet de 17-jarige Murat D. zijn conrector, Hans van Wieren, ten overstaan van een volle kantine in koele bloede door zijn hoofd. De ervaren docent van het Terra-College had al heel veel meegemaakt, maar het behoeft geen uitleg dat de goede man niet bestendig was tegen dit soort kattekwaad. Murat D. werd 3 maanden later veroordeeld tot een celstraf van 5 jaar met dwangverpleging.
Nederland werd hierna nog vaker opgeschrikt door liquidaties en moorden. Een resumé langs de meest opmerkelijke namen en daden voert ons langs Willem Endstra en Mounir Barsoum, Bruinsma-moordenaar Martin H. en een drietal Hells Angels in Limburg, de 3-jarige Savannah en een moeder in Berghel die haar 3 kinderen vermoordt en zichzelf later voor een trein zal gooien. Ongetwijfeld ben ik talloze doden vergeten, maar het spreekt voor zich dat ook in het land waar de rivieren ooit vredig langs de horizon voerden, tegenwoordig stromen van bloed de aarde bevloeien.
Met de totstandkoming van Submission kende Ayaan Hirshi Ali dit jaar haar minuten van faam. Een filmpje waarin een mishandelde vrouw krijsend Allah aanroept, doet islamitisch Nederland schudden op haar grondvesten. De naweeën zijn nog maandenlang voelbaar en in het bijzonder in de vroege ochtend van 2 november in Amsterdam-Oost. De regisseur van het eerdergenoemde filmpje wordt als in een ware Western-movie op beestachtige wijze afgeslacht door een doorgedraaide moslimfundamentalist. Mohammed B. schiet en snijdt zich een weg naar de dood van de 47-jarige filmmaker en columnist. Zelf wordt hij tot zijn grote teleurstelling niet doodgeschoten door de politie, maar treffen de heren agenten hem in zijn knie waardoor hij levend in handen van Justitie valt en zijn afspraakje met 72 maagden nog even moet uitstellen.
In de weken die op de moord volgen, worden moskeeën, kerken en scholen het doelwit van aanslagen. ‘Nederland is een beetje in de war,’ spreekt oud-premier Dries van Agt heel erg wijs. Net zo in de war als de blonde lokken van Geert Wilder? Het zal het kamerlid een zorg wezen, hij stapt na een ruzie met fractievoorzitter Van Aartsen uit de partij en zorgt in zijn eentje voor een ongekende zetelwinst van om en nabij de 25 blauwe stoeltjes voor de Groep Wilders.
In het buitenland zitten de terroristen ook niet stil. Europa maakt op 11 maart kennis met Al Qaeda. In de vroege ochtend kleuren een serie bomaanslagen op een aantal forenzentreinen in Spanje deze dag pikzwart. Bijna 200 mensen vinden de dood in Madrileense treinen die later door Al Qaeda-leider Osama Bin Laden als de ‘treinen des doods’ worden betiteld.
In Rusland laten Tsjetsjeense vrouwen 2 vliegtuigen crashen waarbij meer dan 90 mensen omkomen. Echter, de Tsjetsjenen laten pas echt van zich horen wanneer zij in september een school in de Russische deelrepubliek Ingoessetië bezetten. De hele wereld kijkt gespannen mee naar een penibele situatie in Beslan waar het leven van honderden kinderen op het spel staat. En dan besluiten de veiligheidstroepen om in te grijpen. Nadat de kogelregen is opgehouden en de rookwolken zijn opgeklaard, blijft alleen het akelige geween van treurende vrouwen over die hun tranen laten vloeien omwille van bijna 400 omgekomen dorpsgenoten.
In Irak lijkt ook geen einde te komen aan de gewelddadigheden. Elke dag vinden tientallen de dood bij aanslagen en oorlogshandelingen. Een meedogenloze Jordaniër die naar de naam Al Zarqawi luistert, trekt moordend door het land en laat van zich horen in internetfilmpjes waarin hij ontvoerde Westerlingen ontdoet van hoofd en ledematen. En Amerikaanse soldaten vergrijpen zich in de beruchte Abu Graib-gevangenis aan hun Irakese gedetineerden. Toch kunnen deze beelden Bush niet weerhouden van zijn felbegeerde ‘four more years’. Hij verslaat in november na een maandenlange uitputtingscampagne zijn ietwat stijve Democratische opponent John Kerry. Terwijl onze ministers om elke scheet die zij laten, worden berispt, is het mij nog steeds een raadsel dat beroepsblunderaar en minister van Defensie Donald Rumsfeld ook nog eens 4 jaar het wereldtoneel mag bespelen.
Maar ook in eigen land kenden wij dit jaar een reeks schandalen. In januari werd bekend dat de Amsterdamse wethouder Rob Oudkerk een vunzig mannetje is dat op internetsites pornografische filmpjes download en na het werk voor een vluggertje langs de tippelzone gaat. Prinses Margarita scheidt van haar Baron Edwin de Roy van Zuydewijn en de Engelse stervoetballer David Beckham schijnt er een Nederlandse minnares op na te houden (Rebecca Loos red.). Ook een andere viezerik haalt het nieuws: Marc Dutroux wordt veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.
En dan was er Awa. Awa uit Leeuwarden, een 16-jarige mafkees die uit jaloezie zijn vriendin in de hens wilde zetten en hierin gelukkig genoeg voor het meisje schromelijk faalde. Ook het raplied dat hij hierna opnam, had weinig succes. Misschien dat de rijmpjes er beter uitkomen in de bajes. Ik vraag me af wat er rijmt op ‘zeepjes rapen.’
In 2004 kwam na bijna een eeuw een eind aan Duitse invloeden in ons staatsbestel. Natuurlijk zijn de kornuiten van Der Führer reeds in 1945 tot een vertrek gedwongen, maar het is toch wel duidelijk dat ik spreek over Z.K.H. prins Bernard. Nadat prinses Juliana in maart komt te overlijden en in een paars-witte sfeer naar haar laatste rustplaats wordt gedragen, is het in december de beurt aan haar man die onder begeleiding van de ‘Last Post’ wordt bijgezet in de grafkelder te Delft.
André Hazes komt ook plotseling te overlijden en blijkt populairder te zijn geweest dan menigeen ooit kon vermoeden. In de Arena krijgt hij een herdenking waar de gewone man alleen maar van kan dromen. Een avond waar de herdenking van oud-wielrenner Gerrie Kneteman bij in ’t niet valt.
Voorts : de oudste mens ter wereld, Hendrikje van Andel sterft op 114-jarige leeftijd, Ronald Reagan knijpt er tussenuit na een lang ziekenbed en volksmenner Willem Oltmans houdt het na jaren overheidje-pesten ook voor gezien.
De Palestijnen nemen eerst afscheid van Hamas-oprichter sjeik Yassine die na het ochtendgebed door Israëlische helicopters uit zijn rolstoel wordt geschoten, om vervolgens in november hun eeuwige leider, Yasser Arafat op merkwaardige wijze naar zijn laatste minuten te zien kwijnen. Na wekenlang geruzie over wel of niet dood, wel of niet in coma en wel of niet in Jeruzalem begraven, maakt het Parijs ziekenhuis waar de bedoekte leider zijn laatste behandeling geniet, zijn overlijden bekend. De Palestijnen zijn ontroostbaar en geven Arafat een historische uitvaart. Of de goede man ook daadwerkelijk ter aarde is besteld, weten slecht weinigen. Op de tv-beelden die de wereld rond gingen, was te zien dat de kist tientallen meters voor de begraafplaats in een uitzinnige menigte verdween om vervolgens niet meer op te duiken.
Tja, het was een onstuimig jaar met aangrijpende gebeurtenissen. Er schijnt volgens NASA water op Mars te zijn (wat moeten de Aliëns anders drinken?), soldaat Eric O. komt maar niet van het Openbaar Ministerie af, Marokko verliest 600 burgers bij een aardbeving, koningin Beatrix krijgt weer een kleinkind (Claus-Casimir red.), in Frankrijk mogen de hoofddoekjes niet meer op naar school, André Kuijpers gaat de ruimte in, Arjan Erkel komt eindelijk vrij na 20 maanden in gijzeling te hebben verkeerd, Joesjenko wordt in 2e instantie toch de nieuwe president van de Oekraïne, het Nederlands elftal weet met een zwalkende coach aan het roer toch de halve finales van het Europese Kampioenschap te bereiken, Amalia wordt gedoopt, er is een nieuwe Europese Commissie (zonder fundamentalistische christenen), Turkije gaat praten over toetreding tot de EU, de sociale partners sluiten na maandenlang geruzie en een massaal protest in Amsterdam toch een overeenkomst, Lance Armstrong wint zijn 6e Tour de France (een ongekend record) en John de Mol mag de voetbalsamenvattingen gaan uitzenden.
Tot slot krijgen we op 2e kerstdag een toetje ter afsluiting van een zware actualiteitenmaaltijd. De aanwassende zee blijkt een verraderlijke vriend. In Zuid-Oost-Azië komen na een zeebeving en de daaropvolgende vloedgolven meer dan 125.000 mensen om. En terwijl wij vanavond de champagnekurken laten knallen, hopen miljoenen Aziaten op betere tijden. Ik zou zeggen: help ze en stort een bijdrage op giro 555! Want hoe hevig de gebeurtenissen van 2004 ook waren, de wereld draait nog steeds (weliswaar een stuk sneller als gevolg van de zeebeving, maar toch…). Tevens komt de zon nog steeds op vanuit het oosten. Wie zijn medemens het beste wenst, straalt een onvervalste goedheid uit. En ik wil dan ook besluiten met iedereen een gezond en gelukkig 2005 te wensen. Opdat het komende jaar ons meer vredige en heugelijke gebeurtenissen zal opleveren.
En daar ga ik vanavond op drinken,
K.