Joesoef
05-02-05, 21:12
Publiek filmfestival Rotterdam kiest Turtles can fly
Uitgegeven: 5 februari 2005 21:22
ROTTERDAM - De bezoekers van het Internationaal Film Festival Rotterdam hebben Turtles can fly uitgeroepen tot de beste film van het evenement. Patricia Spuijbroek, directeur van festivalsponsor Tiscali, reikte de Publieksprijs 2005 ter waarde van 7500 euro zaterdag uit aan de Iranees-Koerdische filmmaker Bahman Ghobadi.
De film eindigde op de eerste plaats in de publieksenquête, net voor de Deense film Brothers van Susanne Bier. Uit de peiling bleek dat het aantal als zeer goed beoordeelde films is gestegen ten opzichte van vorig jaar.
Goed ontvangen debuutfilms waren onder meer La grand voyage, Dalecarlians en Illumination. De laatste won vrijdag de prijs van de Kring van Nederlandse Filmjournalisten (KNF).
De meest besproken film was volgens de festivalorganisatie 4, het debuut van Ilya Khrzhanovsky. De Rus won vrijdag een Tiger Award en nam eerder al de Golden Cactus, ofwel de Theo van Gogh-prijs voor een eigenzinnige filmmaker, in ontvangst.
es Can Fly (Lakposhtha ham parvaz mikonand) TT
The director of 'A Time for Drunken Horses' again expresses his sympathy with the fate of Kurdish children in war zones. A handicapped boy enters a village on the Iraqi border as a herald of the American invasion. With non-professional actors from the region filmed.
The latest film by the Iranian-Kurdish director Bahman Ghobadi (A Time for Drunken Horses) is set in a refugee camp on the border between Iraq and Turkey, just before the American invasion of Iraq in 2003. The most important roles in the film are played by children without acting experience, who provide very natural and beautiful interpretations under the guidance of the director. Despite their terrible living conditions, the children in the camp are inventive enough to earn money and to survive. They even have room for humour. This society of children has its own hierarchy. The leader, who has the nickname Satellite, organises dangerous games like dismantling landmines, so that many of the kids are physically handicapped. Henkov, who has a gift for prediction, is one of them. He takes the responsibility to look after the pretty girl Agrin and a little boy, who may be her son. Satellite is fascinated by the beauty of the girl and tries to penetrate the bizarre universe of the trio. Each of them is marked by his or her own tragedy. This is a film that does not only document the war, but also the less well-known side of war: the lives that continue within, the psychology, the everyday life and the mental suffering of war children, seen through the eyes of a great director. (LC)
Turtles can fly (B. Ghobadi, Iran/Irak 2004)
Turtles can fly
Bahman Ghobadi’s moedige en ontroerende films beschrijven in een kroniek het leven langs de verschuivende grenzen van het Midden-Oosten. In zijn befaamde A Time for Drunken Horses en Marooned in Iraq staat de wisselvallige lijn die Irak en Iran scheidt centraal en de mensen die zich daar staande moeten zien te houden. In Turtles can Fly gaat hij naar het bergachtige Koerdistan op de Turks-Iraakse grens vlak voor de recente Amerikaanse invasie. Vanaf het eerste shot, waarin dorpsbewoners antennes proberen op te hangen in een vruchteloze poging om nieuws te krijgen over het naderend conflict, bevinden we ons in het land van een zeer oude feodale samenleving die onwillig in de hypermoderne tijd terechtkomt.
Kak Satelliet gaat van stad naar stad om de elektronica die de afgelegen dorpen verbindt met de buitenwereld te repareren. Hij is een gerespecteerde gemeenschapsleider, ook al is hij pas dertien jaar oud. Hij is een vaderfiguur voor de lokale kinderen, waarvan de meeste weeskinderen zijn die verminkt zijn door landmijnen. Ironisch is dat dezelfde kinderen hun dagen doorbrengen met het verwijderen van niet-ontploft oorlogsmateriaal van in de buurt gelegen weilanden om terug te verkopen aan het Amerikaanse leger voor een pover loon.
Net wanneer Kak de dorpsopperhoofden heeft overgehaald om een satellietschotel te kopen, arriveert een wilskrachtige, armloze jongen in het dorp die de autoriteit van Kak op de proef stelt. De situatie van Kak wordt nog ingewikkelder wanneer hij verliefd wordt op de zus van de jongen, die niet in staat is om te gaan met de gruwelheden die zij heeft meegemaakt. Haar verhaal, het zieligst van allemaal, herinnert ons aan de hoge prijs die jongeren betalen in gebieden die worden verscheurd door oorlogen.
Turtles can fly
Turtles can Fly wordt verteld in de kenmerkende heldere maar sobere toon van Ghobadi, pendelend tussen bedachtzame, epische beelden van dit buitengewoon schitterende gebied en de intieme werkelijkheid van het dagelijks leven van de kinderen. Maar Ghobadi verandert een anders akelige realiteit in een opwekkende overwinning van de menselijke geest; deze kinderen zijn vreugdevol levend, vol hoop en zelfvertrouwen, ondanks hun vele moeilijkheden. Gedurende oorlogstijd worden burgers te vaak gereduceerd tot pionnen; Turtles can Fly is misschien tot nu wel Ghobadi’s beste argument om zijn resoluut geloof dat elk leven telt, te onderbouwen.
http://www.filmfestivalrotterdam.com/photo/film/031639a/s-380.jpg
Uitgegeven: 5 februari 2005 21:22
ROTTERDAM - De bezoekers van het Internationaal Film Festival Rotterdam hebben Turtles can fly uitgeroepen tot de beste film van het evenement. Patricia Spuijbroek, directeur van festivalsponsor Tiscali, reikte de Publieksprijs 2005 ter waarde van 7500 euro zaterdag uit aan de Iranees-Koerdische filmmaker Bahman Ghobadi.
De film eindigde op de eerste plaats in de publieksenquête, net voor de Deense film Brothers van Susanne Bier. Uit de peiling bleek dat het aantal als zeer goed beoordeelde films is gestegen ten opzichte van vorig jaar.
Goed ontvangen debuutfilms waren onder meer La grand voyage, Dalecarlians en Illumination. De laatste won vrijdag de prijs van de Kring van Nederlandse Filmjournalisten (KNF).
De meest besproken film was volgens de festivalorganisatie 4, het debuut van Ilya Khrzhanovsky. De Rus won vrijdag een Tiger Award en nam eerder al de Golden Cactus, ofwel de Theo van Gogh-prijs voor een eigenzinnige filmmaker, in ontvangst.
es Can Fly (Lakposhtha ham parvaz mikonand) TT
The director of 'A Time for Drunken Horses' again expresses his sympathy with the fate of Kurdish children in war zones. A handicapped boy enters a village on the Iraqi border as a herald of the American invasion. With non-professional actors from the region filmed.
The latest film by the Iranian-Kurdish director Bahman Ghobadi (A Time for Drunken Horses) is set in a refugee camp on the border between Iraq and Turkey, just before the American invasion of Iraq in 2003. The most important roles in the film are played by children without acting experience, who provide very natural and beautiful interpretations under the guidance of the director. Despite their terrible living conditions, the children in the camp are inventive enough to earn money and to survive. They even have room for humour. This society of children has its own hierarchy. The leader, who has the nickname Satellite, organises dangerous games like dismantling landmines, so that many of the kids are physically handicapped. Henkov, who has a gift for prediction, is one of them. He takes the responsibility to look after the pretty girl Agrin and a little boy, who may be her son. Satellite is fascinated by the beauty of the girl and tries to penetrate the bizarre universe of the trio. Each of them is marked by his or her own tragedy. This is a film that does not only document the war, but also the less well-known side of war: the lives that continue within, the psychology, the everyday life and the mental suffering of war children, seen through the eyes of a great director. (LC)
Turtles can fly (B. Ghobadi, Iran/Irak 2004)
Turtles can fly
Bahman Ghobadi’s moedige en ontroerende films beschrijven in een kroniek het leven langs de verschuivende grenzen van het Midden-Oosten. In zijn befaamde A Time for Drunken Horses en Marooned in Iraq staat de wisselvallige lijn die Irak en Iran scheidt centraal en de mensen die zich daar staande moeten zien te houden. In Turtles can Fly gaat hij naar het bergachtige Koerdistan op de Turks-Iraakse grens vlak voor de recente Amerikaanse invasie. Vanaf het eerste shot, waarin dorpsbewoners antennes proberen op te hangen in een vruchteloze poging om nieuws te krijgen over het naderend conflict, bevinden we ons in het land van een zeer oude feodale samenleving die onwillig in de hypermoderne tijd terechtkomt.
Kak Satelliet gaat van stad naar stad om de elektronica die de afgelegen dorpen verbindt met de buitenwereld te repareren. Hij is een gerespecteerde gemeenschapsleider, ook al is hij pas dertien jaar oud. Hij is een vaderfiguur voor de lokale kinderen, waarvan de meeste weeskinderen zijn die verminkt zijn door landmijnen. Ironisch is dat dezelfde kinderen hun dagen doorbrengen met het verwijderen van niet-ontploft oorlogsmateriaal van in de buurt gelegen weilanden om terug te verkopen aan het Amerikaanse leger voor een pover loon.
Net wanneer Kak de dorpsopperhoofden heeft overgehaald om een satellietschotel te kopen, arriveert een wilskrachtige, armloze jongen in het dorp die de autoriteit van Kak op de proef stelt. De situatie van Kak wordt nog ingewikkelder wanneer hij verliefd wordt op de zus van de jongen, die niet in staat is om te gaan met de gruwelheden die zij heeft meegemaakt. Haar verhaal, het zieligst van allemaal, herinnert ons aan de hoge prijs die jongeren betalen in gebieden die worden verscheurd door oorlogen.
Turtles can fly
Turtles can Fly wordt verteld in de kenmerkende heldere maar sobere toon van Ghobadi, pendelend tussen bedachtzame, epische beelden van dit buitengewoon schitterende gebied en de intieme werkelijkheid van het dagelijks leven van de kinderen. Maar Ghobadi verandert een anders akelige realiteit in een opwekkende overwinning van de menselijke geest; deze kinderen zijn vreugdevol levend, vol hoop en zelfvertrouwen, ondanks hun vele moeilijkheden. Gedurende oorlogstijd worden burgers te vaak gereduceerd tot pionnen; Turtles can Fly is misschien tot nu wel Ghobadi’s beste argument om zijn resoluut geloof dat elk leven telt, te onderbouwen.
http://www.filmfestivalrotterdam.com/photo/film/031639a/s-380.jpg