Afrux
21-01-05, 17:00
Prof. A. Asid (filosoof en historicus, docent aan de universiteit van Rabat.
Oooh ja! en een Amazigh activist.
Blz: 65
Tamazight in de vrijdagsrede
Politieke ophitsing tegen de tegenstanders vanuit de minbar (imams stoel) is een oude islamitische gewoonte. Dit verschijnsel is een onderdeel die men niet kan losmaken van het kalifaat (islamitische staat) vanaf haar oprichting tot heden. Dit begon al met de komst van de islam. De gouden eeuw van politieke ophitsing vanuit de minbar is het tijdperk van de grote fitna’s in de eerste eeuw van de islamitische jaartelling. De imams beperkten zich tot teksten die hun eigen stroming rechtvaardigen en deinsden niet voor terug om hun tegenstanders aan te vallen en te beledigen. In de ergste gevallen leidde het tot het verklaren van de tegenstander als een heiden en het opruien van de menigte tegen hem. Dit gebeurde tijdens de revolutie tegen Othman*, de derede kalief, en tijdens het conflict tussen Ali (vierde Kalief) en Aicha, de vrouw van Mohammed. Maar ook tijdens de oorlog tussen Ali en Muawiyya en daarna tijdens de strijd van de Khawarij tegen alle andere stromingen.
Omdat de staat haar legitimiteit ontleent aan religie, was iedereen verplicht om zijn politieke ideologie te legitimeren vanuit de moskee, om precies te zijn vanuit de hoogste stoel (minbar). De Umayyad kaliefs Ziyyad Bin Abih en Alhajjaj ben Yousef zijn een mooie voorbeeld hiervan. Het was zo erg dat zij de politieke tegenstanders slachten onder de minbar na het slachtfeest- en het vrijdagsgebed. Dit overkwam o.a. Jaad ben Dirham, Hij werd beschuldigd van het niet erkennen dat de daden van de machthebbers beslist worden op grond van gerechtigheid en bepaald worden door het lot. Hij stelde ze daarom verantwoordelijk voor de ellende en onrecht die het volk trof. De vertegenwoordigers en imams moesten de machthebbers gehoorzamen en het was de enige manier om hun positie te houden]……..In de Umayyad tijdperk was het vervloeken van Ali in de moskee een verplicht nummer [/B]
De moskee was niet alleen het hart van politieke ophistsing en het zaaien van verdeelheid tussen de moslims, maar ook een bron van wetenschap en dialoog. De moskee heeft op deze wijze de Muatazila, Jahamiyya, Achaira, Filosofische groepen, soefisme, etc voortgebracht. ……..
Othman:
Derde Kalief na de dood van Mohammed. Hij behoort tot de vier gezegende kaliefs. Mohammed verzekerde hun het Paradijs.
Oooh ja! en een Amazigh activist.
Blz: 65
Tamazight in de vrijdagsrede
Politieke ophitsing tegen de tegenstanders vanuit de minbar (imams stoel) is een oude islamitische gewoonte. Dit verschijnsel is een onderdeel die men niet kan losmaken van het kalifaat (islamitische staat) vanaf haar oprichting tot heden. Dit begon al met de komst van de islam. De gouden eeuw van politieke ophitsing vanuit de minbar is het tijdperk van de grote fitna’s in de eerste eeuw van de islamitische jaartelling. De imams beperkten zich tot teksten die hun eigen stroming rechtvaardigen en deinsden niet voor terug om hun tegenstanders aan te vallen en te beledigen. In de ergste gevallen leidde het tot het verklaren van de tegenstander als een heiden en het opruien van de menigte tegen hem. Dit gebeurde tijdens de revolutie tegen Othman*, de derede kalief, en tijdens het conflict tussen Ali (vierde Kalief) en Aicha, de vrouw van Mohammed. Maar ook tijdens de oorlog tussen Ali en Muawiyya en daarna tijdens de strijd van de Khawarij tegen alle andere stromingen.
Omdat de staat haar legitimiteit ontleent aan religie, was iedereen verplicht om zijn politieke ideologie te legitimeren vanuit de moskee, om precies te zijn vanuit de hoogste stoel (minbar). De Umayyad kaliefs Ziyyad Bin Abih en Alhajjaj ben Yousef zijn een mooie voorbeeld hiervan. Het was zo erg dat zij de politieke tegenstanders slachten onder de minbar na het slachtfeest- en het vrijdagsgebed. Dit overkwam o.a. Jaad ben Dirham, Hij werd beschuldigd van het niet erkennen dat de daden van de machthebbers beslist worden op grond van gerechtigheid en bepaald worden door het lot. Hij stelde ze daarom verantwoordelijk voor de ellende en onrecht die het volk trof. De vertegenwoordigers en imams moesten de machthebbers gehoorzamen en het was de enige manier om hun positie te houden]……..In de Umayyad tijdperk was het vervloeken van Ali in de moskee een verplicht nummer [/B]
De moskee was niet alleen het hart van politieke ophistsing en het zaaien van verdeelheid tussen de moslims, maar ook een bron van wetenschap en dialoog. De moskee heeft op deze wijze de Muatazila, Jahamiyya, Achaira, Filosofische groepen, soefisme, etc voortgebracht. ……..
Othman:
Derde Kalief na de dood van Mohammed. Hij behoort tot de vier gezegende kaliefs. Mohammed verzekerde hun het Paradijs.