Maurice
22-01-05, 18:45
Gast-fotograaf’ Ali Chraibi uit Marokko kijkt in Nederland ogen uit
„Ik zie hier veel meer hoofddoekjes”
door MARJOLEIN SCHIPPER
AMSTERDAM, zaterdag
Verbijsterd was de Marokkaanse fotograaf Ali Chraibi toen hij voor het eerst bij een Amsterdamse basisschool ging kijken. Al die vrouwen met hoofddoekjes! „In Marrakech, waar ik vandaan kom, staat hoogstens tien procent met een hoofddoekje op het schoolplein. En hier is het precies omgekeerd.” In het kader van het nationale evenement ’Marokko- Nederland 2005’ komt Chraibi twaalf weken naar Nederland om het gewone dagelijkse leven van kinderen te fotograferen. En de Amsterdamse fotografe Bernice Siewe vertrekt dit voorjaar op haar beurt voor drie maanden naar Marokko om daar hetzelfde te doen.
Het valt Chraibi niet mee in het Nederlandse. Niet alleen gebeurt er elke week wel iets waarbij een Marokkaan, en dan niet bepaald op positieve wijze, is betrokken, ook vindt hij het hier erg koud. En dat terwijl de thermometer toch een voor januari uiterst comfortabele negen graden aanwijst. „Als het in Marrakech overdag onder de tien graden is blijft iedereen thuis! Dat is veel te koud om je buiten te wagen.”
En de vele problemen met jonge Marokkanen, tja, wat kan hij er als fotograaf uit Marrakech van zeggen. „Het valt me wel op dat de Marokkaanse bevolking in Nederland heel eenzijdig is. Allemaal mensen uit het Rifgebergte. Dat is een volk apart. Uit de klei getrokken, zeggen jullie in Nederland geloof ik. Erg op zichzelf, ontoegankelijk, en altijd heel erg bezig met zaken als hun eer en de regels. Héél anders dan stadsmensen.” Hij fotografeert nu in Amsterdam, op een basisschool en bij gezinnen in Bos en Lommer, en vertrekt binnenkort voor zes weken naar het Groningse Woltersum. „Wonen en leven op het platteland is heel anders dan wonen in de stad, en ik wil beide laten zien. Ik ben bijna klaar in Amsterdam. Die hoofddoekjes vielen me dus op, en dat de woningen zo vol staan met spullen. In Marokko hebben mensen daar of geen geld voor, of ze willen hun huis, in verband met de hitte, zo leeg mogelijk houden.”
Maar vooral was hij getroffen door het spelgedrag van de kinderen: „In Marokko heb je ruimten voor volwassenen, en speelruimte voor de kinderen, meestal buiten in de medina. Kinderen gaan daar hun gang, ze zijn door het mooie weer ook bijna altijd buiten. Maar zijn ze in de ruimte van de volwassenen, dan is het sssst! Mond dicht. Hier zitten volwassenen en kinderen veel meer op elkaars lip. En als de kinderen buiten spelen, dan is het vaak een gereguleerd spel waarbij iedereen zich aan allerlei voorschriften moet houden. Wat een stress.”
Zijn foto-collega Bernice Siewe moet om hem lachen: „Ali vond de kinderen hier zo stil! En dat terwijl hij op een zwarte school in Bos en Lommer is geweest. Ik ben érg benieuwd hoe hij het in Woltersum gaat vinden.” Sieuwe gaat straks fotograferen in Marrakech en in het dorpje Rislane. „De foto’s worden verzameld in een reizende expositie die in de tweede helft van het jaar zowel door Nederland als Marokko trekt. We hopen dat de mensen iets meer van elkaar te weten komen door het laten zien van het dagelijkse leven in beide landen. De verschillen én de overeenkomsten.”
bron: De Telegraaf
„Ik zie hier veel meer hoofddoekjes”
door MARJOLEIN SCHIPPER
AMSTERDAM, zaterdag
Verbijsterd was de Marokkaanse fotograaf Ali Chraibi toen hij voor het eerst bij een Amsterdamse basisschool ging kijken. Al die vrouwen met hoofddoekjes! „In Marrakech, waar ik vandaan kom, staat hoogstens tien procent met een hoofddoekje op het schoolplein. En hier is het precies omgekeerd.” In het kader van het nationale evenement ’Marokko- Nederland 2005’ komt Chraibi twaalf weken naar Nederland om het gewone dagelijkse leven van kinderen te fotograferen. En de Amsterdamse fotografe Bernice Siewe vertrekt dit voorjaar op haar beurt voor drie maanden naar Marokko om daar hetzelfde te doen.
Het valt Chraibi niet mee in het Nederlandse. Niet alleen gebeurt er elke week wel iets waarbij een Marokkaan, en dan niet bepaald op positieve wijze, is betrokken, ook vindt hij het hier erg koud. En dat terwijl de thermometer toch een voor januari uiterst comfortabele negen graden aanwijst. „Als het in Marrakech overdag onder de tien graden is blijft iedereen thuis! Dat is veel te koud om je buiten te wagen.”
En de vele problemen met jonge Marokkanen, tja, wat kan hij er als fotograaf uit Marrakech van zeggen. „Het valt me wel op dat de Marokkaanse bevolking in Nederland heel eenzijdig is. Allemaal mensen uit het Rifgebergte. Dat is een volk apart. Uit de klei getrokken, zeggen jullie in Nederland geloof ik. Erg op zichzelf, ontoegankelijk, en altijd heel erg bezig met zaken als hun eer en de regels. Héél anders dan stadsmensen.” Hij fotografeert nu in Amsterdam, op een basisschool en bij gezinnen in Bos en Lommer, en vertrekt binnenkort voor zes weken naar het Groningse Woltersum. „Wonen en leven op het platteland is heel anders dan wonen in de stad, en ik wil beide laten zien. Ik ben bijna klaar in Amsterdam. Die hoofddoekjes vielen me dus op, en dat de woningen zo vol staan met spullen. In Marokko hebben mensen daar of geen geld voor, of ze willen hun huis, in verband met de hitte, zo leeg mogelijk houden.”
Maar vooral was hij getroffen door het spelgedrag van de kinderen: „In Marokko heb je ruimten voor volwassenen, en speelruimte voor de kinderen, meestal buiten in de medina. Kinderen gaan daar hun gang, ze zijn door het mooie weer ook bijna altijd buiten. Maar zijn ze in de ruimte van de volwassenen, dan is het sssst! Mond dicht. Hier zitten volwassenen en kinderen veel meer op elkaars lip. En als de kinderen buiten spelen, dan is het vaak een gereguleerd spel waarbij iedereen zich aan allerlei voorschriften moet houden. Wat een stress.”
Zijn foto-collega Bernice Siewe moet om hem lachen: „Ali vond de kinderen hier zo stil! En dat terwijl hij op een zwarte school in Bos en Lommer is geweest. Ik ben érg benieuwd hoe hij het in Woltersum gaat vinden.” Sieuwe gaat straks fotograferen in Marrakech en in het dorpje Rislane. „De foto’s worden verzameld in een reizende expositie die in de tweede helft van het jaar zowel door Nederland als Marokko trekt. We hopen dat de mensen iets meer van elkaar te weten komen door het laten zien van het dagelijkse leven in beide landen. De verschillen én de overeenkomsten.”
bron: De Telegraaf