Orakel
03-01-05, 21:36
‘Dat moet kunnen’ kan echt niet meer
BRUGGENBOUWERS - APELDOORN - Toen de eerste 'Nederlanders' enkele duizenden jaren geleden in de lage landen arriveerden was het hen al snel duidelijk. Ze moesten zo snel mogelijk terug naar de hogere delen óf ze gingen gezamenlijk het water te lijf. Dat we een volk van dijken - en bruggenbouwers zijn geworden was dan ook een keuze.
Eenzelfde keuze moeten we nu weer maken. Het hoge water van de onverschilligheid en het individualisme is anno 2004 andermaal een probleem dat ons dwingt tot een fundamentele keuze: durven we ons te weer te stellen of durven we dat niet.
Kort na de moord op 2 november op cineast Theo van Gogh door de islamitische fundamentalist Mohammed B. is er door velen gesproken in termen van 'wij' en 'zij'. Wij zou staan voor de autochtone Nederlander en zij voor 1,5 miljoen islamieten die nu in Nederland wonen. ‘Zij’, zo meende ‘wij’, verkwanselen alle Nederlandse waarden.
Nu is het zonder meer waar dat islamitische fundamentalisten als Mohammed B. onze maatschappij bedreigen. Sterker nog, hun destructieve filosofie bedreigt alle mensen, islamiet of niet. Maar of de islam op zich de fundamenten onder de Nederlandse samenleving bedreigt, moet betwijfeld worden. Daarvoor is meer nodig. Autochtone onverschilligheid bijvoorbeeld.
Veeleer is dat het probleem waarmee Nederland op de drempel van 2005 worstelt. Onze samenleving is steeds minder een samen-leving. En dat heeft weinig te maken met de komst van anderhalf miljoen islamieten. Juist de meerderheid van vijftien miljoen autochtonen is verantwoordelijk voor de problemen van dit moment.
Vanuit het gesloten wereldbeeld van de verzuiling in de jaren vijftig, zijn we een halve eeuw later een geïndividualiseerd volk geworden. Zonder al te veel kennis van ons gezamenlijke verleden, zonder interesse in omgangsvormen, zonder ideaal, zonder gezamenlijk doel. Kankeren is onderhand ons favoriete tijdverdrijf, botheid heeft zich ontwikkeld tot onze tweede natuur.
Denkend en handelend vanuit het veronderstelde eigen gelijk heeft Nederland een ik-heb-altijd-gelijk-sfeer gekregen waarop niemand trots kan zijn. Je kunt onbeschoft zijn in het verkeer, je kunt als politicus neerbuigend praten over kut-Marokkaantjes, je kunt op je vrije stapavond in Nijkerk zonder enige aanleiding een behulpzame jongeman doodschoppen, en als Ahold-bestuurder kun je beursregels aan je laars lappen. Je kunt het, dus je doet het. In Nederland zijn God en gebod verdwaald.
Wij Nederlanders hebben te lang geen grenzen hoeven eerbiedigen. Jarenlang is met 'dat moet kunnen' de normloosheid verder opgeschroefd. We zijn als samenleving de weg kwijt.
De vraag: 'Wat is een Nederlander?' laat zich steeds moeilijker beantwoorden. We lijken verworden tot een delta met zestien miljoen eilandjes.
Het is dan ook de hoogste tijd dat samen-leven weer de schijnwerpers haalt. Gelukkig zijn er wel degelijk hoopdragers. Mensen die vechten voor de medemens, voor de samenleving. In deze krant krijgen ze vandaag een platform, steeds boven aan de pagina. In de hoop dat 2005 de omslag markeert naar een tijd waarin een snel groeiend aantal dijken- en bruggenbouwers weer de mentaliteit van Nederland bepaalt.
Als opmaat naar dit wenkend perspectief een rijtje lessen in goed Nederlanderschap voor 2005
1. Ontwikkel goede manieren
2. Onthaast
3. Respecteer de wet
4. Apprecieer onze welvaart
5. Praat met mede-landers
6. Praat Nederlands
7. Luister naar mede-landers
8. Tel je zegeningen
9. Koester de dijken- en bruggenbouwers
10. Wees zuinig op Oranje.
Ik wens allen die in Nederland willen samen-leven een gezegend 2005.
Alex Engbers, hoofdredacteur.
BRUGGENBOUWERS - APELDOORN - Toen de eerste 'Nederlanders' enkele duizenden jaren geleden in de lage landen arriveerden was het hen al snel duidelijk. Ze moesten zo snel mogelijk terug naar de hogere delen óf ze gingen gezamenlijk het water te lijf. Dat we een volk van dijken - en bruggenbouwers zijn geworden was dan ook een keuze.
Eenzelfde keuze moeten we nu weer maken. Het hoge water van de onverschilligheid en het individualisme is anno 2004 andermaal een probleem dat ons dwingt tot een fundamentele keuze: durven we ons te weer te stellen of durven we dat niet.
Kort na de moord op 2 november op cineast Theo van Gogh door de islamitische fundamentalist Mohammed B. is er door velen gesproken in termen van 'wij' en 'zij'. Wij zou staan voor de autochtone Nederlander en zij voor 1,5 miljoen islamieten die nu in Nederland wonen. ‘Zij’, zo meende ‘wij’, verkwanselen alle Nederlandse waarden.
Nu is het zonder meer waar dat islamitische fundamentalisten als Mohammed B. onze maatschappij bedreigen. Sterker nog, hun destructieve filosofie bedreigt alle mensen, islamiet of niet. Maar of de islam op zich de fundamenten onder de Nederlandse samenleving bedreigt, moet betwijfeld worden. Daarvoor is meer nodig. Autochtone onverschilligheid bijvoorbeeld.
Veeleer is dat het probleem waarmee Nederland op de drempel van 2005 worstelt. Onze samenleving is steeds minder een samen-leving. En dat heeft weinig te maken met de komst van anderhalf miljoen islamieten. Juist de meerderheid van vijftien miljoen autochtonen is verantwoordelijk voor de problemen van dit moment.
Vanuit het gesloten wereldbeeld van de verzuiling in de jaren vijftig, zijn we een halve eeuw later een geïndividualiseerd volk geworden. Zonder al te veel kennis van ons gezamenlijke verleden, zonder interesse in omgangsvormen, zonder ideaal, zonder gezamenlijk doel. Kankeren is onderhand ons favoriete tijdverdrijf, botheid heeft zich ontwikkeld tot onze tweede natuur.
Denkend en handelend vanuit het veronderstelde eigen gelijk heeft Nederland een ik-heb-altijd-gelijk-sfeer gekregen waarop niemand trots kan zijn. Je kunt onbeschoft zijn in het verkeer, je kunt als politicus neerbuigend praten over kut-Marokkaantjes, je kunt op je vrije stapavond in Nijkerk zonder enige aanleiding een behulpzame jongeman doodschoppen, en als Ahold-bestuurder kun je beursregels aan je laars lappen. Je kunt het, dus je doet het. In Nederland zijn God en gebod verdwaald.
Wij Nederlanders hebben te lang geen grenzen hoeven eerbiedigen. Jarenlang is met 'dat moet kunnen' de normloosheid verder opgeschroefd. We zijn als samenleving de weg kwijt.
De vraag: 'Wat is een Nederlander?' laat zich steeds moeilijker beantwoorden. We lijken verworden tot een delta met zestien miljoen eilandjes.
Het is dan ook de hoogste tijd dat samen-leven weer de schijnwerpers haalt. Gelukkig zijn er wel degelijk hoopdragers. Mensen die vechten voor de medemens, voor de samenleving. In deze krant krijgen ze vandaag een platform, steeds boven aan de pagina. In de hoop dat 2005 de omslag markeert naar een tijd waarin een snel groeiend aantal dijken- en bruggenbouwers weer de mentaliteit van Nederland bepaalt.
Als opmaat naar dit wenkend perspectief een rijtje lessen in goed Nederlanderschap voor 2005
1. Ontwikkel goede manieren
2. Onthaast
3. Respecteer de wet
4. Apprecieer onze welvaart
5. Praat met mede-landers
6. Praat Nederlands
7. Luister naar mede-landers
8. Tel je zegeningen
9. Koester de dijken- en bruggenbouwers
10. Wees zuinig op Oranje.
Ik wens allen die in Nederland willen samen-leven een gezegend 2005.
Alex Engbers, hoofdredacteur.