Marsipulami
28-01-05, 10:04
'Helaas, hier ben ik dan'
Palestijn Ramsey Nasr nu ook officieel stadsdichter van Antwerpen
Van onze medewerker
Ramsey Nasr werd aangesteld in de trouwzaal.
© Wim Daneels
ANTWERPEN - In het Stadhuis van Antwerpen werd gisteren Ramsey Nasr aangesteld tot nieuwe stadsdichter. Tijdens de plechtigheid werd nog eens duidelijk hoeveel strubbelingen aan Nasrs aanstelling waren voorafgegaan.
BURGEMEESTER Patrick Janssens verontschuldigde de schepen van Toerisme Ludo Van Campenhout: hij moest in het parlement zijn. Het was Van Campenhout die, aangespoord door een anoniem artikel in het Belgisch Israëlitisch Weekblad , in de gemeenteraad vragen stelde over Nasrs Palestijnse afkomst en de politieke implicaties daarvan. Nasr was dat duidelijk niet vergeten. In zijn eerste stadsgedicht ,,Stadsplant" schrijft hij over ,,de van campenhoutstraat en de kneuterlei".
Nasr begon zijn speech met de verzuchting: ,,Helaas, helaas, hier ben ik dan." Omdat de plechtigheid plaatsvond in de trouwzaal van het Stadhuis, vroeg hij dat tegenstanders nu alsnog protest zouden uiten of anders voor eeuwig zouden willen zwijgen, ,,of toch voor een jaartje". Niet zonder risico, in een zaal met politici én flink wat mogelijke concurrenten. Hugo Claus en Wannes Van de Velde, die allebei het ambt hadden geweigerd, zwegen instemmend. Ook aanwezig was Gerrit Komrij, maar hem zal het stadsdichterschap niet bijzonder gelokt hebben, na zijn ervaringen als Nederlands Dichter des Vaderlands.
Veel belangrijke vertegenwoordigers van de literaire en culturele sector en politici woonden trouwens de aanstelling bij en gaven Nasr een warm applaus voor ,,Stadsplant". Het lijvige, levendige gedicht voert een monsterlijke dichter op die in een gat van de Leien stort, ,,als een zaad" door de vloer van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal breekt, en het gebouw doet opstijgen. Aan boord van de ,,lieve-vrouwe-zeppelin" bevinden zich ook enkele rasechte Antwerpenaren, die hun stad vanop grote hoogte mogen aanschouwen: ,,de stad als lichaam van water en lampen".
VOORDAT Nasr ,,Stadsplant" voorlas, waren er nog speeches van de schepen voor Cultuur Philip Heylen en van Tom Lanoye, ,,de out-stadsdichter" (sic). Lanoye vertelde hoe hij laatst in een supermarkt achtervolgd en uitgescholden werd door een bejaarde man, die hem verweet te leven op kosten van de stad. Lanoye stak de schuld daarvoor op de journalist Luc Van der Kelen, die in september uithaalde naar het stadsdichterschap: ,,De Stadsdichter [verdient] 5.000 euro. Dat is 833 euro per gedicht of in Belgisch geld 33.600 frank. Hoeveel gepensioneerden moeten daarmee een maand leven?" Lanoye waarschuwde dat de tijdsgeest de kunst niet goed gezind is, als commentatoren bejaarden verbieden te genieten van kunst. Hij beweerde Sabam te hebben laten uitrekenen wat hij had kúnnen verdienen aan de stadsgedichten. Het resultaat deed hem overwegen om zijn stadsdichterhonorarium terug te storten en de stad een factuur te sturen. Van der Kelen daagde hij uit voor een woordenwisseling bij de opening van de Permekebibliotheek, op 22 april. Peter Vermeersch (de Gentse stadscomponist) en twee muzikanten brachten daarna een gedicht van Lanoye met harmonica, percussie en megafoon. Het werd een ironisch pleidooi voor de stadsvlucht.
Erwin Mortier, de Gentse stadsdichter, verklaarde in zijn speech jaloers te zijn. Op Nasrs prachtige ambtwoning (de trouwzaal). Op de 5.000 euro (algemeen gelach). En op de aandacht die hij zou krijgen. Nergens in Vlaanderen zal een schepencollege zoveel poëzie lezen als in Antwerpen. De oppositie alleen al, sneerde Mortier, zal elk gedicht ,,fouilleren als was het een mahoniebruine medemens". Het bewees nog maar eens dat het stadsdichterschap de literatuur een nieuwe politieke impuls heeft gegeven. De stadsdichter, zo vreesden velen, zou niet meer zijn dan een stadsnar. Die vrees is uitgekomen. Als de beste nar haalt de stadsdichter zijn broodheren over de hekel. Als een zaad dat geen vloer tegenhoudt.
28/01/2005 Mark Cloostermans
©Copyright De Standaard
Palestijn Ramsey Nasr nu ook officieel stadsdichter van Antwerpen
Van onze medewerker
Ramsey Nasr werd aangesteld in de trouwzaal.
© Wim Daneels
ANTWERPEN - In het Stadhuis van Antwerpen werd gisteren Ramsey Nasr aangesteld tot nieuwe stadsdichter. Tijdens de plechtigheid werd nog eens duidelijk hoeveel strubbelingen aan Nasrs aanstelling waren voorafgegaan.
BURGEMEESTER Patrick Janssens verontschuldigde de schepen van Toerisme Ludo Van Campenhout: hij moest in het parlement zijn. Het was Van Campenhout die, aangespoord door een anoniem artikel in het Belgisch Israëlitisch Weekblad , in de gemeenteraad vragen stelde over Nasrs Palestijnse afkomst en de politieke implicaties daarvan. Nasr was dat duidelijk niet vergeten. In zijn eerste stadsgedicht ,,Stadsplant" schrijft hij over ,,de van campenhoutstraat en de kneuterlei".
Nasr begon zijn speech met de verzuchting: ,,Helaas, helaas, hier ben ik dan." Omdat de plechtigheid plaatsvond in de trouwzaal van het Stadhuis, vroeg hij dat tegenstanders nu alsnog protest zouden uiten of anders voor eeuwig zouden willen zwijgen, ,,of toch voor een jaartje". Niet zonder risico, in een zaal met politici én flink wat mogelijke concurrenten. Hugo Claus en Wannes Van de Velde, die allebei het ambt hadden geweigerd, zwegen instemmend. Ook aanwezig was Gerrit Komrij, maar hem zal het stadsdichterschap niet bijzonder gelokt hebben, na zijn ervaringen als Nederlands Dichter des Vaderlands.
Veel belangrijke vertegenwoordigers van de literaire en culturele sector en politici woonden trouwens de aanstelling bij en gaven Nasr een warm applaus voor ,,Stadsplant". Het lijvige, levendige gedicht voert een monsterlijke dichter op die in een gat van de Leien stort, ,,als een zaad" door de vloer van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal breekt, en het gebouw doet opstijgen. Aan boord van de ,,lieve-vrouwe-zeppelin" bevinden zich ook enkele rasechte Antwerpenaren, die hun stad vanop grote hoogte mogen aanschouwen: ,,de stad als lichaam van water en lampen".
VOORDAT Nasr ,,Stadsplant" voorlas, waren er nog speeches van de schepen voor Cultuur Philip Heylen en van Tom Lanoye, ,,de out-stadsdichter" (sic). Lanoye vertelde hoe hij laatst in een supermarkt achtervolgd en uitgescholden werd door een bejaarde man, die hem verweet te leven op kosten van de stad. Lanoye stak de schuld daarvoor op de journalist Luc Van der Kelen, die in september uithaalde naar het stadsdichterschap: ,,De Stadsdichter [verdient] 5.000 euro. Dat is 833 euro per gedicht of in Belgisch geld 33.600 frank. Hoeveel gepensioneerden moeten daarmee een maand leven?" Lanoye waarschuwde dat de tijdsgeest de kunst niet goed gezind is, als commentatoren bejaarden verbieden te genieten van kunst. Hij beweerde Sabam te hebben laten uitrekenen wat hij had kúnnen verdienen aan de stadsgedichten. Het resultaat deed hem overwegen om zijn stadsdichterhonorarium terug te storten en de stad een factuur te sturen. Van der Kelen daagde hij uit voor een woordenwisseling bij de opening van de Permekebibliotheek, op 22 april. Peter Vermeersch (de Gentse stadscomponist) en twee muzikanten brachten daarna een gedicht van Lanoye met harmonica, percussie en megafoon. Het werd een ironisch pleidooi voor de stadsvlucht.
Erwin Mortier, de Gentse stadsdichter, verklaarde in zijn speech jaloers te zijn. Op Nasrs prachtige ambtwoning (de trouwzaal). Op de 5.000 euro (algemeen gelach). En op de aandacht die hij zou krijgen. Nergens in Vlaanderen zal een schepencollege zoveel poëzie lezen als in Antwerpen. De oppositie alleen al, sneerde Mortier, zal elk gedicht ,,fouilleren als was het een mahoniebruine medemens". Het bewees nog maar eens dat het stadsdichterschap de literatuur een nieuwe politieke impuls heeft gegeven. De stadsdichter, zo vreesden velen, zou niet meer zijn dan een stadsnar. Die vrees is uitgekomen. Als de beste nar haalt de stadsdichter zijn broodheren over de hekel. Als een zaad dat geen vloer tegenhoudt.
28/01/2005 Mark Cloostermans
©Copyright De Standaard